: Ανησυχία για τις εξελίξεις στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εκφράζει με ομόφωνη απόφασή της σχετικά με το

Σε ότι αφορά τα μη , η Σύγκλητος τονίζει ότι η ίδρυση τους «αποτελεί μια κεντρική πρόκληση και μείζονα αλλαγή στον τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης, η οποία αναμένεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία των δημοσίων πανεπιστημίων, ιδιαίτερα αν δεν υπάρξει ουσιαστική και σε μόνιμη βάση στήριξη και ενίσχυσή τους».

Υπογραμμίζει ότι «μια τέτοιας έκτασης αλλαγή στο τοπίο της ανώτατης εκπαίδευσης απαιτεί ουσιαστική διαβούλευση με την ακαδημαϊκή κοινότητα σε μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα» και προσθέτει ότι οι σύντομες διατάξεις του νομοσχεδίου που διέπουν τη λειτουργία των παραρτημάτων «δεν παρέχουν επαρκείς εξασφαλίσεις για την αξιόπιστη και ποιοτική ακαδημαϊκή λειτουργία τους, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση και πιστοποίησή τους, τη διασφάλιση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, την περιορισμένη εποπτεία του κράτους, το μοντέλο διοίκησης, τα προσόντα και την εξέλιξη προσωπικού, τον έλεγχο της ποιότητας του προγράμματος και των τίτλων σπουδών, τη διάρκεια σπουδών, τα κριτήρια εισαγωγής, κ.ά.»

Σύμφωνα με τη Σύγκλητο, πρωταρχική επιλογή της πολιτείας και προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε επιχειρούμενη μεταρρύθμιση στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να είναι η ουσιαστική ενίσχυση και αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου με την περαιτέρω ενδυνάμωση του αυτοδιοίκητου και της αυτονομίας του, την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, τη στελέχωσή τους με ανθρώπινο δυναμικό, τη συντήρηση και ανάπτυξη των υποδομών και την απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών.

Αναφέρει ότι το νομοσχέδιο « περιλαμβάνει αρκετές ρυθμίσεις για το δημόσιο πανεπιστήμιο που κινούνται γενικά προς μια σωστή κατεύθυνση, καθώς διορθώνει αρκετές από τις διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, οι περισσότερες εξ αυτών εξαντλούνται, σε μεγάλο βαθμό, σε τεχνικές λεπτομέρειες».

«Οι βελτιώσεις αυτές », συνεχίζει η Σύγκλητος, «δεν είναι του μεγέθους και της σημασίας που απαιτείται για την ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου ούτε περιορίζουν τη γραφειοκρατία, καθώς συνεχίζουν την πρακτική της υπερρύθμισης όλων των πτυχών της ακαδημαϊκής λειτουργίας».

Επιπλέον, σημειώνει ότι «το θεσμικό πλαίσιο των μη κρατικών πανεπιστημίων ρυθμίζεται στο νομοσχέδιο σε μόνο 26 σύντομα άρθρα, με πολύ σημαντικά θέματα (διοίκηση, προσόντα και εξέλιξη προσωπικού, προγράμματα και τίτλοι σπουδών) να μένουν ανοικτά και να παραπέμπονται στο καταστατικό λειτουργίας και στους εσωτερικούς τους κανονισμούς εν αντιθέσει με τα εκατοντάδες άρθρα του ν. 4957/2022 που διέπουν τη λειτουργία ενός δημόσιου Α.Ε.Ι».

Η Σύγκλητος του ΑΠΘ «θεωρεί ότι η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία δεν αντιμετωπίζει επαρκώς όλα τα παραπάνω ζητήματα. Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί ευθύνη της πολιτείας» και «για τον λόγο αυτό, ζητά τη θεσμική ενδυνάμωση και οικονομική ενίσχυση του κατεξοχήν φορέα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έρευνας και παραγωγής καινοτομίας στη χώρα μας, που είναι και θα παραμείνει το δημόσιο πανεπιστήμιο».