Διαφωνίαι Ιεραρχών εντός και εκτός της Συνόδου της Κρήτης
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Η Σύνοδος της Κρήτης ολοκληρώθηκε και η επιζητούμενη ενότητα της Ορθοδοξίας μάλλον πληγώθηκε παρά φανερώθηκε. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι περί αυτόν επέμειναν στο εγχείρημα τους αλλά οι διαφωνίες των Ιεραρχών που εκδηλώθηκαν εκτός αλλά και εντός της Συνόδου φανέρωσαν την αλήθεια.
Οι νοσούντες από το μικρόβιο του Οικουμενισμού αδυνατούν να εκφράσουν το ορθόδοξο πατερικό ήθος και την ορθή διδασκαλία, απλούστατα γιατί δεν είναι μέτοχοί της.
Θα επιχειρήσουμε μια πρώτη καταγραφή των σημαντικότερων διαφωνιών που εκφράστηκαν από Ιεράρχες αφήνοντας για άλλη φορά την καταγραφή του ουσιαστικού ρόλου που διαδραμάτισαν για το θέμα της Συνόδου της Κρήτης οι απλοί κληρικοί και μοναχοί, καθηγητές πανεπιστημίου και απλοί θεολόγοι και άλλοι λαϊκοί πιστοί.
1. Οι απουσίες των τεσσάρων Πατριαρχείων, της Αντιόχειας, της Ρωσίας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας από τη Σύνοδο της Κρήτης αποτελούν τον κύριο λόγο για τον οποίο η Σύνοδος αυτή έχασε εκ προοιμίου και τυπικά τον πανορθόδοξο χαρακτήρα της. Όσοι αντέκρουαν τη θέση αυτή με το επιχείρημα ότι ήταν δυνατή εκ των υστέρων προσυπογραφή των αποφάσεων της Συνόδου από τους απουσιάζοντες, ήδη έχουν μπροστά τους την απάντηση της Εκκλησίας της Αντιόχειας που αμφισβητεί ευθέως το κύρος και τις αποφάσεις, ασφαλώς δε και τον βαρύγδουπο τίτλο “Μεγάλη και Αγία”, της Συνόδου της Κρήτης. Και αναμένουμε την αντίδραση των τριών άλλων Εκκλησιών.
2. Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στις Αντιπροσωπείες των Εκκλησιών τους στη Σύνοδο κυρίως γιατί είχε αφαιρεθεί από τα μέλη των Αντιπροσωπειών το δικαίωμα της ψήφου αλλά και των ουσιαστικών παρεμβάσεων επί των κειμένων. Οι τροποποιήσεις επί των κειμένων που προτάθηκαν από τις Ιεραρχίες των κατά τόπους Εκκλησιών δεν υποστηρίχτηκαν μέχρι τέλους από τις Αντιπροσωπείες τους στη Σύνοδο αλλά επικράτησε η τακτική αμοιβαίων υποχωρήσεων για την εξεύρεση ομόφωνης λύσης όπου υπήρχαν διαφωνίες. Τώρα με το τέλος της Συνόδου όταν τα μέλη των Αντιπροσωπειών θα βρεθούν εκ νέου στις Ιεραρχίες τους θα πρέπει να εξηγήσουν ασφαλώς σε ποια σημεία και γιατί άλλαξαν στάση κατά τη Σύνοδο της Κρήτης.
3. Υπήρξαν κάποιοι Ιεράρχες – μέλη των Αντιπροσωπειών των Εκκλησιών που συμμετείχαν στη Σύνοδο οι οποίοι αρνήθηκαν να συνυπογράψουν κάποια κείμενα, κυρίως δε το κείμενο “Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον”. Μερικοί ήδη με δημόσιες δηλώσεις τους επιβεβαίωσαν τις σχετικές δημοσιογραφικές πληροφορίες και εξήγησαν τους λόγους της μη υπογραφής τους. Για άλλους υπάρχουν σχετικές πληροφορίες που όμως δεν επιβεβαιώνονται. Η εντυπωσιακότερη πάντως σχετική επισήμανση είναι του Επισκόπου Μπάτσκας Ειρηναίου, της Σερβικής Εκκλησίας, ο οποίος στο κείμενο του (στα ελληνικά) στο οποίο αιτιολογεί τη στάση του να μην υπογράψει το κείμενο για τις σχέσεις με τους ετεροδόξους σημειώνει: “…επισημαίνω ότι δεν υπήρξα ο μόνος μη υπογράψας εκ των είσοσι πέντε παρόντων εν Συνόδω Σέρβων αρχιερέων, καθώς άφηναν να εννοηθή δημοσιεύματα “καλοθελητών” τινών, αλλ’ ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν υπέγραψαν”. Εάν η πλειοψηφία των αρχιερέων της Αντιπροσωπείας της Σερβικής Εκκλησίας δεν προσυπέγραψε το κείμενο για τις σχέσεις με τους ετεροδόξους, ήταν λοιπόν αρκετή η υπογραφή του Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου, ακόμη κι αν αυτή ήταν αντίθετη με την πλειοψηφία των μελών της Αντιπροσωπείας του; Με τέτοιες λοιπόν μεθοδεύσεις επετεύχθη η περίφημη “ομοφωνία” και διατρανώθηκε η “ενότητα” της Ορθοδόξου Εκκλησίας;
4.Το πέρας των εργασιών της Συνόδου της Κρήτης δεν πρέπει να σηματοδοτήσει το τέλος της ενασχόλησης των Ιεραρχών με αυτήν, κυρίως γιατί σε αυτήν υπογράφτηκαν κείμενα που αφορούν στο ζήτημα των σχέσεων με τους ετεροδόξους. Επειδή πολλοί από αυτούς που επεδίωξαν να ντύσουν τα κείμενα αυτά με πανορθόδοξο κύρος είναι γνωστοί για τις επιδόσεις τους στην αρένα του οικουμενισμού, χρέος των Ιεραρχών, και όχι μόνον αυτών, είναι να λάβουν δημοσίως θέση απέναντι σε αυτά τα κείμενα. Ήδη κάτι τέτοιο ζήτησε ο καθηγητής Δημ. Τσελεγγίδης σε ομιλία του λίγο μετά τη Σύνοδο. Και τούτο είναι αίτημα πολλών πιστών.
Εάν οι οικουμενιστές επιδιώκουν να κρύψουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα κείμενα της Συνόδου και να κάνουν λόγο αφηρημένα για το δήθεν μεγάλο επίτευγμα της σύγκλησης της “Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, χρέος όσων αγωνιούν για την πορεία της Εκκλησίας μας και επιμένουν στον αγιοπατερικό βηματισμό μακράν των οικουμενιστικών παραστρατημάτων είναι να αναλύσουν κριτικά τα κείμενα της Συνόδου και να τα περάσουν από το “πατερικό κόσκινο” όπως έλεγε ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. “Και ό,τι είναι σκουπίδια ή πίτουρα να τα πετάξουμε”, όπως συμπλήρωνε ο Όσιος.
Ορθόδοξος Τύπος, 22/7/2016
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
