Για άλλη μια χρονιά η Ειδική Αγωγή παραμένει στο περιθώριο της σχολικής ζωής. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό σχέδιο για μια συμπεριληπτική εκπαιδευτική πολιτική, για την προαγωγή ίσων ευκαιριών στην παιδεία και στη μόρφωση των παιδιών και των νέων. Δυστυχώς, ο στόχος να πηγαίνουν όλοι οι μαθητές στο σχολείο της γειτονιάς τους παραμένει μια θεωρητική κατασκευή.

Του Νίκου Τσούλια, Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κινήματος Αλλαγής

Όμως, σε περιόδους κρίσης κρίνεται απόλυτα αναγκαίο η στήριξη αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών πολιτικών για τους μαθητές που έχουν ιδιαιτερότητες, για τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Και ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και σχετικοί διεθνείς φορείς (UNESCO, Education International κλπ) προτάσσουν την ειδική αγωγή και τη συμπεριληπτική εκπαίδευση στις προτεραιότητες των εκπαιδευτικών πολιτικών, η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αδιαφορούν.

Η Σύσταση του Συμβουλίου της Ε.Ε. δεν είναι μια θεωρητική και γενική αναφορά. Αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για κάθε κράτος –  μέλος της Ε.Ε. και ιδιαίτερα για τη χώρα μας που απέχει πολύ από μια συμπεριληπτική εκπαίδευση.

«Η  διασφάλιση αποτελεσματικής ισότιμης πρόσβασης σε ποιοτική εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς για όλους τους εκπαιδευομένους, συμπεριλαμβανομένων όσων προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, όσων προέρχονται από μειονεκτούντα κοινωνικοοικονομικά περιβάλλοντα, όσων έχουν ειδικές ανάγκες και όσων έχουν αναπηρίες – σύμφωνα με τη σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία – είναι απολύτως απαραίτητη για τη διαμόρφωση πιο συνεκτικών κοινωνιών» (22 Μαΐου 2018).

Το πρόβλημα εμφανίζεται πολύ έντονο στην περίπτωση του μη διορισμού των απαραίτητων Φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εγκατάλειψη της τόσο αναγκαίας εκπαίδευσης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Η εικόνα είναι απόλυτα απαισιόδοξη, όπως παρουσιάζεται από σχετικό υπόμνημα αυτών των καθηγητών.

«Αντί για συμπερίληψη έχουμε κάθε χρόνο περιληπτικές διαδικασίες, αφού στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση καλύπτεται σχεδόν το ήμισυ των δηλωθεισών αναγκών. Έτσι παρά τις διαχρονικές υποσχέσεις από επίσημα κυβερνητικά χείλη για δήθεν κάλυψη όλων των παιδιών για ακόμα μια φορά παρατηρείται το φαινόμενο της “λοταρίας”.

Από τα 1405 δηλωμένα κενά για τον κλάδο των φιλολόγων (ΠΕ02) το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να καλύψει μόλις τα 869 αφήνοντας χωρίς στήριξη 536

παιδιά. Να τονισθεί ότι αυτά τα κενά αναμένεται να διπλασιαστούν μόλις οι σχολικές διευθύνσεις δηλώσουν και τα νέα κενά μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς… Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η κάλυψη όλων των παιδιών που με γνωμάτευση των ΚΕΔΑΣΥ χρήζουν ΕΑΕ ή ΠΣ, έστω από τη Β’ Φάση. Ομοίως κρίνεται απαραίτητη και η δημιουργία Τμημάτων Ένταξης, για τα οποία εδώ και χρόνια υπάρχει ολιγωρία, παρά τα υπαρκτά κενά».

Το ερώτημα είναι κρίσιμο. Μπορούν να εγκαταλείπονται μαθητές και να μην έχουν την παιδαγωγική παρέμβαση ενός βασικού κλάδου, όπως αυτού του φιλολόγων, και του συνόλου του αναγκαίων εκπαιδευτικών;

Βασική μας θέση είναι να καλύπτονται όλα τα οργανικά κενά των σχολείων με διορισμούς από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Ιδιαίτερα το ζήτημα αυτό στην περίπτωση της Ειδικής Αγωγής καθίσταται επιτακτικό.

Αντί λοιπόν η Υπουργός Παιδείας να επαίρεται μπροστά στους καθρέφτες του αυτοθαυμασμού και της εικονικής πραγματικότητας, οφείλει να λύσει αυτό το μείζον πρόβλημα.