Σε, επιεικώς απαράδεκτη, δήλωσή του ο π. Βασίλειος Θερμός, αναφερόμενος σε ιστολόγια που αναδημοσίευσαν την κριτική του π. Διονυσίου Τάτση και του περιοδικού Παρακαταθήκη τα χαρακτηρίζει, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΑ, ως “σκληροπυρηνικά”.
“Σκληροπυρηνικά”, λοιπόν, κατά τον π.Βασίλειο Θερμό τα ιστολόγια εκείνα που σε μια εποχή ανεπίτρεπτου συμβιβασμού των ποιμένων με τον ά-κοσμο κόσμο και το φρόνημά του, αυτά μάχονται, θηριομαχούν για την ακρίβεια, εναντίον του οικουμενιστικού συγκρητισμού, διαχριστιανικού και διαθρησκειακού, της πολυποίκιλης εκκοσμικεύσεως, της αλλοτριώσεως της γνήσιας θεολογίας από τα οθνεία και δαιμονιώδη ρεύματα του ορθολογισμού, του φιλελευθερισμού, της “πολιτικής ορθότητας”, της “ψυχοθεολογίας”, της “ερωτοθεολογίας”, της “μεταπατερικής”, γράφε ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΥ” “θεολογίας”, θολολογίας μάλλον, του φεμινισμού, επενδεδυμένου με “θεολογικό” μανδύα κ.ο.κ.
Τα προαναφερθέντα ιστολόγια υπερμαχούν του δεινώς βαλλομένου Ορθοδόξου Δόγματος και του πολυειδώς και πολυτρόπως νοθευομένου Ορθοδόξου Ήθους με συνέπεια να λοιδορούνται, απαξιώνονται, διαβάλλονται από τους κύκλους των ενόχων πνευματικής προδοσίας της αποστολής τους εκκλησιαστικούς και θεολογικούς παράγοντες αλλά και από τους θεράποντες της αθείας, του μηδενισμού, του μαρξισμού, της μασονίας,του διεθνισμού, εθνο-αποδομητισμού και εθνο-μηδενισμού κ.τ.ό.
Τα αποσπάσαντα τον εντελώς άδικο χαρακτηρισμό του “σκληροπυρηνικού” απ την πλευρά του π.Βασιλείου ιστολόγια αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την αποτροπή της αφύσικης και εκτρωματικής μεταλλάξεως του μαθήματος των Θρησκευτικών σε ένα πολυθρησκειακό κράμα που θα καλλιεργεί άριστα και αποδοτικότατα το παν-θρησκειακό “ιδεώδες”, στην “πολιτιστική” εισβολή του δαιμονοκίνητου ισλαμισμού( ναι, δε θα αμβλύνουμε τις εκφράσεις μας επειδή αυτές δεν τυγχάνουν “politically correct”) εντος της θεολογικής σχολής του ΑΠΘ, που στηλιτεύουν τις εκτροπές και τις, περί την Ορθόδοξη πίστη, ακροβασίες εκκλησιαστικών αξιωματούχων, που αποδομούν στη συνείδηση του πιστού λαού κάποιες δυσώνυμες “ακαδημίες”- “εργαστήρια ΘΟΛΟΛΟΓΙΚΗΣ και όχι “θεολογικής” σκέψης , που ελέγχουν τον επάρατο νεο-νικολαιτισμό και τους θεράποντες του τελευταίου κληρικούς και “θεολόγους”, που όταν καθυβριζόταν σκαιότατα το υπερύμνητο πρόσωπο του Θεανθρώπου με το χυδαίο θεατρικό κατασκεύασμα του “corpus christi” έδωσαν την επιβεβλημένη ομολογιακή μάχη, που ξιφούλκησαν σε βάρος του επαίσχυντου ΔΗΘΕΝ “αντιρατσιστικού” νομοσχεδίου (για το οποίο πολλοί εκλησιαστικοί σιώπησαν αιδημόνως), του συμφώνου συμβίωσης των σοδομιτών, των ελεεινών και τρισάθλιων gay-pride όταν κάποιοι άλλοι “αλλοιθώριζαν” στο νεοναζιστικό παγανισμό και στοχοποιούσαν αγωνιζόμενους για Χριστό και Ελλάδα ιεράρχες διαβάλλοντάς τους κατά τρόπο ανεπίτρεπτο, που δικαίως στοχοποιούν εκείνους που διακατεχόμενοι από ένα εμμονικό σύνδρομο μεταρρυθμίσεως των πάντων ανέλαβαν να “διορθώσουν” τον εκκλησιαστικό βίο σε όλους τους τομείς του (θεολογικό, ποιμαντικό, λατρευτικό, διοικητικό), τους “όψιμους αναθεωρητές” δηλονότι!
Τα ιστολόγια αυτά, παρά τα αναπόφευκτα λάθη τους, ουδ’ επ’ ελάχιστον πρόκειται να υποστείλουν τη σημαία του αγώνα για την προάσπιση των εθνικοθρησκευτικών ιδανικών ένεκα των εναντίον τους εκτοξευθέντων χαρακτηρισμών του δήθεν “σκληροπυρηνικού” αλλά θα συνεχίσουν την αντίστασή τους στις πονηρές μεθοδεύσεις όσων απεργάζονται τη θρησκευτική, εθνική, κοινωνική και πολιτιστική μας ισοπέδωση και ομογενοποίηση.
Λ.Ν.