Αθήνα, 14-9-2015

Αριθμ. Δ.Τ.: 037

Το 3ο Μνημόνιο παραμονής στην Ευρωζώνη – Εκλογές

Η Ελλάδα γεωγραφικά ανήκει στην «γηραιά» ήπειρο Ευρώπη. Ερωτηματικά και προβληματισμούς εγείρει σε πολιτικό επίπεδο η Ευρωπαϊκή Ένωση, των 28 κρατών – μελών της, σαν εκφραστής σταθερότητας, ειρήνης και συνεργασίας – αλληλεγγύης των χωρίς σύνορα λαών της. Η Ευρωζώνη των 19 κρατών, σαν μετεξέλιξη της Ε.Ο.Κ., με την αποδοχή και υιοθέτηση κοινού νομίσματος, του ευρώ, αμφισβητείται ως προς τα κοινά οικονομικά συμφέροντα που υπηρετεί. Κατηγορείται, οι φωνές – αντιδράσεις πληθαίνουν, ότι τείνει να διαμορφωθεί σε επίσημο φορέα, μέσον και εργαλείο, για την επιβολή κάθε μορφής εξουσίας και καταδυνάστευσης των αδυνάτων από το κατεστημένο καθεστώς των οικονομικά ισχυρών.

Η Ελλάδα, 5 και πλέον χρόνια, βυθισμένη σε έντονη οικονομική κρίση καταφεύγει σε επαναλαμβανόμενο δανεισμό προσπαθώντας να ξεπεράσει την ύφεση και να προχωρήσει σε ανάπτυξη. Κοινό τόπο και επιθυμία όλων αποτελεί ο τερματισμός των μνημονίων, των συμφωνιών, της επιτήρησης – αξιολόγησης. Το τελευταίο διάστημα, με την απελθούσα κυβέρνηση της 25ης Γενάρη προερχόμενη από τον αριστερό ιδεολογικό χώρο – εκφράζοντας και εφαρμόζοντας μια διαφορετική πολιτική αντίληψη και πρακτική, αποτυπώθηκε με σαφήνεια και επιβεβαιώθηκε, μετά από αναζητήσεις και παλινωδίες, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επιλέγει την οικονομική επιβίωση της χώρας εντός της Ευρωζώνης.

Η παραμονή στην Ευρωζώνη, μετά από αμφισβητήσεις – διαφοροποιήσεις, καταγραφή του δημοψηφιστικού ¨ΟΧΙ¨ σε πρόσθετα μέτρα, πολλούς ¨υπαρξιακούς – ιδεολογικούς¨ προβληματισμούς, αλλά και την ανάγκη – απαίτησης δανεισμού, οδήγησε ¨μοιραία¨ στη σύναψη μιας νέας συμφωνίας – μνημονίου, του 3ου κατά σειρά. Στο όνομα αυτού επιβάλλονται και ήδη έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή τα σχετικά προαπαιτούμενα. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα τετραμερές, πλέον, κλιμάκιο με τους επικεφαλής των θεσμών εξέτασε επιμέρους θέματα και υπέδειξε πρόσθετα υφεσιακά και αναμενόμενα, κατά γενική ομολογία, ιδιαίτερα οδυνηρά μέτρα. Τα γενικά αυτά μέτρα, μετά από διαβούλευση (!), υιοθετήθηκαν και ολοκληρώθηκε – «έκλεισε» η ¨συμφωνία¨.

Θεωρούμε και είναι αυτονόητο ότι η εξειδίκευση των μέτρων και οι νόμοι που στη συνέχεια πρόκειται, σε εφαρμογή του μνημονίου, να ψηφιστούν, με πνεύμα κοινωνικού σεβασμού και δίκαιης κατανομής των βαρών, θα πρέπει να είναι ρεαλιστικά και εφικτά προκειμένου να είναι ανεκτά και υλοποιήσιμα. Κάθε είδους ανοχές – αντοχές έχουν περιοριστεί στο κατ’ ελάχιστον πλέον. Δυστυχώς οι πρώτες ενδείξεις και μηνύματα διαβεβαιώνουν περί του αντιθέτου, με ενδεικτικό παράδειγμα την επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση (σχολεία, φροντιστήρια, κλπ) που αναμένεται να επιβαρύνει υπέρμετρα τον προϋπολογισμό και να λειτουργήσει απαγορευτικά για τη μεγάλη πλειοψηφία της μεσαίας τάξης και οικονομικών δυνατοτήτων οικογένεια.

Συνέπεια της υπογραφής του 3ου μνημονίου απετέλεσε η προκληθείσα πολιτική αστάθεια και η απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για τα κόμματα της συγκυβέρνησης που στοχευμένα – σκοπούμενα ή μη οδήγησε σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για τρίτη συνεχόμενη φέτος φορά. Πρέπει να καταστεί πολιτικά εφικτό και είναι καθοριστικής σημασίας να προκύψει, από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, κυβέρνηση και η αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία άξιων και έμπειρων πολιτικών – προσωπικοτήτων, κατάλληλων και ικανών, αφ’ ενός μεν να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αφ’ ετέρου να εξειδικεύσουν τα μέτρα με τέτοιο τρόπο ώστε να πληγεί κατά το δυνατόν ελάχιστα ο φορολογούμενος – εργαζόμενος πολίτης. Είναι εθνική, πλέον, υποχρέωση όλων μας.

Η αναδιανομή του πλούτου, η δίκαιη επιβάρυνση – σύμφωνα με τις δυνατότητες και η προστασία των αδυνάτων πρέπει να συγκροτούν το βασικό σκεπτικό και να είναι ο κατευθυντήριος άξονας στη στόχευση των μέτρων.

Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται και είναι μη διαπραγματεύσιμο ότι:

Η εργασία αποτελεί δικαίωμα του πολίτη και υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίσει την ύπαρξή της. Η εργασία πρέπει να πληροί όρους και προϋποθέσεις σταθερότητας – μονιμότητας και να διεξάγεται υπό καθεστώς προστασίας των κεκτημένων από τους πολύχρονους αγώνες.

Το κράτος πρόνοιας και παροχών – κοινωνικής στήριξης και περίθαλψης πρέπει να ενισχυθεί και να λειτουργεί για λογαριασμό και προς όφελος του πολίτη.

Η συνταξιοδότηση – έξοδος από την εργασία πρέπει να πραγματοποιείται σε χρόνο και με τρόπο που θα τιμά την πολυετή προσφορά και συμμετοχή στα κοινά, πριν την ολοκληρωτική εξάντληση των φυσικών ανθρώπινων δυνατοτήτων και να ικανοποιεί όλες τις θεμελιώδεις – βασικές ανάγκες μέχρι την ολοκλήρωση του βίου.

Σε κάθε περίπτωση, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι οφείλουμε να παραμένουμε σε αγωνιστική ετοιμότητα και εγρήγορση για ενδεχόμενα επιβαλλόμενες κινητοποιήσεις αποτροπής άδικων, βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων που θα θίγουν περαιτέρω τα κεκτημένα δικαιώματα οδηγώντας στην ολοκλήρωση της φτωχοποίησης της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, του λαού μας.

Από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ο.Λ.Τ.Ε.Ε.