Όταν τελειώνει η παιδαγωγική … αρχίζει η πολιτική…

ΟΧΙ ΠΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Το νηπιαγωγείο ως δημόσιος εκπαιδευτικός θεσμός εξυπηρετεί τον πυρήνα της κοινωνικής ανάγκης για την οποία δημιουργήθηκε, προσφέροντας αγωγή και εκπαίδευση.

Τα νεαρά άτομα που παρακολουθούν υψηλής ποιότητας μαθησιακά προγράμματα, ιδιαίτερα στο νηπιαγωγείο, παρουσιάζουν μεγαλύτερη ακαδημαϊκή και κοινωνική επιτυχία.

Η ενασχόληση με την αναβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών προσχολικής αγωγής πηγάζει από την αναγνώριση των εμπειριών των πρώτων χρόνων του ανθρώπου ως υψίστης σημασίας διότι συνεισφέρουν και αποδίδουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα: τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε ποιοτικά προγράμματα αγωγής τα πρώτα χρόνια μεγαλώνουν πιο υγιή, και περισσότερο παραγωγικά ως ενήλικες. Σύμφωνα με ερευνητές η επένδυση στην εκπαίδευση των πρώτων χρόνων αναγνωρίζεται παγκόσμια ως υγιής οικονομικός δείκτης για το ευ ζην ενός έθνους.

Όταν τελειώνει η παιδαγωγική … αρχίζει η πολιτική…

Κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την έρευνα και άλλες διατάξεις», με το οποίο ρυθμίζονται μεταξύ άλλων (άρθρα 32 έως και 44) θέματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στο άρθρο 35 του σχεδίου αναφέρεται: “Τα νηπιαγωγεία, ανάλογα με τον αριθμό των οργανικών θέσεων των νηπιαγωγών, είναι μονοθέσια ή πολυθέσια. Η οργανικότητα των νηπιαγωγείων προσδιορίζεται με βάση την αντιστοιχία νηπιαγωγού προς αριθμό νηπίων και η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα (1) νηπιαγωγό για κάθε είκοσι πέντε (25) νήπια και όχι λιγότερο από δέκα τέσσερα (14) νήπια”!! Στην αιτιολογική μάλιστα έκθεση για το σχέδιο νόμου τονίζεται: “Η ρύθμιση αυτή αφενός μεν κρίνεται κοινωνικά και παιδαγωγικά επιβεβλημένη, αφετέρου συμβάλλει τα μέγιστα σε ορθολογική κατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού και εξοικονόμηση δαπανών”.

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, οφείλει άμεσα να αποσύρει τις απαράδεκτες ρυθμίσεις που εξευτελίζουν κάθε έννοια λογικής και να εξηγήσει την σκοπιμότητα των επιλογών της

δεδομένου ότι:

• Αν ο ελάχιστος αριθμών μαθητών, γίνει 14 από 7 που είναι τώρα, ουσιαστικά οδηγεί σε κλείσιμο, τεράστιο αριθμό νηπιαγωγείων σε κωμοπόλεις και χωριά στην ηπειρωτική και τη νησιώτικη Ελλάδα, αλλά και τμήματα νηπιαγωγείων σε πόλεις.
• Οδηγεί την ύπαιθρο σε περαιτέρω μαρασμό καταργώντας ζωτικές δομές, όπως είναι τα σχολεία. Η αποκέντρωση και η ανάπτυξη θέλουν ανθρώπους και υποστηρικτικές δομές.
• Καταργεί την ελεύθερη και για όλους πρόσβαση των μαθητών όχι απλώς σε ποιοτικά εκπαιδευτικά προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης αλλά σε κανενός είδους εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Άρα έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης αλλά και οποιαδήποτε αντισταθμιστική λογική.
• Οι αποσπασματικές παρεμβάσεις δεν ταιριάζουν στην εκπαίδευση διότι είναι ενιαίος οργανισμός.
• Δεν ανακοινώθηκε θεωρητικό πλαίσιο το οποίο τεκμηριώνει επιστημονικά ότι η: «Η ρύθμιση αυτή κρίνεται κοινωνικά και παιδαγωγικά επιβεβλημένη». Είμαστε επιστήμονες. Μπορούμε να καταλάβουμε κύριοι της κυβέρνησης. Απλώς ζητάμε συνεργασία.
• Η πρόβλεψη για μείωση του ελάχιστου αριθμού μαθητών, προκειμένου να λειτουργήσει ένα νηπιαγωγείο λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, ίσχυε και πριν. Επομένως δεν αποτελεί επιχείρημα (η μείωση από 7 σε 5 μαθητές) στο σχέδιο που κατατίθεται.
• Οι οργανικές των νηπιαγωγείων με δυναμικότητα κάτω των 14 παιδιών, σύμφωνα με το σχέδιο θα καταργηθούν.
• Οι διαδικασία της μεταφοράς των μαθητών παρουσιάζει ήδη δυσλειτουργίες (π.χ. υψηλό κόστος, ταλαιπωρία για τους μαθητές).
• Είναι ασαφές το πώς θα λειτουργήσουν νηπιαγωγεία π.χ. διθέσια με 26 μαθητές. Ένα τμήμα θα λειτουργήσει; Μια οργανική θα υπάρχει; Η δεύτερη οργανική θα καταργηθεί; Είναι συνδεμένος ο αριθμός των μαθητών με την οργανικότητα; Μήπως εντέλει και με την μονιμότητα;
• Κάθε χρόνο 60.000 χιλιάδες προνήπια μένουν εκτός Νηπιαγωγείου μια και η φοίτηση εκεί είναι συνήθως θέμα τύχης και αποτέλεσμα κληρώσεων. Τώρα με λιγότερα νηπιαγωγεία είναι αξιοπερίεργο πώς θα αρθεί αυτή η αδικία.
• Δεν είναι κατανοητό πως συνδέεται αυτό το σχέδιο με τις υπάρχουσες κτιριολογικές υποδομές. Υπάρχουν μικρές αίθουσες που φιλοξενούν μικρό αριθμό μαθητών. Αν καταργηθούν αυτά τα τμήματα είναι σίγουρο ότι οι μαθητές θα μετακινηθούν σε όμορα, δημιουργώντας πολυπληθή τμήματα.

Πολλά τα ερωτήματα που εγείρονται και το πρώτο συμπέρασμα που εξάγεται είναι η προχειρότητα αντιμετώπισης του ζητήματος, η άγνοια των ιθυνόντων και δυστυχώς το γεγονός ότι η προηγούμενη και διαθέσιμη γνώση δεν αξιοποιείται.

Το δεύτερο και χειρότερο συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι το έλλειμμα δημοκρατίας που διαμορφώνεται λόγω του ανύπαρκτου ή του προσχηματικού διαλόγου ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς.

Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα όλων, που συντελεί, όχι μόνο στην ανέλιξη της προσωπικής μας ζωής, αλλά και στην προαγωγή μιας ποιοτικής κοινωνίας. Άρα κατανοούμε όλοι ότι η παρεχόμενη παιδεία έχει άμεση σχέση με το τί κοινωνία και τί πολίτες θέλουμε να διαμορφώσουμε.

Είναι απογοητευτικό και εξοργιστικό στην πιο δύσκολη συγκυρία, όπου οι περισσότερες οικογένειες βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπου η νεολαία μας και η κοινωνία μας χρειάζεται όσο τίποτα άλλο αυτές τις δομές, η κυβέρνηση να κάνει τέτοιου είδους επιλογές και «εκπτώσεις» στην εκπαίδευση ενός λαού. Αυτές είναι δυστυχώς οι «αξίες» που θέτει η κυβέρνηση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Επιτακτική προβάλει η ανάγκη για σοβαρό σχεδιασμό, με προτάσεις επιστημονικά αιτιολογημένες και προσανατολισμένες στις ανάγκες των παιδιών.

Νάτσια Ελευθερία Νηπιαγωγός