Ο Κυριάκος παρουσίασε τις κατευθύνσεις για την σε ομιλία του στη Βουλή  στο πλαίσιο της συζήτησης του του Υπ. Παιδείας:

Κατεύθυνση πρώτη. Ελεύθερη πρόσβαση στη μόρφωση και σε ακαδημαϊκά και διοικητικά, πιο ελεύθερες εκπαιδευτικές μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα Ελληνόπουλα ξεκινούν από την ίδια αφετηρία για να χτίσουν το μέλλον τους. Από το Δημοτικό κιόλας έχουν γνωριστεί με το διαδίκτυο με την προσφορά, αλλά και τους κινδύνους του. Από το Γυμνάσιο ήδη πληροφορούνται για την αγορά εργασίας μέσα από τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Και αποκτούν άποψη για τα είδη της εργασίας μέσα από το θεσμό της «άσκησης» σε πραγματικές συνθήκες παραγωγής. Το Εθνικό Απολυτήριο Λυκείου προκύπτει από το συνυπολογισμό των βαθμών και των τριών τάξεων. Και συνεπάγεται, τελικά, έναν πλήρη, επαρκή και αναγνωρισμένο κύκλο γνώσεων, με πιστοποιημένη τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα. Προς το παρόν διατηρείται το ισχύον σύστημα εισαγωγής στα Α.Ε.Ι.. Αλλά είναι αυτά που πλέον καθορίζουν τον αριθμό των εισακτέων και τη βάση εισαγωγής άνω του 10.

Κατεύθυνση δεύτερη. Σύνδεση της εκπαίδευσης με τον οικονομικό βηματισμό της χώρας. Η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση καθίσταται προτεραιότητα. Σε αντιπροσωπευτικές περιοχές ιδρύονται Πρότυπα Επαγγελματικά Λύκεια με τη συμμετοχή εργοδοτών και εργαζομένων. Και σε ολόκληρη την χώρα ξετυλίγεται μία μεγάλη καμπάνια προβολής της επαγγελματικής εκπαίδευσης προς την οποία στρέφεται μόνο το 30% των αποφοίτων μας έναντι 70% στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το μοντέλο, σήμερα, δεν είναι ένας ακόμη δικηγόρος ή γιατρός, αλλά ένας 20άρης, καλά καταρτισμένος και περήφανος για την ειδικότητά του, που έχει δουλειά, αμείβεται καλά, έχει προοπτική. Είναι καιρός να αναβαθμιστεί στην κοινή συνείδηση η εξειδικευμένη εργασία. Το άξιο στέλεχος τουρισμού, ο ικανός προγραμματιστής, ο ειδικός στην ιχθυοκαλλιέργεια, ο δυσεύρετος τεχνίτης. Αυτό ζητά η εξέλιξη της οικονομίας, έτσι απαντάμε στην ανεργία και προς τα εκεί θα πρέπει να βαδίσουμε.

Κατεύθυνση τρίτη. Διαρκής επιμόρφωση, κίνητρα προόδου, αλλά και αξιολόγηση παντού και για όλους. Ο εκπαιδευτικός ανακτά τη θέση του στην αξιακή πυραμίδα της κοινωνίας. Ξανακερδίζει την επαγγελματική του αξιοπρέπεια. Αναλαμβάνει, όμως, και την ευθύνη του ξεχωριστού λειτουργήματός του. Αυτό σημαίνει ότι σε διδακτικό επίπεδο, δάσκαλοι και καθηγητές αποκτούν λόγο στην ύλη και στον τρόπο που διδάσκουν. Όμως και οι ίδιοι επιμορφώνονται συνεχώς. Ο αριθμός τους αυξάνεται κατά προτεραιότητα βάσει προϋπηρεσίας, επιστημονικής επάρκειας και αναγκών, καθώς και της επίδοσής στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Όλοι, ωστόσο, αξιολογούνται για τη βελτίωση, αλλά και την επιβράβευσή τους: Τα σχολεία από τους διδάσκοντες, τους μαθητές και τους γονείς, ενώ το Υπουργείο κρίνει τις επιδόσεις των εκπαιδευτικών μονάδων, αλλά εισπράττει και τη δική τους κριτική. Σε διοικητικό επίπεδο, τέλος, παύει ο εναγκαλισμός Κράτους-Παιδείας. Ο διευθυντής του σχολείου αναβαθμίζεται, αξιολογείται αυστηρά, αλλά αποκτά και πρόσθετους βαθμούς ελευθερίας

Κατεύθυνση τέταρτη. Ανοιχτά και ελεύθερα δημόσια πανεπιστήμια. Όταν μιλάμε για ανώτατη Παιδεία μιλάμε για δημόσια ανώτατη Παιδεία. Ασφαλώς και η Νέα Δημοκρατία και εγώ προσωπικά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος. Έτσι ώστε να μπορούν επιτέλους να δημιουργηθούν μη κρατικά και γιατί όχι και ιδιωτικά πανεπιστήμια και στη χώρα μας. Όμως η καρδιά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χτυπά και θα χτυπά στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Το δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να στηριχθεί, να αναβαθμιστεί και να ενισχυθεί. Πρέπει επιτέλους να γεφυρώσει το σημερινό διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της παρεχόμενης εκπαίδευσης και των αναγκών μιας αγοράς εργασίας που αλλάζει διαρκώς. Εκτός από το ρόλο της για την οικονομία, η εκπαίδευση αποτελεί και καθρέφτη προόδου μιας κοινωνίας: Γιατί είναι η εκπαίδευση που διασφαλίζει το δικαίωμα των πολλών να αποκτούν πραγματικές ευκαιρίες ευημερίας.