Οι αγιορείται θα μένωμεν απαθείς;
Tου Αγιορείτου Μοναχού Νικολάου
Η παρατεταμένη τεχνητή και πονηρή οικονομική κρίση, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και που διατηρείται αμείωτη μέχρι σήμερα, άμβλυνε και ενέκρωσε τα αντανακλαστικά του πιστού ανθρώπου. Και έτσι επέρασαν και θα περάσουν από το κοινοβούλιο, χωρίς σθεναρή αντίδραση, πολλοί αντιχριστιανικοί νόμοι.


Το ίδιο συμβαίνει δυστυχώς και στην Ορθόδοξο Εκκλησία του Χριστού. Ο πολύχρονος δήθεν θεολογικός διάλογος μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και παπικής αιρετικής «εκκλησίας» και οι προχωρημένες προδοτικές συμπροσευχές έχουν κατά πολύ αμβλύνει τα αντανακλαστικά του ορθοδόξου πιστού. Και τώρα που έχουν ωριμάσει τα πράγματα, θα βαδίσουμε πλέον με εντολή της Μεγάλης Συνόδου για την «ποθούμενη ένωση» της ορθοδόξου αληθείας με την παπική αίρεση. Είναι η εποχή που έχει κατά πολύ αμαυρωθή και απαξιωθή, και ευτελισθή το πρόσωπο της αληθινής αγάπης. Ο,τι παράνομο έχει περάσει μέχρι σήμερα ως νόμιμο και όποιος διάλογος έχει γίνει μεταξύ ορθοδόξου αληθείας και παπικής αιρέσεως, με το πρόσωπο αυτής της αγάπης έχει πάρει την «νομιμότητα». Όπως ο πόθος των σκοτεινών δυνάμεων της Ν. Εποχής, που εργάζονται πυρετωδώς στο σκοτεινό παρασκήνιο είναι η παγκοσμιοποίηση, βλέπε και δήλωση έλληνα πολιτικού πριν λίγα χρόνια, ότι σε λίγο θα καταργηθούν τα σύνορα των κρατών, έτσι και ο πόθος των εκκλησιαστικών ταγών είναι η «ένωση των θρησκειών» με προτεραιότητα, πρώτα με την παπική «εκκλησία», που φυσικά αυτό θα επιτευχθή με το πρόσωπο της παραπάνω «αγάπης».

Αυτό φάνηκε καθαρά στην προσευχή της Ασίζης, όπου όλοι οι αρχηγοί των θρησκειών ήταν πιασμένοι χέρι – χέρι, και στο άλλο το χέρι κρατούσαν γυάλινο μικρό δοχείο, με άγνωστο περιεχόμενο, και άγνωστο συμβολισμό. Η εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού προς τους μαθητάς του ήταν και είναι ρητή και ξεκάθαρη «πορευθέντες ουν, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Σήμερα οι οικουμενιστές έχουν βάλει ως προτεραιότητα και μεγάλο στόχο τους, με όποιο τίμημα και αν πληρώσουν, να καταστούν το έτερο σκέλος της παγκοσμιοποίησης που είναι η πανθρησκεία. Εμείς ως μοναχοί αγωνιζόμεθα σε όλο τον επίγειο βίο μας να καταστείλουμε τα πάθη μας και να γίνουμε απαθείς. Αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει να είμαστε απαθείς, όταν γύρω μας με παρρησία πολύ καταπατούνται οι αλήθειες του Αγίου Ευαγγελίου, και οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας. Διαβάζοντας κάθε μέρα το συναξάρι της ημέρας, βλέπουμε ότι σχεδόν κάθε ημέρα εορτάζεται και ένας Άγιος ομολογητής η ιερομάρτυς.

Για την πίστη την Αγία που μας παρέδωσαν οι Άγιοι με το μαρτυρικό τους αίμα, που σήμερα επιχειρούν πολλοί οικουμενιστές να την βάλλουν μέσα στην δαιμονική χοάνη των θρησκειών του πλανήτη, δεν θα αντιδράσουμε ως μοναχοί, αλλά θα μένουμε απαθείς; Η μοναχική γενιά της δεκαετίας του 1960 έδωσε το πρέποντα αγώνα στα πρώτα προδοτικά βήματα του Πατριάρχου Αθηναγόρα με επιστολές διαμαρτυρίας και διακοπή μνημοσύνου. Σήμερα την μαρτυρία υποχρεούμεθα να δώσουμε εμείς οι σύγχρονοι αγιορείτες, για τα ασυγκρίτως και κατά πολύ μεγαλύτερα και περισσότερα παράνομα, που λαμβάνουν χώρα γύρω μας; Εάν χωρίς εντολή Μεγάλης Συνόδου καταπατήθηκαν αμέτρητες φορές οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας του Χριστού από τους αδίστακτους οικουμενιστάς, τώρα με την εντολή που θα πάρουν από την Μεγάλη Σύνοδο, θα οδηγήσουν σίγουρα την Εκκλησία του Χριστού, σε κατά πολύ μεγαλύτερο σχίσμα απ᾽ αυτό του ημερολογιακού. Δυσ­τυχώς, αυτό το μεγάλο σχίσμα θα φέρη και την σφραγίδα της ένοχης σιωπής μας!
«Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου»
Καλή Τεσσαρακοστή