“Θα απευθυνθώ σε σας κύριε που διαβάζετε αυτό το μήνυμα για να εγκρίνετε την δημοσίευση του. Επειδή δεν σας ξέρω θα σας λέω κύριε Γιάννη.
Τελείωσα το μαθηματικό το 1990. Ήταν παιδικό όνειρο. Πάντα ήμουν καλός στο σχολείο, έστελνα ασκήσεις σε περιοδικά έφτιαχνα γρίφους λογικής συμμετείχα σε διαγωνισμούς κ.τ.λ. Στα χρόνια που ήμουν φοιτητής πήρα τα πρώτα δικά μου χρήματα παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές μέχρι β΄ λυκείου. Απερίγραπτη η χαρά όταν την επόμενη χρονιά τα ίδια τα παιδιά με ζήτησαν πάλι με ενθουσιασμό πλέον για τα μαθηματικά της επόμενης τάξης. Κατάλαβα ότι αυτή θα ήταν πάντα η δουλειά μου. Τίποτα δεν με γέμιζε περισσότερο από την ικανοποίηση που έβλεπα στα μάτια ενός μικρού παιδιού γι΄ αυτό το θαυμάσιο οικοδόμημα της λογικής που λέγεται Μαθηματικά.
Όταν τελικά πήρα πτυχίο είχα διδάξει συνολικά σε 15 μαθητές 3 από τους οποίους μάλιστα είχαν δώσει με επιτυχία πανελλήνιες εξετάσεις.
Πολεμική Αεροπορία για δύο χρόνια ως μετεωρολόγος και στις εξόδους μου ιδιαίτερα μαθήματα στα παιδιά του Διοικητή, του προσωπάρχη και του προϊσταμένου της μετεωρολογίας της μονάδας.
Μετά κύριε Γιάννη μου, επετηρίδα. Θα περιμένεις μου είπαν, αλλά…κάποια στιγμή θα διοριστείς. Μέχρι τότε φροντιστήριο. Ξέρεις κύριε Γιάννη μου, εκεί ο αρχηγός δεν με ρώτησε πόσα master έχω ούτε αν έχει το Dr. μπροστά το όνομα μου. Φιλαράκο Γ΄ Λυκείου κάνεις; Μπορείς να μπεις στην τάξη να σου πετάξουν οι αριστούχοι μαθητές ασκήσεις από φυλλάδια για την επόμενη μέρα και να τις λύσεις live στον πίνακα μπροστά τους; Θα το τολμήσεις; Το τόλμησα κύριε Γιάννη…Άγχος;;;…αυτές ήταν πάντα οι εξετάσεις μου κύριε Γιάννη και όχι το ΑΣΕΠ. Να σε κρίνουν κάθε λεπτό οι ίδιοι οι μαθητές σου. Μαθήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ γράφοντας καθημερινά σημειώσεις και φυλλάδια με το όνομα του φροντιστηρίου βέβαια, κι όχι το δικό μου, τα Σαββατοκύριακα επιτηρήσεις διαγωνισμάτων (πάντα δωρεάν) ενημέρωση γονέων γραμματειακή δουλειά στο φροντιστήριο (πάντα δωρεάν) κι όλα αυτά με τιμή ανά ώρα όσο μια μικρή πίτσα μόνο με σάλτσα. Ένσημα ΙΚΑ κύριε Γιάννη μου; Το 1/3 από ότι δούλευα. Τι ; Δώρο Χριστουγέννων ; Α ναι θυμάμαι…στα τελευταία μαθήματα κοντά στις 23/12 μας έδιναν κουραμπιέδες ή μελομακάρονα. Παράλληλα έκανα και ιδιαίτερα. Βέβαια! Κάθε ακριβώς, χτυπούσα τα κουδούνια με την τσαντούλα μου σαν αυτούς που βλέπαμε παλιά στις Ελληνικές ταινίες που πάνε να πάρουν το νοίκι. Ήμουν επίσημα πλέον ο κύριος Παραπαιδείας.
Παντρεύτηκα την Στέλλα το 1997 και κάναμε ένα κοριτσάκι την Αρετή. Φυσικός η Στέλλα με μεταπτυχιακό αλλά, στο τρέξιμο κι αυτή. Θα τα καταφέρουμε λέγαμε, υπομονή θα ρθεί και η σειρά μας να διοριστούμε και να ζήσουμε σαν άνθρωποι.
Επετηρίδα Τέλος. Έναρξη ΑΣΕΠ. Θέλουμε τους καλύτερους! Η Στέλλα ήταν έγκυος κι είχαμε πάρει και δάνειο για το αυτοκίνητο. Ποιος από τους δύο θα σταματούσε τα μαθήματα για να ασχοληθεί με τα του ΑΣΕΠ; Έδωσα ασεπ λοιπόν και κόπηκα στα παιδαγωγικά. Είχα βλέπεις προσωπική άποψη για την συμπεριφορά του μαθητή στην τάξη κι επειδή σε ερώτηση: τι θα έκανα αν με χτυπούσε ένας μαθητής δεν απάντησα το σωστό « βάρα κι άλλο»…κόπηκα. Βλέπεις κύριε Γιάννη μου ήταν η εποχή που άρχισε να επιταχύνει ο μαθητής, δεν είχε γίνει ακόμα πρώτος, όπως τώρα ,που είναι ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ αλλά τότε άρχιζε σιγά σιγά να μας ξεπερνά…
Ωρομίσθιος κύριε Γιάννη μου σε χωριά απρόσιτα … όχι δυσπρόσιτα και να, η ελπίδα πάλι, μόριο μόριο,…Η Στέλλα παράλληλα με 2 παιδιά ιδιαίτερα φροντιστήρια, θηλασμός κρέμμες, παιδίατροι … κι εγώ από το κινητό …πάντα να ρωτώ αν όλα καλά …
Μετά νησί. Όχι στα Ίμια, όχι ,όχι. Τα έβλεπα βέβαια. Όταν είχε καλή
ρατότητα ξεχνιόμουν στο βουνό κοιτάζοντας το πέλαγος… Σκεφτόμουν, θα μεγάλωσε η Αρετή, ο μικρός ίσος κάνει αγκού… και εκείνα τα μικρά νησάκια στο βάθος … μπορεί να ήταν και τα Ίμια.
Έγινα Τρίτεκνος. Οι πρώτοι μου μαθητές έχουν πλέον αποφοιτήσει το ίδιο και δύο μαθητές της Στέλλας. Κάποιοι έδωσαν ΑΣΕΠ! Δεν έχω μάθει αν πέρασαν. Δεν με πειράζει όμως, περίπου σε 2 ή 3 χρόνια θα διοριστούμε κι εμείς. Έχουμε εκπαιδευτεί πλέον κύριε Γιάννη μου, κι εγώ κι η Στέλλα να κάνουμε υπομονή. Παρά τις δυσκολίες των 3 παιδιών η Στέλλα κατάφερε να γράψει ένα βιβλίο Φυσικής κι εγώ πλέον μοιράζομαι την αγάπη μου για τα μαθηματικά και με φοιτητές. Βλέπεται κάνω μόνο 230 χιλιόμετρα την ημέρα φέτος γιατί είμαι δίκαια πιο κοντά στο σπίτι μου.
…Να δεις τι σου χω για μετά… Το ξέρεις αυτό το τραγούδι κύριε Γιάννη μου;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ : Χωρίς ΑΣΕΠ πως θα ξέρω αν μπορείς κύριε μαθηματικέ- 43 ετών πλέον- αν έχεις τις γνώσεις να διδάξεις στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο μαθηματικά; Που είναι τα master σου κύριε; Έχεις κάποια συστατική επιστολή από το Yale, το Harvard ή έστω το M.I.T για να συνεχίσεις να κάνείς ΠΔΣ ή ΣΔΠ ή οτιδήποτε που έχει σχέση με το σχολείο;
Πώς να ξέρω αν έμαθες κύριε μαθηματικέ ότι ο μαθητής είναι πλέον πρώτος, δεύτερος ο επιμορφωτής σου, τρίτος ο αξιολογητής σου τέταρτος ο δια βίου εκπαιδευτής σου …
Η Στέλλα είναι έγκυος. Θα γίνω πολύτεκνος κύριε Γιάννη μου…Θα είμαι λένε το καρκίνωμα της εκπαίδευσης…
Περίπου 20 χρόνια παραδίδω μαθήματα νόμιμα, παράνομα, μαύρα, άσπρα…πες τα όπως θες.
Να σου πω κάτι κύριε Γιάννη;
Δεν θέλω πλέον να διοριστώ. Κουράστηκα. Να πάρω τα παιδιά μου θέλω και να φύγω… δεν ξέρω που …Μας γέρασαν, πριν καν μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την ζωή μας.
Χάρηκα που με άκουσες…αν έστω και λίγο… με άκουσες. Ο Ηλίθιος”
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
