Ιωάννης Καποδίστριας: 190 χρόνια από την εκλογή του
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Στις ημέρες αυτές, που έχουν συσσωρευτεί βαριά τα σύννεφα πάνω από τη χώρα μας, είναι αναγκαία η προβολή σημαντικών, από κάθε άποψη, εθνικών προσωπικοτήτων. Μια τέτοια είναι του Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια.
Φέτος είναι η 190ή επέτειος της εκλογής του από την 3η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας. Από τις 19 Μαρτίου έως τις 5 Μαΐου 1827 συνεδρίασαν 173 πληρεξούσιοι στην κωμόπολη αυτή της Αργολίδας και στις 14 Απριλίου 1827 εξέλεξαν Κυβερνήτη της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια. Επίσης εψήφισαν το Σύνταγμα της ελεύθερης Ελλάδος. Είναι αξιοσημείωτο πως παρά το ότι ελεύθερο ήταν τότε μόνο μικρό μέρος της Πελοποννήσου και λίγα νησιά εκπροσωπήθηκε στην Εθνοσυνέλευση σχεδόν το σύνολο του Ελληνισμού.
Σημαντική 190ή επέτειος για την Ιστορία μας είναι επίσης η υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις Ρωσίας, Γαλλίας και Αγγλίας, στις 6 Ιουλίου 1827. Με αυτή ζητείτο από τον Σουλτάνο να δεχθεί την ανεξαρτησία της Ελλάδος. Η Συνθήκη δεν έγινε δεκτή και ο Ιμπραήμ συνέχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο. Αυτό έως την άλλη σημαντική 190ή επέτειο, αυτήν της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, στις 8 Οκτωβρίου 1827. Τότε ο ενωμένος στόλος των τριών Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης κατανίκησε τον Αιγυπτιακό στόλο του Ιμπραήμ, ο οποίος νικημένος αποχώρησε της Πελοποννήσου το 1828.
Η Συνθήκη του Λονδίνου επιβλήθηκε δυόμισι χρόνια μετά, στις 3 Φεβρουαρίου του 1830, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, το οποίο υπέγραψαν οι ίδιες τρεις Μεγάλες Δυνάμεις. Με αυτό δέχθηκαν να παραμείνει Κυβερνήτης της ελεύθερης Ελλάδος ο Ιωάννης Καποδίστριας, που ήδη κυβερνούσε τη χώρα από τις 18 Ιανουαρίου του 1828, αλλά επέβαλαν ως πολίτευμα αυτό της Βασιλείας. Η διχόνοια των Ελλήνων και η δολοφονία του Κυβερνήτη διευκόλυναν τα σχέδιά τους…
Ο Καποδίστριας θυσίασε τα πλούσια προσόντα του και την ίδια του τη ζωή στην Πατρίδα του, που υπεραγαπούσε. Δεν ήταν τυχαία προσωπικότητα. Ήταν εκ των σημαντικότερων διπλωματών και πολιτικών της Ευρώπης των αρχών του 19ου αιώνα. Είναι και ευεργέτης της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφού, με το Σύνταγμα που πρότεινε και έγινε δεκτό, συνετέλεσε αποφασιστικά στην ενότητά και στην ανεξαρτησία των Καντονίων, που την αποτελούν.
Πέραν των έμφυτων ικανοτήτων του ο Καποδίστριας είχε ήθος, θέληση και γνώση της ιστορίας και της ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού. Με αυτά τα εφόδια έβαλε τις βάσεις για ένα εκσυγχρονισμένο και προοδευτικό κράτος, στο οποίο πρωτεύοντα ρόλο να παίζει η Παιδεία. Ο Καποδίστριας είναι ένα παράδειγμα ανιδιοτελούς, εντίμου και λιτού στη ζωή πολιτικού. Δεν ήταν δημαγωγός, δεν χάιδεψε αυτιά. Ο Κων. Παπαρρηγόπουλος, στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Κυβερνήτη στην Κέρκυρα, είπε ότι ήταν εξ εκείνων των πολιτικών, που σε κρίσιμες περιστάσεις ή σώζουν την Πατρίδα ή πεθαίνουν… Ο Καποδίστριας και έσωσε την Πατρίδα του και δολοφονήθηκε…