Σοβαρές είναι οι ελλείψεις που αντιμετωπίζουν τα δημόσια στην Ελλάδα μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών και τη μεταβίβαση των οικονομικών ευθυνών στους Δήμους.

Τι αναφέρει το άρθρο που έλεβε το από εκπαιδευτικό.

Η οικονομική υποστήριξη, με αποτέλεσμα οι διευθυντές να χρησιμοποιούν τα εναπομείναντα κεφάλαια για να διατηρήσουν την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων.

Ωστόσο, τα αποθέματα υλικών εξαντλούνται, οι λογαριασμοί είναι απλήρωτοι, και οι ανάγκες των μαθητών και των εκπαιδευτικών σε στοιχειώδη μέσα, όπως χαρτικά και κλιματιστικά, παραμένουν ανικανοποίητες.

Η νέα χρηματοδότηση αποδεικνύεται ανεπαρκής για τις βασικές ανάγκες των σχολείων, ενώ η διαδικασία προμηθειών μέσω Δήμων προσθέτει γραφειοκρατικά εμπόδια. Ο φόβος για περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης αυξάνεται, καθώς τα σχολεία στρέφονται σε χορηγίες και τις οικονομικές συνεισφορές των γονέων, γεγονός που επιβαρύνει τις οικογένειες και προάγει την ανισότητα. Το κείμενο τονίζει την ανάγκη κρατικής στήριξης για να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής λειτουργία των σχολείων και η ασφάλεια των μαθητών, επισημαίνοντας πως η υποχρηματοδότηση οδηγεί σε ανισότητες και δημιουργεί ένα δυσλειτουργικό εκπαιδευτικό περιβάλλον.

Ακολουθεί το άρθρο της Σταυρούλας Ποζατζίδου, καθηγήτριας Πληροφορικής, Υποδιευθύντριας στο 3ο ΓΕΛ Νίκαιας που έλαβε το iPaidia.gr:

Μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών τον Ιούνη 2024 τα σχολεία δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ, ενώ είναι ήδη 2,5 μήνες σε λειτουργία.

Η όποια λειτουργία των σχολικών μονάδων (και τα όποια διαθέσιμα αναλώσιμα μέχρι σήμερα) οφείλεται σε κάποιες αγορές που έγιναν τον Ιούνιο του 2024, που πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλία των διευθυντών/διευθυντριών των σχολείων, αλλά και με την προτροπή των εκπαιδευτικών και της ΕΛΜΕ Πειραιά. Οι αγορές έγιναν με τα (όποια) χρήματα διέθεταν τα σχολεία μέχρι και λίγες μέρες πριν το κλείσιμο των σχολικών επιτροπών, χρήματα που θα έπρεπε να επιστραφούν στους Δήμους. Η πείρα των Διευθυντών/Διευθυντριών από παρόμοιες καταστάσεις τούς οδήγησε σε αυτή την σωστή απόφαση. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα υπήρχε κυριολεκτικά ούτε μαντήλι για κλάψιμο…

Όμως ο καιρός έχει περάσει και τα αποθέματα υλικών εξαντλούνται, με αποτέλεσμα σοβαρές ελλείψεις σε στοιχειώδη υλικά. Τα σχολεία καταφεύγουν μέχρι και σε δανεισμούς υλικών μεταξύ τους (βιβλία ύλης, απουσιολόγια), προκειμένου να λειτουργήσουν στοιχειωδώς.

Οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ εδώ και 4 μήνες είναι απλήρωτοι σε όλες σχεδόν τις σχολικές μονάδες, με τα ποσά να αυξάνονται συνεχώς. Ελπίζουμε να μην ζήσουμε διακοπές ρεύματος σε σχολικές μονάδες, όπως ζήσαμε πριν λίγο διάστημα σε σχολικές μονάδες του Δήμου Πειραιά.

Η μεγάλη δυσπιστία των γονέων απέναντι στην τρέχουσα κατάσταση οδήγησε κάποιους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων να προθυμοποιούνται να ενισχύσουν την σχολική μονάδα με χρήματα για πετρέλαιο, για υλικά κλπ, με ευθύνη φυσικά και των συγκεκριμένων διευθυντών στην αποδοχή τέτοιων πρακτικών.

Τα σχολεία όμως είναι δημόσια και είναι ευθύνη του κράτους να φροντίζει άμεσα την απρόσκοπτη λειτουργία τους, δεν μπορεί να λειτουργούν με χορηγίες και με τους γονείς να βάζουν (ξανά) το χέρι στην τσέπη!

Το νέο σύστημα με βάση το οποίο θα προμηθεύονται υλικά-αγαθά τα σχολεία, μετά και την κατάργηση των Σχολικών Επιτροπών, δεν έχει εφαρμοστεί. Επιπλέον, προκύπτουν και σοβαρά ερωτήματα για το πώς θα εφαρμοστεί.

Συγκεκριμένα, η οδηγία για πρόβλεψη των υλικών που θα χρειαστούν τα σχολεία για ένα τουλάχιστον εξάμηνο είναι αδύνατο να λειτουργήσει αποτελεσματικά, για την πραγματική και άμεση κάλυψη των αναγκών μιας σχολικής μονάδας. Κανένα σχολείο δεν μπορεί να προβλέψει επακριβώς τις ανάγκες του σε υλικά (ΤONER για εκτυπωτές-φωτοτυπικά, χαρτί κλπ) προκαταβολικά, πόσω μάλλον για τον απαραίτητο ηλεκτρονικό εξοπλισμό που σε πολλά σχολεία είναι απαρχαιωμένος και πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί. Η αντικατάστασή του σημαίνει γενναία χρηματοδότηση στα σχολεία, εφόσον η εποχή, οι διοικητικές και εκπαιδευτικές εργασίες απαιτούν μηχανές αξιόπιστες και πάντα λειτουργικές.

Αντίθετα, γνωρίζοντας και το τι συμβαίνει στους περισσότερους Δήμους (με την υποστελέχωση που επικρατεί, τη γραφειοκρατία κ.α.), είναι σίγουρο ότι τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν!

Θα φτάσουμε σε σημείο να περιμένουμε από τον εκάστοτε Δήμο να αποστείλει μία κούτα φωτοτυπικό χαρτί ή ακόμα και ένα πακέτο χαρτί (αστείο, αλλά υπαρκτό γεγονός) ή να δρομολογήσει την επίσκεψη τεχνικού για την επιδιόρθωση φωτοτυπικών μηχανημάτων, με τις καθημερινές εργασίες του σχολείου να πιέζουν ασφυκτικά! Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι…

Το ΥΠΑΙΘΑ ζήτησε από τα σχολεία να καταγράψουν τις ανάγκες τους σε κλιματιστικές μονάδες (αίθουσες και εργαστήρια), μετά το φιάσκο της περσινής χρονιάς, όπου τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί πήραν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις μέσα σε καύσωνα, με αφόρητες θερμοκρασίες με μοναδικό όπλο έναν …. ανεμιστήρα (που αγοράστηκαν από τους Δήμους την προηγούμενη μέρα των εξετάσεων, χάρη στην παρέμβαση της ΕΛΜΕ, που πρόβλεψε έγκαιρα την απαράδεκτη κατάσταση που θα δημιουργούνταν)! Το ΥΠΑΙΘΑ ζήτησε να προωθήσουν τα σχολεία τις ανάγκες αυτές στους δήμους. Η προμήθεια και εγκατάσταση κλιματιστικών μονάδων στα σχολεία για την τρέχουσα σχολική χρονιά, με την κατάσταση που περιγράφεται παραπάνω, φαντάζει τελικά σαν κακόγουστο αστείο, όταν τα σχολεία δεν έχουν λάβει ακόμη, ούτε καν τα στοιχειώδη για την λειτουργία τους. “Χαρτιά” πάνε κι έρχονται από κρατική υπηρεσία σε κρατική υπηρεσία, από το ΥΠΑΙΘΑ στις ΔΙΔΕ, από τα σχολεία στους Δήμους (ευτυχώς ηλεκτρονικά, το χαρτί λείπει πολλές φορές), δουλειά όμως δεν γίνεται. Φανταζόμαστε λοιπόν ότι θα βρεθούμε και πάλι στο ίδιο έργο θεατές, σε περίοδο πανελλαδικών με καύσωνα να συζητάμε τι δεν έγινε.

Είναι επίσης άγνωστο μέχρι τώρα ποια έξοδα θα καλύπτονται από τον δήμο και ποια από το ποσό που συζητούν ότι ΘΑ δοθούν στα σχολεία (μέχρι τώρα δεν έχουν πάρει ούτε ευρώ), ανάλογα με το δυναμικό τους (500 ευρώ/ μήνα για σχολικές μονάδες με έως και 11 τμήματα και 1000 ευρώ για μονάδες με 12 και πάνω τμήματα). Ως εκ τούτου τα ποσά-ψίχουλα που προαναφέραμε δεν γνωρίζουμε ποιες άμεσες ανάγκες θα μπορούν να καλύπτουν. Γνωρίζουμε βέβαια με σιγουριά ότι τα 500 ή 1000 ευρώ για ένα ολόκληρο σχολείο απλά ΔΕΝ επαρκούν, ενώ η γραφειοκρατία αυξάνει και πέφτει πάλι στις πλάτες του/της Διευθυντή/Διευθύντριας και των εκπαιδευτικών, που κάνουν εδώ και χρόνια και τους λογιστές, ελλείψει διοικητικών υπαλλήλων!

Ένα ακόμη σοβαρό θέμα που εκκρεμεί εδώ και 2 τουλάχιστον χρόνια, είναι ο αντισεισμικός έλεγχος των κτιριακών υποδομών των σχολικών μονάδων. Ο αντισεισμικός έλεγχος των κτιρίων που στεγάζουν τα παιδιά μας πέρασε στις καλένδες. Οι Δήμοι επικαλούνται έλλειψη μηχανικών και δεν δίνουν κανένα χρονοδιάγραμμα επίλυσης του προβλήματος. Το μόνο που κάνει καλά η κεντρική εξουσία είναι να ζητά από τους εκπαιδευτικούς σχέδια εγκατάλειψης του κτιρίου σε περίπτωση σεισμού ή φωτιάς (όπως στο 1ο ΓΕΛ Κορυδαλλού, στο διπλανό οικόπεδο από το ΕΠΑΛ Κορυδαλλού και το 4ο-5ο Γυμνάσιο Κορυδαλλού), να αναθέτει και αυτή την αρμοδιότητα στους εκπαιδευτικούς, να γίνεται και καμία άσκηση σεισμού και … όλα πάνε καλά. Φυσικά αναγκαία και η άσκηση σεισμού, αλλά ανέξοδη για την κεντρική εξουσία. Και προπάντων δεν απαντά στην επιτακτική ανάγκη για ασφαλή και σύγχρονα σχολικά κτίρια! Το αυτονόητο θα ήταν η πρόσληψη κατάλληλων επιστημόνων για τον άμεσο έλεγχο των κτιρίων, να δοθούν χρήματα για τις κατάλληλες παρεμβάσεις εκεί που απαιτείται, ώστε τα παιδιά μας και οι εκπαιδευτικοί (αλλά και οι γονείς) να φιλοξενούνται σε ασφαλή σχολικά κτίρια. Αυτά όμως… λογαριάζονται σαν έξοδα από τις κυβερνήσεις, κοστίζουν…

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Το νέο σχέδιο χρηματοδότησης έχει σαν σκοπό την συνεχιζόμενη υπο-χρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου και την πλήρη απαξίωσή του. Την ώθησή του στην εξεύρεση χορηγών, όπως άλλωστε προβλέφθηκε νομοθετικά με το νόμο 4823/2021 της (τι σύμπτωση) κ. Κεραμέως, που σήμερα είναι στο Υπουργείο Εσωτερικών, δηλαδή στο Υπουργείο που εποπτεύει τους Δήμους και που αποφάσισε το κλείσιμο των Σχολικών Επιτροπών… Ένα σχέδιο που σκοπεύει να οδηγήσει τελικά και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, δηλαδή στα “καλά” σχολεία που βρίσκουν πόρους-χορηγούς, δεν ζητούν χρήματα από το Κράτος, αλλά ζητούν από τους γονείς και στα “κακά”, που, επειδή είχαν την ατυχία να φιλοξενούν μαθητές από πιο λαϊκές περιοχές, τα ζητούν όλα έτοιμα από το Κράτος…

Η συγκέντρωση και ο έλεγχος της χρηματοδότησης των σχολείων από τους δήμους και όχι από την σχολική μονάδα δεν στοχεύει, όπως διατυμπανίζουν, στον περιορισμό της «σπατάλης» των χρημάτων από τις σχολικές μονάδες, αλλά στη δραματική περικοπή των κονδυλίων για την παιδεία. Άλλωστε τα στοιχεία των παλιών, κατηργημένων πια, σχολικών επιτροπών για την διάθεση των χρημάτων από τις δόσεις που έφταναν στις σχολικές μονάδες, έδειχναν με εκκωφαντικό τρόπο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σχολικών μονάδων είχε ελλείμματα, που φυσικά προέκυπταν από τη ολοένα μείωση των κονδυλίων στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας».