: Οι ψευδοφιλελεύθερες μάσκες της κυβέρνησης έπεσαν. Η συμβολικά ανατριχιαστική εικόνα της να ανακοινώνει νομοθετικές ρυθμίσεις για το χώρο της εκπαίδευσης συνοδευόμενη από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και οι σκηνές άμετρης βίας στο χθεσινό φοιτητικό συλλαλητήριο γύρισαν ξαφνικά το ιστορικό χρονόμετρο δεκαετίες πίσω.

Σε μια εποχή όπου η εκπαιδευτική πολιτική που υπαγόρευε η άρχουσα τάξη επιβαλλόταν από το στρατό και την αστυνομία με σκοπό το μέλλον των πολλών, των παιδιών των εργατών και των αγροτών, να είναι η αμάθεια, η φτώχεια, η εκμετάλλευση. Η δε ανακοίνωση μέτρων στη μέση αυτής της συγκεκριμένης χρονιάς για τις , όταν μαθητές και γονείς ζουν τον εφιάλτη της πανδημίας, την αβεβαιότητα, το φόβο για το αύριο, είναι η πιο απτή απόδειξη κοινωνικής αναλγησίας και αδιαφορίας.

Δυστυχώς αυτό που ζούμε από τον Ιούλιο του 2019 δεν είναι ένα κακοπαιγμένο remake ασπρόμαυρης ταινίας της δεκαετίας του ’60, αλλά το αποκρουστικό, εφιαλτικό όραμα της κ. Κεραμέως και της κυβέρνησης της ΝΔ για την κοινωνία και τους νέους ανθρώπους. Η χθεσινή ανακοίνωση για το σύστημα πρόσβασης και τα ΑΕΙ, για μια ακόμη φορά χωρίς διάλογο με τους φορείς, αποκαλύπτει ίσως την πιο ακραία, νεοφιλελεύθερη και ταξικά φορτισμένη εκπαιδευτική πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά ανάλογων απορρυθμίσεων, όπως η εξίσωση των τίτλων των Κολλεγίων με αυτούς των πανεπιστημίων και το ξεδιάντροπο ρουσφέτι στους σχολάρχες για την ιδιωτική εκπαίδευση. Το νέο αυτό νομοθέτημα είναι βέβαια επενδυμένο με το περιτύλιγμα νόμου και τάξης και με τις απαραίτητες ενέσεις λαϊκισμού (βάση του 10, «αιώνιοι» φοιτητές), ώστε η χειρουργική αυτή παρέμβαση εναντίον των πολλών να φανεί ως μια δήθεν χρήσιμη μεταρρύθμιση.

Η κοινωνία όμως και η εκπαιδευτική κοινότητα διαθέτουν κρίση και ιστορική μνήμη. Κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η μείωση του αριθμού φοιτητών στα πανεπιστήμια και τα αυξημένα εμπόδια μέσα στη σχολική διαδικασία και στο σύστημα πρόσβασης αφορούν τα παιδιά των μη προνομιούχων. Αυτούς που η Υπουργός Παιδείας προορίζει να καταλήξουν είτε ως εύκολη πελατεία στα νύχια των επιτήδειων και εντελώς ασύδοτων κολλεγιαρχών/ΙΕΚαρχών είτε στη δυστυχία της απλήρωτης και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα μαθητείας. Αυτούς που, αποστερημένοι από την πανεπιστημιακή γνώση, θα καταλήξουν φτηνό εργατικό δυναμικό για την «υγιή επιχειρηματικότητα» των φίλων της κυβέρνησης.

Κανέναν εκσυγχρονισμό στην εκπαίδευση και καμιά μεταρρύθμιση δεν φέρνει αυτός ο νόμος. Είναι, όπως και πολλές από τις προηγούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις της κ. Κεραμέως, ένα ακόμη δώρο στους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης, τους μόνους που στηρίζουν με φανατισμό το έργο της. Και είναι αστείο να μιλά για «μειοψηφίες» όταν απευθύνεται στους ιδεολογικούς της αντιπάλους η Υπουργός του ντροπιαστικού 6% στις εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων.

Τέλος, η θεσμοθέτηση αστυνομικού σώματος για να προστατευθεί – δήθεν – το Πανεπιστήμιο από απαράδεκτες πρακτικές βίας και βανδαλισμών, αποτελεί πρόσχημα για την επιβολή στην εκπαίδευση ενός καθεστώτος ιδεολογικής βαναυσότητας και αποστέρησης θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως της ελευθερίας του λόγου, της πολιτικής έκφρασης, της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Στελέχη, άλλωστε, της τωρινής κυβέρνησης με κομβικό ρόλο στη δημόσια διοίκηση έχουν «παρελθόν» που εγγυάται τέτοιου είδους αντιδημοκρατικές πρακτικές.

Η ΟΙΕΛΕ εκφράζει την κατηγορηματική της αντίθεση στη βασική φιλοσοφία που διέπει το νέο αυτό νομοθέτημα. Τη φιλοσοφία εμπορευματοποίησης του εκπαιδευτικού αγαθού που οξύνει δραματικά τις ανισότητες. Τη φιλοσοφία της κρατικής βίας και καταστολής μέσα στα σπλάχνα της ακαδημαϊκής κοινότητας. Υπενθυμίζουμε στην κυβέρνηση ότι η νίκη της σ’ αυτό το πεδίο θα είναι πρόσκαιρη – και πύρρειος. Η κοινωνία, οι νέοι, οι πολίτες, το εκπαιδευτικό κίνημα θα πετάξουν στα απορρίμματα της εκπαιδευτικής ιστορίας τα άθλια αυτά νομοθετήματα υπέρ μιας ομάδας υπερπρονομιούχων επιχειρηματιών, υπέρ της ελίτ και των γόνων της.