Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα ΑΥΓΗ της οποίας Διευθυντής υπήρξε ο σημερινός Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης φιλοξενεί άρθρο με τον τίτλο ““. Μεταφέρουμε απόσπασμα του άρθρου αυτού:
Είναι πολλές και μάλλον σοβαρές οι αναλύσεις και οι συνακόλουθες εκτιμήσεις που μαρτυρούν περί αυτού.
Ότι η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος αξιοποίησε την ιστορία με το μάθημα των Θρησκευτικών προκειμένου να προετοιμαστεί. Και να προειδοποιήσει. Πως είναι ετοιμοπόλεμη για τη μητέρα των μαχών.
Περί ανακωχής πρόκειται, απλής ανακωχής. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, προσωρινής και μάλλον βραχύβιας ανακωχής. Κι ας εμφανίστηκε ως «καταλλαγή», μιας και «ήρθησαν οι παρεξηγήσεις».
Αν, όπως όλα δείχνουν, η περί τα Θρησκευτικά μάχη δεν ήταν παρά ο «πρόλογος» ή, σωστότερα, «προειδοποιητικές και αναγνωριστικές βολές» εν όψει της αναθεώρησης του Συντάγματος. Τότε ναι, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι. Ο πόλεμος μόλις τώρα αρχίζει…

Είναι πολλές και μάλλον σοβαρές οι αναλύσεις και οι συνακόλουθες εκτιμήσεις που μαρτυρούν περί αυτού. Ότι η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος αξιοποίησε την ιστορία με το μάθημα των Θρησκευτικών προκειμένου να προετοιμαστεί. Και να προειδοποιήσει. Πως είναι ετοιμοπόλεμη για τη μητέρα των μαχών. Στην περίπτωση της καθ’ οιονδήποτε τρόπο (έστω και κατ’ ελάχιστο) «διατάραξης» της τάξης πραγμάτων της σήμερα ισχύουσας. Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας. Επίκειται, βλέπετε, η αναθεώρηση του Συντάγματος, οπότε τα πάντα μπορεί να συμβούν.

Με την εναρκτήρια ομιλία του στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήταν απολύτως σαφής. Τόσο για τους στόχους και τις επιδιώξεις του όσο και για τον «ιδεολογικό μανδύα» της προετοιμαζόμενης εκστρατείας. Εκεί όπου η Εκκλησία αποφασίζει, απ’ ό,τι φαίνεται, ν’ ανοίξει μέτωπο με την Αριστερά, και μάλιστα με ιστορικούς και «ιδεολογικούς» όρους. Κάτι που δεν έχει προηγούμενο στο πρόσφατο παρελθόν.

Τα ανάλογα μπορούν, ίσως, να αναζητηθούν στην περίοδο μετά τον εμφύλιο. Τότε που οι αρχιερείς στην πλειονότητά τους, με τα από άμβωνος κηρύγματα και τις εγκυκλίους τους, είχαν πάρει στις πλάτες τους την αντικομμουνιστική «ιδεολογία» του μετεμφυλιακού κράτους. Και, φυσικά, ευλογούσαν τις πρακτικές του.

Είναι απολύτως χαρακτηριστικό, αλλά και αποκαλυπτικό προθέσεων και στόχων, ότι στις πάνω από 80 σελίδες της εισηγητικής ομιλίας του αρχιεπισκόπου στη ΔΙΣ το ζήτημα των Θρησκευτικών (το θέμα της ημερήσιας διάταξης σημειωτέον) δεν έτυχε προνομιακής αναφοράς. Αντίθετα, οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας κυριάρχησαν καθ’ ολοκληρίαν, με εμφανή την αγωνία για τυχόν απόπειρα αναθεώρησής τους.

Είχε φροντίσει, άλλωστε, ο κ. Ιερώνυμος, με δηλώσεις του, να θυμίσει πως όποιος τα έβαλε με την Εκκλησία στη διάρκεια της Ιστορίας ηττήθηκε κατά κράτος. Όπου Εκκλησία, το ιερατείο και τα συμφέροντά του…