Τι αναφέρει η ΟΙΕΛΕ σε .

Η ανακοίνωση:

Τα τελευταία 3,5 χρόνια, με μεγάλη ευθύνη της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, τα ιδιωτικά σχολεία έχουν μετατραπεί σε «ξέφραγο αμπέλι». Κατ΄απαίτηση ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων που καταδυναστεύουν το χώρο, δεν υπάρχει πλέον καμιά σοβαρή εποπτεία στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ οι μοναδικοί που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους εγγυητές της νομιμότητας, οι εκπαιδευτικοί, είναι απολύτως αποδυναμωμένοι και ευάλωτοι σε εργοδοτικές πιέσεις.

Δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός της έξαρσης της νεανικής παραβατικότητας που έχει σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις. Ωστόσο, η κατάσταση στην ιδιωτική εκπαίδευση έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που δεν απαντώνται στη δημόσια εκπαίδευση, ο μαθητικός πληθυσμός των ιδιωτικών σχολείων έχει επίσης συγκεκριμένα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά και η γιγάντωση συνθηκών ανομίας και ασυδοσίας στα σχολεία αυτά συνδέεται στενά με το ρυθμιστικό πλαίσιο που η παρούσα κυβέρνηση έχει επιβάλει στο χώρο.

Ένα πλαίσιο που έχει επιβάλει την περίπου μηδενική κρατική εποπτεία και έχει μετατρέψει τον εκπαιδευτικό σε κακοπληρωμένο, εξαντλημένο και τρομοκρατημένο υπάλληλο, χωρίς φωνή. Η κατάσταση αυτή σχετίζεται με τον πολλαπλασιασμό γεγονότων βίας ψυχολογικής ή/και σωματικής, όπως το περιστατικό ακραίου bullying εναντίον μαθητή που ήδη βρίσκεται στις πρώτες ειδήσεις των ΜΜΕ. Δυστυχώς, όμως, το bullying σε ιδιωτικά σχολεία δεν έχει μόνο πρωταγωνιστές μαθητές, καθώς καταγράφονται πολλά περιστατικά με γονείς εναντίον εκπαιδευτικών και με ιδιοκτήτες εναντίον εκπαιδευτικών!

Κι όμως! Παρά το γεγονός ότι το γενικευμένο bullying στα ιδιωτικά σχολεία εντείνεται, η Υπουργός Παιδείας δεν κάλεσε την ΟΙΕΛΕ στο διάλογο για το σχέδιο νόμου σχετικά με την σχολική βία, αν και κάθε νόμος που ισχύει για τα δημόσια ισχύει και για τα ιδιωτικά σχολεία. Η κ. Κεραμέως μάλλον δεν θεωρεί τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια «σχολεία», αλλά κλειστά «μαγαζιά» ορισμένων γνωστών και φίλων και δεν θέλει να εφαρμοστεί καμιά διάταξη που βάζει έστω και ελάχιστα όρια και περιορισμούς στη λειτουργία τους. Ακόμη κι αν αυτό βαίνει εις βάρος των μικρών μαθητών, εις βάρος της ψυχικής και σωματικής τους υγείας, εις βάρος της ασφάλειάς τους….

Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε, όπως πάντοτε πράττουμε, ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός ιδιωτικών σχολείων που, ανεξαρτήτως θεσμικού πλαισίου, παρέχουν υγιείς εργασιακές σχέσεις και έχουν σοβαρές πολιτικές πρόληψης του bullying. Σχολεία όπου λειτουργεί σύλλογος διδασκόντων, όπου ο εκπαιδευτικός δεν φοβάται να εκφράσει την γνώμη του, προς όφελος των μαθητών και της εκπαιδευτικής κοινότητας εν γένει. Σχολεία που εξακολουθούν, σε πείσμα των καιρών, να λειτουργούν πρώτα και κύρια ως πάροχοι κοινωνικού αγαθού, αγωγής και πολιτισμού και λιγότερο ως επιχειρήσεις.

Πώς όμως έχουμε φτάσει σε αυτό το «ξεχαρβάλωμα» στη λειτουργία των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων;

Α. Τέλος οι έλεγχοι στα ιδιωτικά σχολεία

Η Υπουργός Παιδείας από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης έδωσε το σύνθημα: «Τέλος οι έλεγχοι …σκοπιμότητας στα ιδιωτικά σχολεία, τώρα μόνο έλεγχοι …νομιμότητας». Επί της ουσίας, αυτό που συνέβη είναι να σταματήσουν σχεδόν τελείως οι σοβαροί, συστηματικοί έλεγχοι των εποπτικών αρχών του ΥΠΑΙΘ στα ιδιωτικά σχολεία. Μαζί με το αίτημα για την απελευθέρωση των απολύσεων, το δεύτερο «ρουσφέτι» που εκπρόσωποι των ιδιοκτητών ζήτησαν από την κ. Κεραμέως ήταν να σταματήσουν οι «ενοχλητικοί» έλεγχοι.

Πρόσφατα αποκαλύψαμε ότι από τις 49 καταγγελίες μας μέσα σε ένα μόνο έτος, μόλις 2 εξετάστηκαν με τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Οι υπόλοιπες θάφτηκαν στο αρχείο και σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις υπήρξαν Διευθύνσεις Εκπαίδευσης που υπερασπίστηκαν με ανεξήγητο πάθος τα ιδιωτικά σχολεία καλύπτοντας τις παρανομίες τους, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία.

Τώρα που η κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, ελπίζουμε στελέχη Διευθύνσεων Εκπαίδευσης που μας αποκάλυψαν ανατριχιαστικές παρεμβάσεις «άνωθεν» για να μην ελεγχθούν μεγάλα ιδιωτικά σχολεία της Αττικής, να βρουν το σθένος και να μιλήσουν, χωρίς να φοβηθούν για τη θέση τους. Είναι θέμα δημοκρατίας, είναι θέμα προστασίας παιδιών και εκπαιδευτικών.

Β. Οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών είναι πια διαλυμένες
Με το νόμο που ψήφισε για την ιδιωτική εκπαίδευση η κυβέρνηση και η Υπουργός Παιδείας, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί είναι αναλώσιμοι υπάλληλοι χωρίς δικαιώματα. Όχι μόνο απολύονται χωρίς καμιά αξιολογική διαδικασία, χωρίς προδικαστικό έλεγχο, όπως για λόγους δημόσιου συμφέροντος ίσχυε (επί κυβερνήσεων κάθε κομματικής απόχρωσης) μέχρι το 2019, αλλά έχουν θεσπιστεί εις βάρους τους αδιανόητες διατάξεις που τους φιμώνουν και τους τρομοκρατούν. Μια από αυτές είναι η παρουσία του …ιδιοκτήτη (!) στους συλλόγους διδασκόντων (γεγονός που τους καθιστά αυτομάτως μη ενεργούς). Μια άλλη είναι η (άθλιας έμπνευσης) δήθεν …εθελοντική παραίτηση από μέρος του ωραρίου που στην πραγματικότητα είναι η εξαθλίωση του εκπαιδευτικού μέσα από την εκβιαστική μείωση του ωραρίου και του μισθού του. Διόλου τυχαία, αυτή η κατάσταση διάλυσης έχει υποχρεώσει το ένα τρίτο (!!) των εκπαιδευτικών να φύγει μέσα σε δύο μόλις χρόνια από τα ιδιωτικά σχολεία!

Όσο υπήρχαν νόμοι προστασίας των ελάχιστων δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, οι συνάδελφοί μας κατήγγειλαν σοβαρές παρανομίες και επικίνδυνες καταστάσεις στα ιδιωτικά σχολεία. Πλέον, οι καταγγελίες που λαμβάνουμε είναι πολύ λιγότερες και, φυσικά, σπανίως ελέγχονται…

Γ. Αντί αυστηρότερου ελέγχου …. «απελευθέρωση»!
Όσες φορές το Υπουργείο βρέθηκε αντιμέτωπο με σημαντικές καταγγελίες για ιδιωτικά σχολεία, ιδίως μεγάλα και «φίλα προσκείμενα», αντί να διατάξει σοβαρούς ελέγχους, έκανε ό, τι μπορούσε για να προστατέψει τις «ιερές αγελάδες» της εγχώριας επιχειρηματικότητας.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, όταν ενημερώσαμε για σκάνδαλο σεξουαλικής φύσης κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής ισχυρού ιδιωτικού σχολείου της Αθήνας, η απάντηση της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ ήταν να …απελευθερώσει το πλαίσιο των εκδρομών! Ήταν προφανής, όπως τότε είχαμε ανακοινώσει, η προσπάθεια του Υπουργείου να «κουκουλωθεί» το σκάνδαλο. Περιστατικά ξυλοδαρμού μαθητών, απειλών από ιδιοκτήτες και διευθυντικά στελέχη σε εκπαιδευτικούς, ακόμη και άσκηση βίας, δεν ελέγχονται καθόλου ή αποσιωπώνται. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουμε, σύμφωνα με καταγγελίες συναδέλφων μας, ακόμη και απολύσεις εκπαιδευτικών με απαίτηση γονέων, γεγονός που δείχνει το βαθμό του ξεχαρβαλώματος του ιδιωτικού σχολείου.

Δ. Πλήρης η αδιαφορία στις καταγγελίες μας για ζητήματα υγείας και ασφάλειας των μαθητών
Η ΟΙΕΛΕ προσπαθεί εδώ και χρόνια να ευαισθητοποιήσει τις αρχές της πολιτείας για σοβαρότατα ζητήματα ασφάλειας στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στα ιδιωτικά σχολεία τα προβλήματα επικεντρώνονται κυρίως:

Α) στη χαοτική κατάσταση στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, όπου απολύτως εξαντλημένοι εκπαιδευτικοί που εργάζονται υπό την απειλή της απόλυσης ακόμη και 12ωρα επιτηρούν μικρά παιδιά με τους κινδύνους να είναι τεράστιοι. Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες μας για την τραγική κατάσταση στο συγκεκριμένο χώρο, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.

Β) στα σχολικά λεωφορεία, ιδίως των ιδιωτικών νηπιαγωγείων, που συχνά είναι πολύ παλιότερα από όσο προβλέπει ο νόμος και δεν τηρούν τις προβλεπόμενες προδιαγραφές, καθώς δεν γίνονται πλέον έλεγχοι. Προκαλεί, δε, ανησυχία ότι κάποια ιδιωτικά σχολεία παραχωρούν τον έλεγχο των σχολικών τους σε «τρίτες» εταιρείες, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την εποπτεία τους

Γ) στα summer camps που κάποια σχολεία διοργανώνουν χωρίς να δηλώνουν καν τους εργαζόμενους στις δράσεις αυτές, κάποιες εκ των οποίων έχουν βαθμό επικινδυνότητας

Συμπερασματικά
Κάποιοι ήθελαν τα ιδιωτικά σχολεία να μετατραπούν σε «μαγαζιά», ουσιαστικά εκτός εκπαιδευτικού συστήματος και χωρίς τον έλεγχο που απαιτείται σε φορείς που παρέχουν ευαίσθητο, δημόσιο αγαθό. Ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης ολισθαίνει σε μια χωρίς προηγούμενο απορρύθμιση και παρακμή, καθώς η τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων σε μια ομάδα επιχειρηματιών είναι για τους κρατούντες πιο σημαντική ακόμη και από το συμφέρον των παιδιών και των οικογενειών τους. Ελπίζουμε έστω και τώρα, έστω και την ύστατη ώρα, πολιτικές δυνάμεις και η σιωπηρή, υγιής πλειονότητα των γονέων, να πιέσουν για ριζικές αλλαγές στη νομοθεσία για την ιδιωτική εκπαίδευση, ώστε να διασφαλίζονται εύρυθμες, ομαλές σχέσεις σε όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής κοινότητας και τα ιδιωτικά σχολεία να επιστρέψουν στην κανονικότητα.