: Στην πρώτη συνεδρίαση  της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής μίλησε ως εισηγήτρια η Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτής Δράμας και υπεύθυνη Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων του Κινήματος Αλλαγής για το νέο του υπουργείου παιδείας.

«Κύριε πρόεδρε, καλή θητεία και από μένα,

Κύριοι Συνάδελφοι κα Μακρή, κε Συρίγο, καλή θητεία στο Υπουργείο Παιδείας,

Χαιρόμαστε που σήμερα είναι εδώ και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο κος Χρυσοχοΐδης και φυσικά η Υπουργός Παιδείας, η κα Κεραμέως.

Συζητάμε σήμερα το Ν/Σ για την , την Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας την Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος & άλλες διατάξεις.

Μια νομοθετική πρωτοβουλία που συγκέντρωσε τεράστιο ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας δυστυχώς για τους λάθος λόγους και με λάθος τρόπο.

Ενώ έρχεται να ασχοληθεί με 3 εξαιρετικής σημασίας ζητήματα που αφορούν τη ζωή στο ελληνικό πανεπιστήμιο:

  • Την βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπό το βάρος μιας ντροπιαστικής πραγματικότητας της τελευταίας 15ετίας τουλάχιστον, να εισάγονται φοιτητές που η βαθμολογία τους δεν αρκεί για να προαχθούν στην τάξη. Πώς θα μπορέσει να παρακολουθήσει πανεπιστημιακά μαθήματα απαιτήσεων, φοιτητής που συγκέντρωσε μέσο όρο βαθμολογίας 1, 2 ή 3 στην κλίμακα του 20; Ποιος δεν απορεί;
  • Την Προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και την αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, ουσιαστικά μιλάμε για το θέμα της ασφάλειας–φύλαξης των ΑΕΙ, υπό το βάρος της αποτυχίας της, μόλις προ 18 μηνών, εμβληματικής νομοθέτησης της κυβέρνησης για το πανεπιστημιακό Άσυλο.
  • Το Πειθαρχικό Δίκαιο, όπου εδώ ο τίτλος που του ταιριάζει είναι «ας νομοθετήσουμε τα ήδη νομοθετημένα». Μα ήδη από το άρθρο 5 του ν. 4009/2011 είναι υποχρέωση για κάθε πανεπιστήμιο, στο πλαίσιο του εσωτερικού κανονισμού του, να προβλέπει πειθαρχικά παραπτώματα, ποινές και όργανα αρμόδια για τον έλεγχο της τήρησης των θεσπισμένων κανόνων από τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και φυσικά αρμοδιότητες και διαδικασία.

Έρχεται λοιπόν εδώ η κυβέρνηση και αυστηροποιεί, αντί να εφαρμόσει τους εσωτερικούς κανονισμούς και δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε όλη η προσπάθεια να επικεντρωθεί σε αυτές τις τρεις πολύ βασικές και σημαντικές, για τη ζωή των Πανεπιστημίων, πρωτοβουλίες, με ευθύνη του Υπουργείου, το παρόν Ν/Σ και η σημασία του, χάθηκε στο θόρυβο ιδεοληπτικών εμμονών και η δημόσια συζήτηση σχεδόν περιορίστηκε στο χρώμα της στολής του ειδικού σώματος της ελληνικής αστυνομίας, που θα έχει την ευθύνη για τη φύλαξη των ΑΕΙ και την ασφάλεια των προσώπων της ακαδημαϊκής κοινότητας, στις χειροπέδες και τα κλομπ, με τελική εποπτεύουσα αρχή το Υπ. Προστασίας του Πολίτη!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συζήτηση για την ασφάλεια και την αστυνόμευση στους χώρους των Ελληνικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών ιδρυμάτων αν και για δεκαετίες ταλαιπωρεί και απασχολεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, με την παραβατικότητα και την τρομοκρατία να έχει γίνει καθημερινότητα για τα κεντρικά ιδρύματα, εντούτοις δεν έχει βρεθεί ακόμα ο κοινός τόπος αντιμετώπισής τους από την Πολιτεία.

Κυρίως, ας κάνουμε λίγο και την αυτοκριτική μας, γιατί οι πολιτικοί χώροι επιμένουν να το βλέπουν υπό το πρίσμα των ιδεολογικών τους καταβολών, του ιστορικού παρελθόντος, των δανεισμένων επαναστάσεων κλπ.

Η δε ακαδημαϊκή ηγεσία, όσο η επαναστατική γυμναστική δεν έφτανε στην δική της πόρτα, παρέμενε εφησυχασμένη.

Όταν όμως η επαναστατική γυμναστική έγινε τρομοκρατία και το κοινωνικό κίνημα μιας ανταλλακτικής κοινότητας που πουλούσε χειροτεχνήματα σε πάγκους, έγινε αυθεντικό εμπόριο μαϊμού προϊόντων έως σκληρών ναρκωτικών, τότε σήκωσε τα χέρια ψηλά, τρομαγμένη από όλα αυτά που, 20 χρόνια τώρα, επιμελώς άφησε να θεριέψουν και να καταλάβουν κάθε γωνιά των Πανεπιστημίων μέχρι που έφτασαν μέσα στα γραφεία τους.   Προσφέροντας χώρο στην  απειλή και το φόβο να κυριαρχήσει αξιωματικά.

Εμείς, κόμματα και ακαδημαϊκή ηγεσία τωνναρμονισμένα, επιτρέψαμε τη διαμόρφωση μιας  γενικευμένης ανοχής που έγινε συνήθεια και κατέληξε κουλτούρα από την αδιαφορία για πράξεις παραβατικότητας που τις βλέπουμε, δεν τις καταγγέλλει κανείς, απλά αλλάζει δρόμο, αποφεύγει τις κακοτοπιές, τις απογευματινές ώρες, τα στενά ανάμεσα στις σχολές, μέχρι που αποφεύγει ολόκληρες περιοχές.

Ποιος τρελός θα παρκάρει το αμάξι του στην Τοσίτσα για να το βρει καμένο ή κλεμμένο ή να μην το βρει καν;

Ποιος αλαφροΐσκιωτος θα διασχίσει την πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, του πανεπιστημίου που τελείωσα, όταν σκοτεινιάσει;

Αυτά καταφέραμε! Αυτά καταφέραμε να περάσουμε στη συλλογική συνείδηση των φοιτητών, αυτών δηλαδή που το Πανεπιστήμιο καλείται να αναπτύξει τις γνώσεις τους, την προσωπικότητά τους, την επιστημοσύνη τους, ως πράξεις πολιτικού ακτιβισμού.

Μέσα σε αυτό το τοπίο η κυβέρνηση έρχεται με το παρόν Ν/Σ και διαμορφώνει στο Πανεπιστήμιο ένα ανόητο, αναποτελεσματικό  και αντιμεταρρυθμιστικό καθεστώς καταστολής και αστυνομοκρατίας δίνοντας χώρο και λόγο σε μια πολυποίκιλη μάζα από μπαχαλάκηδες, εξωπανεπιστημιακούς, βαποράκια, εμπόρους ναρκωτικών ανάκατους με ακτιβιστές, επαναστάτες με ή χωρίς αιτία, τάγματα ρωμαλέων φοιτητών του κ. Γαβρόγλου, αλλά κυρίως νέα παιδιά που μόλις πήγαν να γευτούν τη χαρά της επιτυχίας τους, θα βρεθούν όλοι απέναντι. Συγχαρητήρια! Τα καταφέρατε πάρα πολύ καλά!

Η κα Κεραμέως εδώ, ήρθε και μας είπε ότι πολλά fake news κυκλοφορούν. Αλλά ξέρετε, είστε η πρώτη που παραπλανάται! Τι μας είπατε; Ότι δεν μπορεί ο Πρύτανης να διοικήσει, δεν μπορεί να έχει την ευθύνη και γιατί πρέπει να κάνει τον αρχηγό της Αστυνομίας;

Επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτό που αλλάζει ανάμεσα σε αυτό που φέρνετε σήμερα και νομοθετείτε και σε αυτό που ήδη νομοθετήσατε με τον ν.4623/2019 είναι ότι η Αστυνομία θα είναι διαρκώς στα πανεπιστήμια, διότι και προληπτικά και κατασταλτικά μέχρι σήμερα μπορούσε να είναι και μαζί με το προσωπικό φύλαξης θα παρακολουθούν στις οθόνες, από τις κάμερες, τι γίνεται στο χώρο του Πανεπιστημίου.

Αυτή είναι η μοναδική αλλαγή. Και πιστέψτε με δε χρειαζόταν ούτε ειδικό αστυνομικό σώμα ούτε ειδική αστυνομική με αποκλειστική εντολή και αρμοδιότητα στο πανεπιστήμιο. Είναι τόσο εξειδικευμένα που και εσείς στον λόγο σας, προσπαθήσατε να πείτε πόσο «ειδικά ειδική» θα είναι αυτή η φύλαξη που θα προσφέρετε.  Και αυτό ξέρετε δεν είναι καν λειτουργικό. Επιχειρησιακά δεν είναι ίδιες οι ανάγκες σε κάθε πανεπιστήμιο και κάθε εποχή του χρόνου. Είναι αρκετό το ότι η Αστυνομία μπορεί, χωρίς διαδικαστικά προσκόμματα, να κάνει τη δουλειά της και στο πανεπιστήμιο. Αλλά για να την κάνει χρειάζεται συνεννόηση και να λάβει υπόψιν της και τις ιδιαιτερότητες του χώρου. Ότι κάνει να το κάνει με μέτρο και όχι καθ’ υπερβολή.

Με αυτά όμως που κάνετε, ουσιαστικά έρχεστε και σκιάζετε σοβαρές προσεγγίσεις για τη λειτουργία των ΑΕΙ όπως είναι η καθιέρωση της βάσης εισαγωγής, και το πειθαρχικό δίκαιο ενώ ομολογείται «μετά βαΐων και κλάδων» η αποτυχία της εμβληματικής διάταξης για το Άσυλο του 2019.

Θυμάστε που από τότε σας είχαμε επιστήσει την προσοχή να δείτε την διατύπωση αυτής της διάταξης όσο πιο προσεκτικά γίνεται αλλά εσείς και η κυβέρνηση της ΝΔ, μεθυσμένοι από την νίκη στις εκλογές, πήρατε το Άσυλο αγκαζέ, το κάνατε λάβαρο της παράταξής σας και φτιάξατε μια τρύπα στο νερό με κατάληξη ένα χρόνο μετά, να έχουμε αυτή την εικόνα του πρύτανη, την οποία στηλιτεύετε και εσείς.

Έγινε επί των ημερών σας και με τη δυνατότητα να μπαίνει η Αστυνομία και προληπτικά και κατασταλτικά μέσα στο πανεπιστήμιο. Η εικόνα του Πρύτανη του ΟΠΑ πρέπει κυρίως, να προβληματίσει την κυβέρνηση, αλλά όχι στη λογική της αυστηροποίησης και της λογικής να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να συντηρούμε μια ένταση στα πανεπιστήμια.

Δυστυχώς μυαλό δεν βάζετε. Προτιμάτε την μοναχική επίδειξη ισχύος αντί του διαλόγου.

Εν μέσω πανδημίας και καραντίνας, αξιοποιείτε το κλείσιμο των σχολείων και των σχολών προκειμένου να ψηφίσετε ένα ακόμα αποσπασματικό νομοσχέδιο, χωρίς κανένα διάλογο με τους εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Και έχετε απέναντί σας κάθε ενδιαφερόμενο είτε είναι φοιτητές είτε είναι πανεπιστημιακή κοινότητα είτε είναι γονείς. Τους έχετε όλους απέναντι.

Την άποψη και τις προθέσεις της, η Υπ. Παιδείας, όσο περιτύλιγμα και αν βάλει, δεν μπορεί να τις κρύψει.

Είναι μια καλή ευκαιρία τώρα, να μας πει πώς αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι μετά από 4 χρόνια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δεν κατάφεραν να ελέγξους τους «κρίσιμους αρμούς της εξουσίας» ήρθε η ΝΔ με τον ίδιο καημό εκφραζόμενο με το μότο «Νόμος και Τάξις».

Είναι αυτό το σημείο συνάντησης και ταύτισης  των άκρων; Είναι άνοιγμα στην κοινωνία, αντίληψη ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους δεν το λες πάντως. Ούτε εκδημοκρατισμό το λες!

Το χειρότερο από όλα είναι ότι το κόλλημα της «ευταξίας», τύπου δεκαετίας 1960, πρώτο δείγμα η περίφημη διαγωγή στα απολυτήρια. Τελικά με όλη αυτή την ιδεοληψία έρχεστε και συσκοτίζετε τα προβλήματα και υποτιμάτε τις σοβαρές και επείγουσες ανάγκες των Πανεπιστημίων, με το τζογαδόρικο ρίσκο της πυροδότησης κοινωνικών εκρήξεων.

-Έχετε σκεφτεί πόσο λάθος είναι η νομοθέτησή σας;

-Έχετε σκεφτεί τι ένταση θα δημιουργηθεί στα πανεπιστήμια;

-Έχετε σκεφτεί ότι δίνετε το «φιλί της ζωής» σε έναν κοινωνικά τελειωμένο ΣΥΡΙΖΑ όπου θα βρει μέσα από αυτή την ιστορία «κλέφτες και αστυνόμοι» στα πανεπιστήμια, τη δυνατότητα να διατρανώσει και να μαζικοποιήσει την παρουσία του;

Έτσι, για άλλη μια φορά θα παραμένουμε κολλημένοι σε συζητήσεις με κομματικά στεγανά, που η αποδοχή της πραγματικότητας ότι υπάρχει εγκληματικότητα στους χώρους των ελληνικών ΑΕΙ και οι σοβαρές μεταρρυθμίσεις που καθυστερούν, θα συναρτώνται με ιδεολογικές προσεγγίσεις και ακόμη χειρότερα με πολιτικές σκοπιμότητες.

Kυρία Υπουργέ σας το έχουν πει πολλοί και σε όλους τους τόνους: Η ανάθεση της φύλαξης σε όργανα που δεν ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα και δεν ελέγχονται από αυτήν, αντιβαίνει στον συνταγματικά κατοχυρωμένο τρόπο διοίκησης του Πανεπιστημίου.

Εσείς δεν ακούτε ή κάνετε πως δεν ακούτε.

Εμείς, στο Κίνημα Αλλαγής είμαστε οι πρώτοι που έχουμε αναδείξει την ανάγκη να αναβαθμιστούν τα δημόσια Πανεπιστήμια ως όχημα ανάπτυξης της χώρας.

Καλούμε λοιπόν τις Διοικήσεις των Πανεπιστημίων να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Είναι δική τους ευθύνη η περιφρούρηση του χώρου δουλειάς τους.

Αυτοδιοίκηση σημαίνει δικαιώματα και υποχρεώσεις, κυρίως υποχρεώσεις. Αυτό για πολλά χρόνια, οι Διοικήσεις των Πανεπιστημίων το είχαν ξεχάσει. Για δεκαετίες εκχώρησαν μέρος των ευθυνών τους στις φοιτητικές οργανώσεις, συν το χρόνο σε συλλογικότητες κάθε είδους, για να φτάσουμε σήμερα, η λειτουργία ενός ΑΕΙ, να εξαρτάται από τα κέφια ομάδων μπαχαλάκηδων.

Η λύση δεν βρίσκεται στην εκ νέου εκχώρηση μιας θεμελιώδους έκφανσης της εξουσίας, που της έχει εμπιστευτεί η Πολιτεία  (της  φύλαξης και ασφάλειας) στο Υπ. Προστασίας του Πολίτη.

Διοίκηση σημαίνει ανάληψη ευθύνης. Όποιος δεν μπορεί, ας παραιτηθεί και ας γυρίσει σπίτι του ή ας περιοριστεί στην ακαδημαϊκή διδασκαλία.

Δεν είναι οι θέσεις αυτές για όλους!

Θεωρούμε ανήκουστο, με τις ευλογίες της επίσημης πολιτείας να θεσπίζουμε το ακαταλόγιστο και το ανεύθυνο αυτών, που ο ελληνικός λαός τους εμπιστεύεται την μόρφωση, την καλλιέργεια των παιδιών του και την δημιουργία κατηρτισμένων, σκεπτόμενων, ελεύθερων και υπεύθυνων επιστημόνων που θα πάνε την χώρα μπροστά.

Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, αλλά να παρακολουθήσουμε τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Συμπεριλαμβανομένης της Οξφόρδης και του Cambridge.

Τα ελληνικά Πανεπιστήμια :

–μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί

-μπορούν να περιφρουρήσουν το χώρο τους.

Πολύ σωστά είπατε ότι κατατέθηκε από το Κίνημα Αλλαγής μία πρόταση νόμου την οποία γνωρίζετε καλά, οπότε θα γνωρίζετε και της μεγάλης αποδοχής που έχει τύχει από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Το κράτος και οι υπηρεσίες του είναι και θα είναι παρόν να τους συνδράμει στο έργο τους όπου, όταν, όσο χρειάζεται.

Όπως γίνεται παντού στον πολιτισμένο κόσμο.

Όπου ασφαλώς κανένας δεν μπορεί να μπαίνει στο πανεπιστήμιο όποτε του καπνίσει χωρίς έλεγχο. Ούτε να πηγαίνει για ψώνια μαϊμού προϊόντων και ουσιών, όπως είχαμε καταντήσει.

Το να μπει τέλος στην ανομία, και να είναι τα ΑΕΙ χώρος διακίνησης ιδεών, γίνεται μέσα από τη συναίνεση, τη σύγκλιση και την αυτοδέσμευση σε όσα αποφασίσουμε, όχι μέσα από επίδειξη αυταρχισμού, και σύγκρουσης με αυτούς που αφορά άμεσα και είναι αυτοί που θα κληθούν να  υλοποιήσουν και τις μεταρρυθμίσεις.

Και θέλω να κλείσω με κάτι που θεώρησα ότι είναι εξαιρετικό γόνιμο να το μοιραστούμε στη σημερινή μας συζήτηση. Ήταν μία πρόταση, μία κουβέντα του πρ. Πρύτανη του ΕΚΠΑ, του κου Χρήστου Κίττα, μπαρουτοκαπνισμένος, σε επεισόδια και πολύ δύσκολες καταστάσεις, όταν το 2008, το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο περνούσε μέσα από μία πολύ μεγάλη περιπέτεια καταλήψεων.

Τι είπε λοιπόν; Το βασικό είναι η αποκατάσταση της σχέσης Δασκάλου και Μαθητή/Φοιτητή.

Πώς θα γίνει αυτό; Mε αστυνομοκρατία; Με επίδειξη ισχύος; Ρητορικά είναι φυσικά τα ερωτήματα.

Η Εκπαίδευση από την Προνηπιακή μέχρι και την Πανεπιστημιακή, με παρακλάδια την Επαγγελματική Κατάρτιση, είναι Συγκοινωνούντα δοχεία.

Τα παιδιά μας το έχουν αποδείξει, μαθαίνουν εύκολα, αρκεί να μπορείς να τα εμπνεύσεις και να τα καθοδηγήσεις.

Σκοπός στα Πανεπιστήμια είναι να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κουλτούρα σεβασμού και έγνοιας, για κάτι όμως που θα το θεωρούμε όλοι ότι είναι δικό μας, να υπάρξει μια άλλη φιλοσοφία τόσο ως προς την καθημερινή λειτουργία τους όσο και ως προς το έργο που χρειάζεται να επιτελούν.

Χρειαζόμαστε καινούργιο, φρέσκο αέρα στα Πανεπιστήμια που θα παρέχουν τις βασικές γνώσεις και από εκεί και μετά ο καθένας θα παίρνει την κατεύθυνση που θέλει, όταν πια θα έχει ωριμάσει και θα είναι έτοιμος να κάνει και τις επιλογές του.

Αυτό όμως θέλει τουλάχιστον έναν 10ετή σχεδιασμό. Φανταστείτε πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα στα πανεπιστήμιά μας εάν είχαμε τη σοφία να εφαρμόσουμε τον ν.4009/2011 με γενναιότητα. Ήταν ένας νόμος, που σε αυτήν εδώ την αίθουσα, συγκέντρωσε τη μεγαλύτερη πλειοψηφία νομοσχεδίου σε θέματα Παιδείας.

Εμείς όμως τι κάναμε; Την επόμενη μέρα βαλθήκαμε να τον καταργούμε, να τον απομειώνουμε γιατί ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί. Ήθελε γενναίες και θαρρετές κινήσεις.

Θα μπορούσε με τροποποιήσεις.

Θα μπορούσε με ανατροφοδότηση.

Θα μπορούσε να είναι μία λύση σε όλα όσα ζούμε μέχρι σήμερα.

Δυστυχώς όμως ένα από τα πράγματα που πρέπει να μάθουμε καθώς ωριμάζουμε είναι ότι, οτιδήποτε κι αν θέλει να προχωρήσει στην κοινωνία, έχει μία βασική προϋπόθεση: να υπάρξει σύμπνοια. Χωρίς αυτή δεν πάμε πουθενά.

Ολομόναχος κανείς, κα Υπουργέ δεν πήγε μακριά.

Και υπό τις παρούσες συνθήκες δεν πάει ούτε μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Και θέλω να καταλήξω με το τι καταλαβαίνει κάποιος, διαβάζοντας αυτό το νομοσχέδιο.

Καταλήγει σε δύο συμπεράσματα.

Ότι:

-Νομοθετούμε τα νομοθετημένα, προσθέτοντας και τις ιδεοληπτικές μας στρεβλώσεις ή

-Υπερνομοθετούμε οδηγώντας σε εντάσεις και αδιέξοδα.

Δε υπάρχει έλλειμμα στα νομοθετήματα. Το θάρρος αναζητούμε, για την υλοποίησή τους.

Και από εσάς κα Υπουργέ, περιμέναμε πολύ περισσότερα.

Ευχαριστώ.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Πρόγραμμα Πανελληνίων 2025