Να γιατί σταμάτησα να δίνω εργασίες για το σπίτι στην τρίτη τάξη

Εργασίες για το σπίτι. Το αιώνιο σημείο διαμάχης.

Πυροδοτεί άγχος στα παιδιά που πρέπει να το κάνουν, στους γονιούς που πρέπει να βεβαιωθούν ότι το κάνουν (ή σε κάποια νοικοκυριά, το κάνουν για τα παιδιά), και στους δασκάλους οι οποίοι έχουν να το δώσουν και να το βαθμολογήσουν. Στο μεταξύ, ερευνητές στο θέμα λένε ότι υπάρχει όριο στο τι μπορούν να καταφέρουν οι εργασίες για το σπίτι, και όσο αφορά το δημοτικό σχολείο, οι μόνες εργασίες που βοηθούν τους μαθητές να έχουν ακαδημαϊκή πρόοδο είναι το διάβασμα (ανάγνωση). Ακολουθεί ένα άρθρο μιας εκπαιδευτικού τρίτης τάξης δημοτικού η οποία σταμάτησε να βάζει ασκήσεις στο σπίτι – όπως επίσης και ημερολόγια ανάγνωσης που συχνά ζητείται από τα παιδιά να συμπληρώνουν σπίτι.

Το άρθρο απο giaenadiaforetikosxoleio εμφανίστηκε αρχικά στο Ethical ELA, έναν ιστότοπο ο οποίος φιλοξενεί συζητήσεις σχετικά με την ηθική της διδασκαλίας της (αγγλικής) γλώσσας.

Από τη Lisa Nassar

Η απόφασή μου να καταργήσω τα ημερολόγια ανάγνωσης είναι μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα για τους μαθητές μου. Επίσης, κατήργησα και τις εργασίες για το σπίτι, με την εξαίρεση των 20 λεπτών ανάγνωσης βιβλίου κάθε βράδυ. Με το να καταργήσω τις ασκήσεις για το σπίτι ακολούθησαν ως συνέπεια και τα ημερολόγια ανάγνωσης. Ως εκπαιδευτικός, έχω βρει αρκετούς παράγοντες που εμποδίζουν τις ασκήσεις για το σπίτι να είναι ευεργετικές στους μαθητές του δημοτικού.

Αρχικά, υπάρχουν αρκετές αξιόπιστες έρευνες που δείχνουν ότι οι εργασίες για το σπίτι δεν έχουν καμία άμεση συσχέτιση με τις μεγαλύτερες τάξεις ή τους βαθμούς αξιολόγησης στους μαθητές του δημοτικού. Καθώς ερευνούσα αυτό, συνειδητοποίησα ότι οι τωρινοί και οι πρώην μαθητές μου είτε δεν συμπλήρωναν τις εργασίες για το σπίτι εξαιτίας της έλλειψης υποστήριξης από τους γονείς τους, των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, από τεμπελιά, κτλ. ή οι γονείς τις συμπλήρωναν για τους μαθητές. Το έλεγξα με το να δίνω ξανά τις ίδιες ακριβώς ασκήσεις και οι μαθητές αποτύγχαναν, αν και είχαν σκορ 100% σε αυτό που επέστρεψαν. Αυτό επίσης, με οδήγησε στο να δω τα ημερολόγια ανάγνωσης που οι μαθητές συμπλήρωναν σπίτι.

Ημερολογιο ανάγνωσης

Στη διάρκεια ατομικών συναντήσεων με τους μαθητές, τους έκανα ερωτήσεις σχετικά με αυτό που είχαν διαβάσει την προηγούμενη νύχτα με βάση όσα είχαν συμπληρώσει [ενν. στο ημερολόγιο ανάγνωσης]. Απλές ερωτήσεις, όπως “Τι έγινε σε αυτό το σημείο της ιστορίας ή σε αυτή τη σελίδα;” ή “Πες μου για ποιο πράγμα διάβασες.” Οι μαθητές δεν μπορούσαν να απαντήσουν, ενώ ορισμένοι παραδέχτηκαν πως δεν το είχαν διαβάσει και είχαν βάλει τους γονείς τους να υπογράψουν πως το έκαναν.

Μετά από αυτό, άρχισα να εξετάζω πως οι γονείς και οι μαθητές ένιωθαν για τις ασκήσεις στο σπίτι και τα ημερολόγια ανάγνωσης. Η πλειοψηφία των γονιών ένιωθε πως οι ασκήσεις στο σπίτι ήταν σημαντικές, αλλά όχι πάντα απαραίτητες ή εφικτές με το πρόγραμμά τους. Ωστόσο, ένιωθαν πως τα ημερολόγια ανάγνωσης δεν ήταν ωφέλιμα και έκαναν την ανάγνωση περισσότερο αγγαρεία παρά ευχαρίστηση. Το ίδιο ίσχυε και για την ανάγνωση στην τάξη. Οι μαθητές μου αγαπούν να αρπάζουν ένα βιβλίο, να σέρνονται σε ένα μαξιλάρι ή να ξαπλώνουν στο πάτωμα και να διαβάζουν, αλλά μόλις ζητήσω να βγάλουν το βιβλίο ανάγνωσης γκρινιάζουν! Η ανάγνωση ως απόλαυση γρήγορα εξαφανίζεται από το σχολείο. Με θλίβει, ειδικά όταν η ανάγνωση είναι ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα να κάνω.

Ασκήσεις για το σπίτι

Πού έχουν οδηγήσει όλα αυτά; Πήρε λίγο χρόνο να πείσω τους συναδέλφους μου και τους γονείς πως τίποτα από τα δύο δεν είναι απαραίτητα. Αναφορικά με τους γονείς πολλοί έμειναν με το στόμα ανοιχτό, ενώ υπήρξαν πολλά χέρια που πανηγύριζαν στον αέρα, αλλά τελικά το αγάπησαν. Κάθε μήνα στέλνω στο σπίτι ιδέες για τρόπους που μπορούν να δουλέψουν με τα παιδιά τους πάνω στις έννοιες που μαθαίνουμε, αλλά τίποτα δεν απαιτείται. Ήθελα οι γονείς να αφιερώνουν χρόνο μαθαίνοντας με τα παιδιά τους πηγαίνοντας μία βόλτα, διαβάζοντας ένα βιβλίο μαζί, πηγαίνοντας μία εικονική εκδρομή, κτλ. Να διασκεδάσουν, πράγμα που θα μεταφέρουν και στην τάξη.

Όσο αφορά τους συναδέλφους μου, είναι μία διαφορετική ιστορία. Έχουν βάλει ξανά τις ασκήσεις για το σπίτι στις τάξεις τους, αλλά συχνά αναφέρουν/παραπονιούνται ότι δεν συμπληρώνονται ή δεν συμπληρώνονται σωστά. Δεν έχουν παρόλα αυτά επαναφέρει τα ημερολόγια ανάγνωσης στις εργασίες για το σπίτι. Είμαι περήφανη για αυτούς για το συγκεκριμένο γεγονός. Έχουν συμβιβαστεί και φαίνεται ότι όλοι οι μαθητές τρίτης τάξης μαθαίνουν να διαβάζουν για διασκέδαση, ξανά παρά ως σαν αγγαρεία.

Ως εκπαιδευτικός, το να αφαιρέσω τις ασκήσεις για το σπίτι και τα ημερολόγια ανάγνωσης δεν έκανε τη ζωή μου ευκολότερη, επειδή το εκπαιδευτικό μας σύστημα αγόρασε ένα αναλυτικό πρόγραμμα που είχε ένα online συστατικό, έτσι οι μαθητές μου συμπλήρωναν όλες τις ασκήσεις μαθηματικών και γλώσσας online. Το πρόγραμμα τις βαθμολογούσε και παρείχε άμεσα σχόλια στο μαθητή και το γονιό του. Αυτό που είχα να κάνω είναι να αναθέσω τις ασκήσεις που ήθελα να συμπληρωθούν και το πρόγραμμα έκανε τα υπόλοιπα. Έτσι, η απόφαση να αφαιρέσω τις ασκήσεις για το σπίτι και τα ημερολόγια ανάγνωσης δεν είχε ποτέ να κάνει με εμένα (π.χ. να βαθμολογώ ασκήσεις όλο το Σαββατοκύριακο, να βγάζω φωτοτυπίες, κτλ)

Οι μέρες που ανέθετα ασκήσεις για το σπίτι ήταν ήδη εύκολες. Η απόφαση πάρθηκε βάση μελετών και προσωπικής εμπειρίας μου ως εκπαιδευτικού. Δεν βοηθά έναν μαθητή να μάθει αν οι γονείς του συμπληρώνουν τις ασκήσεις ή αν του δίνουν τις απαντήσεις. Δεν βοηθά το μαθητή όταν υπογράφουν ψευδώς ένα ημερολόγιο ανάγνωσης. Δε βοηθά ένα μαθητή όταν οι ασκήσεις και το διάβασμα γίνεται ένας οικογενειακός αγώνας και όλοι αναστατώνονται. Δε βοηθά ένα μαθητή όταν πρέπει να με κοιτάξουν στα μάτια και να παραδεχθούν ότι δεν έκαναν τις εργασίες τους, έκαναν τις εργασίες τους, ή πέρασαν 3 ώρες παλεύοντας με 10 προβλήματα.

Βοηθά ένα μαθητή όταν μπορεί να πάει σπίτι, μετά από μία μεγάλη και διασκεδαστική μέρα μάθησης, και να πει στους γονείς του τι έμαθε εκείνη τη μέρα. Βοηθά ένα μαθητή όταν έχει το χρόνο να χαλαρώσει και να συλλογιστεί αυτά που έμαθε. Βοηθά ένα μαθητή όταν συνειδητοποιεί ερωτήσεις που είχε και μπορεί απλά να μπει στο ίντερνετ και να ερευνήσει αυτό το θέμα ή να συζητήσει με τους γονείς του σχετικά με αυτό το θέμα. Βοηθά ένα μαθητή να περνά ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά του, να δημιουργεί πλούσιες μαθησιακές εμπειρίες που θα κρατήσουν μία ζωή.

Χαρά στην απουσία ημερολογίων ανάγνωσης και ασκήσεων για το σπίτι

Έχω μάθει τόσο αυτό το χρόνο, από τους μαθητές μου και τις εμπειρίες τους χωρίς ασκήσεις για το σπίτι και ημερολόγια ανάγνωσης. Μου διηγούνται συναρπαστικά κομμάτια των ιστοριών που διαβάζουν. Μοιράζονται τα βιβλία τους με άλλους μαθητές στην τάξη και παρέχουν πλούσιες λεπτομέρειες για το λόγο που ο συγκεκριμένος μαθητής πρέπει να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Πιστεύω ότι οι μαθητές μου θα έχουν υψηλότερα σκορ στις δραστηριότητες της τάξης και τις αξιολογήσεις; Όχι, δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι θα έχουν το ίδιο σκορ είτε έχουν ασκήσεις για το σπίτι, είτε όχι. Η διαφορά είναι ότι δεν το κάνω πια έναν κουραστικό και βαρετό αγώνα κάθε βράδυ. Οι μαθητές μου απολαμβάνουν το σχολείο και απολαμβάνουν το χρόνο τους κάθε απόγευμα. Για μένα, αυτό είναι το μόνο που μετράει!