ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ – Τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους. Από τη στιγμή που ως κράτος φτάσαμε στο σημείο να καταργούμε ολιγομελή τμήματα σε Γυμνάσια, ΓΕΛ και ΕΠΑΛ της χώρας μας, η οποία χαρακτηρίζεται από τη γνωστή γεωμορφολογία του ελληνικού τοπίου, τότε δεν απομένει τίποτα άλλο από το να παραδεχτούμε πως πια δε μας έχει απομείνει κανένα σκαλοπάτι για να κοιτάξουμε χαμηλότερα και είναι ώρα σιγά-σιγά να παραδοθούμε με όλη μας την αναξιοπρέπεια στις βουλές της Ιστορίας για να μας κρίνει.

 

Να κρίνει μια κοινωνία δειλή που μένει αμήχανη και μουδιασμένη, όταν τα παιδιά της στερούνται την μόρφωση τους, επειδή «δεν συμπληρώνονται οι … απαιτούμενοι αριθμοί». Οι αριθμοί αυτοί που υπάρχουν άνθρωποι που τους επικαλούνται με περίσσιο θράσος για να αποδείξουν πως πράττουν το σωστό. Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν το κουράγιο να εμφανίζονται και να κάνουν δηλώσεις για Νέα Λύκεια, κούφια οράματα και νέα προγράμματα, όταν δεν μπορούν να διασφαλίσουν στους νέους ανθρώπους ίσες ευκαιρίες και την πιο στοιχειώδη εξασφάλιση της αξιοπρέπειάς τους. Ας μας πουν, λοιπόν, πόσο θα βελτιωθούν οι δείκτες και πόσο γρηγορότερα θα φύγουν τα μνημόνια με το κόψιμο των ολιγομελών τμημάτων από τα σχολεία; Πόσο πολύ θα μετρήσει αυτή η εθελόδουλη στάση τους σε εκείνους που νέμονται τις ζωές μας, ώστε να γίνουμε τα καλά παιδιά τους; Η΄επίσης, ως πότε ακόμα θεωρούν ότι μπορεί κάποιος να σκύβει για να αποδείξει, όπως θα έλεγε κι ο Καρυωτάκης ότι « η μύτη του μπορεί να ενωθεί με τη φτέρνα του».

« Κανάγιες! Το ψωμί της εξορίας με τρέφει », έγραφε ο ίδιος ποιητής στο τελευταίο του αυτό κείμενο, λίγο καιρό πριν την αυτοκτονία του. Τα ίδια λόγια που ίσως εκστομίζουν και πολλοί από τους μαθητές αυτούς που μετακινούνται χιλιόμετρα καθημερινά για να μορφωθούν, αφού στερήθηκαν το συνταγματικό τους δικαίωμα να μπορούν να φοιτούν αυτό που ονειρεύτηκαν και επιθυμούν στα σχολεία της πόλης τους μαζί με τους συμμαθητές τους.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Κ.ΜΠΟΥΖΙΑΝΟΣ Δ. ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ