Γονείς σε απόγνωση

Η κατάσταση στην ειδική αγωγή συνεχίζει και γίνεται και χειρότερη για τα παιδιά που χρήζουν ειδική αγωγή και για τους γονείς τους.

Κολοσκόπη Αναστασία
Oι πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ στις μεγάλες πόλεις (οπού υπάρχει και ο περισσότερος πληθυσμός) αθηνα, θεσσαλονίκη, πειραια κλπ κλπ έχει από 6 μήνες μέχρι 1 1/5 χρόνο να κάνει πληρωμές…. Οι γονείς πλέον δεν έχουν χρήματα για να συνεχίσουν τα παιδία τους συνεδρίες όποτε και και σταματάνε.
Άραγε οι υπεύθυνοι ξέρουν γιατί κάνουν αυτά τα παιδιά θεραπείες; ξέρουν ότι αυτά τα παιδιά κάποια στιγμή δε θα είναι πλέον παιδιά αλλά ενήλικες….. ξέρουν τι σημαίνει η φροντίδα ενος ενήλικα με ειδικές ανάγκες; ξέρουν πως αισθάνεται ο γονέας που έχει παιδι ενήλικο 20 χρονών, 30 χρονων, 40 χρονών 50 χρονων…. (και ο γονεας την αναλογη ηλικία) και πρεπει να το ντύνει να το ταιζει να το πλένει να είναι συνεχως δίπλα του…. ξερουν πως ειναι να αναρωτιεσαι τι θαγίνει το παιδί σου όταν δε θα είσαι δίπλα του? ξερουν τι είναι να φοβάσαι να πεθάνεις γιατι μαζί σου θα πεθάνει και το παιδί σου γιατι δεν υπάρχει κανείς να το φροντίσει;

Ακολουθεί επιστολή ενός γονιού που αγωνιά για το παιδί του:

ΓΟΝΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

Τα προβλήματα των ΑμΕΑ μετασχολικής ηλικίας προκαλούν απίστευτο άγχος σ΄εμάς που επωμιζόμαστε την επιμέλειά τους. Πρόσφατα η μητέρα ενός τέτοιου ατόμου, ηλικιωμένη και με συναίσθηση της επερχόμενης αδυναμίας ή «απουσίας» από τη φροντίδα του παιδιού της, δήλωσε αυτό το άγχος με μια μακάβρια φράση : «Δεν μπορούμε ούτε να πεθάνουμε»…
Πέρυσι ο 80χρονος πατέρας ενός 42χρονου ΑμΕΑ πήρε την καραμπίνα του, σκότωσε το γιό και στη συνέχεια αυτοκτόνησε , δείχνοντας με αυτό το δραματικό τρόπο το πρόβλημα μιας κατηγορίας ατόμων που περιέρχονται στην κατάσταση του οικόσιτου ζώου, εκεί όπου δεν υπάρχουν προνοιακές δομές : Δομές που μπορούν να έχουν μικρά λειτουργικά κόστη, να στηρίζονται στον εθελοντισμό , να εξοικονομούν κοινωνικούς πόρους και να ανοίγουν προοπτικές επαγγελματικής απασχόλησης σε κάποιους ΑμΕΑ…
Πρόκειται για μια ανθρωπιστική επένδυση άμεσης απόδοσης, που όμως συγκρούεται με κάποιες ύποπτες θεωρίες «από-ιδρυματοποίησης». Η αποπομπή των ΑμΕΑ μετασχολικής ηλικίας από τις υπάρχουσες προνοιακές δομές ισοδυναμεί με επαναφορά στο αδιέξοδο οικιακό περιβάλλον και στο παρκάρισμα ενώπιον τηλεοράσεων.
Όλοι εμείς οι γονείς, κηδεμόνες, φίλοι και συμπαραστάτες των ΑμΕΑ μετασχολικής ηλικίας, πρέπει να αρνηθούμε κάθε εύσχημη επιστροφή στην εποχή του Ντίκενς
Γιάννης Σχίζας
Πατέρας «παιδιού» 33 ετών με ειδικές ανάγκες