Γράφει η Φωτεινή Βαρδάκα

Ξυπνάς το πρωί, συχνά με τα μάτια βαριά, πρησμένα και το σώμα ακόμη πιο βαρύ, από την κούραση. Ετοιμάζεσαι και αφού φροντίσεις σπίτι, παιδιά, τα αφήσεις στο σχολείο, προλάβεις να πιεις και δυο τζούρες καφέ, φτάνεις έξω από την τάξη σου. Μια στιγμή μοναδική. Φοράς το καλύτερο σου χαμόγελο, ξεθάβεις τον πιο γλυκό τόνο της φωνής σου και περνάς το κατώφλι της.

Δεν έχει σημασία πώς ξύπνησες, τι απασχολεί το μυαλό σου, αν έχεις κέφια ή όχι, μαζί με το μπουφάν σου κρεμάς όλες τις έννοιες σου και η μέρα σου στο σχολείο ξεκινά… Αν είσαι νηπιαγωγός το μόνο σίγουρο είναι ότι η κάθε μέρα σου θα είναι γεμάτη και διαφορετική.

Τακτοποιείς την τάξη με τα παιδιά, πιάνεις ψιλή κουβέντα, φροντίζεις να απασχοληθούν στις ελεύθερες δραστηριότητες με ενδιαφέρον… παρακολουθείς, προτείνεις, ενισχύεις, επεκτείνεις το παιχνίδι τους. Υπενθυμίζεις κανόνες ξανά και ξανά και κάθε μέρα. Δεν είναι δύσκολο, και το ξέρεις, παιδιά να πιαστούν στα χέρια, παιχνίδια να φύγουν στον αέρα, κάποιο να πατήσει, άλλο να γρατζουνίσει, το τρίτο να τσιμπήσει. Και εσύ εκεί, με το βλέμμα να σαρώνει σε 360ο και έτοιμη να παρέμβεις. Να υπενθυμίσεις, να λύσεις διαφωνίες, να διαπραγματευτείς, καμιά φορά να υψώσεις τον τόνο της φωνής σου, να τα μαλώσεις. Και μετά από λίγο να καθίσεις κάτω μαζί τους και να τους εξηγήσεις πως αυτό που έκαναν δεν είναι σωστό και πόσο πολύ στενοχωριέσαι που πρέπει να κάνεις παρατήρηση, να φωνάξεις. Όχι, δεν το θες, αλλά είναι και αυτό μέρος του ρόλου σου.

Και μετά οι οργανωμένες. Καθίστε κάτω, μην μιλάτε μεταξύ σας, μην μιλάτε όλοι μαζί, μην ξαπλώνετε, μην κλοτσάτε το διπλανό σας, κάντε ησυχία και ακούστε. Και εγώ υπόσχομαι ότι έχω βάλει τα δυνατά μου και θα σας αποζημιώσω με κάτι ευχάριστο, με κάτι που σας ενδιαφέρει, με κάτι που θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε το περιβάλλον σας, να καταλάβετε, αν μάλιστα αυτό σας δώσει και χαρά, η δικιά μου θα είναι πολλαπλάσια. Και θα έρθει και η ώρα του φαγητού, η ώρα της τουαλέτας, η ώρα που ταυτόχρονα θα σου μιλάνε τρία, τέσσερα παιδιά και θα θέλουν τη βοήθεια σου. Πρέπει να είσαι γρήγορη και αποτελεσματική, σε άλλο να μιλάς, άλλο να κουμπώνεις, το τρίτο να παρηγορείς, χωρίς καθυστερήσεις! Οφείλεις να είσαι παρούσα, να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, να τα κάνεις να νιώσουν ασφάλεια, να είσαι αληθινή γιατί τα παιδιά ξέρουν, καταλαβαίνουν και δεν θα διστάσουν να σου γυρίσουν την πλάτη αν καταλάβουν πώς τα αγνοείς, πώς αδιαφορείς για τη γνώμη τους, τα ενδιαφέροντά τους.

Θα έρθει και η ώρα όμως, εκείνη η μαγική, που θα σου σκάσουν ένα φιλί αυθόρμητο, θα σε χαϊδέψουν, θα προσπαθήσουν να στριμωχτούν δίπλα σου όταν καθίσεις στο πάτωμα να παίξεις μαζί τους, θα σπρωχτούν για να κάτσουν πιο κοντά σου, θα σου πουν σ’ αγαπώ! Και είναι εκείνη η ώρα που θα σε κάνει να σκεφτείς πώς είσαι τυχερή. Ίσως ο ρόλος της νηπιαγωγού να είναι ο πιο δύσκολος, ο πιο απαιτητικός, ο πιο υπεύθυνος αλλά ταυτόχρονα απλόχερα κερνάει χαρά, τρυφερότητα, αγάπη! Και όταν φύγεις από την τάξη σου, κουρασμένη, ξέροντας πώς θα σου φύγει το απόγευμα προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα, αυτή η αίσθηση, η χαρά της δουλειάς σου, θα σου δώσει την ενέργεια, όλη εκείνη που πρέπει να αντλήσεις προκειμένου να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις της. Στραβάδι στο χώρο, το δηλώνω! Κατάθεση προσωπικής εμπειρίας, το δηλώνω επίσης! Δεν αντέχω όμως την απαξίωση του επαγγέλματος μας, θυμώνω. Μεγαλώνοντας ένα πράγμα έμαθα καλά. Να μην βιάζομαι να κρίνω. Να ακούω περισσότερο και να μιλάω λιγότερο. Χρόνια μας πολλά, λοιπόν! Να έχουμε δύναμη, κουράγιο και πάντα να τα καταφέρνουμε!!!

Ξέρετε εσείς τι εννοώ…