Άνοιγμα σχολείων: Η μέρα που ανοίγουν τα σχολεία θα έπρεπε να ήταν μια μέρα χαράς, αισιοδοξίας και ανακούφισης, μετά από δύο μήνες αναστολής της λειτουργίας τους και εγκλεισμού.
Του Σπύρου Μαρίνη*
Η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας είχαν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους, όχι μόνο το δίμηνο Νοέμβρη – Δεκέμβρη, αλλά τους 10 μήνες που βρίσκεται σε εξέλιξη η πανδημία, ώστε να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα, να δημιουργήσουν όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις υγιεινής και ασφάλειας στα σχολεία.
Δυστυχώς, τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε, καμία από τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις που έχουν διατυπωθεί από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές δεν ικανοποιήθηκε.
Ως αποτέλεσμα, αυτό που κυριαρχεί στον κόσμο της Εκπαίδευσης με το άνοιγμα Δημοτικών και Νηπιαγωγείων, είναι ο φόβος και η ανασφάλεια μαζί με την οργή και την αγανάκτηση για τον τρόπο που η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία.
Ο τρόπος με τον οποίο ανοίγουν τα σχολεία, αφενός δημιουργεί συνθήκες εξάπλωσης του ιού και αφετέρου προδιαγράφει το νέο κλείσιμό τους το επόμενο διάστημα. Μακάρι να μην επιβεβαιωθούν αυτές οι ανησυχίες μας, όμως οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι στην πρώτη φάση λειτουργίας των σχολείων πάνω από 1.500 τμήματα και ολόκληρα σχολεία έκλεισαν εξ αιτίας κρουσμάτων. Ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση και μέσα από τη συνέντευξη της Επιτροπής (8 Γενάρη) είναι επικίνδυνος.
Πώς στηρίζουμε όλα τα παραπάνω:
Καταρχάς, δεν ικανοποιούνται οι βασικές προϋποθέσεις που -ακόμα και με βάση τις υποδείξεις των υγειονομικών- χρειάζεται να πληρούνται, ειδικά σε συνθήκες όπου η πανδημία είναι σε εξέλιξη, σε περίοδο που είμαστε μπροστά σε ένα τρίτο κύμα και επιπλέον μια σειρά περιοχές της χώρας, όπως π.χ. η Δυτική Αττική είναι κυριολεκτικά στο κόκκινο παρά το lockdown, αφού η κυβέρνηση συνεχίζει, υπενθυμίζουμε, να μη λαμβάνει ουσιαστικά μέτρα για τους χώρους δουλειάς, τα ΜΜΜ, τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, υπονομεύοντας την υγεία του λαού συνολικά.
Τι έπρεπε και τι πρέπει τώρα να γίνει, είναι γνωστό:
Πρέπει να παρθούν μέτρα αραίωσης των μαθητών στις τάξεις, να αξιοποιηθούν όλες οι διαθέσιμες υποδομές, να βρεθεί με κάθε τρόπο λύση ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός στις τάξεις και την ίδια στιγμή να προσληφθεί όλο το αναγκαίο προσωπικό για να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες.
Τι κάνει η κυβέρνηση; Στριμώχνει μέχρι και 25 μαθητές σε αίθουσες-κλουβιά και το μόνο μέτρο που προτείνει είναι να ανοίγουν κάθε 20 λεπτά τα παράθυρα για να αερίζεται η τάξη. Εκτός από το ότι παιδιά και εκπαιδευτικοί πρέπει να προμηθευτούμε μάλλον και με μια κουβέρτα, υπάρχουν αίθουσες που είναι ακατάλληλες και το πρόβλημα δεν λύνεται ακόμα και αν όλη την ώρα παραμένουν ανοιχτά τα παράθυρα!
Οι προτάσεις για διαφορετικές ώρες προσέλευσης και αποχώρησης, για διαφορετικά διαλείμματα, για διαφορετικές πύλες εισόδου, για μάσκες κ.λπ. δεν είναι κάτι καινούριο. Πολλά από αυτά είχαν ήδη υλοποιηθεί με πρωτοβουλία των Συλλόγων Διδασκόντων και πριν κλείσουν τα σχολεία.
Όποιος έχει μια στοιχειώδη εικόνα των σχολείων ξέρει ότι σε πολλές περιπτώσεις, στις περισσότερες μάλλον, όλα τα παραπάνω δεν αρκούν. Για παράδειγμα, τι θα γίνει τις βροχερές μέρες στην πλειοψηφία των σχολείων που δεν υπάρχουν υπόστεγα για διάλειμμα σε εξωτερικό χώρο; Πού θα βγαίνουν τα παιδιά διάλειμμα;
Είναι χαρακτηριστικό το εξής παράδειγμα. Συναδέλφισσα δασκάλα 62 ετών με υποκείμενο νόσημα εργάζεται σε αίθουσα 16 τ.μ. με πολύ κακό αερισμό. Το σχολείο είναι σε περιοχή που υπάρχει έξαρση των κρουσμάτων. Στη συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων ζήτησε από την υπηρεσία να βρει λύση στο πρόβλημα. Μάλιστα, ο Σύλλογος Διδασκόντων του σχολείου πρότεινε συγκεκριμένες αίθουσες δίπλα στο σχολείο -μιλάμε για ένα μεγάλο χωριό της επαρχίας- που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εκτάκτως. Ποια ήταν η απάντηση της υπηρεσίας; Να πάρει η συναδέλφισσα δύο μέρες άδεια…!
Μιλάμε κυριολεκτικά για κρατική ανευθυνότητα και αναλγησία. Για απόλυτη άρνηση να υλοποιήσουν οποιοδήποτε μέτρο που προτείνουμε και έχει κάποιο -έστω και κάποιο ελάχιστο- κόστος.
Δεν έλυσαν ούτε καν το πρόβλημα με τις ακατάλληλες αίθουσες, π.χ. υπόγεια χωρίς αερισμό, δεν έφτιαξαν έστω ένα υπόστεγο για να μπορούν να κάνουν διάλειμμα σε εξωτερικό χώρο τα παιδιά τις βροχερές μέρες.
Αποτελεί επιλογή η πανδημία και στην Εκπαίδευση να βγει τζάμπα για το κράτος, γιατί προτεραιότητα έχει να δίνεται ζεστό χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο. Τα ίδια γίνονται και στην Υγεία.
Δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο σχέδιο για μαζικά, επαναλαμβανόμενα και στοχευμένα τεστ σε περιοχές με μεγάλο επιδημιολογικό φορτίο. Τα τεστ με sms πριν το άνοιγμα των σχολείων, που μπορούν πιθανόν να περιορίσουν τη μεταφορά κρούσματος από περιοχή σε περιοχή, δεν μπορούν να εντοπίσουν, με τον τρόπο που γίνονται, τη μετάδοση του ιού σε περιοχές που είναι ήδη επιφορτισμένες και που παρατηρείται η μετάδοση του ιού από τους χώρους δουλείας στα σπίτια και αντίστροφα, κάτι που είναι και το κύριο πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Θα περιμέναμε βέβαια και μια εξήγηση από την κυβέρνηση και τους συμβούλους της για το γεγονός ότι εδώ και μήνες όχι απλά γίνονται ελάχιστα τεστ στα σχολεία, αλλά και για το ότι προσπαθούσαν να μας πείσουν πως τα τεστ δεν είναι αξιόπιστα, δεν είναι αναγκαία και ότι ο ιός δεν κολλάει στα σχολεία.
Δεν βλέπουμε κανένα συγκεκριμένο μέτρο για μείωση του συνωστισμού στα Μέσα Μεταφοράς των μαθητών από και προς το σχολείο. Οι μαθητές στις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα συνεχίσουν να μετακινούνται συνωστισμένοι.
Όχι απλά δεν έχουμε ενίσχυση των σχολείων με προσωπικό καθαριότητας, αλλά σήμερα σε ορισμένες περιοχές, π.χ. σε σχολεία του Δήμου Αχαρνών, απολύονται δεκάδες συμβασιούχοι στην καθαριότητα. Προφανώς πρέπει εδώ και τώρα να ανανεωθούν όλες οι συμβάσεις, οτιδήποτε άλλο θα είναι εγκληματικό.
Δεν αντιμετωπίζεται ένα από τα βασικά ζητήματα πρόληψης που είναι η πρόταξη των εκπαιδευτικών στους εμβολιασμούς, άμεσα. Με βάση το σχεδιασμό της κυβέρνησης και τις ούτως ή άλλως ελάχιστες ποσότητες εμβολίων, είναι απίθανο να ξεκινήσει ο εμβολιασμός των συναδέλφων που θα δηλώσουν επιθυμία πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς.
Στο καθαρά εκπαιδευτικό κομμάτι, το υπουργείο Παιδείας συμπεριφέρεται σαν μη συνέβη τίποτα εδώ και δύο μήνες, σαν να μη χάθηκαν πολύτιμες ώρες μαθήματος την περσινή χρονιά. Από τα παιδιά των μικρότερων τάξεων που παρουσιάζουν προβλήματα τόσο στην προσαρμογή τους στη σχολική ζωή όσο και στην κοινωνικοποίησή τους, έως και τα παιδιά της Γ’ Λυκείου που καλούνται να δώσουν μια εξοντωτική μάχη, αυτή των Πανελλαδικών Εξετάσεων, παλεύοντας μπροστά σε ένα κινητό πρωί – απόγευμα για να καλύψουν επαρκώς την ύλη, πράγμα αδύνατο σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχει καμία μέριμνα.
Πρέπει άμεσα: Να καλυφθούν τα κενά εκπαιδευτικών που ακόμα και σήμερα υπάρχουν. Να στηριχτούν και να λειτουργήσουν άμεσα οι δομές της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης. Να παρθούν μέτρα για τη συνολική αναπροσαρμογή της ύλης σε όλες τις τάξεις. Για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου, δεν αρκεί η ανακοίνωση μειωμένης εξεταστέας ύλης. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να προχωρήσει άμεσα στην απόσυρση των αιφνιδιαστικών αλλαγών στο σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ.
Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία χωρίς ουσιαστικά μέτρα. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να «παίζει στα ζάρια» την υγεία μας, την υγεία των μαθητών μας και των οικογενειών τους.
Τις επόμενες μέρες τα εκπαιδευτικά σωματεία μαζί με τους γονείς αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες υπεράσπισης της υγείας και της μόρφωσης.
Την Πέμπτη 14 Γενάρη στις 2 μ.μ. προχωράμε σε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπ. Παιδείας και ελπίζουμε η υπουργός να μας ακούσει και να μην κρυφτεί για μια ακόμα φορά.
Την Παρασκευή 15 Γενάρη και πάλι στις 2 μ.μ. θα βρεθούμε σε κινητοποίηση έξω από το υπ. Υγείας για να πάρουμε απαντήσεις για όλα τα παραπάνω.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να φωνάξουμε δυνατά ώστε να μην πάει χαμένη άλλη μια χρόνια, ώστε να προστατεύσουμε την υγεία και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας. Ο αγώνας για σχολεία ανοιχτά με υγιεινή και ασφάλεια δεν παίρνει αναβολή!
*Ο Σπύρος Μαρίνης, είναι μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ, εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών».
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
