Η Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών Μονάχου, καταγγέλλει στους Έλληνες μετανάστες, τις
συστηματικές και μεθοδευμένες ενέργειες της Ελληνικής Κυβέρνησης για την παραπέρα
υποβάθμιση και κατάργηση της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στο εξωτερικό, με βάση το νόμο
που έχει ήδη ψηφιστεί το 2011. Αυτό αποδεικνύει η κατάσταση που επικρατεί στα
περισσότερα σχολεία του Μονάχου και που μέρα με τη μέρα επιδεινώνεται. Καταγγελίες
γονέων φτάνουν διαρκώς για ελλείψεις προσωπικού που οδηγούν σε χαμένες διδακτικές
ώρες και ενδεχομένως θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών.
Καταγγελίες γονέων για επανατοποθετήσεις εκπαιδευτικών, για δυσκολίες στην τήρηση του
στοιχειώδους ωρολόγιού προγράμματος, για μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα απέναντι στους
διδάσκοντες – με την κάλυψη της εφαρμογής της αξιολόγησης – που σε συνδυασμό με την
παντελή απουσία του οργανωμένου κινήματος γονέων – μαθητών – καθηγητών, δίνουν τη
χαριστική βολή στην ουσιαστική μόρφωση των παιδιών μας.
Ταυτόχρονα, διαρκής είναι η προσπάθεια να περάσει στα χέρια ιδιωτικών φορέων (με
κρατικά χρήματα) ένα μέρος της εκπαίδευσης των Ελλήνων μεταναστών, ακολουθώντας τη
λογική της παράδοσης των προσοδοφόρων τομέων στα χέρια επενδυτικών κεφαλαίων. Αφού
με τον ίδιο νόμο η Ελληνική Κυβέρνηση, πιστή στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
ουσιαστικά δεν υποχρεώνεται πλέον σε οποιαδήποτε παροχή απέναντι στα παιδιά των
μεταναστών και τα αφήνει όλα στα χέρια των επιχειρηματιών, της εκκλησίας και διάφορων
φορέων. Όλα, βέβαια, με τη συγκάλυψη συνθημάτων περί εθνικής ενότητας και ελληνισμού!
Μην γελιόμαστε: Καμία κάλπικη υπόσχεση δεν πρόκειται να τηρηθεί, κανένας δεν θα
βοηθήσει τα παιδιά των Ελλήνων Μεταναστών παρά μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γονείς τους,
οργανωμένοι και με σαφή προσανατολισμό και στόχο.
Οι υπάλληλοι της ελληνικής κοινότητας πχ. προξενείο, συντονιστής, κλπ. μαζί με τα πολιτικά
επιτελεία όλων των μεγάλων αστικών κομμάτων (Γερμανία και Ελλάδα), χύνουν κροκοδείλια
δάκρυα για την κατάντια των ελληνικών σχολείων μπροστά στους γονείς, ενώ στο περιθώριο
απεργάζονται την επόμενη μέρα που μόνο οι έχοντες θα έχουν να παρέχουν στα παιδιά τους
πραγματικά ελληνόγλωσση εκπαίδευση, ενώ η πλειοψηφία σπρώχνεται να «αποθηκευτεί»
στα ταξικά σχολεία ανειδίκευτου – μισοειδικευμένου (Realschule και Hauptschule), πρακτικά
αμόρφωτου εργατικού δυναμικού της Γερμανίας.
Δεν είναι προσωπική επιλογή ενός καλού ή κακού Υπουργού, όπως δυστυχώς, χρόνια τώρα
παρουσιάζεται. Είναι επιλογή της αστικής τάξης, να μένουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών
αμόρφωτα τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα αφού τα παιδιά μας και εμείς,
αποτελούμε το εργατικό δυναμικό που θα καλύψει τα κενά στην κερδοφορία τους. Είναι
κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων της κάθε χώρας που εδώ και
χρόνια έχουν δρομολογηθεί ενώ σε κάποιες χώρες όπως η Γερμανία ήδη υλοποιούνται εδώ
και δεκαετίες.
Καλούμε όλους τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές να στήσουν τις δικές τους
εστίες αντίστασης. Να δημιουργήσουν επιτροπές αγώνα, να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα
εκλεγμένα όργανα του κινήματος των Γονέων και Κηδεμόνων, έτσι ώστε να παλέψουν για να
καλυφθούν όλες οι ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό, όλες οι ανάγκες σε συγγράμματα,
υποδομές και αναλώσιμα. Να παλέψουν για να καταργηθεί τώρα ο νόμος για την
ελληνόγλωσση εκπαίδευση των Ελλήνων του εξωτερικού, να υπάρξει η αναγκαία
χρηματοδότηση για τη λειτουργία των ελληνικών σχολείων από τον γερμανικό και ελληνικό
κρατικό προϋπολογισμό, να μην κλείσει κανένα ελληνικό σχολείο, να ανοίξουν αυτά που
κλείσανε (Δημοτικό σχολείο στο Νταχάου) και να αναβαθμιστούν τα ήδη υπάρχοντα. Έχουμε
πάντα σαν στόχο τις σύγχρονες ανάγκες μας που για να καλυφθούν χρειάζονται ένα ενιαίο,
δημόσιο, αποκλειστικά δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα παρέχει ταυτόχρονα
μαθήματα ελληνικής γλώσσας, ιστορίας, εθίμων και παραδόσεων της χώρας μας με ευθύνη
του ελληνικού υπουργείου παιδείας, εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα σε κάθε παιδί να
συνεχίσει τη ζωή του είτε παραμείνει στη Γερμανία, είτε στην Ελλάδα.
Καλούμε όλους σε ανοιχτή σύσκεψη, την Κυριακή 1 Φλεβάρη στο Eine Welt Haus,
Schwantalerstrasse 80, για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τις επόμενες κινήσεις μας
σχετικά με τα προβλήματα στην εκπαίδευση των παιδιών μας.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ – ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΚΤΙΟΥΝΤΑΙ