Η ταινία ξεκινάει με τη γιαγιά Ελλάδα να αφηγείται σε τρία νέα παιδιά την ιστορία της. Τα παιδιά έχουν ακούσει για την Ελληνική Επανάσταση και για τα 200 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος ωστόσο ζητάνε από την γιαγιά Ελλάδα να τους δώσει περισσότερες πληροφορίες.

Ο Νίκος Γαλάνης και η Νάντια Στρατή, εκπαιδευτικοί του 4ου και του 2ου δημοτικού σχολείου Ναυπλίου αντίστοιχα, μαζί με 16 της ΣΤ’ τάξης του 2ου δημοτικού σχολείου Ναυπλίου, πριν από περίπου δύο μήνες αποφάσισαν να ξεκινήσουν μία ταινία μικρού μήκους αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

Εν μέσω πανδημίας και με τις δυσκολίες και τα εμπόδια να είναι πολλά οι μικροί και οι μικρές πρωταγωνιστές/ριες κατάφεραν τελικά να ενσαρκώσουν σε μία ταινία διάρκειας περίπου 6 λεπτών με τίτλο: «Ελευθερία. 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση», τους ήρωες και τις ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης με σκοπό να περάσουν το μήνυμα της ενότητας και της ομοψυχίας.

Η ταινία ξεκινάει με τη γιαγιά Ελλάδα να αφηγείται σε τρία νέα παιδιά την ιστορία της. Τα παιδιά έχουν ακούσει για την Ελληνική Επανάσταση και για τα 200 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος ωστόσο ζητάνε από την γιαγιά Ελλάδα να τους δώσει περισσότερες πληροφορίες. Και κάπως έτσι ξεκινά ξετυλίγοντας το κουβάρι και πλέκοντας τη σημαία με γαλανόλευκο νήμα από μαλλί να τους διηγείται ποιοι πρωτοστάτησαν και ποιοι την βοήθησαν στο δρόμο προς την ελευθερία. «Είμαστε στο Ναύπλιο, το καταλληλότερο σκηνικό νομίζω από οποιαδήποτε πόλη στην Ελλάδα, καθώς οι ήρωες οι περισσότεροι ζούσαν εδώ, έμειναν εδώ για κάποια χρόνια, περπάτησαν ακριβώς στα ίδια μέρη και στους ίδιους δρόμους.

Έτσι, είπαμε με τα παιδιά να δραματοποιήσουμε τους ήρωες να τους ενσαρκώσουν εκείνοι και να το αφηγηθεί αυτό η γιαγιά Ελλάδα σε τρία νέα παιδιά. Θέλαμε κυρίως να περάσουμε το μήνυμα της ενότητας και της ομοψυχίας. Θέλαμε να δείξουμε ότι και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, και οι έμποροι και οι άνθρωποι της εκκλησίας, οι μορφωμένοι, οι αγράμματοι, όλοι ενώθηκαν τότε για έναν κοινό σκοπό κι αυτό θέλαμε κι εμείς να δώσουμε σαν μήνυμα με την ταινία, να θυμίσουμε ότι από όλες τις τάξεις και από όλους τους τόπους και απ’ όλα τα μέρη ενώθηκαν οι Έλληνες για να πετύχουν έναν κοινό σκοπό και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό», αναφέρει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο δάσκαλος του 4ου δημοτικού σχολείου Ναυπλίου, Νίκος Γαλάνης. Για τον κ. Γαλάνη οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ναυπλίου ζουν και μεγαλώνουν σε ένα μέρος που είναι ένα ζωντανό μουσείο.

«Μέσω της ταινίας που κάναμε, τα παιδιά συνειδητοποίησαν πώς ήταν αυτοί οι άνθρωποι, ότι πράγματι ζούσαν εδώ πέρα και περπατούσαν στα ίδια μέρη, έμαθαν πληροφορίες για το πότε ήρθαν εδώ, για το τι πέρασαν, κάποιοι φυλακίστηκαν, κάποιοι σκοτώθηκαν και έμαθαν με πολλή λεπτομέρεια κάποια πράγματα που ναι μεν τα έβλεπαν στη ζωή τους καθημερινά όταν κατέβαιναν μια βόλτα με τους γονείς τους αλλά τώρα κατάλαβαν κι έμαθαν για τα αγάλματα που έβλεπαν για τους δρόμους, τις ταμπέλες, τις ονομασίες», υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γαλάνης.

Για να προετοιμαστεί η ταινία απαιτήθηκε μία συγκεκριμένη διαδικασία καθώς κάθε ένα παιδί για κάθε πρόσωπο που ενσάρκωνε έπρεπε να λάβει λεπτομερείς πληροφορίες που δεν υπήρχαν στα βιβλία της ιστορίας παρότι η επανάσταση του 1821 εμπεριέχεται στο κεφάλαιο της ιστορίας που διδάσκονται. « Τα παιδιά ήταν πολύ ενθουσιασμένα που θα κάνουν μια ταινία, που θα ανέβει στο διαδίκτυο, τους άρεσε πάρα πολύ η ιδέα και το ήθελαν πάρα πολύ και ανυπομονούσαν πότε θα ξεκινήσουμε ασχέτως των εμποδίων. Δεν καταλάβαιναν τα εμπόδια, ήθελαν οπωσδήποτε να ξεκινήσουν», τονίζει ο κ. Γαλάνης.

Τα γυρίσματα για κάθε ρόλο για κάθε παιδί διαρκούσαν περίπου 15-20 λεπτά ενώ όπως προσθέτει ο κ. Γαλάνης τα γυρίσματα γίνονταν με κίνδυνο «να τους γράψει η αστυνομία» λόγω των περιοριστικών μέτρων που ισχύουν. Τα παιδιά δεν μπορούσαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων να αντιληφθούν το αποτέλεσμα που θα βγει. «Όταν βγήκε η ταινία, μου έλεγαν κύριε δεν το πιστεύουμε ότι έγινε αυτό, όταν μας τραβάγατε νομίζαμε ότι μας βγάζετε φωτογραφίες, δεν καταλαβαίναμε ότι θα βγει αυτό το αποτέλεσμα ότι θα φαίνονται τα πρόσωπά μας τόσο όμορφα, κοντινά. Δεν το περίμεναν έτσι», λέει ο κ. Γαλάνης.

Η ταινία αυτή δεν ήταν η πρώτη για τον κ. Γαλάνη καθώς κάθε χρόνο δημιουργεί και από μία, ωστόσο αυτή ήταν με διαφορά η πιο δύσκολη λόγω της πανδημίας που πλήττει όλη τη χώρα. Όταν ξεκίνησαν να δουλεύουν την ιδέα το σχολείο έκλεισε για 14 μέρες λόγω κρουσμάτων, στη συνέχεια ξανάνοιξε για μια εβδομάδα, ωστόσο μετά ο νομός Αργολίδας μπήκε στο «βαθύ κόκκινο». Όπως αναφέρει ο κ. Γαλάνης, τα περισσότερα γυρίσματα έγιναν σε εξωτερικά σημεία και κάποια εσωτερικά με πολύ μεγάλη δυσκολία. «Δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε, είχαμε ακυρώσεις σε μέρη που θέλαμε να πάμε και δεν μπορούσαμε πια λόγω της κατάστασης. Γενικά τα εμπόδια ήταν καθημερινά αλλά ήταν απίστευτος ο ενθουσιασμός και η θέλησή των μαθητών και των γονιών. Οι μόνοι που δεν μας έφεραν κανένα εμπόδιο ήταν οι γονείς. Τα παιδιά ήρθαν όπου κι αν τους είπαμε ντυμένα με τις φορεσιές τους τις παραδοσιακές με πολύ ενθουσιασμό και θέληση. Ήταν ένα μικρό θαύμα που ολοκληρώθηκε η ταινία», εξηγεί.

«Αυτό που θυμάμαι σίγουρα σε πολλά γυρίσματα ήταν η δυσκολία του να έρχονται τα παιδιά ντυμένα με φορεσιές και να αισθάνονται ότι τους κοιτάνε περίεργα οι γύρω γύρω που υπήρχαν και να κάνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται το γύρισμα» σημειώνει ο κ. Γαλάνης.

Οι διαδικασίες για την ταινία ξεκίνησαν αρχές Φλεβάρη με τους εκπαιδευτικούς να συζητούν με τους μαθητές τους ρόλους και το σενάριο. Τα γυρίσματα κράτησαν δύο εβδομάδες ενώ το μοντάζ πραγματοποιήθηκε μέσα σε μία εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων τηρήθηκαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα κατά της εξάπλωσης της COVID-19.