Ένας μακρύς κατάλογος με ερωτήματα για το μέλλον της Εκπαίδευσης προκύπτει από τις μέχρι τώρα κινήσεις και αποφάσεις της νέας πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας

Ολόκληρος ο χώρος της Εκπαίδευσης είναι σήμερα ένα πελώριο καζάνι που βράζει. Κι όμως, ενώ βράζει καιρό τώρα, προς το παρόν τουλάχιστον δεν σκάει.

Πώς άραγε μετέτρεψε την Εκπαίδευση σε χύτρα ταχύτητας η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας; Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να εντοπίσει τις βαλβίδες εκτόνωσης ώστε να αποφορτίσει την ένταση την οποία θα προκαλούσαν οι αλλαγές που φέρνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς και ο Τάσος Κουράκης – παρότι δεν φημίζονται για τις μεταξύ τους αρμονικές σχέσεις – έχουν συγκροτήσει ένα καυτό δίδυμο που εξαγγέλλει νομοσχέδια – κουρελού με εμβαλωματικές λύσεις για τρέχοντα προβλήματα. Αλλά πόσο τρέχον και έκτακτο πρόβλημα είναι να διαχωρίσεις Πειραματικά από Πρότυπα Σχολεία, να διορίσεις φίλα προσκείμενους στο κόμμα διευθυντές εκπαίδευσης ή να επαναφέρεις τους αιώνιους φοιτητές και να καταργήσεις Συμβούλια και ηλεκτρονική ψηφοφορία στα ΑΕΙ είναι ένα ερώτημα.
Η ΛΙΣΤΑ. Ομως οι πραγματικές εκκρεμμότητες στην παιδεία είναι διαφορετικές. Η νέα πολιτική ηγεσία προτίμησε παρ’ όλα αυτά να ξεκινήσει από το ξήλωμα προηγούμενων νόμων, ειδικά στα πανεπιστήμια. Ας δούμε λοιπόν τι εκκρεμεί:
Τι θα γίνει με τις μετεγγραφές των φοιτητών του χρόνου;
Ακόμα το μελετούν. Κι όμως, ύστερα από την απόφαση του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικό το προηγούμενο σύστημα και τη μεγάλη αναστάτωση στις αρχιτεκτονικές σχολές, το θέμα αυτό θα έπρεπε ήδη να έχει αποσαφηνιστεί ώστε να ξέρουν οι χιλιάδες ενδιαφερόμενες οικογένειες ποια ακριβώς θα είναι τα νέα οικονομικά κριτήρια που θα τεθούν και ποιες κατηγορίες ενδιαφερομένων αφορούν.
Τι θα γίνει με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών;
Ενα σωρό χρήματα ξοδεύτηκαν για να δημιουργηθούν δομές αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης και να γίνουν επιμορφώσεις, προκειμένου όλα αυτά να καταλήξουν στο τίποτα αφού η αξιολόγηση καταργείται. Η νέα ηγεσία είχε υποσχεθεί ένα νέο σύστημα που δεν θα ήταν τιμωρητικό, όπως θεωρούσε αυτό που κατήργησε, αλλά θα βοηθούσε εκπαιδευτικούς και σχολεία να διορθώσουν σημεία στα οποία θα εντοπιζόταν πως έπασχαν. Αναμένεται.
Τι θα γίνει με το νέο εξεταστικό σύστημα;
Αυτό που ανακοινώθηκε για τα επόμενα δύο έτη για ακόμα μία φορά θα είναι μεταβατικό. Το μη μεταβατικό πότε θα συζητηθεί;
Πότε θα ανακοινωθεί η κατάταξη των πανεπιστημιακών σχολών στα Επιστημονικά Πεδία για το μεταβατικό εξεταστικό και οι συντελεστές βαρύτητας στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα;
Τι θα γίνει με την ειδική αγωγή; Ο Τ. Κουράκης διαπίστωσε ότι η ειδική αγωγή στη χώρα μας πάσχει, μίλησε μάλιστα για αθλιότητα. Ο νέος νόμος είναι υπό διαμόρφωση.
Τι γίνεται με τις προσλήψεις εκπαιδευτικών; Οπως είναι γνωστό, το ΣτΕ εξέδωσε προ μηνών απόφαση ότι είναι αντισυνταγματικές οι προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ. Συνεπώς άμεσα πρέπει να βρεθεί ένα νέο σύστημα προσλήψεων τόσο μονίμων όσο και αναπληρωτών. Ακόμα όμως δεν έχει ανακοινωθεί κάτι, με αποτέλεσμα να έρπουν φήμες και να διαδίδονται εικασίες για το πώς θα γίνουν οι προσλήψεις. Επιπλέον, το θέμα είναι επείγον δεδομένου ότι του χρόνου υπολογίζεται ότι τα σχολεία θα ξεκινήσουν με 20.000 έως 25.000 κενές θέσεις, κάτι που αν δεν το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση από τώρα (καθώς οι προσλήψεις συναρτώνται άμεσα και με τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές) υπάρχει κίνδυνος ο Σεπτέμβριος να βρει πολλά σχολεία κλειστά.
Με τις αλλαγές στα δημοτικά σχολεία και τη διετή προσχολική εκπαίδευση δεν υπάρχει ακόμα κάτι νεότερο.
Με τον νέο νόμο – πλαίσιο για τα ΑΕΙ; Ώς τώρα βλέπουμε να εξελίσσεται μια επιχείρηση αποκαθήλωσης του προηγούμενου χωρίς να προτείνεται κάτι νέο.
Και αυτές είναι μερικές μόνο από τις εκκρεμότητες στην παιδεία. Κάποια από τα προηγούμενα ζητήματα πιθανώς θα ρυθμιστούν σύντομα με νέο πολυνομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή. Για τα υπόλοιπα ο διάλογος θα διεξαχθεί στο μέλλον, στο πλαίσιο μιας προαναγγελθείσας ευρείας μεταρρύθμισης σε όλες τις βαθμίδες.
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΒΑΛΒΙΔΑΣ. Την ίδια στιγμή, πάντως, κύριο χαρακτηριστικό των παρεμβάσεων που έγιναν δεν ήταν η θέσπιση νέων πολιτικών, αλλά η κατάργηση των προηγούμενων. Ετσι προκλήθηκε αναστάτωση. Αλλά παραδοσιακά στον χώρο της παιδείας δύναμη να προκαλέσουν σοβαρή αναταραχή έχουν φοιτητές – μαθητές και κατόπιν οι εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι και καθηγητές, κυρίως οι συνδικαλιστές. Τι έκαναν λοιπόν οι επικεφαλής της παιδείας;
* Στα σχολεία, διευκόλυναν τους μαθητές καταργώντας την Τράπεζα Θεμάτων, μειώνοντας τον βαθμό προαγωγής και την εξεταστέα ύλη. Κατήργησαν την υποχρέωση να γίνονται μαθήματα Πάσχα και αργίες σε περιπτώσεις κατάληψης. Κατήργησαν τις εξετάσεις στα Πειραματικά Σχολεία και τα διαχώρισαν από τα 5 ιστορικά Πρότυπα. Εδωσαν περισσότερες επιλογές στους υποψηφίους που θα διαγωνιστούν του χρόνου με το περίφημο μάθημα – μπαλαντέρ.
Η τακτική της διευκόλυνσης δεν δίνει αφορμή στους μαθητές να ξεσηκωθούν – αυτό βεβαια μένει να αποδειχθεί τον Σεπτέμβριο, με τα κενά που αναμένονται.
* Κατήργησαν την αξιολόγηση για τους εκπαιδευτικούς που ήταν κόκκινο πανί. Εδωσαν ισχύ στους συλλόγους διδασκόντων προαναγγέλοντας ότι θα επιλέγουν (έστω κατά ένα ποσοστό) τους διευθυντές τους με εκλογές. Μίλησαν για επαναπροσλήψεις διαθεσίμων. Ανοιξαν σοβαρή αντιπαράθεση με τα φροντιστήρια και ιδίως τα ιδιωτικά σχολεία – περιορίζοντας ωράρια και υποστηρικτικές των μαθητών δραστηριότητες που αναπτύσσουν τα ιδιωτικά σχολεία – αλλά παράλληλα ικανοποίησαν τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε αυτά επαναφέροντας τις εργασιακές τους σχέσεις.
Διόρισαν και φίλα προσκείμενους περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης.
Οι εκπρόσωποι των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων στις ομοσπονδίες εκπαιδευτικών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ αντιδρούν έντονα επιχειρώντας να δημιουργήσουν μέτωπο, όμως η βάση δεν δείχνει να βράζει – προς το παρόν.

* Ποιοι απέμειναν να κάνουν φασαρία; Φοιτητές και οι διοικητικοί των ΑΕΙ. Κατήργησαν λοιπόν Συμβούλια Ιδρύματος και ηλεκτρονική ψηφοφορία. Επανέφεραν τη συμμετοχή φοιτητών και διοικητικών στα εκλεκτορικά σώματα που εκλέγουν τους πρυτάνεις. Επαναπροσλαμβάνουν τους διαθέσιμους διοικητικούς. Επανέφεραν τους αιώνιους και άσυλο. Αρα οι «συνδικαλιζόμενοι» φοιτητές κάθησαν φρόνιμοι με εξαίρεση αυτούς που υποστηρίζουν το ΚΚΕ, οι οποίοι ακολουθούν τη δική τους αυτόνομη πορεία, και τη ΔΑΠ – η οποία όμως τοποθετείται παγίως εναντίον των καταλήψεων.
Πάρα πολλοί πανεπιστημιακοί βέβαια έχουν ξεσηκωθεί, αλλά αυτοί δεν κλείνουν τα πανεπιστήμια.

Αφού λοιπόν με τη μέθοδο – βαλβίδα Μπαλτάς και Κουράκης απέφυγαν τον ξεσηκωμό, προχώρησαν στις εμβαλωματικές αλλαγές, που παρότι μεγάλες και χωρίς διάλογο ξεσηκώνουν μόνο εκείνους που, κατά τεκμήριο, δεν κλείνουν πανεπιστήμια και σχολεία. Αρκεί τα δεκάδες προβλήματα που εκκρεμούν να μη βουλώσουν τη βαλβίδα.
– Νίκος Μάστορας