Μαθητές – πρεσβευτές μουσείων, μαθητές -μικροί αρχαιολόγοι, αλλά και μαθητές σε ρόλους «βασιλικών παίδων», σε ρόλους που ο εντυπωσιακός και απόλυτα γοητευτικός μύθος της αρχαιολογίας μπορεί να προσφέρει στο πλαίσιο εκπαιδευτικών παιγνιδιών και προγραμμάτων, μετέχουν στην Ημαθία -τον νομό με την πλέον αδιάλειπτη ιστορία και διαχρονικό πολιτιστικό πλούτο στη χώρα- σε ένα ακόμη πρότυπο εκπαιδευτικό πρόγραμμα αρχαιογνωσίας.

Μαθητές γυμνασίων και λυκείων του νομού «ορίζουν» από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο τον θεσμό του «πρεσβευτή των μουσείων» στις σχολικές τάξεις, γνωρίζουν αρχαίες τεχνικές πηλοπλαστικής ιδίοις όμμασιν, αλλά και χερσί και με τη γνώση που θα λάβουν βιωματικά στις ανασκαφικές διαδικασίες, και σε βιωματικά εργαστήρια – camps, μαθαίνουν και μετατρέπονται σε πρεσβευτές της γνώσης τους προς τους συμμαθητές των ίδιων -και άλλων σχολείων της ελληνικής περιφέρειας (αλλά και στους γονείς τους) τις μεθόδους διαχείρισης ενός αρχαιολογικού χώρου (από τις ανασκαφές ως το καθαρισμό των ευρημάτων κι ως την ένταξή τους στο μουσείο).

Το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα παρουσίασαν από κοινού χτές σλυμφωνα με το , στο αμφιθέατρο του νέου κτηρίου του Πολυκεντρικού Μουσείου Αιγών, στη Βεργίνα, η προϊσταμένη της  Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, Αγγελική Κοτταρίδη και η Αναστασία Μαυρίδου, διευθύντρια της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας, μετά την υπογραφή σχετικού μνημονίου συνεργασίας.

«Επειδή η “παιδεία” είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη του πολιτισμού και επειδή χωρίς παιδεία ούτε μνήμη ούτε αγάπη για τα μνημεία, άρα ούτε ταυτότητα μπορούμε να αποκτήσουμε, αποφασίσαμε να τολμήσουμε να πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα… Πρόκειται για τη θεσμοθέτηση ενός μεγάλου στρατηγικού προγράμματος συνεργασίας για εκπαιδευτικές δράσεις και προγράμματα σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της Ημαθίας με νέες ιδέες που θα λειτουργούν σε μόνιμη βάση, μετά την πιλοτική τους εφαρμογή» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Κοτταρίδη.

«Η αντιμετώπιση της αρχαιοκαπηλίας -φαινομένου παλιού όσο κι ο άνθρωπος- είναι πλέον ζήτημα παιδείας. Απαιτείται κατήχηση σχεδόν από την περίοδο της νηπιακής ηλικίας. Ισως θα έπρεπε να γίνουν επιβεβλημένες οι επισκέψεις των μαθητών, η συμμετοχή των ίδιων των κατοίκων των περιοχών στις ανασκαφές, η δημιουργία συνείδησης της “πνευματικής ιδιοκτησίας” και προστασίας του αρχαιολογικού θησαυρού» ανέφερε παλιότερα γνωστός καθηγητής αρχαιολογίας, σχολιάζοντας το φαινόμενο της αρχαιοκαπηλίας ως ένδειξη απόλυτης έλλειψης παιδείας των σύγχρονων Ελλήνων.