«Τη Δευτέρα έχω το πιο δύσκολο πρόγραμμα, έξι ώρες μάθημα και εφημερία. Κι όμως… Θέλω να κάνω μάθημα! Μπορώ;»

Γράφει ο Γιώργος Βαρδακώστας

Μας πρήξατε.

Είναι αργία.

Όχι δεν είναι αργία.

Είναι σχολική γιορτή.

Όχι δεν είναι.

Τα σχολεία δύνανται να κάνουν δραστηριότητες, αν θέλουν οι σύλλογοι διδασκόντων.

Κι αν δεν θέλουν;

Τι είναι τότε γιορτή ή αργία;

Ή μήπως κανονική εργάσιμη;

Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν, οι υπόλοιποι με βρίζουν.

Κι εσύ υπουργέ μου φροντίζεις να χάνω συνεχώς μάθημα.

Θα χάσω δύο μέρες για το καινούργιο φρούτο με τις δημιουργικές εργασίες.

Οι συνάδελφοί μου στα Γυμνάσια θα χάσουν μια ολόκληρη εβδομάδα, για να μάθουν οι μαθητές (από ποιον άραγε;) για την έμφυλη ταυτότητα και ό,τι σκέφτονται κάθε φορά οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι του υπουργείου.

Ε όχι.

Φτάνει πια.

Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας.

Αυτό που σπουδάσαμε.

Αυτό που ξέρουμε να κάνουμε.

Αυτό που μας αρέσει.

Μά-θη-μα.

Μαθήματα καταργούνται.

Τα ωρολόγια προγράμματα αλλάζουν όπως σας καπνίσει.

Η ύλη μειώνεται ή μήπως αυξάνεται;

Οι πανελλαδικές καταργούνται, αλλά δεν καταργούνται κιόλας.

Περιγραφική αξιολόγηση ή μήπως όχι;

Γραπτές εξετάσεις σε λιγότερα μαθήματα.

Όχι στα project.

Ναι στα project.

Τα προγράμματα καταργούνται ή δεν καταργούνται.

Οι αναθέσεις μαθημάτων αλλάζουν με μοναδικό κριτήριο να μην κάνετε προσλήψεις.

Δεν πειράζει που κάθε εκπαιδευτικός θα διδάσκει διαφορετικό αντικείμενο από αυτό που σπούδασε.

Δεν πειράζει που θα πηγαίνει σε 5 σχολεία.

Το Γυμνάσιο θα γίνει 4 χρόνια.

Όχι δεν θα γίνει 4 χρόνια, αλλά η Α Λυκείου θα είναι υποχρεωτική.

Και τι θα παίρνει ο μαθητής στο τέλος της χρονιάς;

Έλεγχο, απολυτήριο Γυμνασίου ή απολυτήριο Α΄ Λυκείου;

Δεν αντέχουμε άλλο.

Κάθε μέρα διαβάζουμε και κάτι καινούργιο.

Ο κάθε υπουργός κάνει κι από έναν διάλογο.

Προτάσεις από το ΙΕΠ, προτάσεις από δω, προτάσεις από εκεί.

Φτάνει πια.

Όχι άλλες μεταρρυθμίσεις.

Όχι άλλα πειράματα.

Κρατήστε για τον εαυτό σας τις ιδέες.

Ή ακόμα καλύτερα.

Όποιος έχει καμία φαεινή ιδέα, ας έρθει να την εφαρμόσει ο ίδιος στα σχολειά μας κι αν πετύχει, να μας δείξει κι εμάς πώς το έκανε.

Τη Δευτέρα έχω το πιο δύσκολο πρόγραμμα, έξι ώρες μάθημα και εφημερία.

Κι όμως.

Δεν θέλω ούτε εκκλησιασμό ούτε δραστηριότητες. Θέλω να τιμήσω τις τέχνες και κυρίως τα γράμματα, κάνοντας αυτό για το οποίο πληρώνομαι, δηλαδή μάθημα.

Δεν θέλω να είμαι babysitter ούτε να κυνηγώ τους μαθητές, μήπως το σκάσουν στο δρόμο προς της εκκλησία.

Κουράστηκα να κάθομαι στο κρύο και το αγιάζι, φρουρός, μήπως την κοπανίσουν οι μαθητές την ώρα του εκκλησιασμού και πάνε για μπουγάτσα.

Ο εκκλησιασμός δεν είναι αγγαρεία.

Πρέπει να αφορά μόνο όσους θέλουν να εκκλησιαστούν.

Δεν μπορεί να γίνεται με το ζόρι.

Κι όποιος δεν θέλει, θα βρίσκεται στο σχολείο και θα κάνει κανονικά μάθημα.

Μη μας ζαλίζετε άλλο.

Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας.

Γι’ αυτό λοιπόν κύριε υπουργέ μας της παιδείας, τη Δευτέρα θέλω να κάνω μάθημα.

Μπορώ;