Διαβάζοντας την ανακοίνωση της ΔΑΚΕ για την ημέρα του εκπαιδευτικού, διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι σπεύδει να ακολουθήσει την πολωτική αντιπολιτευτική τακτική του κομματικού της φορέα, με προφανή ψηφοθηρική στόχευση ενόψει των επερχόμενων  εκλογών για Αιρετούς και ΕΛΜΕ. Με τη γνωστή τακτική της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας  και με υποκριτική διάθεση απέναντι στα πραγματικά προβλήματα, επιχειρεί μέσα από ένα επιφανειακό και πολιτικά ρηχό κείμενο,  να εγκλωβίσει την κρίση των εκπαιδευτικών, αποδίδοντας στην «τριετή διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά» όλες τις κακοδαιμονίες που φόρτωσαν στη χώρα και στην εκπαίδευση   οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών στις οποίες πρωταγωνιστούσε η Δεξιά.

Οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, από όποιον κι αν ασκούνται, είναι αυτές που απαξιώνουν τους εκπαιδευτικούς και το δημόσιο σχολείο, και δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να επιστρέψουμε στο «σκηνικό του 2013».

Η ΔΑΚΕ ανακάλυψε μόλις τώρα τη «στοχοποίηση των εκπαιδευτικών ως ενόχων για την αναποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης», ενώ όλοι θυμόμαστε ποιοι στοχοποιούσαν εμπράκτως τους εκπαιδευτικούς με  διαθεσιμότητες, απολύσεις, «αξιολόγηση», με τον αυταρχισμό, το Πειθαρχικό και την  αυτοδίκαιη αργία, τις υποχρεωτικές μεταθέσεις και μετατάξεις, τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, την ιδιωτικοποίηση και τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης. Αποσιωπά βέβαια ότι η Ν.Δ. καταψήφισε πρόσφατα στη Βουλή την απόσυρση του Π.Δ. 152/13 για την ατομική αξιολόγηση, καθώς και όλου του νομοθετικού πλαισίου για την εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων  (ν. 3848/10, 4142/13 κλπ.), γιατί προφανώς ασπάζεται τα ιδεολογήματα περί Αριστείας, Αξιολόγησης όλων, και  περιορισμού του δημόσιου σε όφελος του ιδιωτικού τομέα.

Αναφέρεται σε «πλήρη σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών», με copy-paste αποσπασμάτων από κείμενα άλλων παρατάξεων, αλλά δεν την είδαμε να αντιδράσει καθόλου στις εξαγγελίες του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ για απολύσεις όλων των συμβασιούχων, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, «αξιολόγηση παντού», δ/ντές μάνατζερ,   «αυτονομία» σχολείων σε επιλογή διδακτικού προσωπικού και χρηματοδότηση, εξάρτηση από χορηγούς, κ.ά.

Και βέβαια, η ΔΑΚΕ δεν παίρνει θέση απέναντι στην «υπόσχεση» Μητσοτάκη ότι ως πρωθυπουργός θα καταργήσει όλους τους νόμους Μπαλτά – Φίλη – Γαβρόγλου, παρά το ότι πολλοί από αυτούς αφορούν σημαντικές κατακτήσεις του κλάδου (κατάργηση του θεσμού της διαθεσιμότητας και της αυτοδίκαιης αργίας (ν.4325/15), επιστροφή των 2500 εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα, επαναφορά καταργημένων Τομέων-ειδικοτήτων στα ΤΕΕ, κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών (ν.4325/15) και του Πειθαρχικού δικαίου που δεν αναγνώριζε το τεκμήριο αθωότητας στους Δημοσίους Υπαλλήλους, κατάργηση πράξης νομοθετικού περιεχομένου που ποινικοποιούσε τις κινητοποιήσεις των μαθητών (ν.4386/16),  κατάργηση του ΠΔ για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις υπεράριθμων εκπαιδευτικών σε όλη την επικράτεια  (ν. 4351/15).κ.α.), κατάργηση ατομικής αξιολόγησης εκπαιδευτικού και εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων, κ.ά.)

Επικεντρώνει στη δήθεν «επιβολή της λογικής της ήσσονος προσπάθειας», καλλιεργώντας την προσδοκία ενός αυταρχικού,  εξετασιοκεντρικού, ταξικού σχολείου που θα ξεχωρίζει εγκαίρως τους «Αρίστους» (Αρβανιτόπουλος) και θα πετάει απέξω όσους «δεν παίρνουν τα γράμματα». Τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών/τριών και η αντιμετώπιση των εκπ/κών ανισοτήτων, είναι ψιλά γράμματα για μια παράταξη που γαλουχείται με το ιδεολόγημα της Αριστείας και έχει προ πολλού «καταρρίψει» την… πάλη των τάξεων. ΄Οσο για τη «διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών» στην οποία αναφέρεται, να της θυμίσουμε ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικιστικό, το φανατισμό, τα ιδεολογικά – θρησκευτικά στερεότυπα,  τις κοινωνικές διακρίσεις και τις νεοφιλελεύθερες ιδέες που φαίνεται ότι ασπάζεται.

Ταυτόχρονα, κλείνει το μάτι στις πιο ακραίες ακροδεξιές και εθνικιστικές αντιλήψεις που δεν έχουν καμία θέση στην εκπαίδευση, επιχειρώντας να αξιοποιήσει κομματικά το «Μακεδονικό», υποδαυλίζοντας την πόλωση και το διχασμό. Καταγγέλλει τη δήθεν «επιβολή  εθνομηδενιστικών απόψεων στην εκπαίδευση και την κοινωνία», στοχεύοντας σε αντιδραστικό πισωγύρισμα. Ο καφές με το Ζάεφ της κας Σπυράκη και τα μαθήματα περί Αρίας φυλής της σχολής Γεωργιάδη, δεν πτοούν φαίνεται την αγοραία πατριδοκαπηλία της.

Ως αυτόκλητος σωτήρας του θρησκευτικού συναισθήματος, αρνείται επί της ουσίας τον εκσυγχρονισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών, σε μια εποχή που οι πολυπολιτισμικές τάξεις είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Παρουσιάζει το νέο πρόγραμμα σπουδών του μαθήματος ως «επίθεση που δέχεται η εκκλησία και οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις», και την ίδια στιγμή, σιωπά απέναντι στην

απαράδεκτη προτροπή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς τους εκπαιδευτικούς να μη διδάξουν το μάθημα των θρησκευτικών, και προς τους γονείς να μηνύσουν τους εκπαιδευτικούς που δεν συμμορφώνονται με «τις υποδείξεις» τους.

Επειδή η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ έχει και προεκλογική σκοπιμότητα, να υπενθυμίσουμε ότι οι εκπαιδευτικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία, μπορούν να ξεχωρίσουν την αγάπη για την πατρίδα από την πατριδοκαπηλία, τη θρησκευτικότητα από τη θρησκοληψία, το σεβασμό στις ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανεκτικότητα, από τα στερεότυπα και τον υφέρποντα ρατσισμό.

Τα οξυμένα εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εκπαιδευτικοί, δεν αντιμετωπίζονται με κομματικές γραμμές, με μικροπαραταξιακούς ανταγωνισμούς  και σκοταδιστικά εθνικο-θρησκευτικά ιδεολογήματα.

Αν η ΔΑΚΕ πραγματικά ενδιαφέρεται για τη λύση τους, ας αφήσει τα προσχήματα κι ας ακολουθήσει στο δρόμο του αγώνα απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των εκπαιδευτικών και ενός δημόσιου δωρεάν δημοκρατικού και ποιοτικού σχολείου, στο οποίο κανένας μαθητής, καμιά μαθήτρια δεν θα περισσεύει.