Η γυάλινη οροφή της εκπαίδευσης

Η εκπαίδευση με βάση το Σύνταγμα είναι δωρεάν και ελεύθερη για όλους τους πολίτες της χώρας. Είναι όμως τελικά έτσι τα πράγματα και ποιοι τελικά καταφέρνουν να αλλάξουν την κοινωνική τους θέση;

Του Άγγελου Τζίτζιρα, Μέλος του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Η εκπαίδευση μέχρι το τέλος της Α λυκείου, τουλάχιστον για την μέση ελληνική οικογένεια, δεν έχει μεγάλα έξοδα – τα δύσκολα όμως ξεκινάνε όταν το παιδί ξεκινάει την Β λυκείου. Η μέση ελληνική οικογένεια θέλει το παιδί της να αποκτήσει όση περισσότερη γνώση γίνεται και να έχει μια ανοδική πορεία ως προς τις κοινωνικές τάξεις με αποτέλεσμα να δίνει όσα περισσότερα χρήματα χρειάζονται σε φροντιστήρια, ώστε το παιδί της να γράψει καλά στις πανελλήνιες και να περάσει σε μια “καλή” σχολή στο δημόσιο.
Διάφορες έρευνες μας έχουν δείξει ότι μια μέση οικογένεια μπορεί να φτάσει στο κόστος των 6000-9000 ευρώ τον χρόνο μόνο και μόνο για τα φροντιστήρια του παιδιού της – και εδώ θα πρέπει να μας δημιουργηθεί ένα σοβαρό ερώτημα: τι γίνεται αν μια οικογένεια δεν μπορεί να στείλει το παιδί της στο φροντιστήριο;
Τις περισσότερες φορές το παιδί αναγνωρίζοντας τελικά τις ίδιες του τις ικανότητες αλλά και την οικονομική κατάσταση των γονέων του αποφασίζει να πάει σε ΕΠΑΛ, ώστε μόλις τελειώσει από εκεί να έχει κατευθείαν ένα πτυχίο σε αυτό που ασχολήθηκε και μετά να δώσει Πανελλήνιες όπου θα είναι πιο πιθανό να περάσει κάπου είτε θα προσπαθήσει με τις δικές του και μόνο δυνάμεις να πάει στο γενικό λύκειο, να δώσει Πανελλήνιες και να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα – ενώ βέβαια έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας τα παιδιά που έχουν πάει φροντιστήριο απ’ αυτά τα οποία δεν έχουν πάει.
Για να μπορέσει τελικά να λυθεί αυτό το ζήτημα και να είναι τελικά η εκπαίδευση δωρεάν για όλους και όλες και ελεύθερη, θα χρειαστεί και το ίδιο το κράτος να πάρει μια και σοβαρή απόφαση η οποία όμως μπορεί να βοηθήσει κατά πολύ – δηλαδή σε όλη την χώρα να υπάρχουν δωρεάν φροντιστήρια για τους αδύναμους μαθητές, αυτό έχει δοκιμαστεί σε μερικούς δήμους και έχει βοηθήσει τους μαθητές των δήμων αυτών.
Έχει έρθει η ώρα να σπάσουμε την γυάλινη οροφή στην εκπαίδευση για ένα καλύτερο αύριο χωρίς ανισότητες, ώστε να μην είναι πλέον το ΕΠΑΛ ένας χώρος στον οποίο πηγαίνουν οι μαθητές, οι οποίοι δεν θα τα καταφέρουν στο ΓΕΛ αλλά θα είναι μαθητές οι οποίοι πραγματικά τους ενδιαφέρει η επαγγελματική εκπαίδευση.