Η διασύνδεση των ΕΠΑ.Λ. με τα Α.Ε.Ι. αποτελεί χρόνιο αίτημα όπως και το αίτημα για πειραματικά ΕΠΑ.Λ. στην βάση της σύνδεσής τους με την Τριτοβάθμια. Καθώς φαίνεται η θεσμοθέτηση των διετών κύκλων τεχνικών σπουδών μέσα στα Α.Ε.Ι., τα επονομαζόμενα Κ.Ε.Ε. (Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης), δείχνει να έχει κάποια θετικά στοιχεία.

Οι εισακτέοι στα Κ.Ε.Ε. είναι οι απόφοιτοι των ΕΠΑ.Λ.. Αυτό δίνει μια πιο θετική συνιστώσα στους πτυχιούχους των και κάνει πιο κοινωνικά αποδεκτή την Τ.Ε.Ε. στο δευτεροβάθμιο επίπεδο.

Από την άλλη αποτελεί διέξοδο για όλους αυτούς που δεν επελέγησαν λόγω έλλειψης θέσεων στην μαθητεία από την οποία λαμβάνεις επίπεδο 5 μετά από πιστοποίηση. Είναι προφανές πως δημιουργεί ένα πληθωρισμό δομών τεχνικο-επαγγελματικής εκπαίδευσης και φαίνεται να λειτουργεί ανταγωνιστικά περισσότερο με τα Ι.Ε.Κ..

Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι:

  • Τι επαγγελματικά δικαιώματα θα αποδίδονται στους κατόχους των πτυχίων κατάρτισης διετών κύκλων σπουδών;
  • Θα υποκαταστήσουν την ήδη προσφερόμενη κατάρτιση (Ι.Ε.Κ.) ή θα λειτουργήσουν συμπληρωματικά με διαφορετικές εξειδικεύσεις;
  • Από πότε προβλέπεται η έναρξη λειτουργίας τους ;

Αν η μέχρι τούδε επικρατούσα θέση συνδικαλιστικών φορέων για την μετατόπιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά τα 18 παγιωθεί, σύμφωνα και με την εισήγηση του προέδρου του ΙΕΠ για την «σαλαμοποίηση» των δύο τύπων σχολείων ΓΕ.Λ. & ΕΠΑ.Λ. σε ένα ενιαίο Ε.Π.Λ. (Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο), ως συνέχεια των τρεχουσών συγχωνεύσεων Τ.Ε.Ι. – Πανεπιστημίων άρα και την απορρόφηση των ΕΠΑ.Λ. στον Νέο τύπο Ενιαίου Λυκείου, πιθανολογείται η μετατόπιση του συνόλου της τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευσης στα ΚΕΕ και τα ΙΕΚ. Με τον τρόπο αυτόν εξοβελίζεται η επαγγελματική εκπαίδευση από την δευτεροβάθμια δια της αναβαθμίσεως. Ζητούμε την δέσμευση του Υπουργείου Παιδείας για την διατήρηση των ΕΠΑ.Λ. στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και όχι την «μετάταξή» της αρχικής επαγγελματικής εκπαίδευσης στα διετή Κ.Ε.Ε. της τριτοβάθμιας.

Τα παραπάνω επιτείνονται από τις τρέχουσες συγχωνεύσεις των Τ.Ε.Ι. με Πανεπιστήμια για τις οποίες οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής:

  • Τμήματα που προέκυψαν από την αναγκαία εξειδίκευση της γνώσης (αυτοματισμού, οχημάτων, ηλεκτρονικής κ.α), βλέπουμε να πολτοποιούνται σε μια ανάμιξη, σε αντίθεση με την εξέλιξη της γνώσης που επιβάλλει εξειδικευμένες γνώσεις.
  • Παρατηρείται σε ολόκληρη την Μακεδονία (Κεντρική, Δυτική, Ανατολική κ Νότια) να μην υπάρχουν καθαρές σχολές Ηλεκτρολόγων Μηχανικών 4ετούς φοίτησης, παρά μόνο η Πολυτεχνική του ΑΠΘ. Ομοίως και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα. Θα έπρεπε να ληφθεί μέριμνα να υπάρχει ανά γεωγραφική περιφέρεια αναλογία 1 προς 1 , των πενταετών σχολών των πολυτεχνείων με τις τεταρτοετείς σχολές των υπό συγχώνευση Τ.Ε.Ι.. Με ποια κριτήρια έγινε η κατανομή;
  • Στη Βόρεια Ελλάδα η κατάσταση για όποιον μαθητή ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού ΠΕ ή ΤΕ, ήταν η εξής: 3 επιλογές από τμήματα Πολυτεχνείων (Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ) σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Βόλο. Τρεις επιλογές από τμήματα Τ.Ε.Ι. ( Καβάλα, Λάρισα και Κοζάνη). Επίσης υπήρχε και η επιλογή να περάσει στο τμήμα Αυτοματισμού στη Θεσσαλονίκη. Στο νέο νομοσχέδιο φαίνεται να έχουν καταργηθεί τα Τ.Ε.Ι. Ηλεκτρολογίας Καβάλας που μετατρέπεται σε Τμήμα Φυσικής (;;;;), το τμήμα Τ.Ε.Ι. Ηλεκτρολογίας Λάρισας, και το Τμήμα Ηλεκτρολογίας Κοζάνης, χωρίς να υπάρχει κάτι νέο ως προτεινόμενο αντικατάστασής τους. Το τμήμα Αυτοματισμού Θεσσαλονίκης μετατρέπεται σε Πανεπιστήμιο Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης συγχωνευόμενο με το τμήμα Οχημάτων. Ενώ πριν οι περιφέρειες ήταν χωρισμένες ως Ανατολική Μακεδονία (και Θράκη), Κεντρική Μακεδονία και Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία και Ήπειρος, με το νέο νομοσχέδιο εκτός από τα τρία τμήματα Πολυτεχνείων δεν φαίνεται να δίνεται πουθενά την δυνατότητα σε μαθητές ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. να εισαχθούν σε αντίστοιχα (νέα 4ετή) τμήματα Πανεπιστήμιο καθώς φαίνεται ότι καταργεί όλα τμήματα Τ.Ε.Ι. Ηλεκτρολόγων.
  • Οι συγχωνεύσεις δεν γίνονται με βάση τα επαγγελματικά δικαιώματα και τις ανάγκες που διαμορφώνονται από την αγορά εργασίας. Η αναντιστοιχία αυτή δημιουργεί σχολές με ανακατεμένα προγράμματα σπουδών που έχουν «λίγο απ όλα». Την αναντιστοιχία αυτή διαπιστώνουμε αργότερα στον χώρο εργασία οπού παρατηρείται ο πτυχιούχος να μην έχει διδαχθεί πολλά από απαιτούμενα της εργασιακής τους θέσης. Έχει γίνει κάποια μελέτη επ’ αυτού ή βαδίζουμε με το ρητό «βλέποντας και κάνοντας»;
  • Μήπως ετοιμάζονται αντίστοιχες συγχωνεύσεις στις ειδικότητες των ΕΠΑ.Λ. που να ευθυγραμμίζονται στα νέα τμήματα των αναβαθμισμένων Τ.Ε.Ι.;
  • Τα αριθμητικά δεδομένα δεν έχουν αποσαφηνιστεί. Όταν συνενωθούν δύο τμήματα που παρείχαν από 200 θέσεις το καθένα, το νέο τμήμα θα δίνει 400; Ή μήπως το νέο τμήμα θα δίνει κι αυτό 200;
  • Αν το ποσοστό εισαγωγής των αποφοίτων των ΕΠΑ.Λ. θα μείνει 5% αυτό σημαίνει δραματική μείωση των εισακτέων. Ο αριθμός αυτός θα είναι κατά πολύ μικρότερος σε σχέση με το άθροισμα των θέσεων που είχαν οι δύο ή τρεις σχολές πριν τη συγχώνευση. Ουσιαστικά οι θέσεις εισαγωγής για τους μαθητές μας θα μειωθούν σημαντικά. Η παραπάνω εξέλιξη μόνο θετική δεν είναι για τους μαθητές των σχολείων μας που για πέρυσι τουλάχιστον αναθάρρησαν με την απόκτηση του δικαιώματος να εισαχθούν σε Πανεπιστήμια, έστω και για αυτό το μικρό ποσοστό. Τα κίνητρα που έχουν οι μαθητές για να επιλέξουν τα ΕΠΑ.Λ. είναι δύο. Η απόκτηση πτυχίου επιπέδου 4 (και 5 αν συνεχίσει στο 4ο έτος) και η ευκολότερη πρόσβαση με βάση την κατεύθυνση των σπουδών τους και την ειδικότητα τους. Το δεύτερο κίνητρο ουσιαστικά τείνει να εξαλειφθεί με τις νέες αλλαγές, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την επιλογή των μαθητών να φοιτήσουν στα ΕΠΑ.Λ..

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να πράξει το ελάχιστο απέναντι στην πολύπαθη Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση, διασφαλίζοντας αριθμό θέσεων που θα είναι τουλάχιστον ίσος με τον αριθμό των εισακτέων του προηγούμενου έτους και όχι απλά αυξημένο ποσοστό θέσεων, στα τμήματα που θα προκύψουν από συγχώνευση των τμημάτων των Τ.Ε.Ι.. Ο αριθμός των θέσεων αυτών δε θα πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση μικρότερος από τον αριθμό των θέσεων που είχαν οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. τα προηγούμενα έτη, πράγμα που σημαίνει πως το ποσοστό εισαγωγής στα μετεξελισσόμενα Τ.Ε.Ι. πρέπει να ανέλθει σε περίπου 50% και το ποσοστό εισαγωγής στα Πανεπιστήμια να ανέλθει στο 20%.