Δείτε αναλυτικά ποιά είναι η θέση της ΑΣΓΜΕ για το Σχέδιο Νόμου του ΥΠΑΙΘ για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της:

Τα υπαρκτά και αυξανόμενα που βρίσκουν έκφραση μέσα στα σχολεία, προσπαθεί υποκριτικά γι’ άλλη μια φορά να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση.

Το παρόν σχέδιο νόμου δεν απαντά ουσιαστικά σε καμιά από τις αγωνίες και τις ανησυχίες γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών που εκφράζονται καθημερινά με την έξαρση του φαινομένου.

Με ασαφείς ορισμούς για τον σχολικό εκφοβισμό και τη βία, προσπαθεί να «παντρέψει» διαφορετικές έννοιες και φαινόμενα, αφήνοντας «ανοιχτά παράθυρα» για εμπλοκή ΜΚΟ και κατασταλτικών μηχανισμών όλο και πιο έντονα στη σχολική ζωή.

Το νομοσχέδιο ορίζει ως ενδοσχολική βία ακόμα και την παρεμπόδιση της ομαλής διεξαγωγής των μαθημάτων και τον αποκλεισμό των μαθητών από τη συμμετοχή τους στη σχολική ζωή, βάζοντας ουσιαστικά στο «κάδρο» τις μαθητικές κινητοποιήσεις, ακόμα και τις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και Συλλόγων Γονέων.

Αλήθεια λοιπόν, μήπως αυτή η βία, όπως την ορίζει το ΥΠΑΙΘ, δεν είναι η παρεμπόδιση των μαθητών από τη σχολική ζωή και την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων όταν:

Χιλιάδες μαθητές στερούνται εκπαιδευτικούς λόγω της αδιοριστίας;

Χιλιάδες μαθητές κάνουν μάθημα σε ακατάλληλες αίθουσες;

Μαθητές δεν έχουν «παράλληλη στήριξη» λόγω αδιοριστίας;

Μαθητές μένουν εκτός σχολικής ζωής γιατί δεν έχουν προσληφθεί ο σχολικοί νοσηλευτές που δικαιούνται, βάση ιατρικής γνωμάτευσης;

Με την πρώτη βροχή και χιόνια τα σχολειά κλείνουν και χιλιάδες μαθητές καλούνται σε τηλεκπαίδευση χωρίς να έχουν εξασφαλισμένα μέσα για την τηλεκπαίδευση;

Το σχέδιο νόμου του ΥΠΑΙΘ αντί να εστιάζει στην πρόληψη, έρχεται «πυροσβεστικά» να αντιμετωπίσει ένα αυξανόμενο κοινωνικό φαινόμενο.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν «έχει σπάσει η σιωπή», στην οποία υποκριτικά στοχεύει η Κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι γιγαντώνεται η βία και ο εκφοβισμός.

Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της σχολικής κοινότητας δε χτίζονται με ανώνυμες ή επώνυμες καταγγελίες, αλλά με ένα σχολείο που θα ολοκληρώνει τον μαθητή ως προσωπικότητα και θα διαπαιδαγωγεί με διαφορετικές αξίες από αυτές που προβάλλει ο σημερινός τρόπος ζωής.

Το πρόβλημα δε βρίσκεται κυρίως μέσα στα σχολεία, αλλά στην κοινωνία, που μέρος της είναι και η σχολική κοινότητα. Σε μια κοινωνία που βασίζεται στον ατομισμό, που η βία του ισχυρού είναι συνθετικό της κομμάτι, που χιλιάδες νέοι καθημερινά βλέπουν τα όνειρα τους να ματαιώνονται από τον κοινωνικό αποκλεισμό στη μόρφωση και στη ζωή, είναι αντικειμενικό ένα μέρος αυτών να αντιδρά με βία στη βία που καθημερινά βιώνει.

Το ίδιο το σχολείο ως περιεχόμενο έχει διαδοχικά διαμορφωθεί από όλες τις Κυβερνήσεις, ως χώρος που ο μαθητής βιώνει καθημερινά ότι του θέτει εμπόδια στην ολοκλήρωση τη προσωπικότητας του. Μαθήματα καλλιτεχνικής και αισθητικής αγωγής μένουν εκτός σχολικού προγράμματος, η φυσική αγωγή υποβαθμίζεται, η θεατρική αγωγή σταμάτα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Η ολοκληρωμένη μόρφωση αντικαθίσταται σταδιακά από τις αποσπασματικές γνώσεις και την απόκτηση δεξιοτήτων. Ένα σχολείο που «εκπαιδεύει» στον ανταγωνισμό και διαχωρίζει τους μαθητές, μόνο ευχάριστο δεν είναι σήμερα για τους μαθητές.

Η οπαδική βία με τους Συνδέσμους Φιλάθλων – στρατούς των ΠΑΕ ομάδων επιχειρήσεων, συνδράμει στο να γιγαντώνεται η βία μεταξύ των μαθητών.

Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία ως συνθετικό κομμάτι της σημερινής κοινωνίας, ενισχύει τη βία μεταξύ των μαθητών.

Ένα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο, όπως της σχολικής βίας και του εκφοβισμού, δε λύνεται με την καταστολή.

Οι οργανώσεις των γονέων (ΑΣΓΜΕ, Ομοσπονδίες, Ενώσεις και Σύλλογοι Γονέων) που ζούμε την καθημερινότητα του σχολείου και την αγωνία μαθητών και εκπαιδευτικών, διεκδικούμε:

Πρόληψη αποκλειστικά από κοινωνικούς επιστήμονες των Κέντρων Πρόληψης και των Δήμων. Καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτών σε προγράμματα πρόληψης στα σχολεία.

Μαζικούς μόνιμους διορισμούς κοινωνικών επιστημόνων με οργανικές θέσεις σε κάθε σχολική μονάδα για να στηρίζουν τη σχολική ζωή.

Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, ώστε να χτίζεται σταθερή παιδαγωγική σχέση μαθητή- εκπαιδευτικού.

Κανένας μαθητής αποκλεισμένος από «παράλληλη στήριξη» και σχολικό νοσηλευτή.

Σχολεία προσβάσιμα για κάθε μαθητή – εκπαιδευτικό- γονεών που είναι ΑμεΑ.

Δημιουργία Σχολών Γονέων σε κάθε σχολείο με ευθύνη των Δήμων, μέσα από μαζικούς διορισμούς κοινωνικών επιστημόνων στους ΟΤΑ.

Αναβάθμιση στο σχολικό πρόγραμμα όλων των καλλιτεχνικών μαθημάτων και της φυσικής αγωγής σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

Σύγχρονα ασφαλή σχολικά κτίρια.

Ενίσχυση των «εξωταξικών δραστηριοτήτων» σε κάθε σχολείο με ομάδες θεατρικές, αθλητικές, μουσικές, περιβαλλοντικές, που θα ενισχύουν τις σχέσεις μέσα στη σχολική κοινότητα.

Καλούμε τους Συλλόγους Γονέων να εντείνουν την πολύμορφη δραστηριότητα τους και τις διεκδικήσεις τους για το σύνολο της σχολικής ζωής.

Οι ίδιοι οι γονείς με τη δράση μας μέσα από τους Συλλόγους Γονέων δίνουμε το μήνυμα στα παιδιά μας,

ότι η συλλογική δράση είναι αυτή που εξυψώνει τα ατομικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας,

ότι «μάγκας» είναι αυτός που μάχεται υπέρ όλων των αδυνάτων και όχι αυτός που καταπατά τον αδύναμο.