Διετέλεσε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου, από τον Ιούνιο του 2013 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015.

Του Νεκτάριου , αιρετού του ΚΥΣΔΕ

Επικρίθηκε από πολλούς, ακόμη και από τον συνυποψήφιό του για την αρχηγία της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ότι οι «μεταρρυθμίσεις» του, δεν ήταν … μεταρρυθμίσεις. Η περίοδος αυτή ήταν μια από τις μελανότερες στην ιστορία της Δημόσιας Διοίκησης στη σύγχρονη Ελλάδα.

Χιλιάδες απολύσεις και ακόμη περισσότερες διαθεσιμότητες, έτσι “για να σπάσει το ταμπού της μονιμότητας” όπως κυνικά έλεγε τότε, κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας για τους δημοσίους υπαλλήλους, με χιλιάδες να μπαίνουν σε διαθεσιμότητα ακόμη και για κτηματικές διαφορές, και μια προσχηματική αξιολόγηση απολύσεων.

Για να φρεσκάρουμε την μνήμη όλων μας, οι ενέργειες του «μεταρρυθμιστή» Κ. Μητσοτάκη ήταν οι ακόλουθες:

Τον Ιούλιο του 2013, ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο τότε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Κυριάκος Μητσοτάκης και ο τότε υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, αποφάσισαν τη διάλυση της Δημόσιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με την κατάργηση 3 τομέων και 50 ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ και να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας-απόλυσης 2500 εκπαιδευτικοί . Είναι χαρακτηριστική η φράση του Κ. Μητσοτάκη στις 23-3-2014 σε αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών: «Δηλαδή δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν πρέπει να απολυθούν και εκπαιδευτικοί; Πρέπει να είμαστε δίκαιοι στις απολύσεις».

Το έργο του συνεχίστηκε το 2014 με τις διαθεσιμότητες-απολύσεις 2000 σχολικών φυλάκων, 1000 διοικητικών των Πανεπιστημίων, εκατοντάδων καθαριστριών και την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας! Η διαθεσιμότητα υπήρξε μια ευθεία αμφισβήτηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης μονιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων!

Ως «μύστης του νεοφιλελευθερισμού» ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να εφαρμόσει στον ελληνικό δημόσιο τομέα ένα σύστημα «αξιολόγησης» κατά τα πρότυπα της εταιρίας Microsoft, θεωρώντας –προφανώς- ότι η χώρα είναι μια μεγάλη εταιρία! Το «διάφανο και απολύτως αξιοκρατικό σύστημα αξιολόγησης» του Κυριάκου Μητσοτάκη, προέβλεπε υποχρεωτική αξιολόγηση του 15% των δημόσιων υπαλλήλων (σε αριθμό 30.000-40.000 εργαζόμενοι) με βαθμό «κάτω από τη βάση», δηλαδή 1-6. Για αυτούς, θα υπήρχε η δυνατότητα απόλυσης σύμφωνα με τα άρθρα 95 & 154 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα (ν.3528/2007). Ο νόμος έφερε πολλές αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Οι φιλελεύθερες «ευαισθησίες» του όμως δεν εξαντλήθηκαν στις αξιολογήσεις.

Σε καθεστώς διαθεσιμότητας τη διετία 2013-14 είχαν τεθεί συνολικά 25.000 υπάλληλοι. Απομακρύνθηκαν εν τέλει από τις θέσεις τους περίπου 1.000, ενώ ο ίδιος μιλούσε για 9.000-10.000 απολύσεις, επικαλούμενος «μνημονιακή δέσμευση» και «προαπαιτούμενο» εκταμίευσης δόσεων!
Τον Δεκέμβρη του 2014 φέρνει στη Βουλή (για δεύτερη φορά) νομοθέτημα σύμφωνα με το οποίο απαιτείται να επαναλαμβάνεται ανά τριετία η πιστοποίηση της γνώσης και καλής χρήσης Η/Υ για διορισμό στο Δημόσιο. Ένα δώρο για τους επιχειρηματίες που ελέγχουν τον χώρο, ένα επιπλέον βάρος στις πλάτες χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων. Τελικά η τροπολογία αποσύρθηκε.
Παράλληλα καταργήθηκε στην ουσία ο νόμος Ραγκούση για την αξιοκρατική επιλογή Γενικών Διευθυντών, Διευθυντών και Τμηματαρχών από Συμβούλια Επιλογής Προϊσταμένων (Μέλη Συνήγορος του Πολίτη, Νομικό Συμβούλιο του Κράτους κλπ) υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ. Ταυτόχρονα ο ίδιος προσελάμβανε 55 άτομα ως συνεργάτες, μεταξύ των οποίων και τον ανιψιό του, την ίδια στιγμή που, λίγο πριν από την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, έπαυε όλους τους προϊσταμένους για να διορίσει τους κομματικά εκλεκτούς, σε ένα όργιο αναξιοκρατίας, αφήνοντας πίσω του εικόνες διάλυσης.

Η πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τις «μεταρρυθμίσεις», είναι η συνεπής πορεία ενός ανθρώπου που δεν διστάζει να προχωρά σε βάρος των άλλων. Οι δηλώσεις του τα τελευταία χρόνια πείθουν και τον πλέον δύσπιστο:

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μία κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
«Αυτή τη στιγμή, κύριε Παπαδάκη, δεν υπάρχει δυνατότητα για 13η σύνταξη».
«Οι νέοι Έλληνες δεν πρέπει να περιμένουν δώρο Χριστουγέννων».
«Να δούμε πραγματικά πόσους καθηγητές και δασκάλους χρειαζόμαστε και πού τους χρειαζόμαστε. Υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανακατανομής του προσωπικού του δημοσίου μέσα από μία διαδικασία αξιολόγησης και κινητικότητας».
«Είμαι ο τελευταίος που θα σταθεί μπροστά σας σήμερα και θα σας πει για αύξηση του κατώτατου μισθού».
«Το δυτικό ωράριο 9 με 5, το να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά είναι ξεπερασμένο».
Και η αλήθεια είναι πως οι εργαζόμενοι είχαν ανάγκη να τον ακούσουν να λέει «ότι στον νέο κόσμο που έρχεται οι άνθρωποι θα δουλεύουν με διαφορετικό τρόπο από ό,τι δούλευαν μέχρι σήμερα» εννοώντας πως το ημερήσιο ωράριο θα μπορεί να αυξομειώνεται, ανάλογα με τις απαιτήσεις του εργοδότη και το ημερομίσθιο θα επαφίεται στην καλή καρδιά του κάθε αφεντικού. Ένας νέος θαυμαστός κόσμος λοιπόν, περιμένει να ανατείλει μόλις ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρπάξει την ευκαιρία που εμείς πρέπει να του δώσουμε. Ένας κόσμος που θυμίζει περισσότερο Μεσαίωνα με επταήμερη εργασία, ελαστικό ωράριο χωρίς ενοχλητικούς ελέγχους, υγεία σε ιδιώτες, κατάργηση επιδομάτων …

Παράλληλα ο Κ. Μητσοτάκης αλλά και οι επιτελείς της ΝΔ συνεχίζουν με κάθε ευκαιρία την κατασυκοφάντηση του Δημόσιου Τομέα με βασικό στόχο: να διαμορφώσουν στην ελληνική κοινή γνώμη την εικόνα ενός σπάταλου και διογκωμένου Δημόσιου Τομέα. Στοχεύουν στο όνομα του «κοινωνικού αυτοματισμού» να λοιδορούν τον κοινωνικό και λειτουργικό ρόλο που επιτελούν βασικές δομές του Δημοσίου. Το ιδεολογικό τους όραμα προφανές: δραστική μείωση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας στο δημόσιο και αθρόες απολύσεις!

Όταν ο Α. Σαμαράς παρουσίαζε τα επιτεύγματα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενόψει των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, το πρώτο πράγμα που ανέφερε γεμάτος υπερηφάνεια ήταν: «Μέχρι τώρα προωθήσαμε τη δραστική μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο». Και συνέχισε: «Θα σας πω τα νούμερα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν 900.000 το 2009. Και είναι 650.000 το 2014. Αυτό τα λέει όλα».

Τέσσερα και πλέον χρόνια μετά, η Ν.Δ. και ο αρχηγός της επαναλαμβάνουν την ίδια επιχειρηματολογία, στοχοποιώντας το Δημόσιο και τους εργαζόμενους σε αυτό για άλλη μια φορά.

“Αυξήθηκε η μισθολογική δαπάνη” φωνάζουν στα τηλεπαράθυρα, την ώρα που οι εργαζόμενοι στο Ελληνικό Δημόσιο, όπως καταδεικνύει σχετική έρευνα της ΑΔΕΔΥ, είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι, με όρους αγοραστικής δύναμης, στην Ευρώπη.

Να θυμίσουμε ότι τον Ιανουάριο του 2016, όταν -εν μέσω κρίσης- δόθηκε μια πρώτη μικρή μισθολογική ανάσα στους δημοσίους υπαλλήλους, σπάζοντας τον κατήφορο των συνεχών μειώσεων, ο Πρόεδρος της ΝΔ φώναζε στη Βουλή να πάρει η κυβέρνηση πίσω τις αυξήσεις.

«Μόλις πριν από ένα μήνα, δώσατε αυξήσεις ύψους 150 εκατ. ευρώ στους δημοσίους υπαλλήλους (…) Σας καλώ, λοιπόν, να τις πάρετε πίσω αυτές τις αυξήσεις. Και γνωρίζετε λοιπόν ότι υπάρχουν κι άλλες στρεβλώσεις ακόμα στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων από τις οποίες μπορείτε να εξοικονομήσετε πόρους».

Με βάση τα επίσημα στοιχεία η μισθοδοσία του δημοσίου από το 2009 μέχρι το 2014 μειώθηκε κατά 33%! Για τον κ. Μητσοτάκη και τους ακραίους νεοφιλελεύθερους αποτελούν σπατάλες οι πετσοκομμένοι μισθοί στο Δημόσιο τομέα γι’ αυτό και ανερυθρίαστα μετά από επτά χρόνια περικοπών, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού 2018, πρότειναν δραστικό περιορισμό των δαπανών με περικοπή του κόστους μισθοδοσίας κατά 300 εκατομμύρια ευρώ! Ένας προφανής τρόπος περιορισμού των δαπανών είναι η επαναφορά του μνημονιακού 1 προς 5 στο δημόσιο, αντί του σημερινού κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 1 αποχώρηση!

Θα επαναφέρουν λοιπόν, τη μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις διακηρύσσουν στη Ν.Δ., ενώ ταυτόχρονα θα πραγματοποιήσουν τις 10.000 προσλήψεις στην εκπαίδευση και μερικές χιλιάδες ακόμη στην Υγεία και 1.500 αστυνομικούς. Μάλλον εκεί στο επιτελείο της Ν.Δ. δεν τα έχουν καλά με τα μαθηματικά ή απλά κοροϊδεύουν την κοινωνία, αφού με τον κανόνα ένα προς πέντε και με τον σημερινό ρυθμό αποχωρήσεων θα μπορούσαν να προσλάβουν 850, υποθέτω μόνο αστυνομικούς.

Με κάθε τρόπο, βέβαια, μας διαβεβαιώνει ο Κ. Μητσοτάκης πως δεν θα γίνουν απολύσεις και παρακάτω αναλαμβάνουν τα στελέχη της Ν.Δ. να “εκλαϊκεύσουν τη γραμμή”. Θα διώξει μόνο τα ρουσφέτια λέει ο ένας, μόνο τους συμβασιούχους ένας δεύτερος, μόνο όσους δεν έχουν μόνιμη σχέση εργασίας ένας τρίτος.

Ας δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά. Αυτοί που δεν έχουν μόνιμη σχέση εργασίας είναι περίπου 50.000 συμβασιούχοι, που σε πολλές περιπτώσεις καλύπτουν “πάγιες και διαρκείς ανάγκες” εργαζόμενοι για χρόνια στο ίδιο αντικείμενο. Πρόκειται για ανθρώπους που στήριξαν την ύπαρξη και λειτουργία απαραίτητων δομών του Δημοσίου καθώς οι απαγορεύσεις των προσλήψεων την καθιστούσαν αδύνατη. Μόνο τη φετινή σχολική χρονιά εργάζονται 31.300 συμβασιούχοι αναπληρωτές! Να θυμίσουμε ότι το 2013 ψηφίστηκε η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά 2 ώρες για την κάλυψη των κενών!

Χωρίς τυπικά μόνιμη σχέση είναι και άλλοι 40.000 ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου εργαζόμενοι, που είχε ξαναπροσπαθήσει να απολύσει ο νυν αρχηγός της Ν.Δ. με έναν προσχηματικό και υποτιθέμενο επανέλεγχο των συμβάσεων, που στην πραγματικότητα άλλαζε τις προϋποθέσεις πρόσληψής τους.

Και μένει το αμιγώς μόνιμο προσωπικό, που δεν έχει να φοβάται τίποτα, εκτός… κι αν καταργηθεί ο φορέας στον οποίο εργάζεται, οπότε δεν ισχύει η συνταγματική προστασία, όπως έγινε, για παράδειγμα, με τους 2500 καθηγητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης!

Δικαίως βέβαια θα αναρωτηθούμε προς τι αυτή η ιδεοληπτική εμμονή του αρχηγού της Ν.Δ. και των στελεχών της με το Δημόσιο και τους εργαζόμενους σε αυτό. Είναι προφανές ότι η επίθεση αυτή στο Δημόσιο τομέα μόνο τυχαία δεν είναι! Η θεσμική υποβάθμιση του ρόλου του δημοσίου υπαλλήλου, ο κοινωνικός αυτοματισμός με τον ψεύτικο διαχωρισμό μεταξύ κακού δημόσιου και καλού ιδιωτικού τομέα, η υποβάθμιση της εργασίας αποτελούν βασικά όπλα στη φαρέτρα όσων επιδιώκουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό με ακραία συντηρητικούς όρους! Μέσα στα πλαίσια αυτά επιβάλλεται με προτάσεις και συλλογικές διεκδικήσεις να στοχεύσουμε σε ένα σύγχρονο Δημόσιο τομέα χωρίς εξαθλιωμένους εργαζόμενους, που θα λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας και των ευπαθέστερων κοινωνικών ομάδων, πέρα και μακριά από τα βαρίδια όλων όσων στο πρόσφατο παρελθόν απαξιώνουν τα βασικά χαρακτηριστικά του Δημόσιου προς όφελος αποκλειστικά και μόνο ιδιωτικών συμφερόντων. Εξάλλου-όπως λέει ο Πρόεδρος της ΝΔ- πρέπει να μειωθεί το αποτύπωμα της παρουσίας του δημοσίου και να δοθεί και ο χώρος στον ιδιωτικό τομέα να μπορέσει να αναπνεύσει!

Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να έχει μνήμη χρυσόψαρου! Πρέπει να θυμάται ποιος την έκλεψε, ποιος τη χρεοκόπησε, ποιος έφτασε τους πολίτες να τρώνε από τα σκουπίδια! Απέναντι στο «νέο όμορφο κόσμο του νεοφιλελευθερισμού» που θέλουν να μας πλασάρουν, πρέπει να μιλήσουμε και να δώσουμε σε όλους να καταλάβουν το σοβαρό διακύβευμα των επόμενων εκλογών! Είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει κανείς σήμερα στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στον διπλανό του, στην κοινωνία!