Μπορεί η Νίκη Κεραμέως να αλλάξει την Παιδεία μας;

Μια ατέλειωτη κουρελού νομοθετημάτων έχουν διαλύσει την Εθνική μας Παιδεία, η οποία παραμένει χωρίς όραμα, χωρίς σκοπό και σχέδιο.Αν ρωτήσουμε σήμερα εκπαιδευτικούς και μαθητές όλων των βαθμίδων “Ποιος είναι ο σκοπός της Παιδείας;” θα λάβουμε διαφορετικές απαντήσεις αποπροσανατολισμένες στην πολυνομία και στη μη κωδικοποίηση της εκπαιδευτικής νομοθεσίας.

Γράφει ο Αθανάσιος Κατσίμπελης*

Εθνικός σχεδιασμός δεν υπάρχει. Η κάθε κυβέρνηση έρχεται κι αλλάζει αποσπασματικά όσα έχει νομοθετήσει η προηγούμενη. Το οικοδόμημα της Παιδείας μας, μοιάζει με πολυκατοικία χωρίς θεμέλια όπου ο κάθε Υπουργός ερχόταν κι έκανε ένα μερεμέτι. Έχτιζε έναν όροφο ή ένα μπαλκόνι, χωρίς πολλές φορές να εκδοθεί καν οικοδομική άδεια, κι αποχωρούσε!!
Απαιτείται γενναία χρηματοδότηση και ένα σύγχρονο δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα, που μπορεί να σχεδιαστεί από τους ικανότατους Έλληνες Επιστήμονες με βάση την επιστήμη και τις ανάγκες της χώρας μας.

Ο πιο πετυχημένος Υπουργός Παιδείας μετά το 2000, ο κ.Ευρυπίδης Στυλιανίδης ήταν ο μόνος που επισήμανε και προσπάθησε να διορθώσει το δομικό πρόβλημα της Παιδείας μας.Γιατί πρώτα εξασφαλίζει κάποιος τη στατικότητα του κτηρίου και κάνει τη μελέτη για το θα κτιστεί στη συνέχεια προχωρά στις αλλαγές.Εύστοχα παρατηρούσε στο βιβλίο του “Όλα είναι θέμα Παιδείας”:

«Οι περισσότεροι υπουργοί Παιδείας μετά το ’74 επεδίωξαν να αναδείξουν το μεταρρυθμιστικό προφίλ τους προτάσσοντας δύο ζητήματα: τις εισαγωγικές εξετάσεις και τον νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Διέλαθε την προσοχή τους το γεγονός ότι η εκπαίδευση ξεκινά από την προσχολική αγωγή, που παραλόγως δεν εποπτεύει το υπουργείο Παιδείας, και συνεχίζεται διά βίου.Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με ζητήματα της εκπαιδευτικής καθημερινότητας που, όταν δεν επιλύονται εγκαίρως, απειλούν να διαλύσουν πλήρως την εκπαιδευτική διαδικασία. Πόσο σημασία έχει για τους μαθητές ενός ακριτικού σχολείου ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της κυβέρνησης, όταν το σχολείο τους δεν διαθέτει δάσκαλο, δεν θερμαίνεται ή λαμβάνουν τα βιβλία με καθυστέρηση, αναγκάζοντας την οικογένεια να μεταναστεύσει στην ανεργία των αστικών κέντρων, απογυμνώνοντας δημογραφικά την ακριτική περιφέρεια και επιβαρύνοντας αλόγιστα τον κρατικό προϋπολογισμό;”

Η νομική Παιδεία της κας Κεραμέως αποτελεί μια ελπίδα πως μπορεί με έναν νέο νόμο πλαίσιο να επανελληνίσει την Παιδεία μας εναρμονίζοντάς τη με τη Συνταγματική της αποστολή, σχεδιάζοντας, με ορίζοντα εικοσαετίας, και εφαρμόζοντας σταδιακά ένα σύγχρονο και σταθερό ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που θα διαμορφώνει ενεργούς “κοσμοπολίτες”. Με όραμα, εφικτούς στόχους και εξασφαλισμένη τη συναίνεση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας μιας και θα βασίζεται στην επιστήμη και όχι στην ιδεοληψία.

Η μεταρρύθμιση θα πρέπει να ξεκινήσει από τα ζητήματα της καθημερινότητας.Η επίλυση πολλών προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους εκπαιδευτικούς μπορεί να γίνει χωρίς κόστος.Οι μεταθέσεις, οι αποσπάσεις και οι τοποθετήσεις των αναπληρωτών εκπαιδευτικών θα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους
Η αξιοκρατία στη διοίκηση της Εκπαίδευσης, η αυτονομία της σχολικής μονάδας και η εμπιστοσύνη στον Έλληνα εκπαιδευτικό μπορεί και πρέπει να γίνουν άμεσα πράξη.Θα αποτελέσουν τη βάση της αλλαγής.Γιατί το ελληνικό σχολείο δεν διαθέτει ούτε άριστα σχολικά κτήρια, ούτε σύγχρονες δομές.Το μόνο που διαθέτει είναι εκπαιδευτικούς με φιλότιμο οι οποίοι χρειάζονται την ενίσχυση και την αναγνώριση της Πολιτείας.

Η νέα Υπουργός Παιδείας αρκεί να υλοποιήσει την υπόσχεσή της : “Η Ελλάδα του αύριο, είναι η Ελλάδα που επενδύει πρώτα στα παιδιά της. Σχεδιάζει για αυτά, οραματίζεται με τόλμη, βελτιώνει διαδικασίες και υποδομές, και διαμορφώνει τις συνθήκες για ένα ακόμη καλύτερο μέλλον από το δικό μας παρόν. “