Εγκληματική πολιτική αμέλεια συνιστά η συνεχιζόμενη πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους μαθητές, τα παιδιά μας και βεβαίως τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, σε ότι αφορά την απαράδεκτη και πέραν πάσης δεοντολογίας των υγειονομικών πρωτοκόλλων «εκπαιδευτική διαδικασία» σε τάξεις που κατά πλειοψηφία φιλοξενούν 25 με 27 άτομα.
Άρθρο του πρώην ΠτΒ και βουλευτή του Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Ν.Βούτση, στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Α. Τσίπρας, στην πρώτη κιόλας συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων μετά την μικρή διακοπή της Βουλής τον Αύγουστο, έθεσε το ζήτημα όπως και οι υπόλοιπο αρχηγοί των κομμάτων. Είπε δε κάτι επιπλέον, προκάλεσε απολύτως θεσμικά τον Πρωθυπουργό, γιατί βεβαίως δεν είναι μόνο ζήτημα της υπουργού κας Κεραμέως, να καταθέσει στη Βουλή τα πρακτικά των κρίσιμων συσκέψεων του συμβουλίου των καθηγητών επιδημιολόγων, για το διάστημα μετά τη λήξη της καραντίνας και σε ότι αφορά κυβερνητικές αποφάσεις, τόσο και κυρίως για την προετοιμασία για τη νέα σχολική περίοδο, αλλά βεβαίως και για τα πρωτόκολλα που αφορούσαν την πληρότητα στα Μ.Μ.Μ. και τα αντίστοιχα στις πύλες εισόδου για το αναμενόμενο τουριστικό ρεύμα.
Ήταν μια πολύ σοβαρή πρόταση, καθώς εκτενή ρεπορτάζ έγκυρων φιλοκυβερνητικών εφημερίδων, έδιναν από τότε το σήμα ότι πέραν και της στάσης του ιδίου του κ Σ. Τσιόδρα, η κυβέρνηση δεν είχε ακολουθήσει τις συστάσεις των ειδικών, με προφανή κίνδυνο βλάβης στη δημόσια Υγεία. Δεν θα αναλύσω το προφανές ζήτημα της κυβερνητικής ευθύνης για την έξαρση του δεύτερου κύματος της πανδημίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, ιδιαίτερα στην Αττική. Είναι σαφές όμως, ότι αποτελεί εγκληματικό λάθος πολιτικής το ότι δεν υπήρξε καμία προετοιμασία για να ανοίξουν τα σχολεία με τον μικρότερο δυνατό μαθητικό πληθυσμό ανά τάξη, μέσω της εφαρμογής πολιτικών για νέες αίθουσες, για βάρδιες, για προσλήψεις εκπαιδευτικών και για ότι άλλο θα χρειαζόταν με οποιοδήποτε κόστος για να προφυλαχτούν τα παιδιά μας και βεβαίως όλη η κοινωνία, στην αναμενόμενη από τότε έξαρση της πανδημίας, για το φθινόπωρο που ήδη τώρα διανύουμε.
Αποτελεί μάλιστα ψηφίδα αναλγησίας και αχαρακτήριστης εμμονής το ότι το μόνο μέτρο που ελήφθη -και μάλιστα με νομοθετική παρέμβαση από την κυβέρνηση- ήταν η αύξηση του αριθμού από 22 σε 24 μαθητές ανά τάξη, προφανώς και για τη διευκόλυνση ιδιαίτερα των ιδιωτικών σχολείων στα οποία πλέον είναι κανόνας η τάξη των 25 έως 27 μαθητών.
Με ποιο δικαίωμα ο μεν κος Μητσοτάκης δεν απάντησε ούτε στη δευτερολογία ούτε στην τριτολογία του, στο εύλογο και σαφές αίτημα της αντιπολίτευσης, για να γνωρίζει η κοινωνία τα πραγματικά δεδομένα και τις απόψεις των ειδικών και με ποιο δικαίωμα επίσης, ενώ λαμβάνονται, όπου αυτό είναι δυνατόν (πχ στη Βουλή), όλα τα αναγκαία μέτρα για στοιχειώδη προφύλαξη από την πανδημία, το υπουργείο Παιδείας κωφεύει; Είναι κυριολεκτικά ανάξια σχολιασμού η προσπάθεια για κοινωνικό αυτοματισμό στον οποίο έχει επιδοθεί η ηγεσία του υπουργείου, στην αντιπαράθεσή της για το ζήτημα των καταλήψεων που γίνονται με κεντρικό ζήτημα ακριβώς τη λήψη μέτρων για την προστασία των ίδιων των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Είναι ανάξια σχολιασμού, όχι γιατί δεν υπάρχει ένα ζήτημα προφανούς πολιτικής αντιπαράθεσης για αυτήν την εξέλιξη, αλλά γιατί εντελώς αλαζονικά δεν δίνεται μέσα από τις συνέχεις δηλώσεις «τιμωρητικού χαρακτήρα» της υπουργού, το ελάχιστο σήμα κατανόησης για την απαράδεκτη κατάσταση και το αντίστοιχο σήμα για μια προσπάθεια που θα έπρεπε να κάνει άμεσα το υπουργείο σε συνεργασία με τους φορείς της εκπαίδευσης και την τοπική αυτοδιοίκηση για να θεραπευτεί αυτό το πρωτοφανές γεγονός του να βρίσκονται για 5 ή και 7 ώρες συνεχώς παιδιά μαζί, προφανώς με τις μάσκες τους, σε χώρους που κατά ανώτατο όριο θα έπρεπε να φιλοξενούν 15 άτομα.
Ακόμα και το ζήτημα της προετοιμασίας για εναλλακτικά σενάρια τηλεκπαίδευσης περιχαρακώθηκε στην αντιδικία για την επίσης αδικαιολόγητη εμμονή συνεργασίας του υπουργείου με ιδιωτικό φορέα. Πόσες χιλιάδες παραπάνω διορισμοί εκπαιδευτικών θα δικαιολογούντο ως υποχρεωτικοί μάλιστα σε συνθήκες της πρωτοφανούς πανδημίας και όμως δεν έγιναν. Γιατί άραγε; Ακόμα και η εφαρμογή των ιδιαίτερων πρωτοκόλλων για την καθαριότητα στα λειτουργούντα σχολικά συγκροτήματα, απαιτεί πολλαπλάσιο προσωπικό από αυτό που η Κυβέρνηση φρόντισε να προσλάβει, δηλαδή αριθμητικά το ίδιο ακριβώς όπως τα προηγούμενα χρόνια πριν από την πανδημία.
Θα αδικούσα την αυτοτελή σπουδαιότητα του γεγονότος αυτού, εάν επανέφερα στη συζήτηση το επίσης αναπάντητο προς ώρας ερώτημα προς την κυβέρνηση που αφορά στους οικονομικούς όρους που έχουν δοθεί πέραν του προϋπολογισμού για την αντιμετώπιση συνολικά της πανδημίας, που είναι ελάχιστη ως απόλυτο ποσό (περίπου 5 δις), απέναντι στον ψευδή ισχυρισμό για πολλαπλάσιο ποσό. Το ζήτημα είναι παρόν και πριν λάβει δραματικές διαστάσεις, θα πρέπει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να αναλάβει την ευθύνη της θεραπείας και της επίλυσής του, τουλάχιστον για τη σχολική χρονιά που διανύουμε. Ακόμα και οι εγκληματικές πολιτικές ευθύνες, υπάρχει ελάχιστος χρόνος για να αναληφθούν και για να υπάρξει ριζική στροφή στην αντιμετώπιση του ζητήματος.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
