Ζαχαρίας Καψαλάκης

Για μια ακόμα χρονιά χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ανά την Ελλάδα συνωστίζονται στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, προκειμένου για μια θέση στην τάξη, για μια θέση στο δημόσιο σχολείο.

Χρόνια τώρα αυτή η ιστορία, που δε φαίνεται να έχει τέλος.

Οι διορισμοί ανύπαρκτοι, οι ανάγκες της εκπαίδευσης τεράστιες, τα παιγνίδια πάνω στη σκακιέρα ή καλύτερα πάνω στις πλάτες των αναπληρωτών άπειρα.

Δεν ξέρω μέχρι πότε θα συνεχιστεί αυτή η κοροϊδία, γιατί περί κοροϊδίας πρόκειται.

Άνθρωποι που θα έπρεπε να είχαν διοριστεί μόνιμοι εδώ και χρόνια συνεχίζουν να αναπληρούν τους εαυτούς τους, συνεχίζουν να τραβιούνται ανά την Ελλάδα, ξέροντας ότι το ταξίδι αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

Χωρίς προσωπική ζωή και χωρίς οικογένειες οι περισσότεροι, αναζητούν φέτος τα δυσπρόσιτα ανά την Ελλάδα, αναζητούν την ελπίδα που κατά καιρούς το σύστημα ρίχνει στην πιάτσα, ως τυράκι στη φάκα.

Στη διαλυμένη Ελλάδα του σήμερα, οι εκπαιδευτικοί, όχι πια πιτσιρίκια των 22 ή 23 χρόνων, αλλά άνθρωποι με άσπρα μαλλιά ή και καθόλου μαλλιά, προσπαθούν να κρατήσουν την ελπίδα ζωντανή.

Θα τα καταφέρουν;

Ειλικρινά, το εύχομαι από την καρδιά μου.

Πάντα πίστευα και έλεγα πως το βαθύτερο σκοτάδι, είναι δυο ώρες πριν να φέξει…

Ε, και το βαθύτερο σκοτάδι το βιώνουμε στις μέρες μας…

Πάντα, δίπλα σας, απλώς συνάδελφος και φίλος στην προσπάθειά σας και στον αγώνα σας!

(ΥΓ: Και να μην ξεχνιόμαστε: Οι αιτήσεις ως την Παρασκευή, 7 Αυγούστου)

e-mesara.gr

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξήσεις μισθών: Πώς θα ενισχυθεί το εισόδημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα