Μπορεί να πήγατε στο σχολείο, κι έτσι νομίζετε ότι ξέρετε τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί, έτσι δεν είναι; Κάνετε λάθος. Ακολουθεί ένα άρθρο της Sarah Blaine που εξηγεί τα πάντα. Η Sarah Blaine, είναι μαμά, πρώην δασκάλα, και τώρα πλήρους απασχόλησης δικηγόρος στο New Jersey που έγραψε για πρώτη φορά στο blog parentingthecore της, το παρακάτω άρθρο…
Όλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί, έτσι δεν είναι; Άλλωστε, ήμασταν όλοι οι μαθητές. Σχεδόν ο κάθε ένας από εμάς, είμαστε προϊόν της δημόσιας εκπαίδευσης, ο καθένας μας κάθισε στα θρανία για δεκατρία χρόνια.
Συναντήσαμε δεκάδες εκπαιδευτικούς. Είχαμε δασκάλους στο νηπιαγωγείο, στην πρώτη τάξη του δημοτικού, στην πέμπτη τάξη, και γυμναστές, και δασκάλους καλλιτεχνικών και καθηγητές μουσικής. Είχαμε καθηγητές φυσικούς και κοινωνιολόγους, καθηγητές αγγλικών και καθηγητές μαθηματικών. Αν ήμασταν τυχεροί, είχαμε καθηγητές που δίδασκαν Λατινικά ή καθηγητές ισπανικών, ή καθηγητές φυσικής ή ψυχολογίας. Εγώ είχα ακόμη και καθηγητή για ” Δεξιότητες Επικοινωνίας “. Είχαμε συμβούλους επαγγελματικού προσανατολισμού και διευθυντές και κάποιοι από εμάς είχαν δασκάλους ειδικής αγωγής.
Επομένως, γνωρίζουμε τους εκπαιδευτικούς. Ξέρουμε τι συμβαίνει στις τάξεις, και γνωρίζουμε τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί. Γνωρίζουμε ποιοι είναι οι αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί, ξέρουμε ποιοι εκπαιδευτικοί έμειναν στη μνήμη μας, ποιοι εκπαιδευτικοί άλλαξαν τη ζωή μας, και γνωρίζουμε ποιοι εκπαιδευτικοί ήταν απαράδεκτοι.
Ξέρουμε. Γνωρίζουμε ποιοι εκπαιδευτικοί άλλαξαν τη ζωή μας προς το καλύτερο. Γνωρίζουμε ποιοι εκπαιδευτικοί άλλαξαν τη ζωή μας προς το χειρότερο.
Η διδασκαλία ως επάγγελμα δεν έχει κάποιο μυστήριο. Δεν έχει καμία μαγεία. Δεν έχει κανένα σεβασμό.
Ήμασταν μαθητές, και ως εκ τούτου, γνωρίζουμε τους εκπαιδευτικούς. Διασύρουμε τους εκπαιδευτικούς. Επικρίνουμε τους εκπαιδευτικούς. Μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα από τους καθηγητές. Άλλωστε, εμείς δουλεύουμε. Αυτοί διδάσκουν.
Κάνουμε λάθος.
Πρέπει να τιμάμε τους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να σεβόμαστε τους δασκάλους. Πρέπει να ακούμε τους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να σταματήσουμε να μειώνουμε τους εκπαιδευτικούς με αυθαίρετες μετρήσεις και τις λεγόμενες αντικειμενικές εξετάσεις.
Πάνω απ ‘όλα, πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ότι ξέρουμε τι σημαίνει διδασκαλία μόνο επειδή κάποτε υπήρξαμε μαθητές.
Δεν ξέρουμε.
Ξόδεψα περισσότερο από ένα χρόνο για να πάρω το Master of Arts στη διδασκαλία. Μετά πέρασα δύο χρόνια διδάσκοντας σε ένα δημόσιο γυμνάσιο σε μια αγροτική περιοχή. Και έμαθα ότι τα 13 χρόνια μου ως μαθήτρια σε δημόσιο σχολείο, τα 4 χρόνια μου ως φοιτήτρια σε ένα εξαιρετικό κολέγιο, και ακόμη και η χρονιά μου ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη σχολική εκπαίδευση, σε ένα από τα καλύτερα δημόσια πανεπιστήμια δεν μου έμαθαν πώς να διαχειρίζομαι μια τάξη, πώς να προσεγγίζω τους μαθητές, πώς να εμπνέω την αγάπη για μάθηση, πώς να διδάσκω. Δεκαοκτώ χρόνια ως μαθήτρια και δεν ήξερα τίποτα για τη διδασκαλία. Μόνο χρόνια εξάσκησης στην τάξη θα με έκαναν κανονική δασκάλα. Ειδικό. Κάποιος που να ξέρει πώς να εμπνέει τα παιδιά. Πώς να κάνει τη διαφορά. Πώς να διδάσκει.
Δεν έμεινα. Έφυγα. Πήγα στο σπίτι μου, και ένα χρόνο αργότερα γράφτηκα στη Νομική.
Πέρασα τις δικηγορικές εξετάσεις . Άρχισα την πρακτική μου σε ένα επιβλητικό μεγάλο δικηγορικό γραφείο. Τρία χρόνια ως φοιτήτρια νομικής δεν με είχαν προετοιμάσει περισσότερο από ότι τα 18 χρόνια μου ως φοιτήτρια με είχαν προετοιμάσει να διδάξω. Αλλά ακόμη και την πρώτη μου χρονιά ως εν ενεργεία δικηγόρος, έβγαζα πέντε φορές περισσότερα από όσα έπαιρνα σαν δασκάλα.
Δούλεψα σκληρά την πρώτη μου χρονιά ως δικηγόρος . Αλλά δεν δούλεψα τόσο σκληρά όσο είχα δουλέψει τη χρονιά που δίδαξα. Στην πραγματικότητα, δεν δούλεψα πιο σκληρά. Ίσως μάλιστα να δούλεψα και λίγο λιγότερο .
Όμως συνέχισα να ασκούμαι. Συνέχισα να μαθαίνω. Εννέα χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από τη Νομική, νομίζω ότι έχω κάποια ιδέα για το πώς να στέκομαι σε μια δίκη. Δεν είμαι η τέλεια δικηγόρος . Υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα μπορούσα να μάθω, περισσότερα που θα μπορούσα να κάνω. Να αναπτύξω καλύτερα νομικά ένστικτα με την πάροδο του χρόνου. Θα μπορούσα να ακονίσω τη στρατηγική λογική μου . Θα μπορούσα να τα κάνω όλα καλύτερα, να είμαι καλύτερη. Να μάθω καλύτερα το Νόμο . Να μάθω περισσότερες διαδικασίες . Αλλά ο νόμος είναι μια πρακτική, το δίκαιο είναι ένα επάγγελμα . Οι δικηγόροι αναμένεται να εξελίσσονται στην πορεία της σταδιοδρομίας τους . Οι δικηγόροι αποκτούν μεγαλύτερη ευθύνη, που την κερδίζουν με το χρόνο.
Οι νέοι καθηγητές αναλαμβάνουν την πλήρη ευθύνη την πρώτη ημέρα που πατούν το πόδι τους στην τάξη .
Οι άνθρωποι που συναντώ έξω στον κόσμο με σέβονται τώρα ως δικηγόρο, ως επαγγελματία, εν μέρει επειδή η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν απολύτως καμία ιδέα για το τι πραγματικά κάνω.
Όλοι εσείς, πρώην μαθητές, που δεν είστε εκπαιδευτικοί ή δικηγόροι, δεν γνωρίζετε περισσότερα για τη διδασκαλία απ’ ό,τι γνωρίζετε για τη δικηγορία .
Όλοι εσείς οι πρώην μαθητές: δεν έχετε σχεδιάσει προγράμματα σπουδών, σχεδιάσει μάθημα, δεν έχετε παρακολουθήσει συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων, δεν έχετε ετοιμάσει διαγωνίσματα, βάλει βαθμούς μετά από αξιολόγηση, παρακολουθήσει τη φοίτηση των μαθητών. Δεν έχετε διδάξει μαθητές, επανεξετάζει τους στόχους και δημιουργήσει ερωτήσεις για μελέτη. Δεν έχετε βάλει σε μαθητές εργασία για το σπίτι . Δεν γράφετε καθημερινά τους στόχους του μαθήματος στον ασπροπίνακα. Δεν έχετε γράψει ποιήματα στον ασπροπίνακα. Δεν έχετε μάθει να γράφετε ευανάγνωστα στον πίνακα, ενώ ταυτόχρονα να διασφαλίζετε ότι κανένας από τους μαθητές σας δεν θα πετάξει μια καρέκλα έξω από το παράθυρο. Δεν έχετε σχεδιάσει μαθήματα που πέτυχαν. Δεν έχετε σχεδιάσει μαθήματα που απέτυχαν. Δεν έχετε μάθει να κρατάτε τους μαθητές ήσυχους κατά τη διάρκεια του μαθήματος .
Το πρόβλημα με τη διδασκαλία ως επάγγελμα είναι ότι κάθε ενήλικας πολίτης αυτής της χώρας πιστεύει ότι ξέρει τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί . Ενώ δεν γνωρίζουν. Έτσι δίνουν … λύσεις , αναπτύσσουν πολιτική, γράφουν άρθρα, και πολιτικολογούν. Και δεν ακούν αυτούς που ξέρουν . αυτούς που μπορούν να διδάξουν. Τους δασκάλους .
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
