Επίκαιρη Επερώτηση κατέθεσε, με πρωτοβουλία της Χαράς Κεφαλίδου η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος Αλλαγής προς την Υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως.
Η ερώτηση:
«Ανύπαρκτος ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός από το Υπουργείο Παιδείας. Σε επικίνδυνα και αδιέξοδα μονοπάτια η πολιτική της κας Κεραμέως»
Δύο περίπου χρόνια από την ανάληψη της κυβέρνησης από την Ν.Δ. αποδεικνύεται ότι απουσιάζει ο εθνικός εκπαιδευτικός σχεδιασμός από τη χώρα.
Η πανδημία δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία, αφού το Κράτος, η Βουλή, η Εκπαίδευση οφείλουν να λειτουργούν προς εξυπηρέτηση των Ελλήνων πολιτών και της νέας γενιάς.
Το διάστημα αυτό και πριν την έναρξη του νέου σχολικού έτους 2021-22, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αξιολογήθηκε για τα έργα και τις ημέρες της και κρίνεται μετεξεταστέα.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνεχίζει την ιδεοληπτική και αποσπασματική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τη διαφορετική πολιτική και ιδεολογική τους αφετηρία.
Είναι εμφανές ότι συντηρεί όλο το αναχρονιστικό λαϊκίστικο νομοθετικό πλαίσιο της προηγούμενης κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι το είχε καταψηφίσει και το είχε καταγγείλει όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση.
Εκτός από κάποιες επείγουσες θεραπευτικές πολιτικές («πράσινες» σχολές ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ), κάποιες ρουσφετολογικές κομματικές τακτοποιήσεις (κολέγια, επαγγελματικά δικαιώματα) και ιδεοληπτικές πολιτικές (πανεπιστημιακή αστυνομία, επαγγελματική κατάρτιση), έχει εφαρμόσει τον πυρήνα της εκπαιδευτικής πολιτικής των Μπαλτά-Φίλη-Γαβρόγλου, αφού έχει κρατήσει το ίδιο νομοθετικό πλαίσιο στους διορισμούς, στην επιλογή στελεχών, τον προσανατολισμό, το περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης κλπ.
Παράλληλα εφαρμόζει στυγνή μικρο-κομματική πολιτική για τον έλεγχο της Διοίκησης της Εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο για να αμβλύνει ουσιαστικά τις επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά και να σχεδιάσει την επόμενη μέρα στην Παιδεία ενισχύοντας το δημόσιο σχολείο, τα κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης και τα πανεπιστήμια συνδέοντας τα με το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας του αύριο.
Οι νέοι άνθρωποι, το μέλλον της χώρας, είναι αυτή τη στιγμή και θα παραμείνουν έρμαια μιας εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής ούτε καν με σχέδιο μελέτης ούτε καν υπό κατασκευή.