Ἅγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας.
Μιὰ προσπάθεια προσέγγισης μὲ τὴν (κοινὴ) λογική.
Α΄
Ἀπὸ τὴν Πόλη ἔρχομαι καὶ στὴν κορφὴ κανέλλα.
Λαικὴ παροιμία.
Πλησιάζουν οἱ ἡμέρες ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Κολυμπάρι ἡ λεγομένη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας. Μεγάλη τιμὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ὅπως δηλώνουν οἱ ἐπίσκοποί μας καὶ μεγάλος ὁ κόπος –καὶ τὰ ἔξοδα – γιὰ τὴν προετοιμασία της. Μεγάλη ἐπίσης ἡ σιγὴ περὶ αὐτῆς στὴν λεβεντογέννα Κρήτη μας, ἐνῷ πολλὰ λέγονται καὶ γράφονται στὸ διαδίκτυο.

Πέραν τῶν ὀνομασιῶν καὶ τῶν τίτλων ὁπωσδήποτε καλὸν εἶναι νὰ γνωρίζομεν περί τίνος πρόκειται. Πρόκειται γιὰ σύνοδο ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν. Δηλαδὴ γιὰ Οἱκουμενικὴ Σύνοδο. Δηλαδὴ ἀπὸ ὅλη τὴν οἱκουμένη θὰ συνέλθουν οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι Συνοδικῶς γιὰ νὰ συζητήσουν τὰ ὑπάρχοντα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ λέγεται καὶ εἶναι Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας. Τῆς μίας Ἀγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἄν τελικῶς θὰ γίνει ἀποδεκτὴ ὡς τέτοια εἶναι ἄλλο ζήτημα. Ἀπαιτοῦνται κάποιες προϋποθέσεις. . Ἡ ἀρχὴ τῆς πορείας αὐτῆς τῆς Συνόδου ἔγινε τὸ 1923 ὅταν ὁ Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης ξεκίνησε στὴν Κωνσταντινούπολι, στὸ λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο», τὸν προγραμματισμὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τὸ 1925, ἡ ὁποία φυσικὰ δὲν διεξήχθη. Ὁ Πατριάρχης Μεταξάκης τὴν ὀνόμαζε πάντως Οἰκουμενικὴ ἐξ ἀρχῆς.
Οἱ ὀργανωτὲς δὲν θέλησαν νὰ τὴν ὀνομάσουν Οἰκουμενικὴ διότι , ὅπως λέγεται , δὲν συμμετέχει τὸ πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης· ὁ Πάπας. Ὅμως, ὡς γνωστόν, ὁ Πάπας ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 11ουαἰώνα ἔχει ἀποσχισθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἔχει περιπέσει σὲ αἵρεσι καὶ δὲν ἀποτελεῖ κομμάτι τῆς Ἐκκλησίας. Ἄρα κατ᾿ οὐσίαν δὲν τίθεται τέτοιο θέμα.
Αὐτὰ ὅμως –τὰ περὶ ὀνομασίας-δὲν εἶναι τὰ πλέον οὐσιώδη καὶ ἄς τὰ προσπεράσουμε , πρὸς τὸ παρόν.
Καλὸν εἶναι νὰ γίνει ἡ Σύνοδος (ἄς τὴν ὀνομάζουμε ἔτσι χάριν συντομίας). Ἔχουν περάσει πολλὰ χρόνια χωρὶς νὰ γίνει Σύνοδος ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ σωρευθέντα προβλήματα. Καὶ ἀκόμη καλύτερο νὰ διεξαχθεῖ μὲ ὀρθόδοξες προϋποθέσεις καὶ νὰ καταλήξει σὲ ὀρθόδοξα συμπεράσματα. Δηλαδὴ νὰ διεξαχθεῖ μέσα στὰ δογματικὰ ὄρια τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας ἀκολουθῶντας τὴν μέχρι τώρα διαδικασία ὅπως ἐπιβάλεται ἀπὸ τὴν φύσι καὶ τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Κανονισμός λειτουργίας τῆς Συνόδου
Ὁ τρόπος διεξαγωγῆς τῆς Συνόδου περιγραφεται στὸν λέγόμενο: «Κανονισμὸ ὀργανώσεως καὶ λειτουργίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ὁ ὁποῖος συνετάχθη ἀπὸ 21 ἔως 27 Ἰανουαρίου 2016 στὸ Σαμπεζύ καὶ ὑπογράφεται ἀπὸ τοὺς Προκαθημένους -ἤ ἀντιπροσώπους των- τῶν 14 αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν.
Στὸν Κανονισμὸ αὐτὸν διαπιστώνει κανεὶς ἕναν προβληματικὸ τρόπο λειτουργίας τῆς Συνόδου. Τὸ πρόβλημα συνίσταται στὰ ἐξῆς:
α) Δὲν καλοῦνται ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τῶν Αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν. Στὴν σημερινὴ ἐποχὴ μὲ τὰ μέσα μετακινήσεως ποὺ ὑπάρχουν θὰ ἦταν πολὺ εὔκολο ὅλοι ὅσοι τὸ ἐπιθυμοῦσαν καὶ τὸ μποροῦσαν νὰ ἔρθουν. Ἐδὼ ἕνα κόμμα κάνει Συνέδριο καὶ μαζεύονται πάνω ἀπὸ 5000 σύνεδροι. Πόσοι εἶναι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι; Πολλοὶ λίγώτεροι ἀπὸ τοὺς συνέδρους ἕνὸς Ἑλληνικοῦ κόμματος. Χώροι δόξα τῷ Θεῷ τὴν σημερινὴ ἐποχὴ ὑπάρχουν. Γιατὶ νὰ μὴν δοθεῖ ἡ δυνατότης σὲ ὅποιον ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο μπορεῖ καὶ τὸ ἐπιθυμεῖ, ἄσε ποὺ εἶναι καὶ ὑποχρεωτικὸ λόγῷ τῆς ἰδιότητός του, νὰ παραβρεθεῖ καὶ νὰ καταθέσει τὴν ἀποψι καὶ τὴν ἐμπειρία του; Τὶ τὸ καλύτερο ἀπὸ ἀποφάσεις ποὺ λαμβάνονται ἀπὸ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερους ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς καὶ μάλιστα τιμημένους μὲ τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα καὶ ἔχωντας τὴν εὐθύνη τῶν ποιμενομένων καὶ τὴν πείρα τῆς διαποιμάνσεώς τους;
β) Καλοῦνται 25 συνολικὰ ἐπίσκοποι ἀπὸ κάθε ὀρθόδοξη ἐκκλησία. Ὁ προκαθήμενος καὶ ἄλλοι 24. Ἄρα θὰ μποροῦσαν νὰ συγκεντωθοῦν 350 ἐπίσκοποι ἀλλὰ δεδομένου ὅτι πολλὲς ἐκκλησίες δὲν ἔχουν κἄν 25 Ἐπισκόπους, (πχ. ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει 17 ἐπίσκοπους ἄν δὲν κάνω λάθος) ὁ τελικὸς ἀριθμὸς θὰ εἶναι μικρότερος. Ἀπο αὐτὲς ποὺ ἔχουν πολλοὺς ἐπισκόπους ποιοὶ θὰ ἐπιλεγοῦν; Μὲ ποιὰ κριτήρια;
Αὐτὸ ἀναφέρεται διότι παρατηρείται μία διάστασι ἀπόψεων μεταξὺ τῶν ποιμένων (ὅπως καὶ τοῦ πληρώματος τῆς ἐκκλησίας ) σχετικῶς μὲ τὴν στάσι ποὺ πρέπει νὰ τηρήθεῖ ἀναφορικὰ μὲ διάφορα θέματα (ὅπως πχ τοὺς αἴρετικοὺς καὶ τὴν σχέσι τῆς ἐκκλησίας μὲ αὐτοὺς), ὁπότε ἡ ἐπιλογὴ αὐτῶν ἤ ἐκείνων τῶν ἐπισκόπων θὰ δημιουργοῦσε μία εἰκόνα διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν πραγματικὴ καὶ θὰ ἐνίσχυε τὴν μία ἤ τὴν ἄλλη ἄποψι.
γ) Ἀπὸ τοὺς 25 ἐπισκόπους τῆς κάθε ἐκκλησίας οἱ 24 ἐνῷ ἔχουν δικαίωμα λόγου -μέχρι 10 λεπτὰ ὁ κάθε ἕνας-(ἄρθρο 10) δὲν ἔχουν δικαίωμα ψήφου. Μόνον ὁ προκαθήμενος ἑκάστης ἐκκλησίας ἔχει δικαίωμα ψήφου!!! (ἀρθρο12 §1)
Αὐτὸ ἀπὸ ποὺ προβλέπεται; Σὲ ποιὸ σύνολο ἀνθρώπων ὁποιασδήποτε μορφῆς πολιτικὸ, πολιτιστικὸ, κοινονικὸ ἤ ὄτι ἄλλο σκεφτεῖ κανεὶς μπορεῖ νὰ ὑπάρχει διαδικασία λήψεως ἀποφάσεων ὅπου τὰ μέλη νὰ μποροῦν νὰ μιλοῦν ἀλλὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἔχουν ἀποφασιστικὴ ψῆφο; Πρὸς τὶ δηλαδὴ καλοῦνται καὶ σὲ τὶ συμμετέχουν; Διακοσμητικά στοιχεία; Γλάστρες; ὅπως εἶπε καὶ ἕνας Ἐπίσκοπος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀρνήθηκε νὰ παραστεῖ στὴν Σύνοδο;
Μίλα ὅσο θὲς , πὲς ὅτι θὲς καὶ ὅταν τελειώσεις ψηφίζουν οἱ ἔχοντες δικαίωμα –οἱ 14 ἀπὸ τοὺς 350 παρά κάτι καὶ τελειώνει τὸ θέμα.
Ὅτι περίπου βλέπουμε νὰ γίνεται στὴν Βουλὴ τῆς συγχρόνου δημοκρατίας μας ὅπου μιὰ πλειοψηφία κάνει ὅτι θέλει ἀδιαφορώντας καὶ γιὰ τὸ τὶ λέγεται μέσα στὴν Βουλὴ καὶ τὸ τὶ συμβαίνει στὴν κοινωνία καὶ τὸν λαὸ τὸν ὁποῖο-ὑποτίθεται ὅτι- ἐκπροσωπεῖ καὶ ὑπηρετεῖ..
Δυστυχῶς ὅμως τὸ θέμα δὲν τελειώνει ἐκεῖ. Ὁ κανονισμὸς προβλέπει ὅτι ἐνῷ δὲν ψηφίζουν ὑποχρεοῦνται νὰ προσυπογράψουν αὐτὰ ποὺ ψήφισαν οἱ 14!!! (ἀρθρο13 §2) Καὶ τὸ ἀκόμα ἐκπληκτικώτερο: Οἱ ἀποφάσεις ποὺ θὰ ληφθοῦν εἶναι ὑποχρεωτικὲς γιὰ ὅλους!!! (ἀρθρο13 §2) Καὶ γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν ψήφισαν ἀλλὰ ὑποχρεοῦνται νὰ ὑπογράψουν καὶ γιὰ αὐτοὺς ποὺ οὔτε προσκλήθηκαν, οὔτε ψήφισαν, οὔτε ρωτήθηκαν κἄν, οὔτε ὑπέγραψαν, ἀλλὰ ὑποχρεοῦνται νὰ ἐφαρμόσουν αὐτὰ ποὺ ψήφισαν οἱ 14.
Δὲν εἶναι μαγικὸ; Εἶναι ὅμως λογικὸ καὶ πολὺ περισσότερο Ὀρθόδοξο;
Ἔ, μυαλὸ ἔχει δώσει ὁ Θεὸς σὲ ὅλους μας. Ἡ χρήσις του εἶναι βέβαια προαιρετική, ἀλλὰ στὴν παροῦσα περίπτωση ἀναγκαία. Ἄν βέβαια ἀνήκαμε στὸν Παπισμὸ ὁ προβληματισμὸς δὲν θὰ ὑπῆρχε διότι ὁ Πάπας εἶναι ὡς γνωστὸν ἀλάθητος, ὁπότε περιτεύει κάθε ἄλλη γνώμη -καὶ παρὰ ταύτα στὴν Β΄ Βατικανὴ Σύνοδο ψήφισαν ὅλοι οἱ συμμετέχοντες (ἐντάξει ,ὅλοι συμφώνησαν πλὴν τοῦ ἑνὸς ποὺ ἀπεσχίσθη, ἀλλὰ πάντως ψήφισαν).
δ) Οἱ 14 ποὺ ἔχουν δικαίωμα ψήφου,τί θὰ ψηφίσουν; Περὶ τίνος θὰ ἀποφανθοῦν; Θὰ ἀκολουθηθεῖ δημοκρατικὴ πλειονοψηφικὴ διαδικασία;
Τὰ πρὸς ψήφισιν κείμενα ἔχουν ἤδη συνταχθεῖ. Ἀπὸ ποιοὺς; Ἀπὸ ἀντιπροσώπους τῶν ἐκκλησιῶν. Γιὰ καθε ἕνα ἀπὸ τὰ 6 θέματα ὑπάρχει ἀντίστοιχο κείμενο.
Τὰ κείμενα ὅμως αὐτὰ δὲν ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ἱεραρχῶν ἑκάστης ἐκκλησίας πολὺ δὲ περισσότερο δὲν ἔχει ζητηθεῖ ἡ γνώμη τῶν κληρικῶν καὶ τῶν λαϊκῶν κάθε ἐκκλησίας. Ὑπάρχουν καταγγελίες καὶ διαμαρτυρίες ἐπισκόπων διαφόρων ἐκκλησιῶν γιὰ ἐντελῶς ἀδιαφανεῖς διαδικασίες καὶ πιέσεις.
Ἄς εἶναι, τὰ κείμενα αὐτὰ μετὰ τὴν κατακραυγὴ ἐδόθησαν στὴν δημοσιότητα καὶ μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας νὰ λάβει γνώσιν τοῦ περιεχομένου τους καὶ ἀναλόγως νὰ ἀντιληφθεῖ περὶ τίνος πρόκειται.
Στὴν Σύνοδο τώρα τί θὰ γίνει; Ἐδὼ εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον ἀλλὰ καὶ τὸ πρόβλημα. Τὸ πρὸς συζήτησι κείμενο ἤδη ὑπάρχει. Μπορεῖ , ὅπως προανεφέρθη, ὁ κάθε ἐπίσκοπος νὰ μιλήσει καὶ νὰ προτείνει κάποια ἀλλαγὴ (τροπολογία)· ὅμως … γιὰ νὰ γίνει δεκτὴ πρέπει νὰ ὑπάρχει ὁμοφωνία τῶν 14 ψηφοφόρων Ἐπισκόπων. (ἀρθρο11 §2) Ἄν ἕνας ἀπὸ τοὺς 14 δὲν θέλει, τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ἀπὸ τὰ ἤδη διατυπωθέντα. Ἄρα δηλαδὴ ἀρκεῖ ἕνας ἐκ τῶν προκαθημένων γιὰ νὰ ἀναγκαστοῦν οἱ ὑπόλοιποι 13 νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τίποτα καὶ φυσικὰ τὸ σύνολο τῶν 350 παρὰ κάτι νὰ μὴν μπορεῖ τελικῶς νὰ ἀντισταθεῖ στὴν θέληση τοῦ ἑνὸς λόγῳ τοῦ ὑπάρχοντος Κανονισμοῦ.
Ἐνῷ λοιπὸν προβλέπει αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν ὁμοφωνία καὶ δι’, αὐτῆς καθιστᾶ ἀπλησίαστα καὶ ἀμετάβλητα τὰ συνταχθέντα κείμενα, ἐπιτρέπει γιὰ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς κάθε Ἐκκλησίας τὴν κατὰ πλειονοψηφία ἀπόφασι!!! Αὐτὸ δημιουργεῖ προϋποθέσεις δημοκρατικότητος στὴν τελικὴ λήψι τῶν ἀποφάσεων;
Ἀς τὸ δοῦμε. Ἄς παρουμε μιὰν ἀκραία περίπτωσι γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος. Ἔστω ὅτι κατατεθεῖ μία ἄποψι, μιὰ τροπολογία στὴν ὁποία συμφωνοῦν 320 (τυχαίος ἀριθμὸς),ἀπὸ τοὺς παρισταμένους ἐπισκόπους. Πείθουν λοιπὸν τοὺς 13 προκαθημένους τῶν δικῶν τους ἐκκλησιῶν νὰ ὑπερψηφίσουν τὴν τροπολογία αὐτὴν.
Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ 14η ἀντιπροσωπεία εἶναι μιὰ Ἐκκλησία μὲ 17 ἐπισκόπους (ὅπως τῆς ἐκκλησίας τῆς Κύπρου -τὸ λέω ὡς παράδειγμα μιὰ ποὺ ξέρουμε ὅτι, μάλλον, ἔχει 17 ἐπισκόπους). Ἐκεῖ λοιπὸν ὑποθέτουμε ὅτι 9 ἐπίσκοποι εἶναι ἐναντίον τῆς τροπολογίας. Ἄρα δὲν περνάει ἀπὸ τὴν ἐκκλησία αὐτὴ. Ὁπότε ὁ προκαθήμενός της δὲν ψηφίζει τὴν τροπολογία μὲ ἀποτέλεσμα λόγῳ ἐλλείψεως ὁμοφωνίας ἡ τροπολογία δὲν γίνεται δεκτὴ. Ἄρα 9 ἐπίσκοποι δὲν ἐπιτρέπουν στοὺς 328 (τοῦ παραδείγματος) νὰ ψηφίσουν τὴν τροπολογία. Ἄρα τὸ κείμενο μένει ὡς ἔχει!!! Ἀπίθανο; Καὶ ὅμως ἀληθινό. Αὐτὰ προκύπτουν ἀπὸ τὸν Κανονισμό αὐτὸν.
Ὁπότε πρὸς τὶ ὅλη αὐτὴ ἡ φασαρία, οἱ κόποι καὶ τὰ ἔξοδα; Ὑπάρχει τίποτε γιὰ συζήτησι; Ὅλα φαίνεται ὅτι εἶναι προαποφασισμένα. Τουλάχιστον πρακτικῶς εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀλλάξει κάτι.
Ἐκτὸς ἄν οἱ προκαθήμενοι εἶναι συννενοημένοι καὶ, ἀδιαφορῶντας γιὰ ὅσα ποῦν οἱ ἐπίσκοποι, ἔχουν κρυφὴ ἀτζέντα, ποὺ λένε καὶ οἱ πολιτικοί μας, καὶ τὴν ἐφαρμόσουν. Δηλαδὴ προσθέσουν πράγματα ποὺ σκοπίμως δὲν μπῆκαν στὰ δημοσιευθέντα κείμενα. Ἐπὶ παραδείγματι ἀκούστηκε δημοσίως σὲ κήρυγμα ἐδὼ στὰ Χανιά, ὅτι «ἀπὸ ἀγάπη θὰ ἐπιτραπεῖ καὶ δεύτερος γάμος τῶν ἱερέων» θέσις ἡ ὁποία δὲν περιλαμβάνεται στὸ ἀντίστοιχο κείμενο ἴσως ἐπειδὴ προσκροῦει σὲ ἤδη ὑπάρχοντες ἐκκλησιαστικοὺς κανόνες. Αὐτὸ (ἄν δὲν ἀποτελεῖ λεκτικὴ πομφόλυγα), μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε, ὅτι ἵσως ἀποτελεῖ μέρος κρυφῆς ἀτζέντας τῶν προκαθημένων καὶ τὸ προσθέσουν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Συνόδου.
Ἄν βέβαια ληφθεῖ ὑπ΄ ὅψιν αὐτὸ ποὺ ἀνεφέρθη στὴν ἐνότητα β), δηλαδὴ τὸ ἐρώτημα μὲ ποιὰ κριτήρια θὰ ἐπιλεγοῦν οἱ συμμετέχοντες ἀπὸ κάθε ἐκκλησία , παρότι ὁμιλοῦμε γιὰ ἁγίους ἱεράρχες, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλείσει τὴν ἐπιλογὴ ὧστε νὰ ὑπάρχει ἡ πλειοψηφία τῶν προθύμων ἀρεστῶν καὶ ὑπάκουων στὸν κάθε προκαθήμενο.
Στὴν περίπτωσι αὐτὴν θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπιτρέψουν τὴν ψῆφο σὲ ὅλους, ἀλλὰ ἐδὼ ποὺ τὰ λέμε, μὲ τὴν κοινὴ λογικὴ πάντα, ἀλλο πράγμα νὰ στήσεις 14 ἄτομα καὶ ἄλλο 14Χ25. Ἔχεις 25 φορὲς μεγαλύτερη πιθανότητα νὰ σοῦ ξεφύγει κανείς καὶ ὅσο καὶ νὰ θέλεις νὰ γράψεις στὴν ἀπόφασι ὅτι «ἔδοξεν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» φροντίζεις νὰ εἶσαι σίγουρος ὅσον ἀφορᾶ τὸ «ἡμῖν», ποὺ μπορεῖς νὰ τὸ προγραμματίσεις καὶ νὰ τὸ ἐλέγξεις, διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα «ὅπου θέλει πνεῖ» καὶ ἄντε μετὰ νὰ συμμαζέψεις τὰ πράγματα.
Βέβαια ὑπάρχει καὶ τὸ ἐνδεχόμενο σὲ κάποια ἐκκλησία νὰ μὴν μπορεῖ νὰ βρεθεῖ πλειοψηφία προθύμων, ὁπότε ἐδὼ ὁ ἀποκλεισμὸς ἀπὸ τὴν ψηφοφορία εἶναι μονόδρομος.
Στὶς περιπτώσεις βεβαίως αὐτὲς δὲν μποροῦμε νὰ μιλούμε γιὰ ἐκκλησιαστκὲς Συνόδους, διότι τέτοιες πρακτικὲς ἐφαρμόζονται σὲ κομματικὰ καὶ ἀλλα ἐνδοκοσμικοῦ τύπου συνέδρια, ὅπου ἡ ἡγετικὴ κάστα φροντίζει νὰ βγαίνει πἀντα τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἐπιθυμεῖ. Ἀλλὰ ἡ κοινὴ λογικὴ αὐτὰ λέει συμφώνως μὲ αὐτὰ ποὺ δημοσίως παρουσιάστηκαν. Ἵσως νὰ ἔχουν πολὺ βαθύτερη ἤ πολὺ ἀνώτερη λογικὴ οἱ συντάξαντες τὸν Κανονισμό καὶ ὅλοι αὐτοὶ οἱ συλλογισμοὶ νὰ ἀποδειχτοῦν ἐκ τῶν πραγμάτων μειρακιῶδεις καὶ ταπεινοὶ, πράγμα τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ ἀποκλείσουμε.
Εἶναι πάντως ἀπορίας ἄξιον γιατὶ ἕνας ὀρθόδοξος ἱεράρχης νὰ παραστεῖ σὲ μιὰ Σύνοδο μὲ τέτοιες διαδικαστικὲς προϋποθέσεις καὶ μὲ τέτοιες δυνατότητες συναποφάσεως (μακάρι νὰ ἔβγαινε κάποιος νὰ ἐξηγήσει -μὲ ὅρους κοινῆς λογικῆς πάντα- προκειμένου νὰ τὸ ἀντιληφτοῦμε, διότι ἄν πεῖ ἀπλῶς ὄτι αἰσθάνεται μεγάλη τιμὴ ὅπως λένε οἱ ἱεράρχες μας τῆς Κρήτης ἤ ὅτι κάνει ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία(;;;) δὲν γίνεται ἀντιληπτό). Προφανῶς ἔχει συντελέσει καὶ αὐτὸ στὸ ὅτι ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπ᾿ ὅτι βλέπουμε καθημερινά, δὲν ἀποδέχονται νὰ παραστοῦν στὴν Σύνοδο αὐτὴν καὶ παραιτοῦνται.
Ἀλλά τὶ νὰ περιμένει κανεὶς ὅταν σὲ ἐρώτηση γιὰ τὸ παραπάνω ζήτημα τὴν Παρασκευὴ27.5.2016 στὴν ἐκδήλωσι ποὺ ἔγινε γιὰ ἐνημέρωση περὶ τῆς Συνόδου ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου ὁ νῦν διευθύνων τὴν «Ὀρθόδοξο Ἀκαδημία Κρήτης» κ. Ζορμπᾶς ἀπάντησε ὅτι « Ἐγὼ δὲν ἔχω δεῖ Σύνοδο, οὔτε πὼςλειτουργεῖ, οὔτε πῶς λειτουργοῦσε , οὔτε πῶς θὰ λειτουργήσει. Εἶναι ἕνα ἀπλῶς σενάριο». Δηλαδὴ δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὑπάρχει Κανονισμὸς καὶ ὅτι τὰ προαναφερθέντα προκύπτουν ἀπὸ αὐτόν, καὶ ὅτι μιὰ ποὺ ἦρθε νὰ ἐνημερώσει, ἄν ἦρθε γιὰ κάτι τέτοιο-ποὺ φυσικὰ δὲν προέκυψε, ὀφείλει κανεὶς νὰ λύνει ἀπορίες καὶ ὄχι νὰ δημιουργεῖται μιὰ κατάστασι «ἀπὸ τὴν πόλι ἔρχομαι καὶ στὴν κορφὴ κανέλλα» !!!
ΥΓ. : Μετὰ τὴν κατανόησι σχετικὰ μὲ τὸν τρόπο λήψεως τῶν ἀποφάσεων γίνεται σαφὲς ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀλλὰ γιὰ Οἰκουμενικὴ Σύναξη Προκαθημένων τὴν ὁποία θὰ παρακολουθοῦν ἀρκετοὶ Ἐπίσκοποι μὲ δικαίωμα λόγου, χωρὶς δικαίωμα ψήφου, ὑποχρέωση προσυπογραφῆς καὶ μὲ ὑποχρεωτικὲς ἀποφάσεις γιὰ ὅλη γιὰ τὴν Ἐκκλησία. (μέχρι 24 ἀπὸ κάθε ἀυτόνομη Ἐκκλησία, ὅπως τὶς τηλεοπτικὲς συζητήσεις ποὺ ἔχουν καὶ κοινὸ ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μιλήσει…) Αὐτὸς λοιπὸν ἔπρεπε καὶ νὰ εἶναι ὁ τίτλος της. Καὶ γιὰ νὰ μὴν νομίσει κανεὶς ὅτι ἐγὼ ἀνακάλυψα αὐτὸν τὸν ὄρο: «Οἰκουμενικὴ Σύναξη Προκαθημένων» σᾶς πληροφορῶ ὅτι τὸν ἀνέφερε ὁ παραπάνω μνημονευθεὶς κ. Ζορμπᾶς στὴν ὁμιλία του… ( Ὁ δαίμων τοῦ copypaste. Χρειάζεται προσοχή…)


Ἅγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας.
Μιὰ προσπάθεια προσέγγισης μὲ τὴν (κοινὴ) λογική.
Β΄
Ἀπὸ τὴν Πόλη ἔρχομαι καὶ στὴν κορφὴ κανέλλα.
Λαικὴ παροιμία.
Ἕνα ἀπὸ θέματα ποὺ τελικῶς ἐπελέγησαν γιὰ τὴν Σύνοδο καὶ συνετάχθη καὶ τὸ σχετικὸ κείμενο, ὑπογεγραμμένο ἀπὸ 14 ἐπισκόπους , ἕναν ἀπὸ κάθε αὐτόνομη Ἐκκλησίας εἶναι τὸ ἐπιγραφόμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον».(στὸ ἐξῆς «Σχέσεις..»)
Ἐδῶ χρειάζεται μεγάλη ψυχραιμία, ἀσπιρίνες καὶ ὑπομονή. Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα; Απὸ ποὺ νὰ ἀρχίσεις; Ἀκόμα μεγαλύτερο γίνεται ὅταν πρέπει νὰ χρησιμοποιήσεις κοινὴ λογικὴ γιὰ να μποροῦν νὰ καταλάβουν φυσιολογικοὶ ἄνθρωποι.
Γενικὴ παρατήρησις εἶναι ὅτι τὸ ἔν λόγῳ κείμενο εἶναι ἀσαφὲς, ἀλληλοαναιρούμενο, ἀνακατεμένο σὰν νὰ ἔχεις μπροστά σου μιὰ σοῦπα ποὺ δὲν ξέρεις τί ἀκριβῶς περιέχει μέσα στὸ ζουμὶ τῆς ἀγαπολογίας καὶ τῆς ἑνοτητολογίας…
Ἕνα σχετικὸ παραμύθι…
«Μιὰ μέρα φέρνει ὁ πατέρας στὸ σπίτι ἕνα τσικάλι σούπα. Πάει τὸ παιδὶ νὰ τὴν ἀνακατέψει καὶ νὰ τὴν ζεστάνει. Βλέπει μέσα μῦγες κατσαρίδες ἀκαθαρσίες καὶ ἄγνωστα ὑλικά.
-Βρὲ πατέρα τὶ εἶναι αὐτὰ; Μέχρι τώρα ἡ σούπα ἦταν πεντακάθαρη καὶ μυρωδάτη. Αὐτὸ τὶ εἶναι;
-Αὐτὸ εἶναι νέα μαγειρικὴ. Σύγχρονη. Φάε. Θὰ τὴν συνηθίσεις, ὅλος ὁ κόσμος τέτοια τρώει τώρα. Ἡ μάννα σου εἶναι ἄρρωστη καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μεγειρέψει.
-Μὰ ἐγὼ ξέρω τὴν σούπα καθαρὴ, μυρωδάτη. Τὸ ριζάκι της, τὸ λεμονάκι της… Αὐτὴ ἐδὼ βλέπω καὶ ἔχει ἀκαθαρσίες, ζωϋφια, κατσαρίδες… Ἡ μάννα μου τὰ πετοῦσε αὐτὰ. Τὸ καθάριζε τὸ ρύζι.
– Ἄκουσε τώρα ἔχουν ἀλλάξει οἱ ἐποχὲς. Τώρα τὶς τρῶνε τὶς κατσαρίδες. Ἔχουν πολλὲς θρεπτικὲς οὐσίες ποὺ παληὰ δὲν τὶς ξέρανε. Λάθος κάνανε καὶ τὶς πετούσανε. Ξέρεις πόσοι σημερινοί ἐπιστήμονες τὸ λένε;
-Μά…
-Μόνο ἐσὺ καὶ ἡ μαμμά σου ξέρετε ἀπὸ μαγειρική; Ὅλοι αὐτοὶ τὶ εἶναι; Δὲν εἶναι μάγειροι καὶ μάλιστα σπουδαγμένοι;
– Μὰ αὐτοὺς τοὺς ξέρω. Ἐδὼ ἦταν ἀλλὰ ἔφυγαν ἀκριβῶς γιατὶ δὲν ἤθελαν νὰ μαγειρέψουν ὅπως ἔλεγε ἡ μάννα μας. Ἔβαζαν δικά τους ὑλικὰ, ἀλλὰ ὅποιος τὰ ἔτρωγε ἀρρώσταινε, ἔχανε τὸ μυαλό του, ἄλλαζε καὶ χανόταν.Πέθαινε. Ἔτσι τοὺς διώξαμε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ἀπὸ τὸ χωριό μας.
-Λάθος. Δὲν εἴχατε ἀγάπη. Δὲν εἴχατε καλωσύνη. Καὶ τώρα νά! Δὲν ἔχετε νὰ φάτε.
-Μὰ ὁ παπποὺς ἔλεγε ὅτι ἀπὸ τὸν δικό του παπποῦ ἔμαθε καὶ τὸ κρατοῦσε, ὅτι ἡ τροφὴ πρέπει νἄνε καθαρὴ, ἀγνὴ, ἀνόθευτη. Τὄχεις καὶ σὺ ἀκούσει. Γιατὶ τώρα μᾶς φέρνεις αὐτά; Δὲν φοβάσαι ὅτι θὰ ἁρρωστήσουμε;
-Ἄκουσε. Μόνο γιὰ τὸν ἐαυτό σας σκέφτεστε. Νὰ μὴν ἁρρωστήσετε ἐσεῖς.Ὅλοι οἱ ἄλλοι τί θὰ γίνουν; Δὲν εἶναι αὐτοὶ ἄνθρωποι; Εἶστε καλύτεροι ἀπὸ αὐτοὺς;
-Μὰ αὐτοὶ μόνοι τους διάλεξαν νὰ ἀλλάξουν τροφή. Μόνοι τους ἔφυγαν. Καὶ ὄχι μόνο ἔφυγαν ἀλλὰ καὶ πόσες φορὲς ξανάρθαν. Τὶ ξύλο ἔριξαν, πόσους σκότωσαν, ἤθελαν μὲ τὸ ζόρι νὰ τρῶμε τὶς δικές τους τροφές. Νὰ μαγειρεύουμε μὲ τὸν δικό τους τρόπο. Οὔτε ἄκουγαν, οὔτε ἤθελαν νὰ μάθουν. Τὰ ξέρεις καὶ σύ. Τὰ ἔχεις ἀκούσει καὶ ἀπὸ τοὺς παποῦδες. Γραμμένα εἶναι.
-Πρόσεξε. Τόσα χρόνια στὰ ξένα ἔζησα μαζί τους καὶ ἔμαθα πολλά. Ὅλοι μαζί φταίμε. Ἔκαναν λάθος καὶ οἱ παπούδες μας.
-Μὰ γιατί; Οἱ ἄλλοι ἄλλαξαν τὴν μαγειρική. Αὐτοὶ ἀπόκτησαν ἄλλες συνήθειες. Αὐτοὶ ἤθελαν νὰ τὰ φέρουν καὶ ἐδὼ μὲ τὸ ζόρι.
-Ἄκουσε, οἱ καιροὶ ἄλλαξαν. Δὲν μπορεῖς νὰ λές ὅτι φταῖνε μόνο οἱ ἄλλοι. Εἶναι ἐγωϊστικό. Ἐξ ἄλλου τοὺς ἔχουμε ἀνάγκη. Αὐτοὶ ἔχουν τὰ λεφτά, αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἐπιρροὴ, αὐτοὶ ἔχουν τὴν δύναμη. Δὲν συμφέρει νὰ τοὺς ἔχουμε ἐχθροὺς. Φάε, λοιπὸν τὴ σούπα ποὺ σοῦ ἔφερα.
-Ἐγὼ τέτοιο πράμα δὲν τρώγω. Τὄχα ὀρκιστεῖ στὸν παποῦ. Μοῦ διάβαζε τὸ βιβλίο μὲ τὰ λόγια τῶν παληῶν. Ἐκεῖ αὐτὸ δὲν ἔλεγαν; Ὅτι δὲν ζεῖ κανεὶς μόνο μὲ τὸ ψωμί; Καὶ τώρα πρέπει νὰ φάμε ἀπό τὶς μολυσμένες τροφές; Καλύτερα νὰ πεθάνω.
-Ἔχεις γίνει φανατικός. Συντηρητικὸς. Ὀπισθοδρομικός. Εἶσαι ἕνα φαντασμένο τίποτα. Ζεῖς μὲ τὸ παρελθὸν. Δὲν ἀκοῦς τὸν πατέρα σου; Δὲν κάνεις ὑπακοή; Δὲν βλέπεις σὲ ὅλο τὸν κόσμο τὶ γίνεται; Δὲν βλέπεις ὅτι ὅλα ἀλλάζουν; Δὲν βλέπεις ὅτι ἦρθε Νέα Ἐποχή; Τὶ ἔχει μείνει ἀπὸ τὰ παληά; Οἱ χῶρες; Τὰ σύνορα; Οἱ γλῶσσες; Ἡ μουσικὴ; Ἡ Ἰστορία; Οἱ τρόποι; Οἱ λαοί; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι ἡ χώρα σου ἐποικίζεται; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι ἔχεις μπεῖ σὲ ἄλλη ἀγκαλιά; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι κάθε μέρα ποὺ περνᾶ χάνεις κάτι; Κάθε μέρα λιγοστεύουν τὰ δικά σου; Δὲν βλέπεις ὅτι ἡ χώρα σου περνᾶ σὲ ἄλλα χέρια; Ποιοὶ κάνουν κουμάντο; Χαζός εἶσαι;
Ἐγὼ τὰ ἔβλεπα νὰ ἔρχονται ὅλα αὐτὰ χρόνια τώρα καὶ ἔλαβα τὰ μέτρα μου, ἔκανα τὸν τρόπο μου. Ἐκεὶ στὰ ξένα γνωρίστηκα μὲ τοὺς μεγάλους ποὺ κάνουν κουμάντο. Κανόνισα νὰ ἔχω μιὰ θέσι δίπλα τους.
Δὲν πειράζει ποὺ θὰ ἀλλάξουν λίγο τὰ βιβλία τοῦ παπποῦ. Ἔτσι κι᾿ ἀλλοιῶς ποιὸς τὰ διαβάζει πιά; Ποιὸς τὰ καταλαβαίνει.Ποιὸς τὰ πιστεύει; Ποιὸς τὰ ἐφαρμόζει; Γιατὶ νὰ λέμε γι᾿ αὐτὰ καὶ νὰ μαλώνουμε ἀφοὺ δὲν τὰ ζοῦμε; Εἴμαστε καὶ λιγώτεροι καὶ φτωχώτεροι καὶ κινδυνεύουμε. Δὲν χρειάζεται νὰ θέσουμε σὲ κίνδυνο τὸ ἐπίπεδο ζωῆς ποὺ ἔχουμε κερδίσει.
-Μὰ γιὰ ποιὸ ἐπίπεδο ζωῆς μοῦ λές; Ἀφοὺ ἁρρωσταίνουν οἱ ἄνθρωποι, πεθαίνουν οἱ ψυχές τους. Τὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος χωρίς ψυχή; Τὶ εἶναι χωρὶς ἐλευθερία; Τὶ ἀξίζει μιὰ ζωὴ στὴ σκλαβιὰ καὶ τὸν φόβο; Δὲν εἶναι ζωντανοὶ νεκροί; Καὶ ποιὰ ὠφέλεια τὸ νὰ σοῦ δώσουνε οἱ ἱσχυροὶ ἕνα ξεροκόματο καὶ νὰ χασεις τὴν ψυχή σου; Ἔτσι δὲν ἔλεγε τὸ βιβλίο τοῦ Παπποῦ;
-Τὰ βλέπεις μὲ μάτια τοῦ παρελθόντος. Ξεκόλλα. Ἔχουν περάσει αὐτά. Ποιὸς ὁρίζει τὸν ζωντανὸ καὶ τὸν πεθαμένο; Ποιὸς ὁρίζει τὸν ἄντρα καὶ τὴν γυναίκα; Ποιὸς ὁρίζει τὸ σωστὸ καὶ τὸ λάθος; Ἄνοιξε τὰ μάτια σου. Γονέας Α καὶ γονέας Β ὑπάρχει τώρα πιά. Οἰκογένεια δύο ἀνδρῶν, οἰκογένεια δύο γυναικῶν… καὶ ὄχι τίποτα παρακατιανοί. Πρωθυπουργοὶ, ὑπουργοὶ, καλλιτέχνες, διάσημοι…
Αὐτὸς ποὺ πῆρε τὸ βραβεῖο τί ἤτανε; Ἄνδρας μὲ γυναικεία στήθεια; Γυναίκα μὲ γένεια; Ἀνδρόγυνος; Ἧταν ὁ νέος ἄνθρωπος. Αὐτὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη τὰ βιβλία τοῦ παπποῦ. Καὶ ἄν τὰ θέλει, θὰ τοῦ τὰ ἐξηγοῦμε ἐμεῖς. Καὶ τοῦ παπποῦ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα μαζί. Θὰ φτιάξουμε ἕνα καινούργιο βιβλίο ποὺ θὰ ἔχει μέσα ὅλα τὰ παληά. Θὰ μάθουν ὅλοι νὰ τρῶνε τὴ σούπα ποὺ φτιάχνουμε ἐμεῖς. Γιατὶ εἷμαι πιὰ μαζί τους, ὅπως σοῦ εἶπα. Θὰ ἔχει ἀπὸ ὅλα μέσα. Καὶ ὅλοι θὰ χορταίνουν καὶ ὅλοι θὰ εἶναι εὐχαριστημένοι.
– Καὶ τί θὰ πεῖς στοὺς θείους καὶ στοὺς ἄλλους τοῦ χωριοῦ, στὶς ἄλλες οἰκογένειες;
-Δὲν χρειάζεται νὰ τοὺς πῶ πολλά. Ἔχω δουλέψει χρόνια. Ὅταν ἔχτιζα τὰ μαγέρικά μου ποὺ πουλοῦσα λόγια καὶ διαλόγους ἀγάπης πολλοὶ μὲ εἰρωνευόντουσαν. Ξέρεις πόσοι μεγάλωσαν ἐκεῖ μέσα; Τώρα ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν δικὲς τους οἰκογένειες καὶ τὰ παιδιά τους μεγάλωσαν μὲ τὴν δική μας σοῦπα. Θὰ τὸ μαζέψω τὸ χωριὸ καὶ θὰ πάρει ἀπόφασι νὰ ἀλλάξουν τὰ βιβλία τὰ παληά. Ὅλα τὰ ἔχω κανονίσει. Θὰ ξαναγραφτοῦν οἱ συνταγές. Θὰ ἐπικρατήσει ἡ νέα παγκόσμια μαγειρική.
Ἀπὸ ὅσους δὲν εἶναι δικοί μου βλέπεις νὰ μιλάει κανείς; Φοβοῦνται. Συνήθισαν τὴ σοῦπα μου τόσα χρόνια. Τώρα φοβοῦνται μὴν τὴν χάσουν.
Ὅσοι ἔχουν τὰ παληὰ μυαλά θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ὑποκύψουν, εἶναι λιγώτεροι, εἶναι ἀνίσχυροι, εἶναι τὸ χθές. Ἄλλοιῶς πρέπει νὰ φύγουν. Τὸ χωριό εἶναι δικό μου. Γι᾿ αὐτὸ φάε τὴ σοῦπα σου γρήγορα.»
Στὸν προβληματισμό μου ἀπὸ ποὺ νὰ ἀρχίσω μὲ πῆρε ὁ ὕπνος καὶ εἶδα τὸ παραπάνω παράξενο καὶ ἀλλόκοτο ὄνειρο-παραμύθι. Δὲν πιστεύω στὰ ὄνειρα, δὲν ξέρω νὰ τὰ ἐρμηνεύω. Τὸ ἔγραψα μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ δεῖτε τὶ μπορεῖ νὰ πάθει ὅποιος καταπιάνεται μὲ τέτοια κείμενα διαθέτοντας ἀπλῶς τὴν κοινὴ λογική.
Ὅμως μὲ αὐτὴ τὴν λογικὴ θὰ συνεχίσουμε.
Τὸ κείμενο περὶ τῶν «Σχέσεων…» ἀναφέρεται α) στὶς διαδικασίες καὶ τὶς ἐπαφὲς ποὺ ἔχουν γίνει τὰ τελευταῖα ἐκατὸ χρόνια, χονδρικῶς, ἀπὸ ὀρθόδοξες ἐκκλησίες ἤ πρόσωπα ἐξ αὐτῶν μετὰ διαφόρων χριστιανικῶν αἰρέσεων, β) στοὺς διαλόγους ποὺ ἔχουν γίνει καὶ στοὺς προσδοκωμένους στόχους.
Γιὰ νὰ μπορέσει νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ τί συμβαίνει πρέπει νὰ διευκρινιστοῦν κάποια στοιχειώδη ἀλλὰ θεμελιακὰ ζητήματα. Ἀναφέρω μερικά:
α) Ὁ Ἐπίσκοπος -ὅπως καὶ κάθε κληρικὸς ἐννοεῖται, ἀλλὰ ἐδὼ γιὰ Ἐπισκόπους μιλοῦμε- ὁμιλεῖ ἀφ᾿ ἐαυτοῦ; Λέει δηλαδὴ τὴν «γνώμη του», ἀνάλογα μὲ τὴν ἐμπειρία του καὶ ἡ Ἐπισκοπική του ἱδιότης εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ προσδώσει κύρος σὲ ὅσα ἀποφαίνεται;
β) Μὲ βάσει τὴν «δική του» γνώμη ἀποφασίζει γιὰ ὅσα ἀφοροῦν τὴν Ἐκκλησία;
γ) Κινεῖται ἐντὸς ὁρίων ἤ αὐθαιρέτως, λόγῳ τῆς Ἐπισκοπικῆς του ἱδιότητος, καινοτομεῖ καὶ αὐτοσχεδιάζει;
δ) Μπορεῖ νὰ κάνει λάθος; Ποιὸς μπορεῖ νὰ τὸ κρίνει και μὲ ποιὰ κριτήρια;
ε) Μποροῦν οἱ συνεπίσκοποί του; Πότε καὶ πῶς; Μπορεῖ ὁ λαός; Πότε καὶ πῶς;
στ) Πότε τελεσιδίκως μιὰ ἀπόφασί του θεωρεῖται ἔγκυρη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία;
ζ) Ὑπάρχουν πολλὲς ἐκκλησίες ἤ Μία;
η) Ἔχει ἡ Ἐκκλησία ἀρχηγό; Ποιὸς εἶναι; Ἔχει πρῶτο; Ποιὸς εἶναι;
θ) Τὶ εἶναι ἡ αἴρεσι; Γιατὶ τόση ἐπιμέλεια στὸ παρελθὸν καὶ τόση ἀδιαφορία στὸ παρόν; (στὸ κείμενο τῶν «Σχέσεων..» δὲν ἀναφέρεται οὔτε μία φορά αὐτὴ ἡ λέξις)
ι) Οἱ «ποιμένες» τῆς Ἐκκλησίας τὶ σχέσι (ἀναλογία) ἔχουν μὲ τοὺς ποιμένες (βοσκοὺς) τῶν τετραπόδων; Οἱ πιστοὶ ἀντιστοίχως ποιὰ σχέσι (ἀναλογία) ἔχουν μὲ τὰ τετράποδα; Πῶς νοῦνται καὶ βιώνονται ὅλα αὐτὰ τὴν σήμερον ἡμέραν;
ια) Οἱ «ἀξιωματοῦχοι» τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι χαρακτηρίζονται κάποιοι -καὶ μερικοὶ τὸ πιστεύουν κιόλας- τὶ σχέσι ἔχουν μὲ τοὺς ἐξουσιαστὲς ἀξιωματούχους τοῦ κόσμου τούτου;
ι) Γιὰ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχουν ἔγκυρες ἀπαντήσεις καὶ ποὺ πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν;
Ὅπως βλέπετε τὸ πράγμα μπερδεύει ἀλλὰ ἀλλοιῶς δὲν γίνεται. Ἤ βάζουμε κάποιες προϋποθέσεις γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ καταλαβαίνουμε τὶ γίνεται γύρω μας ἤ διαφορετικὰ ἀκολουθοῦμε ὡς πρόβατα τὸν κάθε βοσκό, ὅπως καὶ σὲ ὅλα τὰ ἄλλα τῆς ζωῆς μας.
Καὶ ὅπως βλέπετε οἱ πολιτικοὶ ποιμένες μας, ὄχι μόνο τὸ κοπάδι πάνε γιὰ σφαγὴ, ἀλλὰ πουλοῦνε καὶ τὸ βοσκοτόπι.
Γι᾿ αὐτὸ καλύτερα νἄχουμε τὸ νοῦ μας καὶ στοὺς Πνευματικούς μας Ποιμένες…
Καὶ μὴν ξεχνάτε ὅτι ἐκεὶ δὲν χρωστοῦμε σὲ κανέναν… Δὲν ἔχουμε πάρει κανένα δάνειο… Ποτέ.
Γ.Κ.Τζανάκης

Ἀκρωτήρι Χανίων