ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ

Μιλούν σήμερα στην «» για τη μετέπειτα εμπειρία τους νέοι που πρώτευσαν στις κατά το παρελθόν.

Η αριστεία γι’ αυτούς τους νέους ήταν προσωπικό στοίχημα. Αριστοι από το δημοτικό σχολείο, εισήχθησαν μεταξύ των πρώτων στο ΑΕΙ, επιβεβαίωσαν το υψηλό τους επίπεδο στο πανεπιστημιακό πτυχίο. Τώρα νιώθουν δικαιωμένοι, έχοντας πραγματοποιήσει το επόμενό τους βήμα ή έτοιμοι να το κάνουν: είτε στο Χάρβαρντ των ΗΠΑ είτε στη Ζυρίχη είτε σε ένα κυκλαδίτικο νησί της άγονης γραμμής.

Στη Ζυρίχη ζει και εργάζεται ο 29χρονος Νίκος Κυρτάτας. Εισήχθη το 2005 με 19.674 μόρια στο ΕΜΠ, αποφοίτησε με βαθμό 8,7, και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στο ETH – το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη και ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια διεθνώς. «Υπάρχουν τρόποι να πετύχεις, εάν το θέλεις. Βέβαια, η αριστεία δεν μπορεί να υπαγορεύεται από βαθμοθηρικούς λόγους, όσο από μια εσωτερική ανάγκη. Από μικρός διάβαζα γιατί μου άρεσε», λέει στην «Κ» ο Νίκος, ο οποίος έχει αποφασίσει να μείνει στην Ελβετία. Βέβαια, δηλώνει ότι νοσταλγεί την αμεσότητα των Ελλήνων και τον μεσογειακό καιρό, «ωστόσο δεν μου λείπει η ανοργανωσιά στην Ελλάδα», προσθέτει.

«Οι άριστοι μπορούν να πετύχουν ευκολότερα, αλλά θεωρώ ότι, αναλογικά βέβαια, δεν είναι τόσο μεγάλη η προσπάθεια να αριστεύσεις όσο για να λύσεις εξωγενή προβλήματα. Στην Ελλάδα χρειάζεται να παλέψεις για τα αυτονόητα», προσθέτει η 24χρονη Χριστίνα Μπόλτση. Συνολικά 19.600 μόρια είχε γράψει το κοντέρ των το 2004 για τη Χριστίνα, που εισήχθη στο Φιλολογικό Αθηνών. Αρίστευσε και στη σχολή, με βαθμό 9,32. Ακολούθησε μεταπτυχιακό στα Λατινικά –«μια λογοτεχνία ποτέ δεν μπορεί να είναι νεκρή», λέει– και πριν από λίγες ημέρες κατέθεσε τη διπλωματική της εργασία με θέμα πώς οι ποιητές προσλαμβάνουν το οικιστικό πρόγραμμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Οκταβιανού Αύγουστου.

Τώρα ετοιμάζεται να συνεχίσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια των ΗΠΑ. «Θέλω να αποκτήσω την εμπειρία του εξωτερικού. Είναι κρίμα να περιορίζεται κάποιος στα όρια της χώρας του, ενώ την Ευρώπη τη γνωρίζω καλά. Εξάλλου, οι ΗΠΑ σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις και άλλα πράγματα πλην του αντικειμένου σου, δίνουν έμφαση στη διδασκαλία», λέει η Χριστίνα.

Η Ευγενία Γιαννοπούλου εισήχθη το 2002 πέμπτη στην Αγγλική Φιλολογία Αθηνών και αποφοίτησε με 9,2. Κατόπιν διορίστηκε στη μέση εκπαίδευση μέσω ΑΣΕΠ και τώρα «ανήκει» στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Κυκλάδων, δηλαδή καλύπτει κενά σε σχολεία των Κυκλάδων. «Πέρυσι ήμουν στη Σέριφο, φέτος στη Σίφνο. Μου άρεσε η μελέτη πάντα, το προσπάθησα το άριστα, άλλωστε με βοήθησε ο βαθμός του πτυχίου», δηλώνει στην «Κ», προσθέτοντας ότι είναι ικανοποιημένη από τη διδασκαλία σε σχολείο.

Τον δρόμο για την επαρχία θα πάρει και ο Γιάννης Ντάνεσης-Σταθόπουλος. Εισήχθη στην Ιατρική Αθηνών με 19.700 μόρια. Το πτυχίο του, που πήρε φέτος, γράφει «Αριστα – 9,2». Θα κάνει αγροτικό και κατόπιν θα εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. «Οι σπουδές στην Ιατρική Αθηνών είναι υψηλού επιπέδου. Μου έχουν δώσει τις βάσεις για να μπορέσω να αντιμετωπίσω έκτακτα περιστατικά. Τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου, έλεγα ότι θα φύγω σίγουρα στο εξωτερικό. Τώρα, αποφάσισα να το παλέψω στην Ελλάδα, και εάν αλλάξουν τα δεδομένα, πάντα υπάρχει η δυνατότητα του Plan B για την Αγγλία», αναφέρει στην «Κ».

Στο φροντιστήριο που τη βοήθησε να αριστεύσει στις εξετάσεις εργάζεται η 26χρονη Ερη Πρασιανάκη. «Ολα για κάποιο λόγο γίνονται», σχολιάζει η Ερη, που εισήχθη στο Τμήμα ΜΜΕ του ΕΚΠΑ με 19.250 μόρια, αλλά τελικά η θητεία της στην ΕΡΤ κράτησε μόνο για ένα χρόνο. Κατόπιν «κόπηκε» στις κρίσεις για τις νέες προσλήψεις. «Εμεινα άνεργη, αλλά σαν από μηχανής θεός, το φροντιστήριό μου ήθελε κάποιον στο πόστο της Επικοινωνίας. Το ότι ήμουν άριστη με βοήθησε να αποκτήσω καλό μορφωτικό επίπεδο και ευρύτητα σκέψης. Από εκεί και πέρα, πάντα χρειάζεται δουλειά για να επιτύχεις», αναφέρει.

«Ξέρω ότι εάν φύγω από την Ελλάδα, δεν θα γυρίσω σύντομα», τονίζει ο 28χρονος Σπύρος Αλυσανδράτος, με 22.100 μόρια εισαγωγή (με ειδικά μαθήματα) στο ΕΜΠ και 8,9 βαθμό πτυχίου. Εχει ξεκινήσει μια εταιρεία πάνω στον σχεδιασμό αντικειμένων, ελπίζοντας να κερδίσει την ελληνική και διεθνή αγορά. «Η Ελλάδα δεν μας βοηθά –κοιτάξτε τις δυσκολίες χρηματοδότησης και την υψηλή φορολογία–, αλλά όταν χρειάζεται εκείνη τη βοήθειά μας, τη ζητά», παρατηρεί.

«Οταν ξεκίνησα το λύκειο, αισθάνθηκα τη φιλοδοξία να διεκδικήσω μια θέση σε μια υψηλού επιπέδου Ιατρική Σχολή στο εξωτερικό. Εγινα δεκτός σε διάφορα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Επέλεξα το Χάρβαρντ», λέει στην «Κ» ο εκ Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ταραμπάνης. Δηλώνει πως θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα, ακόμη και με κάποιους συμβιβασμούς. «Το δέσιμο του Ελληνα με τον τόπο του είναι πολύ έντονο. Δύσκολα μπορεί να συμφιλιωθεί ο Ελληνας με την ιδέα ότι δεν θα συνεχίσουν οι ελληνικές του ρίζες στις επόμενες γενιές. Εύχομαι να ευοδωθεί αυτή μου η επιθυμία». Και προσθέτει: «Η Ελλάδα ενθαρρύνει την αριστεία και η ελληνική οικογένεια πιστεύω ότι βοηθά, καθώς βλέπει μέσα από την αριστεία την ανέλιξη των παιδιών της στην κοινωνία και την πορεία τους στη ζωή. Το αν συνεχίζει να ισχύει αυτό, ας δώσουμε ένα νέο ραντεβού σε λίγα χρόνια να το συζητήσουμε και πάλι».