Η ρητορική της προσέλκυσης επενδύσεων, που προβάλλεται ως θεμελιώδης άξονας ανάπτυξης, αναδεικνύει προβληματισμούς για την εργασιακή ασφάλεια, τα δικαιώματα και τη διαφάνεια στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Με αφορμή μια παρουσίαση επενδυτών που έγινε πρόσφατα, υπογραμμίζονται θέματα όπως η απουσία συλλογικών οργάνων, η δυνατότητα απολύσεων χωρίς αξιολόγηση, καθώς και η σταδιακή «απελευθέρωση» του εργασιακού πλαισίου, παράγοντες που, σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, υποβαθμίζουν τις εργασιακές συνθήκες στον κλάδο.

Ενώ επενδυτικά κεφάλαια αναζητούν ευκαιρίες, προκύπτουν ερωτήματα σχετικά με την ισότητα και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ισχυρή εποπτεία και προστασία του εργατικού δικαίου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΟΙΕΛΕ:

Αγαπητά funds, καλώς ορίσατε στη χώρα των «ιθαγενών» (ή αλλιώς, «έχουμε …λογικό θεσμικό πλαίσιο, ελάτε να επενδύσετε με ασφάλεια»)!!

Σε πρόσφατη παρουσίαση επενδυτή σε ιδιωτικό σχολείο των Βορείων Προαστίων ειπώθηκαν αλήθειες! Από αυτές βέβαια που πρέπει να είσαι γνώστης του χώρου για να τις «αποκρυπτογραφήσεις». Αν κρίνουμε από τα μηνύματα που λάβαμε από κυριολεκτικά δεκάδες εξοργισμένους συναδέλφους μετά τη δημοσιοποίηση της παρουσίασης σε πλήθος ΜΜΕ, αυτοί που κατάλαβαν και αποκρυπτογράφησαν είναι πολλοί…

Τόσο ο Managing Director του επενδυτικού ομίλου όσο και ο Διευθύνων Σύμβουλος μίλησαν για το «καλό» θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει και βοηθά τις επενδύσεις. Ειδικά ο δεύτερος τόνισε:

«Το θεσμικό πλαίσιο είναι και δίκαιο πια και λογικό. Γι’ αυτό και διευρύνουμε την εκπαιδευτική υπεροχή μας μέσα από τη στρατηγική συνεργασίας μας»

Τι εννοούν οι δύο partners; Ότι αυτή τη στιγμή το εργασιακό καθεστώς στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι τόσο «δίκαιο», τόσο «λογικό», που τους επιτρέπεται να αυξήσουν τα κέρδη τους μέσω της ταυτόχρονης μείωσης του εργασιακού κόστους. Διότι όταν μπορείς γενικά στην ιδιωτική εκπαίδευση (δεν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένο εκπαιδευτήριο), σε οποιαδήποτε περίπτωση και χωρίς καμιά σοβαρή αξιολογική διαδικασία, να απολύσεις, όταν με όπλο την απόλυση μπορείς να στριμώξεις τον εκπαιδευτικό να εργαστεί χωρίς αμοιβή σε ώρες εκτός του εργασιακού του ωραρίου, όταν δεν λειτουργεί πλέον Σύλλογος διδασκόντων, όταν η εργασία συνεχώς εντείνεται χωρίς πρόσθετες οικονομικές απολαβές, ε τότε θα ήταν και τρελός κάποιος να μην έρθει να επενδύσει.

Αναρωτιέται κάποιος, κύριε Διευθύνοντα Σύμβουλε. Αυτό το «λογικό και δίκαιο» καθεστώς, υπάρχει σε άλλες ευνομούμενες χώρες που τα funds διατηρούν σχολεία; Η απάντηση είναι, όχι! Στις πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών είναι απολύτως εναρμονισμένες με αυτές των δημόσιων. Σε κάποιες άλλες, η απόλυση γίνεται με διαδικασίες ελέγχου. Στην Βρετανία και στην Κύπρο, πχ, υπάρχουν ειδικά γνωμοδοτικά όργανα με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων – και όχι πολιτικά δικαστήρια που κοστίζουν τρομερά σε χρόνο και χρήμα – όπου προσφεύγει ο εκπαιδευτικός, αν θεωρεί ότι αδικήθηκε. Το σύστημα, δηλαδή, που είχαμε και στην Ελλάδα μέχρι το 2020 και η ανατροπή του οποίου με νόμο της κυρίας Κεραμέως έχει ήδη διώξει από τα ιδιωτικά σχολεία πάνω από το 40% των εκπαιδευτικών σε λιγότερο από 4 χρόνια!

Σε ποιες χώρες υπάρχουν τέτοια καθεστώτα; Σε τριτοκοσμικές και υπανάπτυκτες χώρες. Εκεί όπου επενδυτές στήνουν κολοσσούς γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κρατική εποπτεία και όπου δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα. Αυτό σημαίνει «λογική» και «δίκαιο» για τους εκπροσώπους των funds… Το γεγονός ότι ο Υπουργός Παιδείας έσπευσε να δει τους συγκεκριμένους επενδυτές άμεσα, μόνο τρόμο μπορεί να προκαλεί στον μέσο ιδιωτικό εκπαιδευτικό.

Καλώς ορίσατε στη Banana Republic μας, λοιπόν, κύριοι επενδυτές! Να γνωρίζετε όμως ότι όσο υπάρχει αυτή η Ομοσπονδία δεν θα σας το κάνει εύκολο να χρησιμοποιήσετε τους εκπαιδευτικούς ως είλωτες.

ΥΓ Σε λίγες ημέρες σκάει «βόμβα». Ένα μόνο θα πούμε. Αν κάποιοι εκπρόσωποι funds νομίζουν ότι θα αλλάξουν το Σύνταγμα και τις εγχώριες και διεθνείς συνθήκες, προκειμένου να ασκούν έλεγχο στην προσωπική ζωή και στα φρονήματα των εκπαιδευτικών, είναι πολύ γελασμένοι…