Η πρόσφατη δημοσιοποίηση της θέσης της , σύμφωνα με την οποία τα θα πρέπει να επιλέξουν, αν επιθυμούν να λειτουργούν ως κρατικώς εποπτευόμενα, ή ως αμιγείς επιχειρήσεις, επομένως δεν θα μπορούν να εκδίδουν τίτλους σπουδών ισότιμους με αυτούς των δημόσιων, έχει προκαλέσει ήδη έντονες συζητήσεις.

Είναι γεγονός ότι τμήμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ιδίως σε Γυμνάσια και Λύκεια, λειτουργεί σε συνθήκες αδιαφάνειας. Πολλάκις έχουμε καταγγείλει τα τελευταία χρόνια φαινόμενα καταδολίευσης ενδοσχολικών εξετάσεων, φροντιστηριοποίησης σχολείων, λειτουργίας σχολείων με μαθητές-φαντάσματα και πολλά άλλα που αλλοιώνουν το εκπαιδευτικό αγαθό και συνιστούν συνθήκες ανισότητας και ανισονομίας ανάμεσα σε μαθητές νόμιμων σχολείων και σχολείων που καταστρατηγούν το νομοθετικό πλαίσιο.

Ακόμη και φανατικοί υποστηρικτές της  λειτουργίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης σε συνθήκες αγοράς έχουν αποδεχθεί ότι συχνά παρατηρούνται περίεργα φαινόμενα, ιδίως στη διαδικασία της έκδοσης τίτλων σπουδών. Σε δημόσια συνάντηση με την ΟΙΕΛΕ το 2012 η τότε Υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου παραδέχθηκε τον αφύσικο αριθμό 20ριων στην Γ’ Λυκείου των ιδιωτικών σχολείων, προσθέτοντας ότι το φαινόμενο θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω. Όμως η σημαντικότερη, ίσως, έκφραση δυσπιστίας απέναντι στην λειτουργία της ιδιωτικής εκπαίδευσης σε ανεξέλεγκτες συνθήκες ήρθε από 47 βουλευτές – και μάλιστα της ΝΔ – το 2014, λίγους μήνες μετά την ψήφιση της εκτρωματικής ρύθμισης Αρβανιτόπουλου που απέσυρε επί της ουσίας την κρατική εποπτεία από τα ιδιωτικά σχολεία. Θορυβημένοι οι βουλευτές από όσα πληροφορούνταν για το χάος ανομίας που προέκυψε στην ιδιωτική εκπαίδευση μετά την απόλυτη απορρύθμιση του νομοθετικού πλαισίου, πρότειναν τροπολογία στη Βουλή με την οποία ζητούσαν δημόσιο έλεγχο στις εξετάσεις των ιδιωτικών σχολείων.

Οφείλουμε για μια ακόμη φορά να διευκρινίσουμε ότι η Ομοσπονδία μας δεν είναι υπέρ της επιστροφής επιτροπών του δημοσίου στα ιδιωτικά σχολεία. Δώσαμε μάχη για δεκαετίες να λήξει το καθεστώς της επιτροπείας και της υποβάθμισης. Ωστόσο, κύριο μέλημά μας είναι η διαφύλαξη του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης και η διασφάλιση ίσων συνθηκών πρόσβασης στο αγαθό της εκπαίδευσης και της εργασίας για κάθε παιδί, ανεξαρτήτως κοινωνικής, ή οικονομικής προέλευσης. Τα ιδιωτικά σχολεία που εμμένουν στη λειτουργία τους ως αμιγείς επιχειρήσεις και που οι εκπρόσωποί τους πιέζουν συνεχώς στην κατεύθυνση νομοθετικών αλλαγών υπέρ της απόσυρσης της κρατικής εποπτείας από την ιδιωτική εκπαίδευση θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τις συνέπειες.