Οι παρεμβάσεις και οι τακτικές κομματικοποίησης της διοίκησης της εκπαίδευσης, οι οποίες επιχειρήθηκαν με «μεθοδικότητα» από τους προηγούμενους Υπουργούς Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, καθημερινά καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι. Το Ποτάμι είχε εγκαίρως προειδοποιήσει την Κυβέρνηση για τις παλαιοκομματικές και κομματοκρατικές πρακτικές της και στον χώρο της εκπαίδευσης, για αυτό και είχε καταψηφίσει τις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις στη Βουλή.

Δυστυχώς η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν άκουσε ούτε καν τις πλήρως δικαιολογημένες αντιδράσεις της πλειοψηφίας των ίδιων των εκπαιδευτικών, παρά μόνο είχε ως σκοπό να ικανοποιήσει τις γνωστές προσκείμενες σε αυτήν «δυναμικές» μειοψηφίες.

Τα αποτελέσματα γνωστά, καταρχάς η διαπίστωση σοβαρών ζητημάτων αντισυνταγματικότητας και νομιμότητας από το τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τη διαδικασία της ψηφοφορίας των κ.κ. Κουράκη και Μπαλτά για τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και τους διευθυντές εκπαίδευσης. Στη συνέχεια η κριτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με βάση την πρόσφατη έκθεσή της για την Εκπαίδευση και Κατάρτιση στην Ελλάδα, σχετικά με τη διαδικασία επιλογής των διευθυντών των σχολικών μονάδων.

Και τώρα η σαθρή υπόσταση των διατάξεων για τη διοίκηση της εκπαίδευσης επιβεβαιώθηκε ξανά μετά την πρόσφατη δικαστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης η οποία δικαιώνει υποψήφιο Διευθυντή Εκπαίδευσης, ο οποίος είχε προσφύγει λόγω του ότι δεν προσμετρήθηκαν ως διοικητική και καθοδηγητική εμπειρία, αλλά και διδακτική προϋπηρεσία, η θητεία του σε δημόσιο ΙΕΚ. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογες προσφυγές έχουν γίνει και από άλλα υποψήφια στελέχη της εκπαίδευσης επί της διαδικασίας, ενώ εκκρεμούν οι δικαστικές αποφάσεις.

Καλούμε λοιπόν τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αφού λάβει υπόψη και την εν αναμονή Απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την συνταγματικότητα και νομιμότητα της κανονιστικής πράξης που αφορά στην επιλογή στελεχών σύμφωνα με τον ν.4327/2015, να αναλάβει τις απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες προκειμένου να επανέλθει η αξιοκρατία και η ομαλότητα στους χώρους της διοίκησης της εκπαίδευσης.