Κώστας Μπάρκας: Πάλι τα σχολεία του Νομού Πρέβεζας εκτός του Προγράμματος των Σχολικών Γευμάτων

Ανακοίνωση του Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Νομού Πρέβεζας, Κώστα Μπάρκα, σχετικά με τον εκ νέου αποκλεισμό των σχολείων του Νομού Πρέβεζας από τον θεσμό των Σχολικών Γευμάτων.

Για μια ακόμη χρονιά τα σχολεία του Νομού Πρέβεζας μένουν εκτός του Προγράμματος των Σχολικών Γευμάτων. Πάλι τα σχολεία του Νομού Πρέβεζας μένουν εκτός από ένα θεσμό, που εφαρμόζεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, διότι πέρα από τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής, που αποτελεί τον πυρήνα του Προγράμματος, συντελεί στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Σε αυτό το Πρόγραμμα τα σχολεία του Νομού Πρέβεζας μένουν για μια ακόμη χρονιά εκτός. Παρά τις διαβεβαιώσεις διαφόρων αρμοδίων και μη, ότι φέτος, μετά και από Ερώτηση που κατατέθηκε πέρσι σχετικά με τους λόγους που τα σχολεία του Νομού Πρέβεζας μένουν εκτός, θα γινόταν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε να ενταχθούν τα σχολεία του Νομού στο Πρόγραμμα, εντούτοις οι μαθητές του Νομού Πρέβεζας μένουν εκτός.

Το πρόβλημα όμως είναι ευρύτερο. Φέτος με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ στις 29/8/2020, δεν εντάσσεται κανένα νέο σχολείο της χώρας στο Πρόγραμμα, μένει ο ίδιος αριθμός όπως και πέρυσι.

Η αναφυλαξία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας σε οτιδήποτε θυμίζει κοινωνικό κράτος επιβεβαιώνεται, μετά τον αποκλεισμό για πρώτη φορά χιλιάδων παιδιών από τους Βρεφικούς Σταθμούς και τα ΚΔΑΠ και στην περίπτωση του θεσμού των Σχολικών Γευμάτων, που τον οδηγούν στον εκφυλισμό.

Άλλη μια βοήθεια για τους πραγματικά αδύναμους μπαίνει στο ζύγι των λογικών κοινωνικού αυτοματισμού, θέσεις που άλλωστε εξέφρασε πρόσφατα κι ο Οικονομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ξηλώνει ό,τι θυμίζει κοινωνικό κράτος και κοινωνική αλληλεγγύη.

Με τις λογικές που κουβαλάνε όμως τα κυβερνητικά στελέχη, με την επιβάρυνση του συνόλου των κοινωνικών δεικτών, που επιδεινώνονται περαιτέρω από αποφάσεις σαν κι αυτές των Σχολικών Γευμάτων, ή του αποκλεισμού των παιδιών από τους Παιδικούς Σταθμούς και τα ΚΔΑΠ, είναι σαν να επιδιώκουν έναν χειμώνα κοινωνικής κόλασης.