Ένας μικρός θεατρικός διάλογος από τους καθηγητές φυσικής για τους διορισμούς.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

Τα πρόσωπα του έργου: Άγνωστος 1*, Άγνωστος 2*

*Τα ονόματα παραλείπονται για λόγους εθνικής ασφαλείας

Τόπος: Ένα γραφείο

Χρόνος: Ιούλιος 2022

ΑΓΝΩΣΤΟΣ 1: (Ανήσυχα) Ρε συ, θα μας δείρουνε!
ΑΓΝΩΣΤΟΣ 2: (Ψύχραιμα) Γιατί;
Α1: Τι γιατί; Το παραξηλώσαμε πέρσι. Θα το παραξηλώσουμε και φέτος;
Α2: Καλά ήταν πέρσι. Μια χαρά.
Α1: Σοβαρά μιλάς τώρα;
Α2: Μη σου πω ότι και πολλά τους δώσαμε.
Α1: Κοίτα, εντάξει με τους άλλους, αλλά μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας.
Α2: Δεν υπάρχει πρόβλημα, σου λέω. Δεν είδες που δεν κουνήθηκε φύλλο πέρσι
με το ογδόντα επτά;
Α1: Ε, όχι και φύλλο! Αφού μας στείλανε στα δικαστήρια.
Α2: Και τι χολοσκάς; Φοβάσαι μη δικαιωθούνε;
Α1: Δεν νομίζω, αλλά το κάνανε και βούκινο σ’ όλα τα σάιτ.
Α2: Βούκινο, ξεβούκινο, δεν τρέχει τίποτα. Καμιά δεκαπενταριά άτομα φωνάζουν.
Εδώ δύο ενώσεις έχουνε και πέρασε και δεν ακούμπησε.
Α1: Ναι, ρε παιδί μου! Τι διάολο κάνουν αυτοί; Οι άλλοι είναι εδώ κάθε βδομάδα.
Με τα κομπλιμέντα τους, με τα καφεδάκια τους…
Α2: Δεν φαντάζομαι να μη σου αρέσουν τα καφεδάκια;
Α1: Όχι βέβαια! Θεός φυλάξοι! Αλλά να, είδα ένα όνειρο χθες το βράδυ… Τι
όνειρο, δηλαδή, εφιάλτης ήτανε.
Α2: Μπα; Και τι είδες, δηλαδή;
Α1: Να, καθώς καθόμουν, λέει, στο γραφείο και μαγ… ε, έλεγχα τα νούμερα,
ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα μια τυφλή γυναίκα με μια ζυγαριά στο ένα χέρι
και ένα σπαθί στο άλλο και σηκώνει το σπαθί και…
Α2: Αμάν! Και;
Α1: Δεν ξέρω. Τα ’κανα πάνω μου και ξύπνησα.

Α2: Χα, χα, χα, χα! Τύψεις; Τύψεις; Δεν νομίζω ότι είναι αυτή δουλειά για σένα.
Δεν πας καλύτερα ν’ ασχοληθείς με το δωδεκάωρο;
Α1: Γιατί; Υπάρχει πρόβλημα;
Α2: Και βέβαια υπάρχει πρόβλημα. Μαντάρα τα ’χουν κάνει οι δικοί μας με τις
διαφορετικές απαντήσεις που δίνουν. Όχι τίποτ’ άλλο, δηλαδή, αλλά θα μας
πάρουν χαμπάρι, θα το μάθει η μεγάλη και θα φάμε κράξιμο.
Α1: Και θέλεις να βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα;
Α2: Βασικά το έχω τακτοποιήσει εγώ. Έχω πει σε δυο τρεις δικούς μας να
δικαιώνουν τους φωνακλάδες, για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια.
Α1: Κι εγώ τι θα κάνω;
Α2: Εσύ κοίτα να κουμαντάρεις αυτούς που το παρατραβάνε. Έχουμε κάτι
θεριακλήδες στην επαρχία που δεν καταλαβαίνουν μία και μπορεί να γίνει ζημιά.
Α1: Να σε ρωτήσω κάτι. Εν πάση περιπτώσει, έγινε ό,τι έγινε, κάποια στιγμή θα
το χωνέψουν. Στην πράξη όμως πώς θα βγαίνει η δουλειά σωστά;
Α2: Ααα! Εσύ μου φαίνεται θέλεις φροντιστήριο!
Α1: Γιατί;
Α2: Ποιος σου είπε ότι θέλουμε να βγαίνει η δουλειά σωστά;
Α1: Δεν θέλουμε;
Α2: Άκου λέει! Βρε, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Και τακτοποιούμε τους …
συνεργάτες μας και αφήνουμε τον κόσμο στην άγνοιά του, μην ξυπνήσει και μας
στείλει από ’κει που ’ρθαμε!
Α1: Ναι, το είχα ξεχάσει αυτό.
Α2: Πρόσεχε, γιατί σ’ αυτήν τη δουλειά, όποιος ξεχνάει τα βασικά, δεν μένει για
πολύ.
Α1: Α πα πα πα πα! Το θυμήθηκα.
Α2: Έτσι μπράβο. Λοιπόν, τσάκω τώρα τα φετινά και άντε να τους τα πεις. (Του
δίνει ένα χαρτί)
Α1: Εντάξει. (Το διαβάζει. Έντρομος, δυνατά) Πενήντα επτά; Τρελάθηκες;
Α2: Πάλι τα ίδια; Τι θα γίνει με σένα;
Α1: Θα μας φάνε ζωντανούς!
Α2: Θα μας … Δεν μπορώ να σου πω τι θα μας κάνουνε, γιατί είμαι και ευπρεπής.
Α1: Εγώ λέω να το διορθώσουμε. Προς τα πάνω.
Α2: Μα μας είπαν να το διορθώσουμε προς τα κάτω!
Α1: Δεν ξέρω. Με ανησυχεί πολύ το θέμα.

Α2: Μη σ’ ανησυχεί τίποτα. Όσο λειτουργεί το «Διαίρει και βασίλευε» δεν τρέχει
μία. Το ’πιασες; Άντε τώρα να πάρεις τηλέφωνο.
Α1: (Στο τηλέφωνο) Ναι, Ένωση Ελλήνων Κτηνοτρόφων; … Ναι, ναι, για την
επιχορήγηση. Λοιπόν, πενήντα επτά φέτος …Ναι, κι εγώ έλεγα ότι θα φάμε ξύλο,
αλλά τελικά δεν υπάρχει θέμα… Πενήντα επτά προβατάκια, πιο άγρια από τα μέλη
σας. Άντε, και του χρόνου!

Αναπληρωτές φυσικοί