Σε χθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ 1 ο υπουργός Παιδείας κύριος Μπαλτάς δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής : «Η χώρα βρίσκεται σε κρίση, όλοι πρέπει να βάλουμε τον όβολο μας για να ξεπεραστεί η κρίση. Αν χρειαστεί ένας δάσκαλος να κάνει μια ή δυο ώρες παραπάνω ως συμβολή στο ξεπέρασμα της κρίσης νομίζω ότι θα το δεχθεί. Ο καθένας οφείλει να συμβάλει με τον τρόπο του για να ξεπεραστεί η κρίση». Ουσιαστικά φαίνεται καθαρά ότι αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας νέας αύξησης ωραρίου των εκπαιδευτικών.

Ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας κύριος Κουράκης είχε κατά το πρόσφατο παρελθόν δηλώσει : «Δεν μπορεί να στήσεις κανένα καλό σχολείο αν δε στηρίξεις τον εκπαιδευτικό, τον εργαζόμενο στο χώρο της παιδείας σε όλα τα επίπεδα. Όσον αφορά στο θέμα του ωραρίου εμείς λέμε πάρα πολύ καθαρά ότι θα επαναφέρουμε το ωράριο».

Εκεί λοιπόν που εμείς οι εκπαιδευτικοί θα περιμέναμε σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης ,ο υπουργός σκέφτεται σοβαρά να απαιτήσει από εμάς νέες θυσίες. Δηλαδή όπως λέει ο λαός μας «μας χρώσταγαν το γάιδαρο, μας πήραν και το βόδι». Πάλι δηλαδή από έναν κλάδο που αποτελεί ένα από τους πιο πληγμένους από την κρίση θα ζητήσει να βάλει πλάτη. Έναν κλάδο που σαν να μην έφτανε ότι ήταν ανέκαθεν από τους πιο υπαμειβόμενους κλάδους του δημοσίου ,έχει τα τελευταία χρόνια της κρίσης υποστεί τις μεγαλύτερες μειώσεις στις αποδοχές του (30-40 %) , έχει υποχρεωθεί ήδη μια αύξηση ωραρίου 2 ωρών στο εβδομαδιαίο πρόγραμμά του το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα πάρα πολλοί συνάδελφοι να είναι αναγκασμένοι να εργάζονται σε 2- 3 ή και σε περισσότερα σχολεία.

Μια αύξηση ωραρίου συνολικά 4 ωρών σημαίνει πρακτικά και έμμεση μείωση αποδοχών της τάξεως του 20% .Δηλαδή οι εκπαιδευτικοί θα έχουν υποστεί μείωση 50-60% στις συνολικές αποδοχές τους. Αλλά βεβαίως( πως μου διέφυγε;)οι εκπαιδευτικοί κάνουν λειτούργημα ,όχι επάγγελμα.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Μια νέα αύξηση ωραρίου θα έχει ως αποτέλεσμα και την μη πρόσληψη χιλιάδων συναδέλφων που ήταν σίγουροι ότι θα προσληφθούν ως αναπληρωτές στο επόμενο διδακτικό έτος και που τώρα αναγκαστικά θα αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη της ανεργίας αιφνιδιασμένοι από τις αναπάντεχες εξελίξεις.

Είναι τουλάχιστον ανακόλουθο να χρησιμοποιηθεί ένα εργαλείο, όπως η αύξηση ωραρίου, της περίφημης εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ από αυτούς που είχαν εναντιωθεί και κατακρίνει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την εργαλειοθήκη αυτή χαρακτηρίζοντας την ως μέθοδο εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Μήπως αυτοί οι ίδιοι (πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ) δεν ήταν και αυτοί που υπερασπίζονταν τους εκπαιδευτικούς στην απεργία του 2013 για την αύξηση ωραρίου; Δηλαδή για να καταλάβουμε: η αύξηση ωραρίου είναι μεμπτή μόνο όταν την προτείνουν οι πολιτικοί αντίπαλοι ,αλλιώς όταν την προτείνουν οι ίδιοι είναι ένα χρήσιμο εργαλείο; Επίσης είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η τωρινή φρασεολογία που χρησιμοποιείται «να βάλουμε τον οβολό μας για να ξεπεραστεί η κρίση» ομοιάζει με την φρασεολογία του πρώην υπουργού παιδείας κυρίου Αρβανιτόπουλου που πριν από 2 χρόνια περίπου για να δικαιολογήσει την αύξηση ωραρίου έλεγε χαρακτηριστικά «ζήτησα από τους εκπαιδευτικούς να βάλουν και αυτοί πλάτη για να βγούμε από την κρίση». Ελπίζω να μην φτάσουμε στο σημείο να χρησιμοποιηθεί και η ορολογία της επικαιρότητας που επικαλείται γενικά η κυβέρνηση ,εκείνη του θατσερικού ΤΙΝΑ (There is no Alternative–δεν υπάρχει εναλλακτική) .Μέχρι σήμερα δεν έχουν εξασφαλιστεί τα κονδύλια για 10.000 κενά. Εύχομαι να είναι τελείως συμπτωματικό ότι τα νούμερα ταιριάζουν : η αύξηση του ωραρίου κατά 2 ώρες σημαίνει κάλυψη 10.000 θέσεων περίπου.

Στη ίδια συνέντευξη λοιπόν ο κύριος Μπαλτάς ανέφερε τα εξής : «Απόλυτη προτεραιότητα είναι να μπει το παιδί στην τάξη την πρώτη μέρα του σχολείου και να έχει καθηγητή εκεί. Τα συνολικά κενά είναι 20.000 αλλά έχουν εξασφαλιστεί κονδύλια μόνο για την κάλυψη 10.000».Αναρωτιέμαι αλήθεια ποιος ευθύνεται για αυτό ; Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί. Έτσι όμως όπως τίθεται το πρόβλημα από τον υπουργό δημιουργείται ο συνειρμός «Θα αφήσουν οι εκπαιδευτικοί τα παιδιά χωρίς καθηγητές , δασκάλους και νηπιαγωγούς ;» .Είναι ένας τρόπος πίεσης ώστε οι εκπαιδευτικοί να δεχτούν αν χρειαστεί μια νέα αύξηση ωραρίου ώστε να μην κατηγορηθούν για έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στα παιδιά. Πέρα από τα ενοχικά συμπλέγματα των,ενδεχομένως να αναπτύξει και φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού από τα οποία έχει ταλαιπωρηθεί όλα αυτά τα χρόνια ο κλάδος. Εύχομαι ο κύριος Μπαλτάς να μην μας βάλει στην ίδια θέση που φρόντισαν να μας βάλουν οι προκάτοχοί του όπου η κοινή γνώμη μας κατηγορούσε ως τεμπέληδες ,ανίκανους και αναίσθητους .Και ξέρουμε πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τον κόσμο που είναι δεν εργάζεται στην εκπαίδευση ότι 4 ώρες παραπάνω εργασίας την εβδομάδα μπορεί να έχει τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες.

Ο κύριος Μπαλτάς λίγες ημέρες αφού είχε αναλάβει το υπουργείο Παιδείας είχε προβεί σε μια δήλωση που είχε σκορπίσει αισιοδοξία τον κλάδο των εκπαιδευτικών :«Σεβόμαστε τη δουλειά του εκπαιδευτικού και θα τον ρωτήσουμε για οποιαδήποτε αλλαγή». Όσον αφορά την αύξηση του ωραρίου πιστεύω ότι ο κύριος Μπαλτάς έχει τη σωφροσύνη να καταλάβει ότι δεν πρέπει καν να προβεί στην ερώτηση. Όχι γιατί η απάντηση είναι δεδομένη αλλά γιατί σε αυτή την περίπτωση η ίδια η ερώτηση θα έχει κάνει την ζημιά στον κλάδο. Και αυτό θα είναι σε πλήρη αντίθεση με τη φράση «Σεβόμαστε τη δουλειά του εκπαιδευτικού». Θέλω να πιστεύω ότι οι δηλώσεις του κ. Μπαλτά αλλά και του κ.Κουράκη δεν είναι μόνο όμορφα λόγια αλλά και δέσμευση λόγου.

Ο οβολός που θεωρεί ο κύριος Μπαλτάς που πρέπει να βάλει ο καθένα μας για να ξεπεραστεί η κρίση έχει ήδη καταβληθεί πολλαπλά από τους εκπαιδευτικούς .Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν για την κρίση πάντα οι πιο αδύναμοι και οι λιγότερο υπεύθυνοι. Ας ζητηθεί από αυτούς που έχουν και πραγματικό μερίδιο ευθύνης για την δημιουργία της κρίσης ,αυτούς με τους πολλούς οβολούς .Εμείς έχουμε προ πολλού ξεπεράσει τα όριά μας. Η απάντηση είναι ΟΧΙ κύριε Υπουργέ ,πριν ακόμα κάνετε την ερώτηση.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός