Οι δύο Έλληνες φοιτητές που θριάμβευσαν στο Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα Ρητορικής

Οι Έλληνες φοιτητές που θριάμβευσαν στο Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα Ρητορικής μιλούν στο site του Υπουργείου Παιδείας

Η φοιτήτρια του ΕΚΠΑ, Μαρία Ρούσση, και ο φοιτητής της Σχολής ΗΜΜΥ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Θοδωρής Ντουνιάς, αναδείχθηκαν οι μεγάλοι νικητές του Παγκόσμιου Πανεπιστημιακού Πρωταθλήματος Debate στην κατηγορία EFL (English as Foreign Language- αγγλικά ως ξένη γλώσσα)., που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη και στο οποίο συμμετείχαν 1.300 διαγωνιζόμενοι από 70 χώρες.

Οι δύο φοιτητές απαντούν στις ερωτήσεις μας:

Είναι επαρκείς οι γνώσεις που αποκτάτε στο ΑΕΙ;

Θ.Ν Ναι και όχι. Νομίζω πως η ερώτηση αυτή συγχέεται με το αν είναι αρκετά μεγάλη η ύλη που καλύπτεται από τα μαθήματά μας, στην οποία περίπτωση η απάντηση είναι σίγουρα ναι. Ένας πτυχιούχος μιας Ελληνικής σχολής έχει πολλά εφόδια για να αντιμετωπίσει την επαγγελματική πραγματικότητα. Κατά τα άλλα, όμως, η ύλη αυτή είναι πολλές φορές υπερβολικά μεγάλη, ή διδάσκεται με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να αφήνονται στην μοίρα τους πολλές φορές για να περάσουν τα μαθήματα. Τα προγράμματα σπουδών είναι πολλές φορές παρωχημένα, και νέοι καθηγητές σπανίως προσλαμβάνονται, με αποτέλεσμα οι διδακτικές μέθοδοι που ακολουθούμε να είναι απαρχαιωμένες σε σχέση με σχολές του εξωτερικού. Άρα, ενώ οι γνώσεις του μέσου φοιτητή για το αντικείμενό του είναι επαρκείς, πολλές φορές τις έχει αποκτήσει μέσω δικής του ενασχόλησης, χωρίς την βοήθεια της σχολής. Αν, πάλι, αναφερόμαστε σε γενικές γνώσεις περί κοινωνικής/πολιτικής/οικονομικής πραγματικότητας, η μόνη επαφή που υπάρχει στην σχολή είναι μέσω των πολιτικών παρατάξεων και σχημάτων, πράγμα μάλλον αρνητικό για την απόκτηση σφαιρικής γνώσης.

Τι προβλήματα εντοπίζετε στην Τριτοβάθμια –από τη μέχρι στιγμής εμπειρία σας- και πως νομίζετε πως μπορούν να αντιμετωπιστούν;

Μ.Ρ Πέρα από τα «πρακτικά» προβλήματα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (προβλήματα στις βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια, τους ίδιους τους πανεπιστημιακούς χώρους) θα έλεγα ότι το βασικότερο είναι η ελλιπής οργάνωση, η οποία είναι εμφανής, μεταξύ άλλων, και στο χώρο των πανεπιστημιακών ρητορικών ομίλων. Στη νομική, για παράδειγμα, υπάρχει τυπικά ρητορικός όμιλος, ο οποίος όμως δεν λειτουργεί μετά την αποφοίτηση των φοιτητών που τον δημιούργησαν. Γενικότερα, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι παρά το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, δημιουργικές δραστηριότητες επαφίενται τελικά στην αυτενέργεια ορισμένων φοιτητών και καθηγητών, ελλείψει μιας αποτελεσματικότερης κεντρικής οργάνωσης. Ως αποτέλεσμα, πολλοί φοιτητές δεν ενημερώνονται καν για δραστηριότητες που θα μπορούσαν να τους προσφέρουν μια πολύπλευρη εκπαιδευτική εμπειρία, ή απογοητεύονται και τελικά αδιαφορούν γι’αυτές. Συνεπώς, θα πρότεινα να υπάρχει καλύτερη συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ των πανεπιστημίων και των φοιτητών, και να μην αφήνονται οι τελευταίοι τελείως μόνοι στην εκπαιδευτική πορεία τους.

Θεωρείτε πως οι σχολές που φοιτάτε μπορούν να σας προσφέρουν σήμερα επαγγελματικήαποκατάσταση;

Θ.Ν Στην Ελλάδα όχι απολύτως, αλλά γενικά, τίποτα δεν μπορεί πλέον να μας προσφέρει σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση στην κατάσταση που ζούμε. Στο εξωτερικό, μετά από κάποιο καλό μεταπτυχιακό, ίσως και να υπάρχει μεγαλύτερη σιγουριά.

Οι σπουδές που πραγματοποιείτε μπορούν να σας δώσουν σημαντικά εφόδια για τη μετέπειτα επαγγελματική σας σταδιοδρομία;

Θ.Ν Σίγουρα! Παραπέμπουμε γενικά στην απάντηση μας στην τρίτη σας ερώτηση. Τα μόνα δύο πιθανά σχόλια είναι:

Α) Να γίνονται περισσότερα εργαστήρια και να υπάρχει κάποια στοιχειώδης επαφή με την αγορά εργασίας. Πέρα από τα μαθήματα, είναι σημαντικό να έχουμε έστω κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις για το πού, υπό ποιές συνθήκες και με τι ζητούμενα θα εργαζόμαστε.

Β) Να υπάρχουν περισσότερες σχολές όπως η ΣΕΜΦΕ, που καλύπτουν πολλά αντικείμενα, για όσους σπουδαστές δεν είναι απολύτως σίγουροι πως θέλουν να γίνουν δικηγόροι, ή ηλεκτρολόγοι, ή λογιστές. Να υπάρχουν, δηλαδή σχολές στις οποίες η ειδίκευση να έρχεται σε μεταπτυχιακό επίπεδο, όταν έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε περίπου τι θέλουμε να κάνουμε με την ζωή μας.

Έχετε στο μυαλό σας την προοπτική του εξωτερικού για την επαγγελματική σας σταδιοδρομία;

Μ.Ρ Δεν το αποκλείουμε. Σε ένα πρώτο στάδιο, και οι δύο θα θέλαμε να εμπλουτίσουμε τις σπουδές μας με μια εκπαιδευτική εμπειρία στο εξωτερικό, πιθανώς για ένα μεταπτυχιακό. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με τις συνθήκες και τις προοπτικές στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, θα λάβουμε και την απόφασή μας.

Προτάσεις για τη βελτίωση της τριτοβάθμιας

Θ.Ν Παραπέμπουμε και πάλι στα προηγούμενα! Αν ήταν να συνοψίσω θα έλεγα: Μικρότερες σχολές, πρόσληψη καθηγητών και διοικητικών υπαλλήλων, αναβάθμιση εγκαταστάσεων, σύνδεση με την αγορά εργασίας, περισσότερες υποχρεωτικές εργασίες, περισσότερα μαθήματα επιλογής, εκσυγχρονισμό προγραμμάτων σπουδών από τους καθηγητές χωρίς επέμβαση του υπουργείου. Και χωρισμός του Υπουργείου Παιδείας από την εκκλησία, όπως συμβαίνει σε κάθε αναπτυγμένη χώρα, αλλά τώρα ζητάω πολλά και το ξέρω.

Υ.Γ

Το Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα Επιχειρηματολογίας, το οποίο γίνεται εδώ και 36 χρόνια, είναι η μεγαλύτερη πανεπιστημιακή μη αθλητική διοργάνωση στον κόσμο και κάθε χρόνο διοργανώνεται σε διαφορετική χώρα. Φέτος, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη. Τη διοργάνωση ανέλαβε και έφερε εις πέρας με επιτυχία η Ρητορική Εταιρεία Ελλάδος. Το debate είναι ένας αγώνας ρητορικής με συγκεκριμένους κανόνες. Σε ένα debate συμμετέχουν 4 ομάδες των 2 ατόμων, δύο από τις οποίες υπερασπίζονται ένα θέμα (Κυβέρνηση), ενώ οι άλλες δύο το καταψηφίζουν. (Αντιπολίτευση).

Η Μαρία Ρούσση, 19 ετών, σπουδάζει Νομική στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεκίνησε να ασχολείται με το debate στο σχολείο. Ως φοιτήτρια, συμμετείχε στο πρωτάθλημα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και προκρίθηκε στον τελικό, ενώ η πρώτη της εμπειρία σε διεθνές τουρνουά ήταν το πανευρωπαϊκό φοιτητικό πρωτάθλημα debate στη Βιέννη, το 2015. Παράλληλα, η Μαρία προπονεί μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στο debate, θεωρώντας το πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο, που κινητοποιεί τη σκέψη, την αυτενέργεια και την περιέργεια του debater.

Ο Θοδωρής Ντουνιάς είναι δευτεροετής φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Ξεκίνησε το debate από την πρώτη λυκείου, στον σύλλογο Forensics του Κολλεγίου Αθηνών. Συμμετείχε σε πολλά μαθητικά τουρνουά, όπως αυτά του Deree, του St. Catherine’s, του Μωραϊτη, όπως και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Forensics. Ήταν φιναλίστ σε όλα την τελευταία χρονιά του Λυκείου, κατά την οποία υπήρξε και μέλος της εθνικής αποστολής στο World Schools Debating Competition 2014 στην Ταϋλάνδη, όπου η Ελλάδα κατέκτησε την εντέκατη θέση. Συνεχίζει την ενασχόλησή του με το debate κυρίως μέσω της διδασκαλίας, καθώς εργάζεται στο Κολλέγιο Αθηνών ως βοηθός προπονητής της σχολικής ομάδας. Το WUDC 2016 ήταν το πρώτο φοιτητικό τουρνουά στο οποίο πήρε μέρος ως διαγωνιζόμενος.