| Όχι. Δε θέλω να γεμίσω τους τοίχους μου με πτυχία, δε θεωρώ πως αυτό είναι η ευτυχία αλλά ούτε και η συνταγή της επιτυχίας στη ζωή. Δε θέλω ούτε τους φίλους μου, ούτε τα παιδιά, ούτε κανέναν να ακολουθεί έναν επαγγελματικό δρόμο ο οποίος απλά δεν τους εκφράζει ή δεν τον επιθυμούν.

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Επιτυχία στη ζωή δεν είναι μόνο το <<Α>>, <<Β>>, <<Γ>> σε έναν έλεγχο. Επιτυχία στη ζωή είναι το να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε με λεβεντιά, να προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο.

Οι Πανελλήνιες είναι ένα βήμα για τη ζωή. Δεν είναι όμως όλη μας η ζωή. Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι. Φτάνει με όλη αυτή τη μανία που κυριεύει το σύστημα και την κοινωνία και καταπλακώνει την ψυχή των μαθητών σαν ένα ασήκωτο βαρίδιο, ακόμα και με εγκληματικό τρόπο.
Μάτωσαν πια οι πλάτες των παιδιών από τις απαιτήσεις μίας κοινωνίας ολόκληρης. Πληγώθηκε πια η ψυχή μας στην ανέλπιδη και μάταιη προσπάθεια να ικανοποιήσουμε τους πάντες, φέροντας τον εαυτό μας στα όριά του.

Να προσπαθείς για το στόχο σου. Να δώσεις Πανελλήνιες επειδή το θέλεις εσύ πραγματικά, όχι επειδή προσπαθείς να ικανοποιήσεις τα θέλω και τα πρέπει των άλλων. Για εσένα παλεύεις, για εσένα προσπαθείς, δικά σου είναι τα όνειρα.

Ακόμα και αν δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν αξίζει κάποιος να βυθιστεί σε μία ατέρμονη μελαγχολία. Είναι μύθος πως οι και μόνο οδηγούν στην επιτυχία ή την κοινωνική καταξίωση. Αν λυσσάς και αγαπάς μέχρι θανάτου αυτού με το οποίο καταπιάνεσαι, όσες αποτυχίες και να έρθουν στο διάβα σου, να είσαι σίγουρος πως οι ευκαιρίες δεν πρόκειται να χαθούν και θα ανοίγονται οι πόρτες και εκεί που δεν το φαντάζεσαι.
Κάθε επιτυχία στις Πανελλήνιες και κάθε επιτυχία σε κάθε άνθρωπο που προσπαθεί μέσα σε μία κοινωνία που προσπαθεί διαρκώς να το κάνει κάποιον άλλο, να είναι ο εαυτός του..