Ομιλία του Γ. Μαυρωτά στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων για το για την τριτοβάθμια εκπαίδευση

Ξεκινώντας την τοποθέτησή του για το , ο Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου και βουλευτής Αττικής του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, κατέκρινε τη συντετμημένη διαδικασία της συζήτησης, που ακολουθείται από την Κυβέρνηση, καθώς δεν υπάρχουν, όπως είπε, τα χρονικά περιθώρια που απαιτούνται για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο για την Παιδεία, όταν μάλιστα υπάρχουν την ίδια στιγμή στη Βουλή άλλα 4 νομοσχέδια!

Θέμα δημιουργήθηκε από την έντονη αντίσταση-αντίθεση εκ μέρους του Προεδρείου της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρόταση του κ. Μαυρωτά για κλήση εκπροσώπου της Ελληνικής Αστυνομίας στην ακρόαση φορέων, προκειμένου να τοποθετηθεί για τις διατάξεις του ασύλου και την αντιμετώπιση έκνομων ενεργειών, οπότε και τελικά επικράτησε η άποψη της κυβερνητικής πλειοψηφίας για τη μη κλήση της.

Στο βασικό μέρος της ομιλίας του, ο ειδικός αγορητής του Ποταμιού ξεκίνησε με το θέμα του ασύλου, λέγοντας ότι το Ελληνικό Πανεπιστήμιο κινδυνεύει από κάποιες γνωστές δυναμικές μειοψηφίες, που το θεωρούν τσιφλίκι τους και είναι χωρίς νόημα η συζήτηση για το εάν θα πρέπει να μπαίνει η Τροχαία στους χώρους του Πανεπιστημίου. Αναφέρθηκε στο πρόσφατο περιστατικό στο Βόλο, ρωτώντας επ’ ευκαιρία τον κ. Γαβρόγλου, τι είναι αυτό που παρεμβλήθηκε και έφυγε η διάταξη από την προηγούμενη έκδοση του νομοσχεδίου, που έδινε τη δυνατότητα αυτεπάγγελτης παρέμβασης της Αστυνομίας για πλημμελήματα.

Στη συνέχεια τόνισε την αλλεργία του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας, ο οποίος πλέον ως όρος έχει αντικατασταθεί στην αποστολή των ΑΕΙ, ενώ αναφέρθηκε και στην απουσία από το κείμενο του νομοσχεδίου των όρων «καινοτομία» και «επιχειρηματικότητα».

Χαρακτήρισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ως ρέκβιεμ για τα Συμβούλια Ιδρύματος των οποίων η κατάργηση, ήταν ο διακαής πόθος του ΣΥΡΙΖΑ όπως άλλωστε είχε δηλώσει και στις προγραμματικές δηλώσεις του 2015 ο κ. Τσίπρας.

Στάθηκε στο θέμα αδυναμίας πραγματοποίησης ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τα όργανα διοίκησης στα ΑΕΙ, καθώς το νομοσχέδιο υποδεικνύει η 1η ψηφοφορία να γίνεται υποχρεωτικά με κάλπη. Εστίασε και στο περίεργο φαινόμενο σε μονοτμηματικές σχολές να προκύπτει Κοσμητεία, στην οποία τα 4 να είναι μέλη ΔΕΠ και τα υπόλοιπα 5 μη μέλη ΔΕΠ (φοιτητές και εργαζόμενοι), δηλαδή τα μη μέλη ΔΕΠ να αποφασίζουν για τη γενική εποπτεία και λειτουργία της σχολής, τη γενική εκπαιδευτική και ερευνητική πολιτική της σχολής, τις νέες θέσεις μελών ΔΕΠ, τα κονδύλια του τακτικού προϋπολογισμού κ.ά.! Επ’ αυτού, ο κ. Μαυρωτάς κάλεσε τον Υπουργό Παιδείας να το δει πολύ πιο προσεκτικά.

Κρίνοντας την εκλογή πρυτάνεων και αντιπρυτάνεων από ξεχωριστά ψηφοδέλτια, σημείωσε ότι αυτό θα καταλήξει σε ένα παιχνίδι εξουσίας με θύμα το ίδιο το πανεπιστήμιο, καθώς θα παραλύσει η διοίκηση προς όφελος των επαγγελματιών συνδικαλιστών.

Ο βουλευτής του Ποταμιού, εκφράζοντας τις πάγιες θέσεις του κόμματος, τόνισε το ζήτημα της εξωστρέφειας και πρότεινε να φύγουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια, που βάζει το νομοσχέδιο, προκειμένου να μπορεί κάθε ΑΕΙ να πραγματοποιεί πρόγραμμα σπουδών σε ξένη γλώσσα χωρίς την υποχρεωτική εμπλοκή του Διεθνούς Πανεπιστημίου.

Στο περιβόητο θέμα των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, ο κ. Μαυρωτάς σχολίασε ότι η Κυβέρνηση ακολουθεί τη ρήση «πονάει χέρι, κόψει χέρι». Παραδέχθηκε ότι χρειάζεται ρύθμιση στο σύστημα, αλλά αυτό απαιτεί αξιολόγηση και όχι μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Εξέφρασε την απορία, γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος να πληρώνει για το master, όσων θέλουν να αποκτήσουν επιπλέον εφόδια για την καριέρα τους; Τεκμηριώνοντας την άποψή του, ότι πολλά μεταπτυχιακά είναι ουσιαστικά επαγγελματικά μεταπτυχιακά που μπορεί να τα πληρώνουν και οι επιχειρήσεις των στελεχών που πάνε να τα παρακολουθήσουν, και κατά συνέπεια οι τιμές δεν καθορίζονται από το κόστος, αλλά από την ζήτηση.

Κάλεσε την Κυβέρνηση και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μην μονοπωλούν την ευαισθησία προς τους οικονομικά αδύναμους φοιτητές και πρότεινε να μην λαμβάνεται υπόψη μόνο το εκκαθαριστικό, αλλά να υπάρξουν και άλλα κριτήρια, όπως το ύψος των καταθέσεων. Στάθηκε, επίσης, στη διάταξη κατά την οποία εάν κάποιος διδάσκει σε μεταπτυχιακό με αμοιβή, πρέπει να διδάσκει και σε ένα δίχως αμοιβή, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα ανοίξει τον δρόμο για ίδρυση ψευδομεταπτυχιακών για να βολεύονται οι διδάσκοντες.

Απευθυνόμενος στον κ. Γαβρόγλου, τον ρώτησε εάν με ρύθμιση που εισάγει, θα πρέπει οι ξένοι φοιτητές που φοιτούν σε ελληνικά αγγλόφωνα μεταπτυχιακά να περιμένουν τον ΔΟΑΤΑΠ για να εγκρίνει τα πτυχία τους, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο θα είναι επιζήμιο για τα εν λόγω μεταπτυχιακά.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του, αναφέρθηκε και στη λειτουργία των ΕΛΚΕ και την απουσία του ρόλου της ΑΔΙΠ στην αξιολόγηση των μεταπτυχιακών ενώ υπερθεμάτισε για τη λειτουργία της Επιτροπής Δεοντολογίας η οποία πρέπει να δράσει όπως είπε, για την αντιμετώπιση των φαινομένων λογοκλοπής.

Κάνοντας μια συνολική κριτική στο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, σημείωσε ότι κρύβει μια συμπλεγματική ιδεοληψία, μια ισοπέδωση προς τα κάτω, προσφέροντας καλές υπηρεσίες προς συγκεκριμένα ακροατήρια όχι όμως καλές για το ελληνικό Πανεπιστήμιο.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι έρχεται, με πολύ, έτσι ας το πούμε, συντετμημένες διαδικασίες και θα ήθελα, κ. Πρόεδρε, να μου πείτε το εξής: αν με τον νέο Κανονισμό της Βουλής, που έχει ψηφιστεί η διαδικασία που θα ακολουθήσουμε, θα θεωρείται κανονική η διαδικασία ή θα θεωρείται επείγουσα διαδικασία;
Με τον Κανονισμό της Βουλής που ψηφίστηκε, πριν περίπου από ένα μήνα;

Εάν ήταν και πριν πήγαινε με επείγουσες διαδικασίες.

Γιατί το λέω κύριε Πρόεδρε, αυτό; Γιατί με την τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής, ουσιαστικά έφυγαν εκείνα τα χρονικά περιθώρια, που υπήρχαν στον προηγούμενο Κανονισμό του Βουλής, που έλεγε μια βδομάδα μεταξύ πρώτης και δεύτερης ανάγνωσης και τα λοιπά.

Εάν γίνεται χρήση αυτών των διαδικασιών νομίζω, ότι αδικούμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, γιατί και πολύ σημαντικό είναι και χρόνος θα έπρεπε να υπάρξει, για να ακούσουμε και τους φορείς. Υπήρξε και στην διαβούλευση, αλλά όχι ολόκληρο, υπήρξαν και αλλαγές από ότι ξέρουμε σε σχέση με την αρχική του έκδοση. Οπότε, πιστεύουμε, ότι αδικείται με το να συζητηθεί κατακαλόκαιρα, όταν μάλιστα υπάρχουν άλλα τέσσερα νομοσχέδια, τα οποία παράλληλα τρέχουν στη Βουλή. Ιδιαίτερα δε, για μας τα μικρά κόμματα -που έχουμε κάτω από δέκα βουλευτές, το να παρακολουθούμε αυτές τις διαδικασίες, όπως καταλαβαίνετε, είναι σαν να μη θέλετε, να ακούσετε τη φωνή μας ουσιαστικά.

Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προσθέσω εκπροσώπους από τη Σύνοδο Προέδρων Ερευνητικών Κέντρων, που νομίζω ότι δεν προτάθηκε, έναν εκπρόσωπο από την Ελληνική Αστυνομία, εφόσον έχουμε τα θέματα ασύλου, την Π.Ο.ΜΗ.Τ.Ε.Δ.Υ., είναι η Πανελλήνια Ομοσπονδία Μηχανικών Τεχνικής Εκπαίδευσης Δημοσίων Υπαλλήλων και μακάρι να μπορέσουμε να καλέσουμε και εκπρόσωπο της ΕΦΕΕ, να ακούσουμε και τη γνώμη των φοιτητών.
Μακάρι, λέω. να μπορούσαμε να καλέσουμε, να υπήρχε, να είχε συσταθεί.
Και την Ελληνική Αστυνομία ξεχάσαμε.

Δεν θα καλέσουμε την αστυνομία να μας πει τη γνώμη της;
Είναι ασήμαντος ο ρόλος της Ελληνικής Αστυνομίας;
Να μην την ακούσουμε;

Συγνώμη στα πνευματικά δικαιώματα είχε περισσότερη σχέση η Ελληνική Αστυνομία και την καλέσαμε και δεν έχει σχέση με το άσυλο και το πανεπιστήμιο; Μην τρελαθούμε τώρα.
Δεν είναι μόνο πνεύμα το πανεπιστήμιο.

Επιτρέψτε μου να εξακολουθώ να θεωρώ ότι θα έπρεπε να κληθεί η Ελληνική Αστυνομία.
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, θα αφήσω τα διαδικαστικά και θα μπω κατευθείαν στο «ψητό» του νομοσχεδίου.
Θα ξεκινήσω από το άρθρο 3, από τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, την αποκατάσταση της δημοκρατίας κ.τ.λ. κ.τ.λ.. Η αλήθεια είναι, ότι από τους μόνους από τους οποίους κινδύνευσε το ελληνικό Πανεπιστήμιο, από το 1974 και μετά, είναι οι γνωστές δυναμικές μειοψηφίες που το θεωρούν τσιφλίκι τους. Αν είσαι ανεπιθύμητος δεν μπορείς να μιλήσεις, το έχουμε ζήσει αυτό εκατοντάδες φορές. Η διάταξη «περί ασύλου» χρησιμοποιείται κυρίως από ανθρώπους του κοινού ποινικού Δικαίου, όπου εκεί βρίσκουν μια ιδιότυπη ασυλία. Σε μια εποχή όπου θα έπρεπε να συζητάμε για «spin offs» και για την πρόκληση των μαζικών ανοικτών διαδικτυακών μαθημάτων, των λεγόμενων «MOOCs», συζητάμε για το αν θα πρέπει να μπαίνει η Τροχαία στο Πανεπιστήμιο.

Για παράδειγμα, στον Βόλο την περασμένη βδομάδα, γνωστοί-άγνωστοι μπήκαν και εμπόδισαν να γίνει διαγωνισμός για την αξιοποίηση της περιουσίας του Πανεπιστημίου και εκεί πέρα οι υπάλληλοι, προφανώς, δεν μπορούσαν να καλέσουν την Αστυνομία, γιατί δεν έχει γίνει κανένα κακούργημα, δεν ήταν έγκλημα κατά της ζωής, έπρεπε να συγκαλέσει ο Πρύτανης το Πρυτανικό Συμβούλιο να συνεδριάσει και να το επιτρέψει, αλλά έτσι «το πουλάκι πάει, πέταξε». Ακόμα και για ένα σπασμένο τζάμι σε αυτοκίνητο θα συνεδριάζει το Πρυτανικό Συμβούλιο, με το καθεστώς που υπάρχει.

Στην προηγούμενη έκδοση του νομοσχεδίου που είχε παρουσιαστεί, η Αστυνομία μπορούσε να μπει αυτεπάγγελτα ακόμα και σε πλημμελήματα και το ερώτημα είναι, τι άλλαξε;

Πάμε στο άρθρο 4, στην αποστολή των Α.Ε.Ι.. Εδώ παρατηρώ, ότι φεύγουν οι αναφορές για την χρήση των σπουδών στο επαγγελματικό πεδίο. Σίγουρα η γνώση έχει την αυταξία της και την έχουμε κάνει αυτή τη συζήτηση αρκετές φορές, αλλά δεν μπορεί να ζούμε σε μια γυάλα. Το Πανεπιστήμιο πρέπει να συνδέεται με την κοινωνία, άρα και με την αγορά εργασίας, οπότε κακώς κατά τη γνώμη μας, έφυγαν αυτές οι αναφορές από την αποστολή των Α.Ε.Ι.. Η απαλοιφή είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας, που απαξιώνει αυτή τη σχέση με την παραγωγή.

Επίσης, κάτι άλλο που είδαμε ότι έφυγε, είναι ότι, από την αποστολή των Α.Ε.Ι. έχει φύγει ότι «Θα συμβάλλουμε στην οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας» και αυτό αντικαθίσταται με το γενικό και αόριστο «συμμετέχοντας στη διεθνή Ακαδημαϊκή Κοινότητα». Υπάρχει μια αλλεργία στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας και η απορία μου είναι, δεν θεωρεί το Υπουργείο ότι η Ελλάδα πρέπει να συμβάλει στον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης;

Αλλά σίγουρα, αυτός ο Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης χρειάζεται βελτιώσεις, αλλά για να τις κανείς αυτές τις βελτιώσεις δεν πρέπει να απέχεις από αυτόν.

Ο Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας, που είναι η γνωστή «Διακήρυξη της Μπολόνια», είναι ένα βήμα για να μιλάμε κοινή γλώσσα στα ακαδημαϊκά θέματα ως Ευρώπη και αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το απεμπολούμε.

Τρίτον, μιλάμε για ένα σύγχρονο εξωστρεφές Πανεπιστήμιο και δεν έχουμε, σχεδόν πουθενά μέσα στο νομοσχέδιο, τις λέξεις «καινοτομία», «επιχειρηματικότητα», εκτός από διάφορα άρθρα που αναφέρονται στον ΕΛΚΕ και εκεί πέρα η λέξη «καινοτομία» υπάρχει. Βέβαια πουθενά δεν υπάρχει-«φτου κακά» δηλαδή- η λέξη «επιχειρηματικότητα», «νεοφυής επιχείρηση», «start up», «spin offs», για όλα αυτά δηλαδή που μιλάει ο σύγχρονος ακαδημαϊκός κόσμος και τα λένε ακόμα και οι Υπουργοί της Κυβέρνησης σε διάφορες ομιλίες.
Στο Πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα, ειδικά στις τεχνολογικές ιδιότητες, θα έπρεπε αυτά τα πράγματα να είναι προτεραιότητες και αυτές θα έπρεπε να εκφράζονται μέσα στα νομοθετικά κείμενα.

Το 4ο σημείο είναι τα Συμβούλια Ιδρύματος. Το νομοσχέδιο αυτό είναι το «ρέκβιεμ» για τα Συμβούλια Ιδρύματος- διακαής πόθος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η οριστική κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος, είχε ήδη από τις προγραμματικές δηλώσεις του 2015 αναφερθεί στην κατάργησή τους ο Πρωθυπουργός- και γίνεται τώρα με το παρόν νομοσχέδιο και επειδή μιλάμε για διάλογο στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων είχαμε πάρει επιστολές από όλα τα Συμβούλια Ιδρύματος, που λέγανε για το ρόλο τους, για τις δυσκολίες τους. Υπήρχε ένα μεγάλο ποσοστό καθηγητών που είχανε πάει να ψηφίσουν στις εκλογές, που πλησίαζε το 70%, από το διάλογο όμως πήρατε, ότι ταίριαζε στα σχέδιά σας. Για ξεκάρφωμα θεσμοθετούνται τα Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας, τα περιφερειακά δηλαδή συμβούλια, που θα έχουνε συμβουλευτικό χαρακτήρα, δηλαδή θα είναι διακοσμητικά.

Διαβάζω από τις αρμοδιότητες, όπως υπάρχει μέσα στο νομοσχέδιο, τα ρήματα είναι τα εξής: «Χαράσσει», «προωθεί», «εισηγείται», «υποβάλει». Πουθενά δεν «αποφασίζει», γιατί αυτό μπορεί να σκόνταφτε και στην συνταγματικότητα των συγκεκριμένων διατάξεων.

Να θυμίσω, επίσης, ότι παράλληλα με αυτά τα περιφερειακά συμβούλια υπάρχουν και τα περιφερειακά συμβούλια έρευνας και καινοτομίας και υπάρχει εκεί πέρα μια σαφής επικάλυψη αρμοδιοτήτων. Φτιάχνουμε, δηλαδή, άλλον ένα θεσμό που υπάρχει ώστε να είναι πλέρια η δημοκρατία μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Πάμε στα όργανα διοίκησης. Τα συγκεκριμένα άρθρα, επιτρέψτε μου να πω ότι γενικά είναι λίγο προχειρογραμμένα και σίγουρα θα κολλήσουν στην εφαρμογή τους. Θα προκύπτουν διάφορα προβλήματα, όπως για παράδειγμα, πώς θα προκύπτουν οι εκπρόσωποι των φοιτητών. Για τα ΕΔΙΠ, τα ΑΕΠ και τα ΕΤΕΠ λέμε ότι θα προκύπτουν από ενιαίο ψηφοδέλτιο. Για τους φοιτητές πώς θα γίνεται η εκλογή των εκπροσώπων τους; Ας δούμε και ένα παράδειγμα συγκεκριμένο ποσοτικό σε ό,τι έχει να κάνει με τη διάρθρωση της Συγκλήτου. Στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο θα έχουμε μια Σύγκλητο με 14 μέλη ΔΕΠ, 2 φοιτητές και 4 διοικητικούς, δηλαδή, μια σχέση 14 προς 20, σχετικά με τα μέλη ΔΕΠ και τα μη μέλη ΔΕΠ. Το ΕΜΠ έχει τη ιδιαιτερότητα ότι είναι μονοτμηματικές οι σχολές. Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη θα έχουμε 58 μέλη ΔΕΠ στη Σύγκλητο, 7 φοιτητές και 4 διοικητικούς, δηλαδή μια αναλογία 84% μέλη ΔΕΠ, 16% μη μέλη ΔΕΠ. Δηλαδή, βλέπουμε ότι θα είναι διπλάσιοι στο Πολυτεχνείο τα μη μέλη ΔΕΠ σε σχέση με το Αριστοτέλειο.

Ακόμη και το πώς θα ψηφίσουμε, ακόμη και αυτό πρέπει να οριστεί με τον νόμο. Δηλαδή, αν κάποιο ίδρυμα θέλει να κάνει από την πρώτη φορά ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν θα μπορεί, γιατί ο νόμος ορίζει ότι η πρώτη ψηφοφορία γίνεται υποχρεωτικά με κάλπη. Τι σόι αυτοδιοίκητο είναι αυτό δεν ξέρω.

Πάμε στις κοσμητείες, όπου εκεί υπάρχει ακόμη ένα ακόμη πιο περίεργο φαινόμενο. Σε μονοτμηματικές σχολές, όπως είναι αυτές του Πολυτεχνείου, θα έχουμε μία κοσμητεία που θα απαρτίζεται από τον κοσμήτορα, 3 καθηγητές, δηλαδή, 4 μέλη ΔΕΠ, 2 φοιτητές και 3 εργαζόμενους. Δηλαδή, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι θα είναι περισσότεροι από τους καθηγητές στην κοσμητεία και αυτοί θα αποφασίζουν για τη γενική εποπτεία και λειτουργία της σχολής, τη γενική εκπαιδευτική και ερευνητική πολιτική της σχολής, τις νέες θέσεις μελών ΔΕΠ, τα κονδύλια του τακτικού προϋπολογισμού, τα κοινά μαθήματα με άλλες σχολές και με άλλα τμήματα, τον προγραμματικό σχεδιασμό της σχολής, τον τρόπο λειτουργίας και την στελέχωση των υπηρεσιών της κοσμητείας, θα λαμβάνουν πρωτοβουλία για ανάπτυξη συνεργειών και με άλλα τμήματα και αυτά θα τα αποφασίζει ένα Σώμα, όπου τα μέλη ΔΕΠ θα είναι μειοψηφία, θα είναι 4 μέλη ΔΕΠ και 5, 2 φοιτητές και 3 από τους εργαζόμενους, γι΄αυτό να το δείτε λίγο πιο προσεκτικά αυτό, κ. Υπουργέ.

Το Πρυτανικό Συμβούλιο με πρύτανη και αντιπρυτάνεις από διαφορετικά ψηφοδέλτια θα καταλήξει ένα power game με θύμα το εκάστοτε πανεπιστήμιο. Τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια πρύτανη και αντιπρυτάνεων είναι βέβαιη συνταγή παράλυσης της διοίκησης και θα καταλήξει τελικά στο να κάνουν κουμάντο οι επαγγελματίες συνδικαλιστές του κάθε χώρου.

Πάμε στην εξωστρέφεια. Μιλάμε για ξενόγλωσσα προπτυχιακά και εκεί πέρα λέμε ότι θα υπάρχει οπωσδήποτε ως μεσάζων το Διεθνές Πανεπιστήμιο, δηλαδή, θα θέλει το Πολυτεχνείο να κάνει ένα πρόγραμμα ξένων γλωσσών, για παράδειγμα, πάνω σε τεχνολογία πετρελεαίου ή σε συντήρηση αρχαιοτήτων και θα αποφασίζει το Διεθνές Πανεπιστήμιο, που δεν ξέρω εάν έχει και κανένα μηχανικό στο προσωπικό του, για το πώς θα γίνει αυτό το πράγμα. Γιατί φτιάχνουμε γραφειοκρατικούς κόμπους εκεί που θα έπρεπε να τρέξουμε; Γιατί το θέμα της εξωστρέφειας είναι ένα θέμα στο οποίο, κατά τη γνώμη μου, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα έπρεπε να τρέξουν. Ας πούμε, ας βάλουμε συγκεκριμένη διάταξη ότι προαιρετικά σε συνεργασία με το Διεθνές Πανεπιστήμιο, θα γίνονται αυτά τα ξενόγλωσσα προγράμματα και όχι σώνει και καλά μόνο μέσω αυτού.

Πάμε στα μεταπτυχιακά. Εδώ ισχύει το «πονάει χέρι, κόψει χέρι». Το σύστημα όντως ήθελε ρύθμιση, ήθελε πρώτα απ’ όλα αξιολόγηση και έρχεται το Υπουργείο και μαζί με τα ξερά που υπήρχαν καίει και τα χλωρά. Πράγματα που θα έπρεπε να τα αποφασίσουν τα πανεπιστήμια στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου τα ρυθμίζει ισοπεδωτικά το Υπουργείο. Ο Υπουργός αποφασίζει τις αμοιβές των ξένων καθηγητών που θα έρθουν, ο Υπουργός μπορεί να αποπέμψει τα τέλη φοίτησης, όπως είναι η ορολογία στο new speak, για κάθε μεταπτυχιακό. Τα μεταπτυχιακά είναι σπουδές εξειδίκευσης και η απορία η μεγάλη είναι γιατί να πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος, τα master όσων θέλουν να εξειδικευτούν σε κάτι συγκεκριμένο για να αποκτήσουν εφόδια για την καριέρα τους; Πολλά από αυτά τα μεταπτυχιακά είναι ουσιαστικά επαγγελματικά μεταπτυχιακά, είναι μεταπτυχιακά που μπορεί να τα πληρώνουν και οι επιχειρήσεις των στελεχών που πάνε να τα παρακολουθήσουν για έναν και ενάμιση χρόνο, οπότε εκεί οι τιμές ναι δεν θα καθορίζονται από το κόστος, θα καθορίζονται από την ζήτηση που έχουν.

Μη νομίζετε ότι έχετε το μονοπώλιο της ευαισθησίας για τους φτωχούς φοιτητές, γιατί βάζουμε σαν κριτήριο το εισόδημα. Το εκκαθαριστικό ξέρουμε τι παθογένειες έχει. Γιατί να μη βάλουμε σαν κριτήριο και τις καταθέσεις που υπάρχουν, που ούτως ή άλλως αυτή η πληροφορία υπάρχει στο εκκαθαριστικό από τους τόκους; Αν για παράδειγμα έχουμε έναν ελεύθερο επαγγελματία γονέα ή τον ίδιο μεταπτυχιακό φοιτητή που βγάζει ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ και έχει καταθέσεις 100.000 ευρώ, μπορεί να πάρει τη θέση κάποιου δημοσίου υπαλλήλου που έχει και δεν μπορεί να το κρύψει άλλωστε, εισόδημα 15.000 ευρώ και 500 ευρώ καταθέσεις. Γιατί να μη βάλουμε και άλλα κριτήρια οικονομικά, εφόσον θέλουμε να είμαστε δίκαιοι;

Επίσης, κάτι που έχει να κάνει τα μεταπτυχιακά. Τι γίνεται αλήθεια με το ΕΑΠ, το ανοικτό πανεπιστήμιο; Θα έχουμε δίδακτρα και τέλη φοίτησης, όπως είχαμε μέχρι τώρα και θα ισχύει το μάξιμουμ 25% διαδικτυακά μαθήματα; Γιατί το ΕΑΠ όπως ξέρουμε, στηρίζεται στα διαδικτυακά μαθήματα. Δεν υπάρχει καθόλου στο μυαλό του Υπουργείου εξωστρέφεια και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι ξένοι φοιτητές, που υπάρχουν ξένοι φοιτητές που φοιτούν σε ελληνικά αγγλόφωνα μεταπτυχιακά, θα πρέπει να περιμένουν τον ΔΟΑΤΑΠ να εγκρίνει τα πτυχία τους για να συμμετάσχουν στα μεταπτυχιακά. Αν περιμένουν όλο αυτό το διάστημα, τους χάσαμε και έχουμε τέτοια μεταπτυχιακά, ιδιαίτερα στην Κρήτη και πολύ πετυχημένα.

Μακάρι να κάνω λάθος κύριε Υπουργέ, μακάρι. Θα θεσπιστούν επίσης, επειδή υπάρχει διάταξη που λέει αν κάνεις μεταπτυχιακό με αμοιβή, πρέπει να κάνεις και ένα μεταπτυχιακό χωρίς αμοιβή για τους διδάσκοντες, θα θεσπιστούν και κάποια ψευδομεταπτυχιακά για να βολεύονται και τυπικά οι διδάσκοντες. Το 20% πλαφόν που μπαίνει στις αμοιβές των καθηγητών, είναι πλαφόν στο πλαφόν, ουσιαστικά, γιατί υπάρχει το 100% πλαφόν και θα μπορούσε κάποιος καθηγητής, κάποιος διδάσκων, να έχει βαθμούς ελευθερίας. Να λέει, ότι εγώ θα κάνω 50% παραπάνω του μισθού μου στα μεταπτυχιακά και 50% στα ερευνητικά προγράμματα. Άλλος βάζει 100% στα ερευνητικά προγράμματα παραπάνω, άλλος βάζει 80%. Αυτό γιατί να μπαίνουμε και να το θέτουμε με τόσο αυστηρούς περιορισμούς.

Σημειωτέο, ότι εγώ δεν κάνω μάθημα σε μεταπτυχιακά και εξάλλου το Πολυτεχνείο δεν έχει μεταπτυχιακά με δίδακτρα, όπου διδάσκω εκεί πέρα. Δίνω όλη μου την ουσία και την έμφαση στα προπτυχιακά μαθήματα για να μη θεωρήσουν κάποιοι ότι τα λέω εξ ιδίον όφελος. Υπάρχει και η αξιολόγηση των μεταπτυχιακών που η ΑΔΙΠ έχει εξαφανιστεί από κει πέρα, όπως έχει εξαφανιστεί και γενικά η πιστοποίηση των προγραμμάτων που θα γινόταν από την ΑΔΙΠ.

Για το 5ετές master, δεν θα πω τίποτα, θα πω στην κατ’ άρθρο συζήτηση. Έχει βγάλει και μια ανακοίνωση σήμερα το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, χρήσιμο είναι να τη διαβάσουμε. Για τους ΕΛΚΕ γραφειοκρατικοποιείται περισσότερο το σύστημα, ενώ η δουλειά των ΕΛΚΕ είναι διαχειρίσιμων κονδυλίων. Τώρα η δουλειά τους είναι να κλείσουν τις τρύπες της κρατικής υποχρηματοδότησης. Αυτό είναι φανερό γιατί πηγαίνουν τα λεφτά του ΕΛΚΕ και σε άλλες δαπάνες, ακόμα και σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Για τα overheads στο 25% που θα πλήξουν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών ερευνητικών προτάσεων, δεν θα επεκταθώ, θα τα πω στην κατ’ άρθρο συζήτηση.

Επιτρέψτε μου να κλείσω σεβόμενος και το χρόνο κύριε Πρόεδρε. υπάρχουν και θετικά όπως για παράδειγμα η Επιτροπή Δεοντολογίας, που συστήνεται και πρέπει κυρίως να δουλέψει για θέματα λογοκλοπής το playagism το λεγόμενο, προμηθευόμενοι ίσως και ανάλογα λογισμικά ή για το outsourcing που κάνουν οι φοιτητές σε διάφορες εργασίες, αγορασμένες ουσιαστικά εργασίες, που εκεί πέρα έχει πολύ δουλειά να κάνει.
Εν κατακλείδι λοιπόν το παρόν νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, επιχειρεί να πάρει μια ρεβάνς από το εξωστρεφές πανεπιστήμιο. Προσπαθεί να ξεφύγει από τη μετριότητα μαζί με λίγο micromanagement, μικροδιαχείριση που γίνεται σε άλλες διατάξεις, οι οποίες δεν αναφέρθηκαν. Η ρητορική σας περί αποκατάστασης δημοκρατίας, ακαδημαϊκών ελευθεριών, φιλελεύθερων πανεπιστημίων που ακούμε κάθε λίγο και λιγάκι, κρύβει μια συμπλεγματική ιδεοληψία, ισοπέδωση προς τα κάτω για να γίνεται ευχάριστη σε συγκεκριμένα ακροατήρια φοιτητών και καθηγητών. Προσφέρετε καλές υπηρεσίες σε αυτούς, αλλά όχι καλές στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ευχαριστώ.