ΟΛΤΕΕ: «Λοταρία για τους μαθητές των ΕΠΑΛ»

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι η αύξηση του μαθητικού δυναμικού στα ΕΠΑ.Λ. της χώρας επέφερε και ανεπιθύμητους αποκλεισμούς μαθητών.

Η ανακοίνωση

Η αύξηση μετέτρεψε την ήδη οριακή κατάσταση λειτουργίας των σχολείων αυτών σε ‘προβληματική’.

Οι υποδομές των εργαστηρίων των Εργαστηριακών Κέντρων και η πεπερασμένη χωρητικότητά τους, απέκλεισε μαθητές, που επιθυμούσαν να φοιτήσουν στον τομέα της επιλογής τους. Πολλοί  μαθητές, αδυνατούν να εγγραφούν, με συνέπεια να μένουν εκτός Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Επίσης δυσχερής είναι και η κατάσταση στα τμήματα της Α’ τάξης, καθώς δεν μπορούν να απορροφηθούν, αφού έχει μπει πλαφόν στις εγγραφές της τάξης αυτής σε πολλά ΕΠΑ.Λ. της χώρας.

Όλα αυτά συμβαίνουν παρόλο που οι Δήμοι έχουν εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε χώρο υπάρχει στα υπάρχοντα σχολικά κτίρια (κατάλληλο ή και ακατάλληλο). Πολύ μεγάλο πρόβλημα βέβαια αντιμετωπίζουν και οι μαθητές που καταφέρνουν να εγγραφούν στο σχολείο, παρακολουθώντας μαθήματα σε συνθήκες “αποθήκης”, σε περιβάλλον “στοιβαγμού”, σε κτίρια και υποδομές με ελλιπή ή και ανύπαρκτο εργαστηριακό εξοπλισμό.

Ακόμα  και αν δεν συνυπολογίσουμε το θέμα των βασικών κανονισμών βάση των οποίων πρέπει να λειτουργούν όλα τα σχολεία της χώρας (χωρητικότητα αιθουσών, αερισμός, φωτισμός, λειτουργικότητα, κλειστοί και αύλειοι χώροι, βιβλιοθήκες, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, επαρκείς τουαλέτες, προσβάσεις ΑμεΑ, πυρασφάλεια, αντισεισμική μελέτη κ.τ.λ.), καθώς τέτοια θέματα έχουν μείνει εκτός ακόμα και από την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, αφού δεν μπορεί να ρίξει η πολιτεία ευθύνες και για αυτό στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές. Έστω ότι δεν συνυπολογίσουμε και την πανδημία με τα νέα υγειονομικά πρωτόκολλα,

τα ερωτήματα που λογικά εγείρονται είναι πολλά :

·         Ποιος ευθύνεται για την κανονικοποίηση αυτής της μη αποδεκτής κατάστασης, εφόσον όλοι γνώριζαν το πρόβλημα;

·       Ποιος θα απολογηθεί στους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών;

·          Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από σωστά καταρτισμένους τεχνικούς και επαγγελματίες, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο;

·       Για πόσο ακόμα θεωρούν οι αρμόδιοι ότι μπορεί να γίνει ανεκτή μια εκρηκτική κατάσταση υπερπληθυσμού εφήβων σε ακατάλληλους σχολικούς χώρους;

·   Κάθε χρόνο οι εκπαιδευτικοί γίνονται αποδέκτες παραπόνων για όλα τα παραπάνω προβλήματα και οδηγούμαστε στον αναβρασμό, την αγανάκτηση και τα γνωστά αδιέξοδα με τις καταλήψεις και τις ταραχές στα σχολεία να φτάνουν πλέον σε επικίνδυνα επίπεδα. Τι ακριβώς περιμένουν οι αρμόδιοι;

·         Πόσο σεβασμό δείχνει τελικά η πολιτεία απέναντι στα παιδιά της και απέναντι στους εκπαιδευτικούς της;

Είναι βέβαιο ότι οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις και λύσεις στα παραπάνω ερωτήματα και δεν ευθύνονται για τους μαθητές, που στοιβάζονται ή που τους στερήθηκε το δικαίωμα φοίτησης λόγω κτιριακού κορεσμού. Οι εκπαιδευτικοί συμπάσχουν, μιας και στερούνται γραφείων, εξοπλισμού και χώρων για να εργαστούν.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη την παραπάνω κατάσταση και την θέση όλων εμάς, ότι κανένας μαθητής δεν πρέπει να στερείται του δικαιώματος φοίτησης σε οποιοδήποτε τομέα και ειδικότητα επιθυμεί, καθώς αποτελούμε κομμάτι της δημόσιας δωρεάν παιδείας, ζητούμε η πολιτεία να ασχοληθεί άμεσα και σοβαρά με το κτιριακό πρόβλημα, έτσι ώστε να βρεθεί λύση, τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Η Δευτεροβάθμια Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι και θα είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομικής ανάπτυξης μια χώρας. Όσο δεν ασχολείται κανείς υπεύθυνα και με σεβασμό μαζί της, τόσο ‘μπλοκάρεται’ η ανάπτυξη της χώρας μας.