Μαθητής από τη Θεσσαλονίκη έχει εισαχθεί με πλήρη υποτροφία σε κορυφαίο κολλέγιο αστροφυσικής των ΗΠΑ

Από μικρό παιδί κοιτούσε τον ουρανό με άλλο μάτι. Θα μπορούσε να είναι το παιδί του Λουντέμη, που μέτρησε σε μια νύχτα όλα τα άστρα, καθώς έχει την ίδια δίψα για μάθηση με τον Μέλιο.

Δεν έμεινε όμως μόνο στην απλή καταμέτρηση. Γι’ αυτόν ποτέ ο ουρανός δεν ήταν απλώς μια εικόνα, αλλά το άγνωστο που βάλθηκε από μικρός να γνωρίσει. Ήθελε να μελετήσει τους νόμους της αστροφυσικής, να μάθει τα πάντα για το σύμπαν και να γνωρίσει τους πλανήτες που το αποτελούν, έναν προς έναν. Ο 18χρονος αριστούχος μαθητής Μενέλαος Ράπτης, τα κατάφερε. Ένα από τα κορυφαία κολλέγια αστροφυσικής στον κόσμο, το Franklin & Marshall College των ΗΠΑ, τον δέχτηκε με πλήρη υποτροφία και ήδη ετοιμάζει τις αποσκευές του για το μεγάλο ταξίδι.

Ένα παιδικό όνειρο έγινε πραγματικότητα

«Ένα παιδικό όνειρο ζωής μεταμορφώθηκε σε πραγματικότητα», επισημαίνει με μεγάλη ανακούφιση, αλλά και περισσή χαρά, μιλώντας ο Μενέλαος Ράπτης. «Η καθημερινότητά μου και ό,τι την περικλείει, το πρίσμα μέσα από το οποίο αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, άλλαξε πριν από λίγες ώρες, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και την αποδοχή μου από το κορυφαίο κολλέγιο αστροφυσικής των ΗΠΑ Franklin and Marshall», λέει και προσθέτει: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα λόγια του αστροναύτη Frank de Winne, στη βράβευσή μου από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Εταιρία, για την πρώτη θέση σε διαγωνισμό αστροφυσικής, πως “Ο ουρανός δεν είναι ένα όριο. Είναι απλώς εκεί που ξεκινάει η διασκέδαση”. Τα παραπάνω λόγια, έχω την ευκαιρία τώρα να βιώνω ως αλήθειες, αλήθειες που ελπίζω να με οδηγήσουν σε μια ξεχωριστή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, στο μονοπάτι των φυσικών επιστημών».

Το τηλεσκόπιο που του χάρισε ο πατέρας του, άλλαξε τη ζωή του

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας του, του αγόρασε το πρώτο τηλεσκόπιό του και περνούσαν μαζί ατελείωτες ώρες κοιτώντας τον έναστρο ουρανό. «Η αγάπη μου για την αστροφυσική και γενικότερα για τις φυσικές επιστήμες καλλιεργήθηκε και μέσα από την ενασχόλησή μου με τη ρομποτική. Ήδη, από την ηλικία των 10 χρονών, θυμάμαι τον εαυτό μου να κατασκευάζει μικρά ρομποτάκια, να τα προγραμματίζει και να οργανώνει μια στρατηγική σχετικά με το πώς μπορεί το μικρό κατασκεύασμα να περάσει ένα εμπόδιο», αναφέρει.

Καθοριστικός, υπήρξε και ο ρόλος της οικογένειάς του, η οποία ήταν, όπως λέει, «απόλυτα υποστηρικτική, σε μια προσπάθειά της να μου πλάσει έναν χαρακτήρα, με διαρκή πνευματική αφύπνιση, που αναζητά διαρκώς δραστηριότητες που αναδεικνύουν την κλίση του και ενισχύουν το ταλέντο του».

Στην επιτυχία του συνετέλεσαν και οι διεθνείς διακρίσεις του

Φύση ταπεινή, αλλά με όραμα και θέληση, ο νεαρός μαθητής διστάζει ν’ αναφερθεί στις διακρίσεις και στην πορεία που τον οδήγησαν στην επιτυχία. Ωστόσο θα θυμάται παντοτινά -καθώς αναμφισβήτητα διαμόρφωσε τους στόχους του- την κατάκτηση του τίτλου του «Νεαρού Ευρωπαίου Πρεσβευτή του Διαστήματος», λόγω της πρώτης θέσης που κατέκτησε σε διαγωνισμό της ESA, 6 χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού, κλήθηκε να αποτυπώσει σε μια κόλλα χαρτί το μέλλον του ανθρώπινου γένους, στο διάστημα. Μέσα από μια εκτενή έρευνα αστροβιολογίας και μέσα από την οπτική της παιδικής αθωότητας, κατάφερε, όπως σημειώνει, να καταθέσει τις σκέψεις του, ζωγραφίζοντας κάτι που έπειτα χάραξε το μέλλον του.

Σχετικά με τις τελευταίες διακρίσεις του, ξεχωρίζει την επιλογή του από τη μη κερδοσκοπική εταιρία Space Generation Advisory Council, στους 4 καλύτερους από όλο τον κόσμο, προκειμένου να παρουσιάσει την εργασία του στο Γενικό Συμβούλιό της, σχετικά με την πρόβλεψη της πανδημίας του κορονοϊού, με βάση διαστημικά δεδομένα δορυφόρων.

«Ο δρόμος της επιτυχίας είναι ξεχωριστός αλλά και δύσκολος»

Ο δρόμος προς την επιτυχία, εξηγεί, δεν είναι σίγουρα εύκολη υπόθεση. «Πράγματι, ένας δρόμος μέσα από διαγωνιστικές διαδικασίες, τη μάθηση, είναι κάτι πάρα πολύ ξεχωριστό, ταυτόχρονα όμως και πολύ δύσκολο», διευκρινίζει ο αριστούχος μαθητής. «Η ενεργή συμμετοχή σε διαγωνισμούς που προάγουν το πείραμα, η αναζήτηση της γνώσης αναφορικά με τους τομείς της φυσικής, των μαθηματικών και της χημείας, καθώς και η σοβαρή ενασχόληση με την τέχνη της ρητορικής καθίστανται για εμένα βασικοί σταθμοί της μέχρι τώρα πορείας μου. Παράγοντες που μετέβαλλαν τον χαρακτήρα μου και προσέδωσαν σε αυτόν τον κατάλληλο δυναμισμό και ηγετική φυσιογνωμία, χαρακτηριστικά τα οποία αναζητούν όλα τα κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου», επισημαίνει και εξηγεί πως για την κατάκτηση αυτών των αξιών, χρειάστηκε ατέρμονη προσπάθεια, συνεχής αγώνας, πνευματικός και ψυχικός κάματος. «Ήταν αναγκαία η θυσία προσωπικού χρόνου στο πλαίσιο της στοχοπροσήλωσης και της επιμονής. Φυσικά, είναι κατανοητό, πως τελικά, μετά από κάθε ιδιαίτερη και μοναδική εμπειρία, επικρατεί η ευτυχία και μια εσωτερική ικανοποίηση. Ικανοποίηση διότι αυτοβελτιώθηκα, έζησα κάτι πρωτόγνωρο που εν τέλει με βοήθησε να φτάσω ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο μου», τονίζει.

Ο Μενέλαος Ράπτης είναι μαθητής της Γ’ λυκείου, όμως διαχειρίζεται την επιτυχία του με απίστευτη ωριμότητα. «Τα επόμενα σχέδιά μου, περιλαμβάνουν την απόλαυση της μεγαλύτερης διάκρισής μου. Θα ήταν εύλογο να σχεδιάζω την άμεση δημιουργία ενός νέου στόχου, ωστόσο θεωρώ πως είναι αναγκαίο κανείς να κοιτάζει πίσω στα πολυσήμαντα μηνύματα του παρελθόντος, πριν εκκινήσει μια πορεία προς το μέλλον», επισημαίνει.

«Το πρότυπό μου είναι ο πατέρας μου»

Ο Μενέλαος Ράπτης, όπως δηλώνει, δεν έχει ως πρότυπο ζωής κάποιον διακεκριμένο επιστήμονα διεθνούς φήμης, αλλά τον πατέρα του, που τον στηρίζει άοκνα όλα τα τα χρόνια των προσπαθειών του. «Το πρότυπο ζωής που έχω είναι αυτό που με τόση επιμονή μου δίδαξαν οι γονείς μου και οι καθηγητές μου. Αυτό στηρίζεται σε ένα γνωμικό, πως η μετριοφροσύνη των ανθρώπων στο απόγειο της επιτυχίας τους, είναι μια επιθυμία να φαίνονται πιο μεγάλη από την τύχη τους. Μάχομαι καθημερινά για την κατάκτηση αυτής της αρετής, περισσότερο από την κατάκτηση οποιασδήποτε γνώσης. Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό, ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς να αγωνίζεται για το υψηλό ιδανικό της ταπεινότητας. Είναι καίριο να αγωνίζεται σιωπηλά. Πέραν όμως όλων των θεωριών και απόψεων, το πιο φωτεινό πρότυπο της ζωής μου αποτελεί ο πατέρας μου, ένας άνθρωπος δυναμικός αλλά παράλληλα ταπεινός και μετριόφρων», σημειώνει συγκινημένος.

Αναφερόμενος στην οικογένειά του και τον τρόπο με το οποίο υποδέχθηκαν την πλήρη υποτροφία του από το κορυφαίο κολλέγιο αστροφυσικής, αναφέρει, ιδιαίτερα φορτισμένος: «Η οικογένειά μου αντέδρασε με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση. Εκείνη τη στιγμή, οι γονείς μου, τα αδέλφια μου αντιλήφθηκαν πως η αποδοχή μου από το Franklin and Marshall αποτελεί μια κοινή νίκη. Νίκη του πατέρα μου για το τηλεσκόπιο που μου αγόρασε, της μητέρας μου για το πρωινό που με ξύπνησε θυμίζοντάς μου πως είμαι μοναδικός, των αδελφιών μου, που συνεχώς με γεμίζουν με δύναμη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πρόσωπα ευτυχισμένα να με κοιτάζουν με έντονη συγκίνηση, δεν θα ξεχάσω επίσης ποτέ τα λόγια που μου ψιθύριζαν τα μάτια τους. Λόγια στενοχώριας που θα με αποχωριστούν, λόγια υπερηφάνειας διότι οι κόποι τους, οι κόποι μας ανταμείφτηκαν».