Ομιλία Γ. Μαυρωτά κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το

Τη fast track διαδικασία την οποία επέλεξε η Κυβέρνηση για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, επέκρινε στην ομιλία του ο ειδικός αγορητής του Ποταμιού , παραθέτοντας και το επιβεβαιωτικό απόσπασμα από την έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής: «πρέπει εκτός από τις δομές να αξιολογηθεί ο χρόνος και οι διαδικασίες μετάβασης».

Με την επιλογή του ο Υπουργός Παιδείας να φέρει με νόμο και όχι με Προεδρικό Διάταγμα την ίδρυση του ΠΔΑ, είναι σαν να παραδέχεται όπως είπε ο κ. Μαυρωτάς, ότι ο νόμος 4485/2017 του ΣΥΡΙΖΑ είναι λάθος, εκτός και αν ο κ. Γαβρόγλου θέλει να χρησιμοποιεί την όποια επιλογή (Νόμος ή ΠΔ) ανάλογα όπως βολεύει σε κάθε συγκυρία.

Υπενθυμίζοντας για ακόμη μία φορά τους σοβαρούς προβληματισμούς της ΑΔΙΠ και της Συνόδου των Πρυτάνεων, σημείωσε ότι με ευθύνη της Κυβέρνησης τα ακαδημαϊκά κριτήρια κατά την Πανεπιστημιοποίηση των 2 ΤΕΙ, έχουν γίνει «λάστιχο». Μάλιστα υποστήριξε ότι όλη αυτή η βιασύνη δείχνει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν το βλέμμα τους στις κάλπες, για αυτό και όλα γίνονται στο πόδι, με το αλαλούμ στις συνενώσεις τμημάτων, στους αποφοίτους και τους νυν μεταπτυχιακούς φοιτητές.

Σχετικά με το άρθρο 17 και τις μετεγγραφές, απευθυνόμενος στον κ. Γαβρόγλου διερωτήθηκε: «φαντάζομαι ότι θα το αποσύρετε, γιατί αλλιώς τι νόημα έχει να ζητάτε τις προτάσεις των κομμάτων;». Μάλιστα στην «προθυμία» του Υπουργείου να στείλει ότι στοιχείο ζητηθεί για τις μετεγγραφές ο βουλευτής του Ποταμιού υπενθύμισε στον κ. Υπουργό ότι από τον Φεβρουάριο του 2017, έχει καταθέσει σχετική ερώτηση η οποία ακόμα δεν έχει απαντηθεί. Στο σημείο αυτό σημείωσε ότι στις 28 ερωτήσεις προς το Υπουργείο Παιδείας, αυτό έχει απαντήσει μόλις σε 5! Φαίνεται ότι ο κοινοβουλευτικός έλεγχος όπως και για άλλους Υπουργούς της Κυβέρνησης είναι διακοσμητικός.

Ο κ. Μαυρωτάς τόνισε ότι σημασία δεν έχει μόνο το να σπουδάζουν όλα τα παιδιά αλλά και πώς σπουδάζουν. Δεν μπορεί όπως είπε, σε ένα τμήμα οι 180 εισακτέοι φοιτητές να γίνονται 400, να κάνουν τελικά τα μισά εργαστήρια ή να στοιβάζονται 10-10 σε κάθε άσκηση. Μάλιστα έκρινε ότι η Κυβέρνηση μεταχειρίζεται το μέτρο των μετεγγραφών για ψηφοθηρικούς λόγους.
Αναφέρθηκε στο περίεργο ζήτημα των συγχωνεύσεων ειδικοτήτων του άρθρου 29 όπου πάλι το Υπουργείο χωρίς διαβούλευση προκαλεί αδικίες, πρώτα νομοθετώντας και μετά βλέποντας. Για τη δίχρονη προσχολική αγωγή, επεσήμανε ότι το Ποτάμι τη βλέπει θετικά με προϋπόθεση όμως την πλήρη εφαρμογή της ολοήμερης λειτουργίας, και γνώμονα την εξυπηρέτηση των πολιτών και των οικογενειών και όχι των Δημάρχων, του Υπουργείου ή τις διαμάχες διαφόρων κλάδων.

Ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή του τόνισε ότι «μπορεί για τον ΣΥΡΙΖΑ η πρωτοβουλία για το ΠΔΑ να είναι εμβληματική, για εμάς όμως είναι προβληματική έτσι όπως επιλέχθηκε να γίνει». Συμπλήρωσε ότι αν είχαν ακολουθηθεί ακαδημαϊκά κριτήρια τότε θα μπορούσε να συντελεστεί η πραγματική αναβάθμιση των δύο ιδρυμάτων και πως το χτίσιμο γίνεται από τα θεμέλια και όχι από την ταμπέλα και τη λεζάντα. Σχολιάζοντας και το γεγονός ότι από τους τόσους πανεπιστημιακούς του ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν ανέλαβε να είναι εισηγητής στο εν λόγω νομοσχέδιο, σημείωσε ότι αυτό λέει πολλά για τις προτεραιότητες της Κυβέρνησης. Τέλος υποστήριξε ότι ανοίγει το παράθυρο των εκλογών και ήδη το σποτ «Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη» ξεκινά να παίζει και για το ΠΔΑ, όμως όπως σημείωσε όταν η μικροπολιτική αναμειγνύεται στον ακαδημαϊκό σχεδιασμό τότε την πληρώνουν τα Πανεπιστήμια κάτι που άλλωστε γίνεται μέχρι και σήμερα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Μετά από 4 συνεδριάσεις της Επιτροπής Μορφωτικών υποθέσεων… έρχεται στην ολομέλεια για την τελική συζήτηση… το Νομοσχέδιο περί ίδρυσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και άλλων διατάξεων. Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής θα δημιουργηθεί από τη συγχώνευση των ΤΕΙ Αθηνών και Πειραιά. Θα δημιουργηθεί το 3ο σε αριθμό φοιτητών Πανεπιστήμιο της χώρας με 26 τμήματα και 24 χιλιάδες φοιτητές.

Δίνουμε μεγάλη σημασία στη διαδικασία αυτή…γιατί θα αποτελέσει φαντάζομαι πιλότο και για τις άλλες συγχωνεύσεις ΤΕΙ-Πανεπιστημίων που έχουν δρομολογηθεί. Ενώ λοιπόν θα περιμέναμε η διαδικασία αυτή να είναι σταδιακή… ώστε να συγκλίνουν ομαλά και να απορροφηθούν οι όποιοι κραδασμοί της μετάβασης από ΤΕΙ σε Πανεπιστήμιο, επιλέχθηκε μια διαδικασία fast track. Το υπονοεί άλλωστε και η έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής (σελ. 7) που λέει ότι… δεν αρκεί η αναγκαιότητα ίδρυσης νέου Πανεπιστημίου, αλλά πρέπει εκτός από τις δομές να αξιολογηθεί ο χρόνος και οι διαδικασίες μετάβασης.

Επίσης στο δίλημμα Προεδρικό Διάταγμα ή Νόμος για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής… ο κ. Υπουργός είπε ότι επιλέχθηκε η ψήφιση νόμου αντί για Προεδρικό διάταγμα… για να υπάρχει διαβούλευση και διαφάνεια. Έτσι όμως, είναι σαν να παραδέχεται ότι ο νόμος 4485 -που ψηφίστηκε το καλοκαίρι και προβλέπει ίδρυση νέων ΑΕΙ με Προεδρικό Διάταγμα- είναι λάθος. Δεν μπορεί δηλαδή και η ίδρυση με Νόμο και η ίδρυση με ΠΔ να είναι σωστά… Εκτός αν θέλει ad hoc να χρησιμοποιεί όποια επιλογή (Νόμος ή ΠΔ) βολεύει στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Ας πάμε στην ουσία. Όπως φάνηκε από τη συζήτηση… η ΑΔΙΠ -που με βάση τον νόμο γνωμοδοτεί για την εθνική στρατηγική για την ανώτατη εκπαίδευση- δεν ρωτήθηκε. Εξέφρασε στην επιτροπή σοβαρούς προβληματισμούς για τον τρόπο με τον οποίο γινόταν το εγχείρημα. Περισσότερο φαίνεται να μέτρησε η γνώμη δημάρχων και των επιμελητηρίων, παρά της ΑΔΙΠ ή της Συνόδου Πρυτάνεων των Πανεπιστημίων.

Το μεγάλο ζήτημα είναι ποιος είναι ο ρόλος των ΤΕΙ στην ελληνική ανώτατη εκπαίδευση. Τα χρειαζόμαστε ή όχι; Θα έχουμε διετείς δομές (Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης) και μετά Πανεπιστημιακά πτυχία; Οι τεχνολόγοι εφαρμογών, τα μεσαία στελέχη της ελληνικής παραγωγής, η ραχοκοκαλιά της, από πού θα αποφοιτούν τελικά; Από Πανεπιστήμια; Μια μεγάλη κουβέντα που δεν έγινε ή έμεινε στη μέση από το καλοκαίρι του 2016… τότε που ο σημερινός Υπουργός ως Πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων… έλεγε ότι τα τμήματα ΤΕΙ πρέπει να χωρισθούν σε τρεις κατηγορίες:
σε αυτά που άμεσα μπορούν να γίνουν πανεπιστημιακά (και που είναι αρκετά, το λέω εκ πείρας γιατί έχω συνεργαστεί ως Πανεπιστημιακός με αρκετά από αυτά)
σε αυτά που μπορεί να γίνουν Πανεπιστημιακά εντός τριετίας
σε αυτά που δεν έχουν πανεπιστημιακό αντικείμενο

Αυτήν την κουβέντα θα έπρεπε να την κάνουμε από πριν, εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων. Στη συγκεκριμένη διαδικασία Πανεπιστημιοποίησης των δύο ΤΕΙ, τα ακαδημαϊκά κριτήρια έγιναν λάστιχο. Άλλα τμήματα κράτησαν την αυτονομία τους… και άλλα συγχωνεύθηκαν χωρίς να έχουν επικρατήσει ακαδημαϊκές διαδικασίες. Όποιος είχε πιο δυνατή φωνή ή ήταν πιο κοντά στα αυτιά του Υπουργείου κράτησε την αυτονομία του τμήματός του. Η μικροδιαχείριση λοιπόν έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο και η ακαδημαϊκότητα δευτερεύοντα. Η όλη σπουδή μάλιστα δείχνει ότι η «εμβληματική» όπως λέτε πρωτοβουλία έγινε με το βλέμμα στις κάλπες. Και δεν θα εκπλαγώ αν αρχίσουν να φυτρώνουν σαν μανιτάρια τμήματα και σχολές του Παν. Δυτικής Αττικής σε όλη την Αττική. Αν αυτό είναι το σχέδιο σε τι διαφέρει από αυτά που καταγγέλλατε στο παρελθόν;

Για το αλαλούμ με τις σχολές, τους απόφοιτους, τους μεταπτυχιακούς τα είπαμε και στις επιτροπές. Δυστυχώς θυσιάζονται στο βωμό της βιαστικής εξαγγελίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του τμήματος Βιοϊατρικών Επιστημών όπου συγχωνεύονται 5 ετερόκλητα τμήματα (Ιατρικών εργαστηρίων, ακτινολόγων, οπτομετρών, οδοντοτεχνιτών και αισθητικών). Εκ των υστέρων λάβαμε και επιστολές που δείχνουν ότι τα πράγματα έγιναν τελείως στο πόδι… Αν η συγχώνευση γινόταν με βάση τη συνάφεια των αντικειμένων τότε π.χ. η νοσηλευτική, η μαιευτική και η κοινοτική υγεία, είναι πολύ πιο συγγενείς ειδικότητες, για να παραμείνουν ως αυτόνομα τμήματα.

Πάμε στις άλλες διατάξεις. Άρθρο 9. Βάζετε ρητά την κοινωνική προσφορά ως κριτήριο που συνεκτιμάται ιδιαίτερα στις εξελίξεις & εκλογές των μελών ΔΕΠ. Πώς θα αποτιμάται η κοινωνική προσφορά; Μήπως έτσι θα παραγίνουν λάστιχο τα κριτήρια εκλογής; Πάμε στο άρθρο 17 των μεταγραφών το οποίο φαντάζομαι θα αποσύρετε, γιατί αλλιώς τι νόημα έχει να ζητάτε τις προτάσεις των κομμάτων. Μας ζητάτε εντός 15 ημερών τις προτάσεις μας για τις μεταγραφές. Και λέτε ότι θα μας στείλετε ότι στοιχείο ζητήσουμε…

Κ. Υπουργέ, σας έχω κάνει ερώτηση για τις μεταγραφές ζητώντας στοιχεία από 21/2 (όχι του 2018, αλλά του 2017) και δεν μου έχετε απαντήσει. Σας έχω κάνει από 1/1/2017 28 ερωτήσεις και μου έχετε απαντήσει τις 5! Και λέτε ότι θα μας στείλετε τα στοιχεία που θα ζητήσουμε σε μία εβδομάδα… ώστε σε δύο εβδομάδες να σας δώσουμε τις προτάσεις μας; Δηλαδή ο κοινοβουλευτικός έλεγχος για σας και τις υπηρεσίες σας είναι διακοσμητικός, και δεν απαντάτε… αλλά όταν είναι για συζήτηση προτάσεων θα σπεύσετε να μας απαντήσετε; Καταλαβαίνετε βέβαια ότι έτσι ομολογείτε πως… είτε μας αγνοούσατε πριν ή ότι μας κοροϊδεύετε τώρα. Τι από τα δύο ισχύει; Ή και τα δύο; Εν πάση περιπτώσει, εμείς θα ανταποκριθούμε… όπως το κάναμε και στο παρελθόν με τις προτάσεις μας για το Λύκειο που προφανώς αναπαύονται σε κάποια υπουργικά συρτάρια…

Με τις μεταγραφές η λύση είναι να μην υπάρχει ανάγκη για αυτές (πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις). Να μπορούν να σπουδάζουν όλα τα παιδιά εκεί που πετυχαίνουν. Αντί λοιπόν να δίνετε πόρους για να ενισχύσετε όπως είπατε τα κεντρικά Πανεπιστήμια «που θα δεχθούν το βάρος»… καλύτερα να ενισχύσετε με φοιτητικές εστίες τα περιφερειακά (και να παρακολουθείτε την εύρυθμη λειτουργία τους). Ή ακόμα να δώσετε κίνητρα ώστε φοιτητές να μπορούν να εργάζονται σε δομές εντός του Πανεπιστημίου (λέσχες, βιβλιοθήκες κ.λπ.) ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος των σπουδών τους.

ΚκΚ Συνάδελφοι, σημασία δεν έχει μόνο το να σπουδάζουν όλα τα παιδιά… αλλά και πώς σπουδάζουν. Αν είναι σε κάποιο κεντρικό τμήμα οι 180 εισακτέοι να γίνονται 400, και να κάνουν τα μισά εργαστήρια για να μπορούν να κάνουν όλοι, ή στοιβάζονται 10-10 σε κάθε άσκηση ή δεν χωράνε όλοι στο αμφιθέατρο, τότε καταλαβαίνετε ότι το επίπεδο των σπουδών πέφτει κατακόρυφα. Το μέτρο των μεταγραφών είναι δημοφιλές και δίνει ψήφους. Δεν πρέπει όμως να κάνουμε μια πλειοδοσία «ψηφοθηρίας» και να ξεφεύγουμε από τα όρια αντοχής των σχολών (το νομοθετημένο 15%). Χώρια που με τις μεταγραφές -αν το παρακάνουμε- νοθεύουμε εμμέσως και τον ίδιο τον θεσμό των πανελλαδικών εξετάσεων.

Στο άρθρο 19 αποσύρατε την παράγραφο 1 για την ισοτιμία των τίτλων. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου, η εν λόγω διάταξη αποσύρεται καθώς «διατυπώθηκαν διαφορετικές ερμηνείες»… ενώ επιδίωξη είναι «να υπάρξει όσο το δυνατόν ευρύτερη διακομματική συναίνεση». Μήπως κάνατε λάθος; Μήπως εννοείτε «όσο το δυνατόν ευρύτερη εσωκομματική συναίνεση»; Γιατί, όπως θυμάμαι, από τα άλλα κόμματα δεν υπήρξε αντίδραση, παρά μόνο η φλογερή αντίδραση από τον κ. Φίλη, με τον οποίο είσαστε στο ίδιο κόμμα.

Στο άρθρο 20 για την Έρευνα, υπάρχει σε εκκρεμότητα το θέμα της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των ερευνητών που λόγω της φύσης της δουλειάς τους δεν δουλεύουν με σταθερή σχέση εργασίας. Το ανέφερε η ένωση ερευνητών, όπως και το θέμα της απασχόλησης των Ι.Δ.Ο.Χ. Στην παράγραφο 10 για τα προγράμματα του ΙΚΥ επιστημονικός υπεύθυνος μπορεί να είναι και μέλος του διοικητικού προσωπικού, αν έχει πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης. Απλό πτυχίο, όχι διδακτορικό, ούτε καν μεταπτυχιακό!!! Τι σόι προγράμματα είναι αυτά; Ειλικρινά…

Στην παράγραφο 11, εξέφρασα τις αντιρρήσεις μου για την αφαίμαξη των σχολείων από υψηλών προσόντων προσωπικό που θα πάει σε ερευνητικά κέντρα (τα είχα πει και όταν πήγαιναν σε θέσεις ΕΔΙΠ στα Πανεπιστήμια). Τη στιγμή μάλιστα που από τη μία έχουμε ελλείψεις στα σχολεία… (ειδικά στα πρότυπα πειραματικά όπου φεύγουν προσοντούχοι καθηγητές και έχουμε κάνει και ερώτηση περιμένοντας μάταια απάντηση) …και από την άλλη… αυτές οι θέσεις μπορεί να καλυφθούν από επιστήμονες που με τη βαλίτσα στο χέρι ετοιμάζονται να φύγουν στο εξωτερικό.

Για το άρθρο 29 με τις συγχωνεύσεις ειδικοτήτων γίναμε δέκτες πολλών επιστολών και ενστάσεων. Το είπε και το ΤΕΕ, οι δασολόγοι-δασοπόνοι, οι περιβαλλοντολόγοι, οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, οι μουσικοί, οι θεατρολόγοι και άλλοι έχουν αντιρρήσεις. Εξαφανίστηκε με την νομοτεχνική βελτίωση η ειδικότητα των Ραδιο-ηλεκτρολόγων, τους στερείτε και την αρχαιότητα. Όχι ότι δεν χρειάζονται συγχωνεύσεις, αλλά με τον τρόπο που πάνε να γίνουν (μπαίνουν τελευταία στιγμή στο νομοσχέδιο, χωρίς διαβούλευση) θα δημιουργήσουν σίγουρα αδικίες. Είναι ο τρόπος του ας νομοθετήσουμε και μετά βλέπουμε. Όχι. Πρώτα βλέπουμε και μετά νομοθετούμε.

Άρθρο 33, βλέπουμε θετικά τη 2χρονη προσχολική αγωγή, με πλήρη εφαρμογή της ολοήμερης λειτουργίας και ενίσχυση των δομών και του προσωπικού. Γνώμονας πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών και των οικογενειών… και όχι των Δημάρχων ή του Υπουργείου ή οι διαμάχες διαφόρων κλάδων. Όμως εδώ η υποχρεωτική 2χρονη προσχολική αγωγή έρχεται πολύ άγαρμπα και αιφνιδιαστικά όπως φάνηκε και από τους εμπλεκόμενους φορείς. Πρέπει να δοθεί χρόνος στους παιδικούς σταθμούς να προσαρμοστούν όπως είπε ο Υπουργός στις επιτροπές διατηρώντας το δικαίωμα επιλογής του γονιού για παιδικό σταθμό ή νηπιαγωγείο για το μεταβατικό διάστημα.

Κλείνοντας ειπώθηκε κατά κόρον ότι… για την κυβέρνηση, η πρωτοβουλία για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής είναι εμβληματική… Για μας δεν είναι εμβληματική, είναι προβληματική… κυρίως ως προς τη διαδικασία που επιλέχθηκε. Και επιτρέψτε μου… εκτιμώ ιδιαίτερα τον εισηγητή τον κ. Σκουρολιάκο που είναι και συνάδελφος στην ίδια περιφέρεια, Αττικής, αλλά έχω μια απορία: Τόσοι Πανεπιστημιακοί στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρέθηκε ένας να αναλάβει εισηγητής ενός πανεπιστημιακού νομοσχεδίου; Το κριτήριο που πρυτάνευσε ήταν η εντοπιότητα και όχι η συνάφεια με το αντικείμενο; Αυτό από μόνο του λέει πολλά για τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ με το παρόν νομοσχέδιο…

Αν σκεφτόμουν ψηφοθηρικά… θα «έκανα γαργάρα» την κριτική για τη διαδικασία δημιουργίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, θα το στήριζα με τη λογική ότι η εκλογική μου περιφέρειά θα αποκτήσει Πανεπιστήμιο και μάλιστα το 3ο μεγαλύτερο στη χώρα… Δεν μπορώ όμως να κλείσω τα μάτια στις ακαδημαϊκές αλχημείες… καθότι έρχονται και άλλες συγχωνεύσεις ΤΕΙ Πανεπιστημίων ανά την Ελλάδα και δεν πρέπει να επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Πρόκειται λοιπόν για ένα νομοσχέδιο που θα μπορούσε όντως να συντελέσει στην αναβάθμιση των ΤΕΙ ακολουθώντας ακαδημαϊκά κριτήρια… Όμως δυστυχώς εντάσσεται σε μια ακολουθούμενη πολιτική που μας έχει συνηθίσει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας. Την πολιτική του πρώτα εξαγγέλλω ότι θα γίνει κάτι και μετά μελετάω πώς θα γίνει αυτό το κάτι.

Και επειδή στην Ελλάδα τις ψήφους τις φέρνουν τα λόγια και όχι τα έργα το ίδιο κάνει και εδώ: Δεν ξεκινάει το κτίσιμο από τα θεμέλια, αλλά από την ταμπέλα και τη λεζάντα. Τα γερά θεμέλια όμως δυστυχώς δεν φέρνουν ψήφους, οι φανταχτερές ταμπέλες το κάνουν αυτό… Φαίνεται λοιπόν ότι πρωταρχικός στόχος ήταν το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής να υπάρχει στο μηχανογραφικό των παιδιών για τον επόμενο Σεπτέμβριο. Οπότε και ανοίγει το παράθυρο των εκλογών. Να υπάρχει στα προεκλογικά σποτ και ας έχει μύρια προβλήματα άλυτα. Το βλέπω από τώρα: «Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη» θα κλείνει το σποτ. Για να προλάβουμε λοιπόν τα σποτ, χάνεται η ευκαιρία να φτιαχτεί σε βάθος 2-3 χρόνων, ένα εύρωστο, βιώσιμο Πανεπιστήμιο Εφαρμογών από τη συγχώνευση των δύο ΤΕΙ.

Όταν όμως η πολιτική αναμιγνύεται στον ακαδημαϊκό σχεδιασμό… το αποτέλεσμα είναι να κερδίζουν κατά κράτος οι πολιτικές… τις ακαδημαϊκές διαδικασίες. Αυτό ακριβώς δηλαδή που πληρώνουν τα Πανεπιστήμιά μας μέχρι και σήμερα…