Για τα σχέδια και τα νέα προγράμματα σπουδών για την Ιστορία

Το υπουργείο Παιδείας είχε αναθέσει προ έτους σε ιστορικούς την εκπόνηση νέων προγραμμάτων σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας, από το δημοτικό έως και το λύκειο.

Η ομάδα των εμπειρογνωμόνων παρουσίασε στα μέσα του 2017 τα σχέδια για τα νέα προγράμματα σπουδών, τα οποία σχολιάστηκαν από την επιστημονική κοινότητα χωρίς όμως να λείψουν οι ακραίες αντιδράσεις, σύμφωνα με την Καθημερινή.

Τότε ο υπουργός Κώστας Γαβρόγλου, κατά την προσφιλή πρακτική του για να αποφεύγει τα δύσκολα, παρέτεινε τον διάλογο έως τα τέλη Δεκεμβρίου. Ακολούθησε ακόμη περισσότερη… ζύμωση, αλλά και επί της ουσίας διορθώσεις στα πρώτα σχέδια. Τελικά, τα προγράμματα σπουδών ολοκληρώθηκαν, όπως παρουσίασε η «Κ» στις 12 Νοεμβρίου. Μέσω αυτών η διδασκαλία του μαθήματος αλλάζει άρδην φιλοσοφία και μέθοδο, «με στόχο να ξεφεύγουμε από την παπαγαλία και οι μαθητές να αποκτήσουν ιστορική σκέψη και συνείδηση», όπως λένε τα μέλη της ομάδας εμπειρογνωμόνων.

Οι αλλαγές είναι απαραίτητες, αφού η διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία κακοπαθαίνει, καθώς ουκ ολίγες φορές γίνεται διεκπεραιωτικά από άσχετες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Αποτέλεσμα είναι οι μαθητές να μη μαθαίνουν ούτε τα βασικά. Ας το αναλογιστούν αυτό όσοι πολίτες (γονείς και μη) πομπωδώς διαμαρτύρονται για την Ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά «μας», αλλά μπροστά στις όποιες αλλαγές στο μάθημα εμφανίζονται μισαλλόδοξοι, «ξερόλες» και απορρίπτουν ό,τι προτείνεται.

Την ίδια στιγμή, στην ελληνική πολιτική σκηνή η πορεία των μεταρρυθμίσεων εξαρτάται πρωτίστως από το πολιτικό κόστος της στιγμής και δεν βασίζεται στον σχεδιασμό και στη στρατηγική. Ετσι, είναι σαφές ότι πλέον το άνοιγμα των συζητήσεων για το Σκοπιανό θέτει μια ισχυρή τροχοπέδη για να προωθηθούν σε παράλληλο χρόνο αλλαγές και στο ευαίσθητο εθνικά μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία. Το βάρος πρέπει να δοθεί στο ακαδημαϊκό σκέλος του εγχειρήματος, χωρίς κραυγές και διάτρητα επιχειρήματα, σαν αυτά που ακούστηκαν με τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών. Εάν τα νέα προγράμματα της Ιστορίας μείνουν στο υπουργικό συρτάρι, η ευθύνη του Κώστα Γαβρόγλου θα είναι αποκλειστική. Εξήγγειλε αλλαγές στην Ιστορία, ανέθεσε το έργο, πήρε παραδοτέα ύλη, αλλά στην πράξη μηδέν.